Μπορεί μια πόλη στην άλλη άκρη της χώρας να διεκδικήσει τον τίτλο της «πρωτεύουσας» της «Δημιουργικής Γραφής» στην Ελλάδα και να μας θυμίσει τα “ writing residencies” του εξωτερικού;
Πάντα μου άρεσε να γράφω. Πριν λίγο καιρό μάλιστα ανακάλυψα και ένα θεατρικό που είχα γράψει, όταν ήμουν έντεκα χρονών. Ήταν συγκινητικό ψάχνοντας στη βιβλιοθήκη των γονιών μου να βρίσκω το πρώτο μου «έργο». Μετά τα χρόνια πέρασαν και ξανάγραψα στο Πανεπιστήμιο. Μοναδικοί μου αναγνώστες δυο-τρεις συμφοιτητές της Φιλοσοφικής και τα εκάστοτε “boyfriends”. Αργότερα η δουλειά, οι υποχρεώσεις, το τρέξιμο. Όλα αυτά ανέκοψαν τη δημιουργική μου έμπνευση και προσπάθεια. Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο να συναντήσει ή να «δημιουργήσει» κανείς εμπόδια.
Μέχρι φέτος. Και ενώ είχα «κουκουλώσει» κάθε μου επιθυμία και κάθε μου ικανότητα, τότε συνέβη το αναπάντεχο! Γνώρισα τη Φλώρινα. Μια πόλη στο βορειοδυτικό άκρο της χώρας (20 λεπτά από τα Σκόπια) που καλά-καλά δεν ήξερα (Αθηναία ούσα) πού βρισκόταν. Αυτήν τη μεθοριακή πόλη με το πολύ κρύο (-17 βαθμοί Κελσίου την τελευταία φορά που ήμουν εκεί) και το πολύ χιόνι, τη δύσκολη στην πρόσβαση. Αλλά και την πόλη του Αγγελόπουλου, με το δροσερό ποτάμι να τη διασχίζει, με τα νεοκλασικά σπίτια, τα υπέροχα (και φτηνά) μεζεδοπωλεία με τα κεμπαπάκια και της πιπεριές Φλωρίνης, με τους απλούς και ευγενικούς κατοίκους της. Όμως, για να γίνομαι πιο συγκεκριμένη : τη Φλώρινα και το Πανεπιστήμιο της. Αυτό είναι που δίνει στην πόλη μια άλλη αύρα, και κουλτούρα και την ξεχωρίζει από πολλές άλλες πόλεις της περιοχής.
Στο Πανεπιστήμιο λοιπόν της Δυτικής Μακεδονίας, με έδρα τη Φλώρινα «βρήκα» τον εαυτό μου. Εκεί, ενταγμένο στο τμήμα Νηπιαγωγών, λειτουργεί το πρώτο μεταπτυχιακό στην Ελλάδα «Δημιουργικής Γραφής» και το μοναδικό στο είδος του μέχρι φέτος. «Creative writing» είναι ο όρος στα αγγλικά και περιλαμβάνει οτιδήποτε σχετίζεται με το δημιουργικό γράψιμο: λογοτεχνία, σενάριο, θεατρική γραφή, στιχουργική. Ένα πρωί, λοιπόν, του Σεπτεμβρίου σκέφτηκα ότι δεν πάει άλλο. Είχα αφήσει όλα τα όνειρα μου πίσω και έπρεπε με κάποιο τρόπο να τα ξαναβρώ. Τότε ανακάλυψα τη Φλώρινα. Το συγκεκριμένο μεταπτυχιακό αποτελεί καινοτομία στο χώρο της εκπαίδευσης αλλά και στο χώρο της τέχνης. Επειδή απευθύνεται και σε εργαζόμενους, οι συναντήσεις γίνονται μια φορά το μήνα, Σαββατοκύριακο στη Φλώρινα (λίγες γίνονται και σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη). Η διαμονή πραγματοποιείται σε συνεργαζόμενα με το Πανεπιστήμιο ξενοδοχεία και το κόστος είναι πολύ μικρό. Τα μαθήματα διεξάγονται από καταρτισμένους καθηγητές του συγκεκριμένου τμήματος, αλλά και από συνεργάτες καθηγητές από άλλα Πανεπιστήμια της Ελλάδας ή του εξωτερικού ( π.χ του Πανεπιστημίου της East Anglia) ή (ίσως το καλύτερο) από επαγγελματίες στο είδος τους. Διακεκριμένοι λογοτέχνες, στιχουργοί, σεναριογράφοι, θεατρικοί συγγραφείς περνάνε το κατώφλι του Πανεπιστημίου κάθε μήνα. Ένα bing-bang λοιπόν δημιουργικότητας είναι αυτό που ζούμε κάθε μήνα εμείς οι εκατό φοιτητές του τμήματος.
