Το ΚΚΕ Φλώρινας σχολιάζει…

Ι. Ποιος διώχνει τις επιχειρήσεις;

Με αφορμή διάφορους απεργιακούς αγώνες, αλλά ακόμα και χωρίς αφορμή, η αστική προπαγάνδα αναμασά τη λασπολογία ότι «το ΚΚΕ διώχνει τις επιχειρήσεις από τη χώρα». Το συνδέουν αυτό είτε με τις κινητοποιήσεις, τις κατακτήσεις ή τις διεκδικήσεις των εργατών στις επιχειρήσεις, που αυξάνουν τάχα το εργατικό κόστος, – λες και ο εργάτης που παράγει τον πλούτο, που παράγει τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών είναι κόστος, – είτε με τη λεγόμενη «εικόνα» που παρουσιάζει η χώρα λόγω της ανάπτυξης της ταξικής πάλης, των διαδηλώσεων, των απεργιακών κινητοποιήσεων τα τελευταία χρόνια, κόντρα στη βάρβαρη αντεργατική πολιτική που χρεοκοπεί το λαό εξαφανίζοντας εργασιακά δικαιώματα, τις κινητοποιήσεις στα λιμάνια, κλπ.
Ξέρουν πολύ καλά ότι νόμος του συστήματος που υπηρετούν και του κεφαλαίου είναι το κυνήγι του μέγιστου δυνατού κέρδους. Από 'κει απορρέει κιόλας ότι το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα. Οι Έλληνες επιχειρηματίες δεν επενδύουν με γνώμονα τα πατριωτικά τους αισθήματα, αλλά με βάση τα ταξικά τους συμφέροντα και την άνοδο ή τη συγκράτηση των κερδών τους. Να γιατί μιλούν για «υψηλό κόστος εργασίας», για μεγάλους μισθούς, που μειώνουν την ανταγωνιστικότητα. Και με αυτά τα κριτήρια έχουν ήδη κλείσει ένα σωρό επιχειρήσεις και τις έχουν μεταφέρει στα Βαλκάνια και σε άλλες χώρες με μισθούς - φιλοδωρήματα. Άσε που για τέτοιες μετακινήσεις έχουν επιδοτηθεί κιόλας, τους έχουν δοθεί κίνητρα δηλαδή να φύγουν, από νόμους που έχουν ψηφίσει ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Η λογική ότι κλείνουν οι επιχειρήσεις γιατί εδώ είναι πιο «ακριβοί» οι εργάτες, θέλει να οδηγήσει τους εργάτες να ανταγωνίζονται για το ποιοι θα εξαθλιωθούν περισσότερο!... Εξάλλου, είναι πάρα πολλά τα παραδείγματα επιχειρήσεων που έκλεισαν ή μεταφέρθηκαν αλλού, παρόλο που οι εργαζόμενοί τους (με πρωτεργάτες συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ) είχαν δεχτεί προηγουμένως μειώσεις μισθών και αφαίρεση μιας σειράς κατακτήσεων. Το κεφάλαιο επίσης μεταφέρεται και συγκεντρώνεται από τον ένα στον άλλο κλάδο, εντός κι εκτός συνόρων, ανάλογα με το σε ποια σφαίρα της παραγωγής είναι μεγαλύτερο το ποσοστό κέρδους. Γι' αυτό δεν αναπτύσσονται όλοι οι πλουτοπαραγωγικοί τομείς της Ελλάδας. Δεν επενδύουν για τις λαϊκές ανάγκες.
Η «λάσπη» που πετούν ότι τάχα το ΚΚΕ διώχνει τις επιχειρήσεις έχει ακόμα μια πλευρά: Θέλουν να κάνει ο κόσμος συνειρμούς στη σκέψη του ότι τάχα το ΚΚΕ δεν θέλει εργοστάσια και παραγωγικές μονάδες στη χώρα, δεν ενδιαφέρεται αν θα παράγουμε, αν θα πεινάσει ο λαός!!... Πρόκειται για «λάσπη» γιατί ξέρουν πολύ καλά ότι το ΚΚΕ θέλει τα εργοστάσια ανοιχτά (κι όχι μόνο αυτά που υπάρχουν, αλλά πολύ περισσότερα), θέλει να 'χει δουλειά όλος ο λαός, θέλει να αξιοποιηθεί όλος ο πλούτος και οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας - και έχει αναπτύξει ολοκληρωμένες προτάσεις γι' αυτό, γιατί υπάρχουν μεγάλες τέτοιες δυνατότητες - αλλά όλα αυτά να είναι στα χέρια της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων κι όχι των καπιταλιστών.
Προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν τρομοκρατικά στη συνείδηση του λαού αυτό που λένε ότι «το ΚΚΕ πολεμάει την επιχειρηματικότητα», γιατί θέλουν να ταυτίσει ο λαός στη συνείδησή του την «επιχειρηματικότητα» με την ανάπτυξη και φροντίζουν γι' αυτό ακόμα και με μαθήματα σε παιδιά του Δημοτικού. Όμως η ανάπτυξη σε όφελος του λαού, η ανάπτυξη που θα ικανοποιεί τις ανάγκες του, όχι μόνο δεν έχει ανάγκη τους καπιταλιστές, που καρπώνονται τον πλούτο που παράγει ο λαός, αλλά προϋποθέτει την κατάργησή τους.

ΙΙ. Περί ανάπτυξης
Μετά την ψήφιση του μνημονίου, των εφαρμοστικών του νόμων, του PSI και της νέας δανειακής σύμβασης, οι αστοί λένε ότι έρχεται η ώρα της ανάπτυξης. Έχουν, λένε, συμφωνηθεί μέσω της χρηματοδότησης προγραμμάτων από τα ευρωπαϊκά κονδύλια του ΕΣΠΑ, να δοθούν περίπου 20 δισ. μέχρι το 2013 για χρηματοδότηση μεγάλων έργων, κυρίως στους τομείς των μεταφορών και της ενέργειας. Τα κεφάλαια θα τα καρπωθούν μεγάλοι κατασκευαστικοί όμιλοι, οι οποίοι στη συνέχεια θα εξασφαλίσουν κέρδη, πουλώντας ακριβά στα λαϊκά στρώματα υπηρεσίες, ενέργεια κ.ά. Αυτή η αναιμική καπιταλιστική ανάπτυξη γίνεται πάνω στα συντρίμμια των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, στην ιδιωτικοποίηση των κρατικής ιδιοκτησίας επιχειρήσεων, άλλων κρατικών υποδομών, δημόσιας γης, ορυκτού πλούτου κλπ., ώστε να γιγαντωθούν τα μονοπώλια. Αλλά, αυτή η «ανάπτυξη» δεν έχει σχέση με την κάλυψη των λαϊκών αναγκών, ούτε αποτελεί - όπως την εμφάνισε η κυβερνητική προπαγάνδα - το «αντίβαρο» στα σκληρά αντεργατικά μέτρα των μνημονίων. Τα μέτρα των μνημονίων αντισταθμίζουν τις απώλειες των καπιταλιστών από την κρίση, δημιουργώντας συνθήκες γοργής και άκρατης κερδοφορίας όταν έλθει η ανάκαμψη. Από την ανάπτυξή τους σε τίποτα δε θα ωφεληθούν οι εργαζόμενοι που παράγουν τον πλούτο. Ποιες ανάγκες τους θα μπορούν να ικανοποιήσουν με μισθό 400 - 500 ευρώ; Η ζωή τους είναι ήδη κόλαση. Ούτε, βεβαίως, πρόκειται να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας σταθερές και μόνιμες έτσι που έστω να μετριάσει το οξύτατο πρόβλημα της ανεργίας, που η Ελλάδα έφτασε να είναι η δεύτερη χώρα μετά την Ισπανία στην Ευρωζώνη, με επίσημο ποσοστό ανέργων πάνω από 20%.
Λένε, επίσης, ότι με τις επενδύσεις που θα γίνουν θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Πρόκειται για τεράστιο ψέμα. Επενδύσεις θα γίνουν επιλεκτικά με κριτήριο το κέρδος, με λιγότερες θέσεις εργασίας από αυτές που έχουν χαθεί και θα συνεχίσουν να χάνονται, ενώ σε άλλους τομείς θα συνεχίζονται οι εισαγωγές, θα αυξάνει η ανεργία, τα συσσίτια, η συγκέντρωση ρούχων και κουβερτών, κλπ. Επενδύσεις θα κάνουν Έλληνες και ξένοι επενδυτές, άλλωστε, χωρίς επενδύσεις δεν υπάρχει κερδοφορία. Θα επενδύσουν για όσο διάστημα θέλουν και όσο θέλουν και πάλι όταν θέλουν θα βγάζουν τα κεφάλαια στο εξωτερικό. Στην Ελλάδα τώρα θέλουν να εκμεταλλευθούν την πάμφθηνη εργατική δύναμη, που και μετά τα μέτρα δραστικής μείωσης των μισθών τη θεωρούν ακόμα ακριβή γι' αυτό οι βιομήχανοι μιλούν για μισθούς 300 ευρώ, να εκμεταλλευτούν τον ορυκτό της πλούτο, τα φιλέτα, ότι αποφέρει σ' αυτούς κέρδη και μόνο αυτό. Προϋπόθεση για να γίνουν επενδύσεις, εκτός των άλλων, είναι και να σταματήσουν οι αγώνες.
