Το τρένο των ονείρων της Φλώρινας

Αν στην πολύσημη και εκφραστική γλώσσα μας το «να χάσει κάποιος το τρένο» σηματοδοτεί την απώλεια μιας σημαντικής ευκαιρίας, στην κυριολεκτική σημασία το «να χάσει το τρένο» ένας ολόκληρος νομός, και μάλιστα ένας ακριτικός νομός με πολλά και σοβαρά προβλήματα, συνιστά μια πραγματική συμφορά και συνεπιφέρει την απώλεια πολλών σημαντικών ευκαιριών για τον τόπο.

Το τρένο ήταν για πολλές δεκαετίες ένας σηματωρός της προόδου, εμβληματικό μέσο της επικοινωνίας των ανθρώπων της περιοχής μας και πρακτικά ήταν η ουσιαστική δίοδος για τη διακίνηση των εμπορευματικών προϊόντων. Η τοπική μας κοινωνία στήριζε μέχρι πρόσφατα μέρος της μετακίνησης και της ανάπτυξής της στην κίνηση της συγκεκριμένης αμαξοστοιχίας και, διαχρονικά, το τρένο αυτό συνδέθηκε με τα όνειρα των κατοίκων της περιοχής, με το όραμα της επιστροφής των μεταναστών, με την ελπίδα της επανόδου αγαπημένων προσώπων και αργότερα με τον ερχομό των νέων δικών μας παιδιών, των φοιτητών που σπουδάζουν στα πανεπιστημιακά μας Τμήματα.

Μέσα στο όλο κλίμα της οικονομικής ανασυγκρότησης της χώρας και στο πλαίσια της εξυγίανσης και της αναδιάρθρωσης του δικτύου η ΤΡΕΝΟΣΕ  πρότεινε την κατάργηση και την αναστολή πολλών δρομολογίων, μέσα σε αυτά και της Φλώρινας – Θεσσσαλονίκης, αλλά και την αύξηση των τιμών των εισιτηρίων του ΟΣΕ. «Σε πραγματική σιδηροδρομική απομόνωση περιέρχονται περιοχές της Βόρειας Ελλάδας που εξυπηρετούνται ως επί το πλείστον με τρένο, ενώ τα εισιτήρια αυξάνονται μέχρι 68%, μεταβάλλοντας τον χαρακτήρα του λαϊκού μέσου που είχε ο σιδηρόδρομος» (εφημ. Ημερησία, 15/1/11).

Είμαστε αναγκασμένοι οι πολίτες  της Φλώρινας για άλλη μια φορά να επιχειρηματολογήσουμε (συνοριακή περιοχή, τριεθνές, απουσία καθέτου άξονα στην Εγνατία, Τμήματα ΑΕ.Ι., Α.Τ.Ε.Ι., κλπ.), υπερασπιζόμενοι τα αυτονόητα που μας ανήκουν, και να διεκδικήσουμε σθεναρά τη συνέχιση της σιδηροδρομικής σύνδεσης του νομού μας με τη Θεσσαλονίκη και την ένταξη των δρομολογίων μας στις άγονες γραμμές, σε αντιστοιχία με τον επίσης ακριτικό νομό Αλεξανδρούπολης.

Άλλωστε, ο σταθμός της Φλώρινας είχε το 2008 147.141 επιβάτες, όταν το 2004 είχε 47.271, παρουσίασε δηλαδή μια θεαματική αύξηση 211%. Η συγκεκριμένη γραμμή δεν ήταν ιδιαίτερα ζημιογόνα, καθώς είχε πληρότητα πάνω από 50% τις καθημερινές, ενώ τις αργίες έφτανε στο 100%, και επίσης, η σιδηροδρομική σύνδεση, εκτός των άλλων, διευκόλυνε τις μεταφορές προϊόντων, όπως πετρελαίου για τη λειτουργία των μονάδων της ΔΕΗ και τεύτλων από το Αμύνταιο προς το Εργοστάσιο Ζάχαρης. Για πολλούς οικονομικούς και κοινωνικούς λόγους η κυβέρνηση και οι θεσμικοί μας παράγοντες θα πρέπει οπωσδήποτε να βρουν λύση εντάσσοντας και το δικό μας δρομολόγιο στις άγονες γραμμές, που ήδη επιδότησε με 50 εκατ. Ευρώ το Υπουργείο Μεταφορών.

Ως επικεφαλής της Ελάσσονος Μειοψηφίας του Δήμου Φλώρινας, ήδη έχω διατυπώσει την κοινή θέση μας σε συνέντευξη τύπου, την οποία καταθέσαμε εγγράφως στο Δημοτικό Συμβούλιο της 31-1-2011, όπως και αποστείλαμε στον Υπουργό, κ. Ρέππα, το αίτημά για διατήρηση τουλάχιστον 3 δρομολογίων για Φλώρινα, καθώς και τη σιδηροδρομική σύνδεση της Φλώρινας με το Μοναστήρι, το Πόγραδετς, αλλά και την Λάρισα και την Κοζάνη.

Συμμετείχα στη συνάντηση της Κίνησης Φίλων του τρένου της Φλώρινας στις 6-2-2011, καταθέτοντας τις επιφυλάξεις μου, γιατί μια λαϊκή κινητοποίηση είναι σημαντική, μόνο αν έχει καθαρά κινηματικά χαρακτηριστικά κοινωνικών διεκδικήσεων και όχι αν αποτελεί όχημα κομματικών ή προσωπικών μικροσκοπιμοτήτων. Άλλωστε, έχουμε διαπιστώσει αρκετές φορές να φορούν κάποιες ομάδες το «ένδυμα» των Κινήσεων και των Κινημάτων, ενώ στην ουσία στοχεύουν αποκλειστικά σε προσωπικά οφέλη και στη διεκδίκηση θέσεων εξουσίας. Επίσης, θεωρώ ότι δεν είναι αποτελεσματικό το να μετατρέπονται τέτοιου είδους συγκεντρώσεις σε λαϊκά δικαστήρια απόδοσης ευθυνών, αλλά να εστιάζουν στο συγκεκριμένο στόχο, ενεργοποιώντας και τους θεσμικούς φορείς που οφείλουν να κινηθούν από τη μεριά τους.

Κλείνοντας, θεωρώ ότι καλό είναι να υπάρχει από όλους  μας εγρήγορση και διεκδικητικό πνεύμα για όλα τα σπουδαία ζητήματα του τόπου, όπως η εξίσωση της τιμής πετρελαίου κίνησης – θέρμανσης, κ.ά., και για άλλη μια φορά επαναλαμβάνω κι εγώ όπως πολλοί συμπολίτες μας το ισχυρό αίτημα της τοπικής κοινωνίας για τη συνέχιση της λειτουργίας της σιδηροδρομικής σύνδεσης μας με την πρωτεύουσα της Μακεδονίας. Το τρένο των ονείρων μας, το τρένο που πρακτικά και ουσιαστικά αποτέλεσε βασική συγκοινωνιακή και αναπτυξιακή υποδομή για τη Φλώρινα εδώ και 80 χρόνια, πρέπει να εξακολουθήσει να είναι μια αξιόπιστη δημόσια συγκοινωνία του νομού, που θα συνεχίσει να συμβάλει στην ασφαλή μετακίνηση πολιτών και των φοιτητών του Δήμου και του Νομού μας.

Όλγα Μούσιου-Μυλωνά

Διοικήτρια Κ.Α.Α.Κ.Υ.Α.μεΑ. Καστοριάς