Βασιλεύς Κωνσταντίνος - Χωρίς Τίτλο

Του Χριστάκη Ιωάννη

Για πρώτη φορά από τότε που έφυγε από την Ελλάδα ο τέως βασιλιάς Κων/νος, έγραψε σε τρείς τόμους την ιστορία της πολιτικής και οικογενειακής του ζωής. Τα βιβλία τα διέθεσε μέσω της εφημερίδας «ΤΟ ΒΗΜΑ»!!
Τα διάβασα με ενδιαφέρον, διότι η πολιτική παρουσία του πρώην βασιλιά της Ελλάδας, αφορά μέρος της ιστορίας μας. Ό,τι είχα διαβάσει μέχρι σήμερα για το νεαρό βασιλιά, ήταν όλα αρνητικά. Κρατούσα όμως μια επιφύλαξη για την αντικειμενικότητα των όσων είχα διαβάσει. Δεν είναι δυνατόν, αναρωτιόμουν, να φταίει μόνο ο Κων/νος για τα δραματικά γεγονότα που συνέβησαν στην Ελλάδα επί δικής του βασιλείας.
Τώρα που έμαθα και τις δικές του μαρτυρίες έχω βγάλει τα συμπεράσματά μου και συνιστώ και σε όσους δεν διάβασαν τα βιβλία του, να τα διαβάσουν. Με τα γραφόμενα του τέως , διαπιστώνουμε περίτρανα την υπερεξουσία που του παρείχε το σύνταγμα και πόσο εγωιστικά και ανεύθυνα την διαχειρίστηκε. Αν και νεαρός , συμβούλευε τους πάντες αλλά συμβουλές δεν δεχόταν. Τα ήξερε όλα. Άλλαζε τους πρωθυπουργούς σαν τα πουκάμισα. Όπως ο ίδιος αναφέρει: « ως αρχηγός του κράτους είχα χρέος να συμβουλεύσω την κυβέρνηση. Από την στιγμή που παραιτήθηκε ο Γιώργος Παπανδρέου, φώναξα τον Νόβα και του έδωσα την εντολή να συγκροτήσει τη νέα κυβέρνηση…».
Οι πολλές του αντιφάσεις προκαλούν έκπληξη στους αναγνώστες και αφήνουν πολλά ερωτηματικά. Οργάνωσε με στρατιωτικούς αντι-κίνημα για να ρίξει την παράνομη κυβέρνηση των στρατιωτικών, που ο ίδιος πριν λίγους μήνες είχε ορκίσει και νομιμοποιήσει. Μιλάει σήμερα με τα καλύτερα λόγια για τον «Γέρο» Παπανδρέου, που τότε τον είχε αναγκάσει σε παραίτηση. Κατηγορεί τον «Γέρο» Καραμανλή διότι από ότι φαίνεται αυτός δεν τον έπαιρνε στα σοβαρά . Τον Μητσοτάκη δεν τον αγγίζει καθόλου για τα «Ιουλιανά». Παραθέτω δύο αποσπάσματα από τα γραφόμενα του , αντιφατικά μεταξύ τους, σε σημαντικά γεγονότα που «έστρωσαν το κόκκινο χαλί» στην χούντα των Συνταγματαρχών:

1ο« Είχαν φτάσει και σε μένα πληροφορίες ότι δήθεν κομμουνιστές στρατιώτες είχαν ρίξει ζάχαρη μέσα στα ντεπόζιτα των οχημάτων, για δολιοφθορά. Κάλεσα αμέσως τον Γαρουφαλιά στo γραφείο μου για να ενημερωθώ:
- Κύριε υπουργέ, τι είναι αυτά τα πράγματα;
- Μη δίνετε σημασία μεγαλειότατε
- Δεν έγινε δηλαδή;
- Πως…Έγινε…έγινε…αλλά δεν το έκαναν κομμουνιστές.
- Και ποιος το έκανε;
- Ο διοικητής της Μονάδος.
- Μα, είστε καλά; Τι είναι αυτά που μου λέτε; Πήγε ο διοικητής της Μονάδας και αχρήστευσε τα οχήματα του, με τον Τούρκο λίγα μέτρα απέναντι;
- Μάλιστα.
- Και ποιος είναι αυτός ο προδότης;
- Ένας εξτρεμιστής είναι, Μεγαλειότατε, μη δίνετε σημασία, Γεώργιος Παπαδόπουλος λέγεται.
Τότε ήταν που άκουσα το όνομά του για πρώτη φορά…
- Για να καταλάβετε οι φίλοι του τον λένε Νάσερ.
- Μα κύριε υπουργέ το πώς τον λένε οι φίλοι του δεν έχει καμιά σημασία. Σημασία έχει ότι έκανε ένα έγκλημα για το οποίο στην παλιά εποχή στην Αγγλία ή στην Γαλλία σου έπαιρναν το κεφάλι και αυτός από ότι αντιλαμβάνομαι διοικεί ακόμα την μονάδα του. Πρέπει τουλάχιστον να κάνετε ανάκριση!
- Μα τι λέτε Μεγαλειότατε; Αστειεύεστε; Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα.
- Γιατί;
- Δεν με αφήνει ο Πρωθυπουργός.
- Δηλαδή μου λέτε ότι πήγατε στον Πρωθυπουργό και του είπατε τι έχει γίνει και σας απαγόρευσε να κάνετε ανάκριση;
- Μάλιστα.
- Και πως σας το δικαιολόγησε;
- Μου είπε: « Ο πατέρας του Παπαδόπουλου είναι προσωπικός μου φίλος από το διπλανό χωριό στο Καλέντζι και δεν θα τον πειράξεις».
Δυστυχώς , αφού ο πρωθυπουργός είχε ζητήσει να μην προχωρήσει το θέμα σε ανακρίσεις εγώ δεν μπορούσα να κάνω κάτι διαφορετικό ούτε και να του πω τίποτα….» .

