Το 15ο Βαλκανικό Πρωτάθλημα Βάδην πέρασε πια στην ιστορία και ήταν άκρως επιτυχημένο, με τη Φλώρινα να κερδίζει σε μια ακόμα διοργάνωση τις εντυπώσεις. Αποτέλεσε όμως, παράλληλα, και την αφορμή για κάποιες σκέψεις.
Και σε αυτούς τους αγώνες η Φλώρινα θα μπορούσε να βρίσκεται στο βάθρο των νικητών, όμως αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Το γεγονός είναι πως η Φλώρινα διέθετε αθλητές του βάδην που έφεραν μεγάλες επιτυχίες, όμως η προσφορά τους αυτή ποτέ δεν αναγνωρίστηκε από τη γενέτειρά τους. Είναι αλήθεια πως οι τοπικές αρχές… ξεχνούν τις περισσότερες φορές ανθρώπους με προσφορά. Είναι αλήθεια πως η Φλώρινα έχει την… τάση να «τρώει τα παιδιά της» τις περισσότερες φορές.
Έτσι και στον τοπικό αθλητισμό. Συμβαίνει το ίδιο ακριβώς. Το Βαλκανικό Πρωτάθλημα Βάδην αποτελεί, απλά, την αφορμή για να τονιστεί αυτό το φαινόμενο. Η Νικολέτα Λαδά, πανελληνιονίκης και βαλκανιονίκης στο βάδην, ήταν από την πρώτη στιγμή κοντά στους φορείς και με τον δικό της τρόπο συνέβαλλε στην επιτυχημένη διοργάνωση. Τη βλέπαμε άλλωστε να ενημερώνει τους μαθητές στα σχολεία, να είναι παρούσα στη διάρκεια των αγώνων, να τρέχει στο λαϊκό δρόμο δίνοντας συμβουλές σε μικρούς και μεγάλους, να συμμετέχει στη βράβευση των νικητών. Και όλα αυτά από την αγάπη της για τον αθλητισμό και το άθλημα που υπηρέτησε για δέκα χρόνια.
Η Φλώρινα όμως τη «χρησιμοποίησε» - και καλά έκανε – αλλά «ξέχασε» να την ευχαριστήσει. Θα μπορούσαν οι φορείς να την τιμήσουν για την προσφορά της, απλά και σεμνά. Και τη Λαδά, αλλά και τον Κώστα Σταμέλο, έναν ακόμα πρωταθλητή μας στο βάδην (για τον οποίο δεν υπήρξε καν αναφορά). Να τους δείξουν ότι αναγνωρίζουν την προσφορά τους, το μόχθο τους. Και αυτή θα ήταν η καλύτερη στιγμή. Θα περνούσαν το μήνυμα πως δε ξεχνούν τους νέους, αλλά στέκονται δίπλα τους, έστω και ηθικά. Και αυτό το κενό είναι ακόμα πιο έντονο, όταν διαπιστώνει κανείς πως τους δικούς αθλητές τους τιμούν από άλλες περιοχές και αναγνωρίζουν τα όσα έχουν πετύχει. Πολλά ή λίγα, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει η επιβράβευση της όποιας προσπάθειας.
Ο Σταμέλος π.χ. πολύ πρόσφατα τερμάτισε σε αγώνα 50 χλμ, καταβάλλοντας υπερπροσπάθεια, σε ένα από τα δυσκολότερα αθλήματα. Η Λαδά από την πλευρά της, ανάμεσα στις άλλες διακρίσεις της, έχει κατακτήσει το χάλκινο μετάλλιο στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα του 2009 στο Βουκουρέστι, έχει συμμετάσχει στο Πανευρωπαϊκό Κύπελλο του 2009 και έχει πανελλήνια μετάλλια στα 5 και 10 χλμ.
Δυστυχώς όμως, το είπαμε: η Φλώρινα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, έχει την τάση να ξεχνάει τα παιδιά της!
Νέα Φλώρινα
Και σε αυτούς τους αγώνες η Φλώρινα θα μπορούσε να βρίσκεται στο βάθρο των νικητών, όμως αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Το γεγονός είναι πως η Φλώρινα διέθετε αθλητές του βάδην που έφεραν μεγάλες επιτυχίες, όμως η προσφορά τους αυτή ποτέ δεν αναγνωρίστηκε από τη γενέτειρά τους. Είναι αλήθεια πως οι τοπικές αρχές… ξεχνούν τις περισσότερες φορές ανθρώπους με προσφορά. Είναι αλήθεια πως η Φλώρινα έχει την… τάση να «τρώει τα παιδιά της» τις περισσότερες φορές.
