Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011

Ένα χρόνο εκκρεμεί η επικύρωση της Διεθνούς Συμφωνίας για την Προστασία και Αειφόρο Ανάπτυξη του Πάρκου Πρεσπών


Πριν ακριβώς από ένα χρόνο, ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας Υγροτόπων στις 2 Φεβρουαρίου του 2010, τα τρία κράτη που μοιράζονται το σπάνιο οικοσύστημα των Πρεσπών, η Αλβανία, η Ελλάδα και η ΠΓΔΜ, υπέγραψαν μαζί με την Ευρωπαϊκή Ένωση Διεθνή Συμφωνία για την Προστασία και Αειφόρο Ανάπτυξη του Πάρκου Πρεσπών. