«Εξήντα χιλιάδες επαναλήψεις κάνουν την αλήθεια».
Άλντους Χάξλει.
Τις περισσότερες φορές οι έννοιες που δίδει ο ψηφοφόρος σε πολιτικά θέματα είναι ουτοπιστικές, ο άνθρωπος από την φύση του σπάνια βλέπει την πραγματικότητα, συνηθίζει να βλέπει και να «αισθάνεται» ότι βολεύει και συμφέρει τον ίδιο.
Συνήθως ότι βλέπει το ερμηνεύει όχι με την καλοπροαίρετη δομή της πολιτικής, αλλά όπως νομίζει αυτό πως είναι.
Το γεγονός αυτό μας οδηγεί στο εξής: Γιατί αναζητεί ο ψηφοφόρος το αληθινό αφού όταν το βρει το ερμηνεύει όπως τον βολεύει.
Εδώ στηρίζεται και η επιστήμη της προπαγάνδας, σκοπός της προπαγάνδας είναι να αλλάξει τις απόψεις της μάζας και να τις οδηγήσει εκεί που οι λίγοι επιθυμούν.
Η προπαγάνδα κατά κανόνα μεταδίδεται με ιδιαίτερο τρόπο ώστε να προκαλεί ισχυρό συναισθηματισμό σε αυτόν που την δέχεται, αυτό μπορεί να επιτευχθεί ευκολότερα με την μέθοδο μετάδοσης ειδήσεων των Μ.Μ.Ε.
Η καλή προπαγάνδα που κερδίζει αμέσως έδαφος είναι αυτή που λέει μια αλήθεια και τρία ψέματα, με πλήρες μήνυμα απόλυτα ισορροπημένο και πάντα κατ’ επανάληψη, όσες περισσότερες φορές ακουστεί τόσο περισσότερο αληθινό φαίνεται.
Παρακάτω θα δούμε τέσσερις Τεχνικές Προπαγάνδας αναγνωρισμένες από το Institute for Propaganda Analysis.
1) «Άρμα Εξουσίας» η πλέον διαδεδομένη.
Αποτελεί μια από τις ποιο κοινές τεχνικές προπαγάνδας τόσο σε ειρηνικές όσο και σε εμπόλεμες συνθήκες.
Στηρίζεται σε μια επαναλαμβανόμενη προτροπή προς το υποκείμενο να ακολουθήσει το πλήθος [1] επειδή και οι άλλοι το πράττουν.
Με άλλα λόγια κύριος σκοπός αυτής της τεχνικής είναι να ακολουθήσεις το πλήθος επειδή οι πολλοί είναι στη πλευρά του νικητή. Το υποκείμενο πρέπει να πειστεί ότι επειδή οι πολλοί βρίσκονται στη συγκεκριμένη πλευρά άρα η νίκη είναι αναπόφευκτη. Καθώς ο μέσος πολίτης θέλει, έχει ανάγκη, να είναι στη πλευρά που κερδίζει, σταδιακά προσχωρεί στο τρόπο ζωής, τα θέλω, τις πολιτικές πεποιθήσεις των πολλών.
Στη σύγχρονη προπαγάνδα η συγκεκριμένη τεχνική εξελίχτηκε προς μια νέα κατεύθυνση. Συγκεκριμένα, το υποκείμενο πρέπει να πειστεί ότι εάν δεν ακολουθήσει θα μείνει «έξω» από τις εξελίξεις, τον τρόπο ζωής κ.ο.κ, με αποτέλεσμα να απομονωθεί.
Η συνεχής επανάληψη έχει ουσιαστικά αποτελέσματα. Ένας τρόπος αντιμετώπισης είναι, η ζύγιση των θετικών και αρνητικών και η προσχώρηση ή μη, ανεξαρτήτως του αριθμού των ατόμων που ήδη έχουν αποδεχτεί την ιδέα, φιλοσοφία, άποψη, τρόπο ζωής κ.τ.λ.
2) «Στημένη Τράπουλα»
Η σημασία και η αποτελεσματικότητα της είναι καθοριστική και ευρέως διαδεδομένη σε πολιτικούς, διαφημιστικούς και δημοσιογραφικούς κύκλους. Βασίζεται στη παρουσίαση μόνο πληροφοριών με θετικό περιεχόμενο προς αυτό που θέλουμε να επιτύχουμε.