Έτσι και στον τοπικό αθλητισμό. Συμβαίνει το ίδιο ακριβώς. Το Βαλκανικό Πρωτάθλημα Βάδην αποτελεί, απλά, την αφορμή για να τονιστεί αυτό το φαινόμενο. Η Νικολέτα Λαδά, πανελληνιονίκης και βαλκανιονίκης στο βάδην, ήταν από την πρώτη στιγμή κοντά στους φορείς και με τον δικό της τρόπο συνέβαλλε στην επιτυχημένη διοργάνωση. Τη βλέπαμε άλλωστε να ενημερώνει τους μαθητές στα σχολεία, να είναι παρούσα στη διάρκεια των αγώνων, να τρέχει στο λαϊκό δρόμο δίνοντας συμβουλές σε μικρούς και μεγάλους, να συμμετέχει στη βράβευση των νικητών. Και όλα αυτά από την αγάπη της για τον αθλητισμό και το άθλημα που υπηρέτησε για δέκα χρόνια.
Η Φλώρινα όμως τη «χρησιμοποίησε» - και καλά έκανε – αλλά «ξέχασε» να την ευχαριστήσει. Θα μπορούσαν οι φορείς να την τιμήσουν για την προσφορά της, απλά και σεμνά. Και τη Λαδά, αλλά και τον Κώστα Σταμέλο, έναν ακόμα πρωταθλητή μας στο βάδην (για τον οποίο δεν υπήρξε καν αναφορά). Να τους δείξουν ότι αναγνωρίζουν την προσφορά τους, το μόχθο τους. Και αυτή θα ήταν η καλύτερη στιγμή. Θα περνούσαν το μήνυμα πως δε ξεχνούν τους νέους, αλλά στέκονται δίπλα τους, έστω και ηθικά. Και αυτό το κενό είναι ακόμα πιο έντονο, όταν διαπιστώνει κανείς πως τους δικούς αθλητές τους τιμούν από άλλες περιοχές και αναγνωρίζουν τα όσα έχουν πετύχει. Πολλά ή λίγα, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει η επιβράβευση της όποιας προσπάθειας.
Ο Σταμέλος π.χ. πολύ πρόσφατα τερμάτισε σε αγώνα 50 χλμ, καταβάλλοντας υπερπροσπάθεια, σε ένα από τα δυσκολότερα αθλήματα. Η Λαδά από την πλευρά της, ανάμεσα στις άλλες διακρίσεις της, έχει κατακτήσει το χάλκινο μετάλλιο στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα του 2009 στο Βουκουρέστι, έχει συμμετάσχει στο Πανευρωπαϊκό Κύπελλο του 2009 και έχει πανελλήνια μετάλλια στα 5 και 10 χλμ.
Δυστυχώς όμως, το είπαμε: η Φλώρινα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, έχει την τάση να ξεχνάει τα παιδιά της!
Νέα Φλώρινα
Κατά καιρούς συνέχεια γράφετε για επιτυχίες παιδιών. Οι γονείς και μεις οι φίλοι γνωρίζουμε,όπως και τα σχολεία. Άρα σε ποιον πάει το μπαλάκι ακριβώς?
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα κανείς δεν αμφισβητεί πως υπάρχουν επιτυχίες. Ίσα ίσα, αυτό αναφέρουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτεκόμαστε στο γεγονός πως αυτές οι επιτυχίες, όταν έρθει η στιγμή, δεν αναγνωρίζονται με τον τρόπο που πρέπει από τους τοπικούς φορείς.
Ρητορικό ήταν το ερώτημα και εγώ αυτούς εννοούσα. Πολύ σωστό πάντως αυτό.
ΔιαγραφήΗ Λαδα και ο Σταμελος ηταν τα καμαρια της Φλωρινας σε αυτα τα αγωνισματα.Οι Φλωρινιωτες ευκολα ξεχναν.Κριμα μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέγιστο ατόπημα των τοπικών αρχών και των διοργανωτών...ντροπή τους!
ΑπάντησηΔιαγραφή