Το πιο σημαντικό όμως απ’ όλα: η δημιουργική διαδικασία δεν τελειώνει με το πέρας των μαθημάτων. Τα τριήμερα εκείνα, τα βράδια ή τα μεσημέρια μπορεί να δει κανείς στα ξενοδοχεία ή στα καφέ της πόλης ανθρώπους να συζητούν με πάθος για βιβλία ή περί τέχνης και πολλούς απ’ αυτούς μ’ ένα τετράδιο στο χέρι να γράφουν ή άλλους να διορθώνουν… Θα επανέλθω στη Φλώρινα και όχι μόνο. Ένα έχω να πω ακόμη : τολμήστε το.
Ματούλα Χρυσού
Πηγή: www.viewtag.gr
Πάντα μου άρεσε να γράφω. Πριν λίγο καιρό μάλιστα ανακάλυψα και ένα θεατρικό που είχα γράψει, όταν ήμουν έντεκα χρονών. Ήταν συγκινητικό ψάχνοντας στη βιβλιοθήκη των γονιών μου να βρίσκω το πρώτο μου «έργο». Μετά τα χρόνια πέρασαν και ξανάγραψα στο Πανεπιστήμιο. Μοναδικοί μου αναγνώστες δυο-τρεις συμφοιτητές της Φιλοσοφικής και τα εκάστοτε “boyfriends”. Αργότερα η δουλειά, οι υποχρεώσεις, το τρέξιμο. Όλα αυτά ανέκοψαν τη δημιουργική μου έμπνευση και προσπάθεια. Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο να συναντήσει ή να «δημιουργήσει» κανείς εμπόδια.
Μέχρι φέτος. Και ενώ είχα «κουκουλώσει» κάθε μου επιθυμία και κάθε μου ικανότητα, τότε συνέβη το αναπάντεχο! Γνώρισα τη Φλώρινα. Μια πόλη στο βορειοδυτικό άκρο της χώρας (20 λεπτά από τα Σκόπια) που καλά-καλά δεν ήξερα (Αθηναία ούσα) πού βρισκόταν. Αυτήν τη μεθοριακή πόλη με το πολύ κρύο (-17 βαθμοί Κελσίου την τελευταία φορά που ήμουν εκεί) και το πολύ χιόνι, τη δύσκολη στην πρόσβαση. Αλλά και την πόλη του Αγγελόπουλου, με το δροσερό ποτάμι να τη διασχίζει, με τα νεοκλασικά σπίτια, τα υπέροχα (και φτηνά) μεζεδοπωλεία με τα κεμπαπάκια και της πιπεριές Φλωρίνης, με τους απλούς και ευγενικούς κατοίκους της. Όμως, για να γίνομαι πιο συγκεκριμένη : τη Φλώρινα και το Πανεπιστήμιο της. Αυτό είναι που δίνει στην πόλη μια άλλη αύρα, και κουλτούρα και την ξεχωρίζει από πολλές άλλες πόλεις της περιοχής.