Αν και ο όγκος των πληροφοριών που παρουσιάζονται με αυτή τη τεχνική είναι αληθής, ωστόσο η απόκρυψη των «αρνητικών» επιδράσεων που μπορεί να έχει, τη καθιστά μια πολύ επικίνδυνη τεχνική.
Ο μοναδικός τρόπος να αντιμετωπίσει ο πολίτης το συνεχή βομβαρδισμό της συγκεκριμένης τεχνικής είναι η προσωπική αναζήτηση πληροφοριών από διαφορετικές πηγές.
3) «Χρήση των ονομάτων»
Οι Συστάσεις βασίζονται στη χρήση λέξεων, προτάσεων ή εκφράσεων των οποίων η χρήση στοχεύει να ταυτίσει ένα διάσημο ή σημαντικό άτομο με ένα προϊόν ή αντικείμενο. Χρησιμοποιείτε συχνά στη διαφήμιση καθώς και σε πολιτικές καμπάνιες.
4) «Μεταφορά»
Χρησιμοποιείται συχνά στη πολιτική και σκοπό έχει να ειδωθεί ένα στοιχείο με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως θα ιδωθεί ένα άλλο στοιχείο.
Να συνδεθούν με άλλα λόγια τα δυο αυτά στοιχεία, με τέτοιο τρόπο ώστε να προβάλλουν το ίδιο θετικό ή αρνητικό συναίσθημα.
Με το να συνδέεις ένα στοιχείο με θετικό περιεχόμενο έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργούνται θετικές σκέψεις και συναισθήματα στο υποκείμενο στο οποίο το προβάλεις.
Μετά από τα παραπάνω γεννάται το ερώτημα: Η προπαγάνδα στοχεύει το πνεύμα κα ο στρατιώτης την καρδία, ποιο από τα δύο κάνει περισσότερο κακό;
Την απάντηση θα την δώσει ο κάθε αναγνώστης ξεχωριστά, σύμφωνα με τις αρχές και τις αξίες που τον διέπουν.
Σπύρος Α. Ηλιάδης
Δημοσιογράφος.
Εκδότης ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ.
τ. Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος
TV ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
[1] Βλέπε δημοσκοπήσεις.
Τις περισσότερες φορές οι έννοιες που δίδει ο ψηφοφόρος σε πολιτικά θέματα είναι ουτοπιστικές, ο άνθρωπος από την φύση του σπάνια βλέπει την πραγματικότητα, συνηθίζει να βλέπει και να «αισθάνεται» ότι βολεύει και συμφέρει τον ίδιο.
Συνήθως ότι βλέπει το ερμηνεύει όχι με την καλοπροαίρετη δομή της πολιτικής, αλλά όπως νομίζει αυτό πως είναι.
Το γεγονός αυτό μας οδηγεί στο εξής: Γιατί αναζητεί ο ψηφοφόρος το αληθινό αφού όταν το βρει το ερμηνεύει όπως τον βολεύει.
Εδώ στηρίζεται και η επιστήμη της προπαγάνδας, σκοπός της προπαγάνδας είναι να αλλάξει τις απόψεις της μάζας και να τις οδηγήσει εκεί που οι λίγοι επιθυμούν.
Η προπαγάνδα κατά κανόνα μεταδίδεται με ιδιαίτερο τρόπο ώστε να προκαλεί ισχυρό συναισθηματισμό σε αυτόν που την δέχεται, αυτό μπορεί να επιτευχθεί ευκολότερα με την μέθοδο μετάδοσης ειδήσεων των Μ.Μ.Ε.
Η καλή προπαγάνδα που κερδίζει αμέσως έδαφος είναι αυτή που λέει μια αλήθεια και τρία ψέματα, με πλήρες μήνυμα απόλυτα ισορροπημένο και πάντα κατ’ επανάληψη, όσες περισσότερες φορές ακουστεί τόσο περισσότερο αληθινό φαίνεται.
Παρακάτω θα δούμε τέσσερις Τεχνικές Προπαγάνδας αναγνωρισμένες από το Institute for Propaganda Analysis.
1) «Άρμα Εξουσίας» η πλέον διαδεδομένη.
Αποτελεί μια από τις ποιο κοινές τεχνικές προπαγάνδας τόσο σε ειρηνικές όσο και σε εμπόλεμες συνθήκες.