[Μερικά έργα που έχουν ήδη εξαγγείλει ότι θα κάνουν, σύμφωνα με όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας στον αστικό Τύπο, με το σύνθημα ότι θα αλλάξει ο ενεργειακός χάρτης της χώρας, ενώ εμείς θα πληρώνουμε το πετρέλαιο και τη βενζίνη χρυσάφι: Έδωσαν τα κοιτάσματα χρυσού στον Έβρο στην καναδική «ΕΛΝΤΟΡΑΝΤΟ ΓΚΟΛΝΤ», που θα χρησιμοποιήσει 300 εργαζόμενους μόνο για το λίγο διάστημα της κατασκευής, ενώ οι μόνιμες θέσεις εργασίας θα είναι μόνο 200. Θα εγκαταστήσουν 12 φωτοβολταϊκά πάρκα στη Θεσσαλία, στη Στερεά, στη Δυτική Ελλάδα και στη Δυτική Μακεδονία, που θα δημιουργήσουν προσωρινά για τα έργα 360 θέσεις εργασίας και μόνο 160 θέσεις μόνιμες, δηλαδή, εργάτες που θα εναλλάσσονται. Η «ΤΕΡΝΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΑΕΒΕ» κατασκευάζει συγκροτήματα αντλησοταμίευσης και αποθήκευσης ενέργειας στην Αιτωλοακαρνανία. Για την επιχείρηση αυτή θα δουλέψουν προσωρινά 842 για την κατασκευή και μετά μόνιμοι 50. Το αιολικό σύστημα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην Κρήτη θα χρησιμοποιήσει 1.500 εργαζόμενους για μικρό διάστημα για την κατασκευή και μόνιμες θέσεις εργασίας 50. Ο σταθμός ηλιακής ενέργειας στο Λασίθι θα χρησιμοποιήσει προσωρινά 650 θέσεις και μόνιμα 70. Είναι έργα εξαγωγής προς τη Γερμανία, όχι για το λαό. Θα κατασκευάσουν έργα υποδομής όχι βέβαια λαϊκές κατοικίες, λαϊκές κατασκηνώσεις, σχολεία, όχι αντισεισμικά και αντιπλημμυρικά έργα, αλλά αυτοκινητόδρομους για τη διακίνηση των εμπορευμάτων των κεφαλαιοκρατών και εμείς θα πληρώνουμε διόδια για 100 και βάλε χρόνια].
Αυτά τα παραδείγματα και μόνο φτάνουν για να δείξουν ότι, όχι μόνο δε θα έρθουν καλύτερες μέρες για τους εργαζόμενους, αλλά μεγαλύτερη εκμετάλλευση, εξαθλίωση, ανεργία. Τώρα πια είναι κατανοητό ότι οι εργάτες, ο λαός, δεν έχουν να χάσουν τίποτα, γιατί τα έχασαν όλα. Τους έχουν χρεοκοπήσει. Τους θυσιάζουν στο βωμό του κέρδους. Γι' αυτό λέμε αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερής διαγραφή του χρέους, με εργατική - λαϊκή εξουσία. Η πάλη για την εργατική εξουσία θα απαλλάξει τους εργαζόμενους από τη θυσία τους από το κεφάλαιο. Θα κερδίσουν τη ζωή τους. Παίρνοντας η εργατική τάξη την εξουσία, με την εξάλειψη της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής με τον κεντρικό σχεδιασμό και τον εργατικό - λαϊκό έλεγχο κατευθύνει την ανάπτυξη στις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας έτσι που να ικανοποιούνται οι λαϊκές ανάγκες. Να γιατί χρειάζεται αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ. Και στις εκλογές.