Ο Γιώργος Λιάνης για τη μετεγκατάσταση των Αναργύρων

Η ομιλία του βουλευτή Φλώρινας στην Ολομέλεια της Βουλής

Κύριοι συνάδελφοι, κύριε Πρόεδρε, «των οικιών ημών εμπιπραμένων, ημείς άδομεν». Έξω καίγονται τα σπίτια μας, καίγεται ο λαός μας και εμείς τραγουδάμε. Είμαι τρεις ώρες στο Κοινοβούλιο και βλέπω «παράλληλους μονόλογους», όπως έλεγε ο Σεφέρης.  Είμαστε η χώρα των «παράλληλων μονολόγων». Ο καθείς και το τροπάριό του. Δικαιώνουμε απόλυτα τον ορισμό του Χάρολντ Πίντερ όταν πήρε το βραβείο Νόμπελ και έστειλε απάντηση στους Σουηδούς ότι «δεν είμαστε οι γιατροί, είμαστε η ασθένεια». Αυτό μπορώ να πω για τους πολιτικούς, «δεν είμαστε οι γιατροί, είμαστε η ασθένεια».

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όσο κι αν φαίνεται περίεργο, ήρθα να μιλήσω για να πω τα λιγοστά μου λόγια για τη μετεγκατάσταση των Αγίων Αναργύρων, ενός προσφυγικού χωριού του Δήμου Αμυνταίου. Ήρθα εδώ, σε μια περίοδο γενικευμένης κρίσης, γενικευμένης πολιτικής απαξίωσης, για να κάνω κάτι διαφορετικό από αυτό που συνηθίζουμε όλοι μας. Ήρθα να πω τον καλό λόγο. Σε αυτή την δύσκολη καμπή όλοι πλέον έχουμε στα χείλη μας εύκολο τον κριτικό και τον πικρό λόγο. Τόσο ώστε και τις λίγες φορές που έχουμε μια ευλογημένη πραγμάτωση, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση, να σιγούμε και να την αποσιωπούμε.

Αυτό συμβαίνει γιατί χάνουμε το σωστό μέτρο, γιατί η χώρα μας - και το έχουν πει υπέροχα οι ποιητές μας - ζει με πανικούς. Η Ελλάδα ζει με πανικούς. Κι ένας από τους πανικούς αυτούς, που αυτή τη φορά δεν είναι αδικαιολόγητος, έχει πλήξει και το Κοινοβούλιο. Η κρίση, λοιπόν, μας έφερε πολιτικούς πανικούς, οικονομικούς πανικούς, κοινωνικούς πανικούς, οι οποίοι δεν είναι καθόλου αδικαιολόγητοι για το λαό μας, και τελευταία, και εδώ, «συναδελφικούς πανικούς». Μοιραία η χώρα γέμισε από  μικρούς εμφυλίους.

Γυρίζω λοιπόν στο θέμα. Οι Άγιοι Ανάργυροι σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες της Greenpeace και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι η πιο μολυσμένη περιοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης! Στο χωριό αυτό παρατηρήθηκε το 2010 η μεγαλύτερη τιμή συγκέντρωσης αιωρούμενων σωματιδίων. Υπάρχουν πενήντα τέσσερα μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο. Δολοφονικά! Την ώρα που η επιτρεπόμενη μέγιστη τιμή στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι σαράντα μικρογραμμάρια…

Εκτός του ότι είναι το πιο μολυσμένο χωριό, χρόνια τώρα η ΔΕΗ έσκαβε τα ορυχεία με πελώρια μηχανήματα, τους φοβερούς «δεινόσαυρους» όπως τους λένε, και προκάλεσε στα σπίτια των κατοίκων πελώριες ρωγμές πέντε μέτρων, με συνέπεια να κινδυνεύει η ζωή τους. Είκοσι χρόνια θυμάμαι να μιλάμε γι’ αυτό το θέμα στη Βουλή. Αλλά στην Ελλάδα «ήμουν νιός και γέρασα».

Δεν θέλω να ασκήσω κριτική καθώς η πολιτική μου κλεψύδρα λιγοστεύει. Έφτασε στα όριά της. Μόνο κριτική δεν θέλω να ασκώ. Θέλω να έχω στραμμένη την  ματιά μου στο πώς θα βγούμε όλοι από το δίχτυ του «Εγώ», κόμματα και Βουλευτές, και να περάσουμε στο Μακρυγιαννικό «Εμείς», σε βασικά  τουλάχιστον θέματα.