Στηρίζεται σε μια επαναλαμβανόμενη προτροπή προς το υποκείμενο να ακολουθήσει το πλήθος [1] επειδή και οι άλλοι το πράττουν.
Με άλλα λόγια κύριος σκοπός αυτής της τεχνικής είναι να ακολουθήσεις το πλήθος επειδή οι πολλοί είναι στη πλευρά του νικητή. Το υποκείμενο πρέπει να πειστεί ότι επειδή οι πολλοί βρίσκονται στη συγκεκριμένη πλευρά άρα η νίκη είναι αναπόφευκτη. Καθώς ο μέσος πολίτης θέλει, έχει ανάγκη, να είναι στη πλευρά που κερδίζει, σταδιακά προσχωρεί στο τρόπο ζωής, τα θέλω, τις πολιτικές πεποιθήσεις των πολλών.
Στη σύγχρονη προπαγάνδα η συγκεκριμένη τεχνική εξελίχτηκε προς μια νέα κατεύθυνση. Συγκεκριμένα, το υποκείμενο πρέπει να πειστεί ότι εάν δεν ακολουθήσει θα μείνει «έξω» από τις εξελίξεις, τον τρόπο ζωής κ.ο.κ, με αποτέλεσμα να απομονωθεί.
Η συνεχής επανάληψη έχει ουσιαστικά αποτελέσματα. Ένας τρόπος αντιμετώπισης είναι, η ζύγιση των θετικών και αρνητικών και η προσχώρηση ή μη, ανεξαρτήτως του αριθμού των ατόμων που ήδη έχουν αποδεχτεί την ιδέα, φιλοσοφία, άποψη, τρόπο ζωής κ.τ.λ.
2) «Στημένη Τράπουλα»
Η σημασία και η αποτελεσματικότητα της είναι καθοριστική και ευρέως διαδεδομένη σε πολιτικούς, διαφημιστικούς και δημοσιογραφικούς κύκλους. Βασίζεται στη παρουσίαση μόνο πληροφοριών με θετικό περιεχόμενο προς αυτό που θέλουμε να επιτύχουμε.
Αν και ο όγκος των πληροφοριών που παρουσιάζονται με αυτή τη τεχνική είναι αληθής, ωστόσο η απόκρυψη των «αρνητικών» επιδράσεων που μπορεί να έχει, τη καθιστά μια πολύ επικίνδυνη τεχνική.
Ο μοναδικός τρόπος να αντιμετωπίσει ο πολίτης το συνεχή βομβαρδισμό της συγκεκριμένης τεχνικής είναι η προσωπική αναζήτηση πληροφοριών από διαφορετικές πηγές.
3) «Χρήση των ονομάτων»
Οι Συστάσεις βασίζονται στη χρήση λέξεων, προτάσεων ή εκφράσεων των οποίων η χρήση στοχεύει να ταυτίσει ένα διάσημο ή σημαντικό άτομο με ένα προϊόν ή αντικείμενο. Χρησιμοποιείτε συχνά στη διαφήμιση καθώς και σε πολιτικές καμπάνιες.
4) «Μεταφορά»
Χρησιμοποιείται συχνά στη πολιτική και σκοπό έχει να ειδωθεί ένα στοιχείο με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως θα ιδωθεί ένα άλλο στοιχείο.
Να συνδεθούν με άλλα λόγια τα δυο αυτά στοιχεία, με τέτοιο τρόπο ώστε να προβάλλουν το ίδιο θετικό ή αρνητικό συναίσθημα.
Με το να συνδέεις ένα στοιχείο με θετικό περιεχόμενο έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργούνται θετικές σκέψεις και συναισθήματα στο υποκείμενο στο οποίο το προβάλεις.
Μετά από τα παραπάνω γεννάται το ερώτημα: Η προπαγάνδα στοχεύει το πνεύμα κα ο στρατιώτης την καρδία, ποιο από τα δύο κάνει περισσότερο κακό;
Την απάντηση θα την δώσει ο κάθε αναγνώστης ξεχωριστά, σύμφωνα με τις αρχές και τις αξίες που τον διέπουν.
Σπύρος Α. Ηλιάδης
Δημοσιογράφος.
Εκδότης ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ.
τ. Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος
TV ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
[1] Βλέπε δημοσκοπήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.