2ο «Το ζήτημα της απομάκρυνσης του Γαρουφαλιά από το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης το πληροφορήθηκα από τις εφημερίδες. Ήταν τέλη Ιουνίου και βρισκόμασταν με την ετοιμόγεννη Βασίλισσα στην Κέρκυρα. Τηλεφώνησα αμέσως στο Γεώργιο Παπανδρέου :
- Κύριε Πρωθυπουργέ, του είπα, διαβάζω στις εφημερίδες ότι ζητάτε την απομάκρυνση του Γαρουφαλιά και ότι εγώ αντιδρώ.
- Όχι, Μεγαλειότατε, δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Αμέσως μετά όμως ο Γέρος εξέφρασε όντως την επιθυμία να αποχωρήσει ο Γαρουφαλιάς από το υπουργείο Εθνικής Αμύνης και να αναλάβει ο ίδιος. Έτσι ξεκίνησε η διαφωνία μας. Ήταν κάτι που δεν μπορούσα να το δεχτώ. Πίστευα ότι , από την στιγμή που υπό την ευθύνη του υπουργείου Εθνικής Αμύνης διεξήγετο ανάκριση για υπόθεση στην οποία εφέρετο να έχει σοβαρότατη εμπλοκή, έχων μάλιστα ηγετικό ρόλο, ο γιός του πρωθυπουργού, δεν θα ήταν ορθό ο πρωθυπουργός- πατέρας να αναλάβει εκείνη την στιγμή την ηγεσία του υπουργείου αυτού. Το πολιτικό κλίμα οξύνθηκε.
Γεγονός είναι ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι θα μπορούσαμε να έχουμε διαχειριστεί διαφορετικά την όλη κατάσταση και να έχει αποφευχθεί εκείνη η κρίση. Και σε αυτό είναι αλήθεια πως δεν βοήθησαν οι τρεiς επιστολές μου προς τον πρωθυπουργό μεταξύ 8ης και 14ης Ιουλίου. Δεν έπρεπε ποτέ να είχα απευθύνει στον πρωθυπουργό αυτές τις επιστολές. Δεν έπρεπε ο πρωθυπουργός και ο Βασιλεύς να φτάσουν σε αυτό το σημείο. Δεν είχαμε όμως τρόπο επικοινωνίας και αυτό ήταν το τεράστιο πρόβλημα που τελικά και οδήγησε σε τέτοια κρίση
Με αυτές τις σκέψεις στο νου, άκουσα να μου αναγγέλλουν την άφιξη του στο γραφείο μου εκείνο το απόγευμα, ενώ ακόμη και την ύστατη εκείνη στιγμή προσπαθούσα να βρω μια λύση.
Χωρίς εισαγωγές μου είπε:
- Άκουσε , Βασιλεύ…- Του άρεσαν πολύ του Γέρου αυτά τα λεκτικά-…Διαφωνία Βασιλέως και Δεξιάς δεν είναι παρά μια ενδοοικογενειακή υπόθεση. Διαφωνία Βασιλέως και Δημοκρατικής Παρατάξεως είναι τραγωδία του Έθνους. Πρέπει να αναλάβω το υπουργείο Εθνικής Αμύνης.
Ήταν κατηγορηματικός
- Κύριε Πρωθυπουργέ, δεν πιστεύω ότι είναι σκόπιμο κάτι τέτοιο. Εκκρεμεί η ανάκριση για την υπόθεση «ΑΣΠΙΔΑ» και υπάρχουν καταγγελίες που εμπλέκουν και τον γιό σας.
- Αν με εμπιστεύεστε ως πρωθυπουργό της χώρας, πρέπει να με εμπιστευτείτε και ως υπουργό αμύνης
- Κύριε Πρωθυπουργέ, δεν τίθεται θέμα εμπιστοσύνης προς το πρόσωπό σας. Έχετε 53%, είναι δυνατόν να μην σας εμπιστεύομαι; Είναι όμως θέμα ηθικής τάξεως
Ήμουν αρχηγός του κράτους και εκείνη την στιγμή υπήρχε μια συνομωσία στο στράτευμα. Δεν ήταν δική μου δουλειά να εξετάσω αν ήταν μεγάλη ή μικρή, ψεύτικη ή αληθινή. Από την στιγμή που υπήρχε αυτό και άπαξ και ο πρωθυπουργός μου ζητούσε να αναλάβει αυτός την ευθύνη του υπουργείου που διαχειριζόταν το θέμα της συνομωσίας , στην οποία φερόταν να εμπλέκετε και ο γιός του, εγώ δεν μπορούσα να αφήσω την χώρα μου όλο το βράδυ χωρίς κυβέρνηση . Για αυτό από την στιγμή που παραιτήθηκε ο Γεώργιος Παπανδρέου και ήθελε να φύγει έδωσα εντολή στον Νόβα. Εγώ δεν μπορούσα να υποχωρήσω και να αποδεχόμουν την επιθυμία του. Και όχι από εγωισμό, αλλά επειδή πίστευα ακράδαντα ότι ήταν πολιτικώς και ηθικώς μη ορθόν να αναλάβει ένας πατέρας το υπουργείο που είχε την ευθύνη ανάκρισης η οποία διεξήγετο σε βάρος του γιού του. Ήταν θέμα ηθικής τάξεως. Αυτό μου υπαγόρευε η κρίση μου την εποχή εκείνη. Αν υπό τις σημερινές συνθήκες γινόταν αυτή η ενέργεια, αν δηλαδή δεχόμουν να γίνει υπουργός Αμύνης ο πρωθυπουργός- πατέρας του εμπλεκομένου, είναι βέβαιο ότι όλοι θα έλεγαν πως ο Βασιλεύς έχει μπει στην συγκάλυψη.
Από την άλλη πλευρά, παραμένει το γεγονός ότι η συγγραφή και η αποστολή των επιστολών υπήρξε ένα σοβαρό μου ολίσθημα. Δεν έπρεπε ποτέ να είχα απευθύνει στον πρωθυπουργό εκείνες τις επιστολές, ούτε και να εμπλακώ τόσο γρήγορα σε διαφωνία μαζί του. Όταν όμως είσαι νέος δεν έχεις μεγάλη υπομονή. Επίσης, έπρεπε να προσπαθήσω ακόμη περισσότερο για να τον πείσω να μην παραιτηθεί . Πιστεύω ότι, αν είχα περισσότερη υπομονή, ίσως να είχα καταφέρει να πείσω τον πρωθυπουργό, αποφεύγοντας έτσι το αδιέξοδο».
Δηλαδή, στην περίπτωση του Γεωργίου Παπαδόπουλου, ο «Μεγαλειότατος» δεν μπήκε καν στον κόπο να μιλήσει ή να στείλει επιστολή στον Πρωθυπουργό για ένα τόσο σοβαρό θέμα και δέχθηκε χωρίς δεύτερη σκέψη να κουκουλωθεί ο δολιοφθορέας. Δεν έθεσε θέμα ηθικής τάξεως!!!
Στην περίπτωση του Ανδρέα Παπανδρέου , που οι πληροφορίες τον έμπλεκαν στην υπόθεση «ΑΣΠΙΔΑ», έθεσε θέμα ηθικής τάξεως!!! Αυτά δείχνουν μεγάλη έλλειψη σοβαρότητας για έναν αρχηγό κράτους, για έναν Βασιλέα.

Φλώρινα 15/02/2016