Στο Πανεπιστήμιο λοιπόν της Δυτικής Μακεδονίας, με έδρα τη Φλώρινα «βρήκα» τον εαυτό μου. Εκεί, ενταγμένο στο τμήμα Νηπιαγωγών, λειτουργεί το πρώτο μεταπτυχιακό στην Ελλάδα «Δημιουργικής Γραφής» και το μοναδικό στο είδος του μέχρι φέτος. «Creative writing» είναι ο όρος στα αγγλικά και περιλαμβάνει οτιδήποτε σχετίζεται με το δημιουργικό γράψιμο: λογοτεχνία, σενάριο, θεατρική γραφή, στιχουργική. Ένα πρωί, λοιπόν, του Σεπτεμβρίου σκέφτηκα ότι δεν πάει άλλο. Είχα αφήσει όλα τα όνειρα μου πίσω και έπρεπε με κάποιο τρόπο να τα ξαναβρώ. Τότε ανακάλυψα τη Φλώρινα. Το συγκεκριμένο μεταπτυχιακό αποτελεί καινοτομία στο χώρο της εκπαίδευσης αλλά και στο χώρο της τέχνης. Επειδή απευθύνεται και σε εργαζόμενους, οι συναντήσεις γίνονται μια φορά το μήνα, Σαββατοκύριακο στη Φλώρινα (λίγες γίνονται και σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη). Η διαμονή πραγματοποιείται σε συνεργαζόμενα με το Πανεπιστήμιο ξενοδοχεία και το κόστος είναι πολύ μικρό. Τα μαθήματα διεξάγονται από καταρτισμένους καθηγητές του συγκεκριμένου τμήματος, αλλά και από συνεργάτες καθηγητές από άλλα Πανεπιστήμια της Ελλάδας ή του εξωτερικού ( π.χ του Πανεπιστημίου της East Anglia) ή (ίσως το καλύτερο) από επαγγελματίες στο είδος τους. Διακεκριμένοι λογοτέχνες, στιχουργοί, σεναριογράφοι, θεατρικοί συγγραφείς περνάνε το κατώφλι του Πανεπιστημίου κάθε μήνα. Ένα bing-bang λοιπόν δημιουργικότητας είναι αυτό που ζούμε κάθε μήνα εμείς οι εκατό φοιτητές του τμήματος.
Το πιο σημαντικό όμως απ’ όλα: η δημιουργική διαδικασία δεν τελειώνει με το πέρας των μαθημάτων. Τα τριήμερα εκείνα, τα βράδια ή τα μεσημέρια μπορεί να δει κανείς στα ξενοδοχεία ή στα καφέ της πόλης ανθρώπους να συζητούν με πάθος για βιβλία ή περί τέχνης και πολλούς απ’ αυτούς μ’ ένα τετράδιο στο χέρι να γράφουν ή άλλους να διορθώνουν… Θα επανέλθω στη Φλώρινα και όχι μόνο. Ένα έχω να πω ακόμη : τολμήστε το.
Ματούλα Χρυσού
Πηγή: www.viewtag.gr
Για την Ιστορία, αυτό το "θαύμα" της δημιουργικής γραφής που συντελείται κατά τη διάρκεια κάθε ακαδημαϊκού έτους και με τόσο εύστοχο τρόπο το περιγράφει η κυρία Χρυσού, ανήκει στον κύριο εμπνευστή του Μίμη Σουλιώτη που το υλοποίησε πριν 8 χρόνια, όντως πάντα μπροστά από την εποχή του. Ακόμη μια πνευματική κληρονομιά που άφησε στο Πανεπιστήμιο και στην Πόλη της Φλώρινας αλλά οι περισσότεροι δεν το γνωρίζουν... Άξιοι οι συνεχιστές του Καθηγητές και φοιτητές.
ΑπάντησηΔιαγραφή