Το 1995 παρακολουθούσα μαθήματα AUTOCAD με καθηγητή τον Βασίλη Κορδόνια. Σε μια συνάντησή μας αναφέρθηκε στην πόλη της Κοπεγχάγης την οποία είχε επισκεφτεί πρόσφατα. Η αίσθηση που του άφησε αυτή η πόλη ήταν ότι κατοικείται μόνο από ΑΜΕΑ μια και σε κάθε του βήμα συναντούσε άτομα με κινητικά προβλήματα. Εκείνη την περίοδο, επειδή το γεγονός αυτό δεν με ενδιέφερε, δεν έδωσα καμία σημασία, αδιαφόρησα.
Δύο χρόνια αργότερα μπήκα στο τεχνητό νεφρό και νοσηλεύτηκα στο ΑΧΕΠΑ. Διαπίστωσα πολλά και σοβαρά προβλήματα: ο χώρος του νοσοκομείου δεν ήταν «φιλικός» για άτομα με κινητικά προβλήματα, δεν υπήρχαν οι κατάλληλες τουαλέτες, μεγάλη έλλειψη αναπηρικών αμαξιδίων και τραυματιοφορέων, οι ράμπες δεν είχαν σωστή κλίση... Εμένα προσωπικά με ενοχλούσε το τούνελ που υποχρεωνόμουν να περάσω κάθε φορά που έκανα αιμοκάθαρση. Ατυχώς μαθαίνω ότι μέχρι και σήμερα τίποτε δεν έχει αλλάξει, τα προβλήματα που ταλάνιζαν εμένα πριν δεκαεννιά χρόνια, ταλανίζουν τους σημερινούς ασθενείς.
Το 1998 έκανα διακοπές στο Βερολίνο. Έβλεπα στους δρόμους ΑΜΕΑ, άλλοι με συνοδό και άλλοι μόνοι τους. Είχαν πρόσβαση να πάνε σε όποιο μαγαζί ήθελαν, να πιούν τον καφέ τους, να ανέβουν στα αστικά, να συμμετέχουν στην κοινωνική ζωή του τόπου τους, να μην αισθάνονται αποκλεισμένοι. Ένιωθα ότι ζούσα σε παραμύθι και αισθάνθηκα ζήλια για τους κατοίκους της πόλης που είχαν τόσα προνόμια μια και στην Ελλάδα τα δεδομένα είναι εντελώς διαφορετικά.
Στην πατρίδα μας -θεωρητικά- η νομοθεσία για τα ΑΜΕΑ είναι πλήρης και εναρμονισμένη με τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην πραγματικότητα αυτό δεν ισχύει.
▪ Ποιοι σέβονται τις θέσεις στάθμευσης για τα ΑΜΕΑ, τις διαβάσεις, τη σήμανση στα πεζοδρόμια για τους τυφλούς;
▪ Ποιος χώρος συνάθροισης έχει τουαλέτα για ΑΜΕΑ;
▪ Ράμπες υπάρχουν, αλλά η κλίση που έχουν είναι τόσο μεγάλη ώστε δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν.
▪ Στα αστικά δεν είναι κατάλληλα διαμορφωμένη η είσοδος για να εισέλθει άτομο με ειδικές ανάγκες. Υπάρχουν μόνο λίγα ΛΕΥΚΑ ΤΑΞΙ σε Αθήνα και Θεσ/νίκη.
▪ Οι περισσότερες υπηρεσίες δεν έχουν σκάλα για ΑΜΕΑ. Υπάρχουν ακόμη κι αυτές που δεν έχουν ούτε ασανσέρ.
Η κατάσταση είναι τραγική. Νομίζω ότι πρέπει να ωριμάσουμε σαν κοινωνία για να εφαρμοστούν οι υπάρχοντες νόμοι και το δικαίωμα των ατόμων με ειδικές ανάγκες να έχουν κοινωνική ζωή και να μην είναι κλεισμένοι στα σπίτια τους. Από την άλλη οι υποχρεώσεις της πολιτείας δεν πρέπει να τελειώνουν με ένα επίδομα.
ΠΑΡΑΚΑΛΩ - ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΩ σκύψτε πάνω από τα προβλήματα, εφαρμόστε τους νόμους, μην αδιαφορείτε, γιατί όλοι έχουμε δικαίωμα στην κοινωνία, στο αύριο, στο μέλλον.
