Τρίτη 19 Απριλίου 2016

Το παράλληλο πολιτικό σύμπαν

50.000 άνθρωποι στην Ελλάδα, επιθυμούν την Ευρώπη του σήμερα. 10.000.000 Έλληνες επιθυμούν την Ευρώπη σήμερα;

Η πορεία των 50.000 προσφύγων - μεταναστών, έχει συγκεκριμένο προορισμό. Την Ευρώπη του 2016, όπως είναι, δεν ψάχνουν άλλη Ευρώπη! Ακόμα και με κίνδυνο της βιολογικής τους ύπαρξης. Στην Ελλάδα όμως καταφέραμε μια ακόμα πρωτοτυπία, με ευθύνη και του κεντροδεξιού χώρου. Αυτό που άλλοι το διακινδυνεύουν με την ζωή τους, εμείς να το αμφισβητούμε. Η αμφισβήτηση αυτή βέβαια δεν προήλθε μόνο από τα «αναποτελεσματικά» μνημόνια, όπως εύκολα κάποιος θα επέρριπτε την ευθύνη, αλλά και στην λανθασμένη ταύτιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με επιδοτήσεις πάσης φύσεως.

Από τα σχολικά βιβλία μέχρι την συγγραφή πολιτικών προγραμμάτων, η εντελεχής ανάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είτε εκλείπει είτε αναφέρεται ελάχιστα. Όσο για τις ευρωεκλογές ,αυτές παίρνουν χαρακτηριστικά αντίδρασης στην εκάστοτε κυβερνητική πολιτική. Ουδεμία ουσιαστική ενημέρωση πλην μεμονωμένων προσπαθειών.

ΕΥΡΩΠΗ λοιπόν δεν είναι μόνο επιδοτήσεις. Είναι μια Διακυβερνητική Διαδικασία, στην οποία όπως σωστά επισήμανε σε πρόσφατη ομιλία του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ο πρόεδρος της Γαλλίας Ολάντ, αν δεν σε αρέσει φεύγεις.

Αυτό λοιπόν είναι και το πολιτικό στοίχημα της Νέας Δημοκρατίας στο 10ο της συνέδριο. Να αποδώσει εκ νέου την ιδέα της ΕΕ και να συμπαρασύρει την ελληνική κοινωνία στα ασφαλή μονοπάτια της. Ας συλλογιστούμε πως θα αντιμετωπίζαμε όχι μόνο την οικονομική κρίση αλλά την προσφυγική-μεταναστευτική και ότι άλλη ενδεχομένως κρίση ξεσπάσει αν δεν ήμασταν και εξακολουθήσουμε να είμαστε μέλος της ΕΕ. Ο «πάτος του βαρελιού» έχει ονοματεπώνυμο, παραμονή- προσαρμογή στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν δεν συντονιστούμε στα ευρωπαϊκά δεδομένα, αν δεν προσαρμόσουμε τις δικές μας πολιτικές στην στρατηγική ΕΥΡΩΠΗ 2020,αν η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ –ΘΡΑΚΗ δεν σταματήσει να επιρρίπτει ΟΛΕΣ τις ευθύνες στο «Αθηναϊκό κατεστημένο» και να επικεντρωθεί στην μέγιστη αξιοποίηση της Ευρώπης των Περιφερειών προχωρώντας σταθερά στις διασυνοριακές συνεργασίες που προωθεί η ΕΕ, αν δεν στοχεύσουμε να καταστήσουμε την χώρα πύλη εισόδου ξένων επενδύσεων για την Ευρώπη, αν δεν αναζητήσουμε και μη ευρωπαϊκές αγορές π.χ. Ινδία, αν τέλος δεν αποτινάξει την συμπεριφορά της «πολιτικής γαλαρίας» που επιδεικνύει, ένα σημαντικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, τότε απλά θα βιώνουμε επιθυμητά μεν παράλληλα προγράμματα αλλά σε ένα παράλληλο δε σύμπαν, όχι στο πραγματικό.

ΛΕΩΝΙΔΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

5 σχόλια:

  1. Από τα σπάνια φιλοευρωπαικά άρθρα που διαβάζουμε. Μπράβο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο φαντομάς ας μας πει τι ρόλο παρασκηνίου παίζει κάθε φορά στη Φλώριναία ΝΔ. Να μην ξεχνάμε ότι και αυτός είχε πάει στη Δημοκρατική Συμμαχία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν φαίνεται των παρασκηνίων άνθρωπος, όπως η πλειοψηφία των εγχωρίων ΝΔ. Σαφείς, ξεκάθαρες φιλοευρωπαικές θέσεις διατυπώνει και από αυτές εξάλλου κρίνεται. Μακάρι να είχαμε και άλλες τέτοιες φωνές.
      LV.

      Διαγραφή
  3. Ποιος είναι ο κύριος δεν νομίζω να έχει καμμιά σχέση με την τοπική Ν.Δ. Αξιόλογες οι απόψεις του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η απουσία ευρωκεντρικής προσήλωσης χαρακτήρισε τα κόμματα της προηγούμενης διακυβέρνησης. Ίσως μάλιστα η αδυναμία τους να αναδείξουν στη ρητορική τους τη σημασία της Ευρώπης για την προγενέστερη οικονομική ευημερία και για το μέλλον της χώρας όπλισε τη φαρέτρα της επιχειματολογίας των νυν κυβερνώντων ώστε να αρθρώνουν ενίοτε λόγο αντιευρωπαϊκό. Το ίδιο έπραξε άλλωστε και ο τέως πρωθυπουργός ο οποίος ως αρχηγός της αντιπολίτευσης "έδειξε" την Ευρώπη ως υπεύθυνη της ελληνικής κρίσης. Όλα αυτά τα αντιευρωπαϊκά αφηγήματα δόθηκαν προς κατανάλωση σε ένα λαό που έχει εκπαιδευτεί να ερμηνεύει τα φαινόμενα, με τρόπο μεταφυσικό και συνωμοσιολογικό, να εθελοτυφλεί και παράλληλα να κομπορρημονεί. Κάπως έτσι, οι χθεσινοί "φονιάδες των λαών" έχουν αναγορευτεί σήμερα σε σύμμαχους της ελληνικής κυβέρνησης στον αγώνα εναντίον της "γερμανικής Ευρώπης".

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.