Ας μου επιτραπεί να ανάψω την φαντασία μου. Το χωριό Άγιοι Ανάργυροι είναι πλάι στην Χειμαδίτιδα λίμνη. Η λίμνη αυτή δίνει πολύ μεγάλους σεισμούς. Ακόμα και η Κοζάνη δίνει σημαντικούς σεισμούς. Σε περίπτωση μίας τέτοιας, μη γένοιτο, σεισμικής καταστροφής οι Άγιοι Ανάργυροι θα ισοπεδωθούν. Χρειάστηκε μια έρευνα καταπέλτης από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης για να μπουν τα πράγματα στη θέση τους. Κανένας δεν πίστευε ότι το χωριό κινδυνεύει.

Θέλω να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου την Υπουργό Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, κα. Τίνα Μπιρμπίλη , γιατί την είχα παρακαλέσει να ξεστρατίσει από το δρόμο της, όταν είχε έρθει στη Δυτική Μακεδονία, και να επισκεφθεί το χωριό αυτό, για να δει με τα μάτια της την καταστροφή. Και ήρθε. Δεν χρειάστηκε να μείνει πολύ ώρα μέσα στα σπίτια των κατοίκων. Είδε ακριβώς τις ρωγμές και είπε: «Δεν χρειάζεται να δω περισσότερα, θα κοιτάξω να βρω τα χρήματα για να γίνει η μετεγκατάσταση». Και έγινε με το άρθρο 28 για τους Νομούς Φλώρινας και Κοζάνης και για τα χωριά Ανάργυροι και Ακρινή. Έγινε για λόγους «δημόσιας ωφέλειας» και για λόγους προστασίας της ανθρώπινης ζωής.

Θέλω, λοιπόν, να πω ότι αυτό χαρίζει στην κυρία Υπουργό, αλλά και στη διοίκηση της ΔΕΗ, υπό τον Πρόεδρό της κ. Αρθούρο Ζερβό - και δεν έχω λόγο να κρύβω αυτό που αισθάνομαι - τον καλύτερο που έχω δει στη Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού τα τελευταία είκοσι χρόνια, δύο σημαντικές λέξεις: Ευθυκρισία και ανιδιοτέλεια.

Τώρα για το ποιος θα πληρώσει την μετεγκατάσταση, θα έλεγα και εγώ, κυρία Υπουργέ, ότι θα έπρεπε να πληρώσει το κράτος και η Δ.Ε.Η. και αν συμφωνεί η περιφέρεια, όπως το βάλατε, να αναλάβει και αυτή ένα μέρος της ευθύνης. Αυτό όμως είναι μία ουτοπία και σε εποχές σαν τη δική μας, η ουτοπία αναζητείται.

Η απόφασή σας αυτή – και αυτό θέλω να τονίσω - είναι μια ξαφνική λιακάδα μέσα σε ένα γενικό καταχείμωνο στη Φλώρινα, που δοκιμάζεται όσο καμιά άλλη περιοχή στην Ελλάδα, κύριε Πρόεδρε. Δοκιμάζεται, όχι μόνο από την κρίση, αλλά κυρίως από τη φύση. Αλλά και από τις πράξεις μας, τις αναβολές μας και από τις αναστολές μας πενήντα χρόνια τώρα.

Η Φλώρινα έχει «διπλά δοκιμαζόμενα» σύνορα», ψυχροπολεμικά σύνορα. Είναι εκτός Εγνατίας. Δεν θεωρήθηκε άγονη γραμμή και το τρένο δεν φθάνει μέχρι εκεί. Και θεωρούνται άγονες γραμμές ο Προαστιακός, η Αθήνα-Θεσσαλονίκη και η Θεσσαλονίκη-Αλεξανδρούπολη. Τέτοια ισότητα στη χώρα!

Τέλος, είχε ένα πανεπιστήμιο, που από 4.000 φοιτητές, έχει σήμερα 2.000 σπουδαστές. Συρρικνώθηκε. ΟΙ τράπεζες έγιναν θυρίδες και είμαστε εκτός Εγνατίας. Ο μόνος νομός στη Βόρεια Ελλάδα που είναι εκτός Εγνατίας και η Εγνατία περνούσε μέσα από τη Βεγορίτιδα. Για την ιστορία αυτό.

Δώσατε λοιπόν νόημα, κυρία Υπουργέ, στη φράση της Μελίνας Μερκούρη «Τα σύνορα δεν είναι ποινή. Τα σύνορα είναι τιμή». Και δώσατε νόημα στη φράση του Ανδρέα Παπανδρέου ότι η Ελλάδα δεν τελειώνει στα σύνορα, αλλά η Ελλάδα αρχίζει από τα σύνορα.