Απευθύνομαι προς όλους όσους έχουν εξουσία και αρμοδιότητα στην εφαρμογή των ψηφισμένων νόμων.
Ηλιάδης Παύλος
αιμοκαθαρόμενος
Δύο χρόνια αργότερα μπήκα στο τεχνητό νεφρό και νοσηλεύτηκα στο ΑΧΕΠΑ. Διαπίστωσα πολλά και σοβαρά προβλήματα: ο χώρος του νοσοκομείου δεν ήταν «φιλικός» για άτομα με κινητικά προβλήματα, δεν υπήρχαν οι κατάλληλες τουαλέτες, μεγάλη έλλειψη αναπηρικών αμαξιδίων και τραυματιοφορέων, οι ράμπες δεν είχαν σωστή κλίση... Εμένα προσωπικά με ενοχλούσε το τούνελ που υποχρεωνόμουν να περάσω κάθε φορά που έκανα αιμοκάθαρση. Ατυχώς μαθαίνω ότι μέχρι και σήμερα τίποτε δεν έχει αλλάξει, τα προβλήματα που ταλάνιζαν εμένα πριν δεκαεννιά χρόνια, ταλανίζουν τους σημερινούς ασθενείς.
Το 1998 έκανα διακοπές στο Βερολίνο. Έβλεπα στους δρόμους ΑΜΕΑ, άλλοι με συνοδό και άλλοι μόνοι τους. Είχαν πρόσβαση να πάνε σε όποιο μαγαζί ήθελαν, να πιούν τον καφέ τους, να ανέβουν στα αστικά, να συμμετέχουν στην κοινωνική ζωή του τόπου τους, να μην αισθάνονται αποκλεισμένοι. Ένιωθα ότι ζούσα σε παραμύθι και αισθάνθηκα ζήλια για τους κατοίκους της πόλης που είχαν τόσα προνόμια μια και στην Ελλάδα τα δεδομένα είναι εντελώς διαφορετικά.
Στην πατρίδα μας -θεωρητικά- η νομοθεσία για τα ΑΜΕΑ είναι πλήρης και εναρμονισμένη με τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην πραγματικότητα αυτό δεν ισχύει.
▪ Ποιοι σέβονται τις θέσεις στάθμευσης για τα ΑΜΕΑ, τις διαβάσεις, τη σήμανση στα πεζοδρόμια για τους τυφλούς;
▪ Ποιος χώρος συνάθροισης έχει τουαλέτα για ΑΜΕΑ;
▪ Ράμπες υπάρχουν, αλλά η κλίση που έχουν είναι τόσο μεγάλη ώστε δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν.
▪ Στα αστικά δεν είναι κατάλληλα διαμορφωμένη η είσοδος για να εισέλθει άτομο με ειδικές ανάγκες. Υπάρχουν μόνο λίγα ΛΕΥΚΑ ΤΑΞΙ σε Αθήνα και Θεσ/νίκη.
▪ Οι περισσότερες υπηρεσίες δεν έχουν σκάλα για ΑΜΕΑ. Υπάρχουν ακόμη κι αυτές που δεν έχουν ούτε ασανσέρ.
Η κατάσταση είναι τραγική. Νομίζω ότι πρέπει να ωριμάσουμε σαν κοινωνία για να εφαρμοστούν οι υπάρχοντες νόμοι και το δικαίωμα των ατόμων με ειδικές ανάγκες να έχουν κοινωνική ζωή και να μην είναι κλεισμένοι στα σπίτια τους. Από την άλλη οι υποχρεώσεις της πολιτείας δεν πρέπει να τελειώνουν με ένα επίδομα.
ΠΑΡΑΚΑΛΩ - ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΩ σκύψτε πάνω από τα προβλήματα, εφαρμόστε τους νόμους, μην αδιαφορείτε, γιατί όλοι έχουμε δικαίωμα στην κοινωνία, στο αύριο, στο μέλλον.
Απευθύνομαι προς όλους όσους έχουν εξουσία και αρμοδιότητα στην εφαρμογή των ψηφισμένων νόμων.
Ηλιάδης Παύλος
αιμοκαθαρόμενος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.