Το νέο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Κιουταχειωτών και Μικρασιατών Φλώρινας θεωρεί υποχρέωσή του να γράψει λίγα λόγια μια και συμπληρώθηκαν 3 χρόνια από την εκδημία του Μακαριστού Μητροπολίτη μας π. Αυγουστίνου Καντιώτου.
Γενική ήταν η αναγνώρισή του. Όχι μόνο από τον πιστό λαό αλλά και από την εκκλησιαστική ηγεσία.
Πολλοί ομιλούν περί θαυμάτων. Όχι όμως όπως τα εννοούν οι απλοϊκοί, αλλά μεγαλύτερης σημασίας. Ανέστησε ψυχές απονεκρωθείσες, καλλιέργησε την πιο κρυμμένη σπίθα του θείου μέσα και εις τον ταπεινότερο άνθρωπο με τα κυρήγματά του και έγινε πνευματικός πατέρας χιλιάδων ανθρώπων.
Πράγματι ο π. Αυγουστίνος έκανε θαύματα. Ένα θαύμα ήταν το έργο του. Ένα θαύμα ήταν η ζωή του. Σκοπός του ήταν η πνευματική και ηθική αναγέννηση του ανθρώπου. Γνώριζε καλά πως χωρίς εσωτερική πνευματική ζωή δε γίνεται τίποτε. Συνηθίσαμε να θεωρούμε τους αγίους σαν μακρινές ασκητικές μορφές. Και όμως το «Άγιοι γίνεσθε» είναι θεϊκή προτροπή με διαρκή επικαιρότητα. Κάτι περισσότερο. Είναι ψυχική ανάγκη.
Πνευματική όμως ζωή δεν υπάρχει χωρίς τον Χριστό. Αυτό το ζούσε βαθιά ο Σεβασμιώτατος π. Αυγουστίνος. Ο Χριστός ήταν γι’ αυτόν το παν, το ύψιστο αγαθό ο Λυτρωτής και Σωτήρας, το θεμέλιο της ζωής του, η αναπνοή του.
Συνδεδεμένος έτσι στενά με την αστείρευτη πηγή της ζωής, τον Χριστό, ξεχυνόταν σαν πλουσιόδωρο ποτάμι και άπλωνε τα ζωογόνα νάματά του παντού και έκανε την έρημο της εποχής μας να γεμίζει από πνευματικές οάσεις. Ο Χριστός που ζούσε μέσα του, γινόταν μια αδιάκοπη πυροδότηση, γι α κίνηση δημιουργική με έργα: Γηροκομεία, Οικοτροφεία, οίκους Χειροτεχνίας, Ραδιοφωνικό Σταθμό, έργα ευαγγελισμού και πλούσιας Χριστιανικής αγάπης. Όλοι γνώριζαν τα αγαπημένα ονόματα που έλεγε με δάκρυα ο π. Αυγουστίνος «Πόντος-Μ.Ασία-Κύπρος-Χριστός και Ελλάδα. Η Μακεδονία ήταν, είναι και θα είναι πάντα Ελληνική».
Κι εμείς ήρθαμε προσκυνητές στο μνήμα του Μακαριστού Σεβασμιωτάτου μας κ. Αυγουστίνου. Κλείναμε ευλαβικά το γόνυ και παρακαλέσαμε από κει ψηλά που βρίσκεται να πρεσβεύει για όλους μας και για την Ελλάδα που βρίσκεται σε δύσκολη θέση.
Για το Δ.Σ
Κουγιουμτζόγλου Θεοδώρα
Γενική ήταν η αναγνώρισή του. Όχι μόνο από τον πιστό λαό αλλά και από την εκκλησιαστική ηγεσία.
Πολλοί ομιλούν περί θαυμάτων. Όχι όμως όπως τα εννοούν οι απλοϊκοί, αλλά μεγαλύτερης σημασίας. Ανέστησε ψυχές απονεκρωθείσες, καλλιέργησε την πιο κρυμμένη σπίθα του θείου μέσα και εις τον ταπεινότερο άνθρωπο με τα κυρήγματά του και έγινε πνευματικός πατέρας χιλιάδων ανθρώπων.
Πράγματι ο π. Αυγουστίνος έκανε θαύματα. Ένα θαύμα ήταν το έργο του. Ένα θαύμα ήταν η ζωή του. Σκοπός του ήταν η πνευματική και ηθική αναγέννηση του ανθρώπου. Γνώριζε καλά πως χωρίς εσωτερική πνευματική ζωή δε γίνεται τίποτε. Συνηθίσαμε να θεωρούμε τους αγίους σαν μακρινές ασκητικές μορφές. Και όμως το «Άγιοι γίνεσθε» είναι θεϊκή προτροπή με διαρκή επικαιρότητα. Κάτι περισσότερο. Είναι ψυχική ανάγκη.
Πνευματική όμως ζωή δεν υπάρχει χωρίς τον Χριστό. Αυτό το ζούσε βαθιά ο Σεβασμιώτατος π. Αυγουστίνος. Ο Χριστός ήταν γι’ αυτόν το παν, το ύψιστο αγαθό ο Λυτρωτής και Σωτήρας, το θεμέλιο της ζωής του, η αναπνοή του.
Συνδεδεμένος έτσι στενά με την αστείρευτη πηγή της ζωής, τον Χριστό, ξεχυνόταν σαν πλουσιόδωρο ποτάμι και άπλωνε τα ζωογόνα νάματά του παντού και έκανε την έρημο της εποχής μας να γεμίζει από πνευματικές οάσεις. Ο Χριστός που ζούσε μέσα του, γινόταν μια αδιάκοπη πυροδότηση, γι α κίνηση δημιουργική με έργα: Γηροκομεία, Οικοτροφεία, οίκους Χειροτεχνίας, Ραδιοφωνικό Σταθμό, έργα ευαγγελισμού και πλούσιας Χριστιανικής αγάπης. Όλοι γνώριζαν τα αγαπημένα ονόματα που έλεγε με δάκρυα ο π. Αυγουστίνος «Πόντος-Μ.Ασία-Κύπρος-Χριστός και Ελλάδα. Η Μακεδονία ήταν, είναι και θα είναι πάντα Ελληνική».
Κι εμείς ήρθαμε προσκυνητές στο μνήμα του Μακαριστού Σεβασμιωτάτου μας κ. Αυγουστίνου. Κλείναμε ευλαβικά το γόνυ και παρακαλέσαμε από κει ψηλά που βρίσκεται να πρεσβεύει για όλους μας και για την Ελλάδα που βρίσκεται σε δύσκολη θέση.
Για το Δ.Σ
Κουγιουμτζόγλου Θεοδώρα
AΥΤΕΣ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΜΕΡΕΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΙΟ ΑΙΣΘΗΤΗ Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο γεγονός ότι συνέβαλε σημαντικά στο να μείνει ο τόπος καμιά 20αριά χρόνια πίσω δεν το βλέπει κανείς;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ΦΛΩΡΙΝΑ ΕΙΧΕ ΕΝΑΝ ΕΝΤΙΜΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΤΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΛΩΡΙΝΑ.ΗΤΑΝ ΣΤΗΡΙΓΜΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΛΩΡΙΝΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ. ΣΕ ΛΙΓΟ ΘΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣ ΟΤΙ ΦΤΑΙΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ. Ο ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΠΟΛΥΤΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΜΑΣ. ΗΤΑΝ ΜΕΓΑΛΟΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ.
ΔιαγραφήΑπό πού κι ως πού έμεινε η Φλώρινα πίσω 20 χρόνια;
ΔιαγραφήΕπειδή τα έβαλε ο μακαρίτης με τη θολοκουλτούρα και το σκοταδισμό της "πολιτικής ορθότητας";
Με τη σαπίλα του ψευτοπροοδευτισμού και του εθνομηδενισμού;
ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΘΟΛΟΚΟΥΛΤΟΥΡΙΑΡΗΔΕΣ ΤΟΥΣ ΚΥΝΗΓΑΕΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβάζοντας το άρθρο και τα σχόλια των αναγνωστών φαντάστηκα το νομό μας ως μια επαρχία του Ιράν, όπου οι εκεί μουλάδες ή Αγιατολάχ -με καφτάνι και τουρμπάνι-μαζί με το θρησκευτικό τους έργο επιτελούν και πολιτικό (εσωτερική και εξωτερική πολιτική), κάτι παρόμοιο έπραττε-κατά τα λεγόμενά σας -και ο "μεγάλος πατριώτης ιεράρχης"
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι άδικος για τη χώρα μας ο προσανατολισμός της προς το Ιράν.με συμπτώματα φανατισμού, φονταμεταλισμού, μισαλλοδοξίας, εθνικισμού και ρατσισμού. Ο δρόμος που της αξίζει είναι προς μια μ ανοιχτή, δημοκρατική και Ευρωπαϊκή Χώρα.
Σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, ο κ Καντιώτης θα ήταν απλώς γραφικός.
Kάνε εσύ εξυπνάκια το τεράστιο έργο που έκανε ο Καντιώτης και μετά πιάσε το πληκτρολόγιο προκειμένου να αρλουμπολογήσεις!
ΔιαγραφήO Καντιώτης έκανε τεράστιο έργο (εκκλησιαστικό, κοινωνικό, εθνικό) γιατί ήταν συνεπής με το πιστεύω του.
ΔιαγραφήΓηροκομεία, οικοτροφεία, συσσίτια στην κατεχόμενη Κοζάνη με τα οποία έσωσε απ την πείνα 8150 ψυχές, καταδικάστηκε σε θάνατο απ τους Ιταλογερμανούς απ την οποία σώθηκε από θαύμα, έμενε στην Αθήνα στου Ψυρρή σ ένα ανήλιο υπόγειο, δεν ήξερε το χρώμα του χρήματος, τα βαλε με το Μεταξά, τη Φρειδερίκη, τον Πάύλο, τον Καραμανλή, τον Παπανδρέου, τη χούντα που έστειλε τρεις ψυχιάτρους να τον βγάλουν τρελλό κ.'α.
Οι υλακές και τα κοάσματα του κάθε ανόητου κατά του Καντώτη έχουν "αξία" ίση με το μηδέν!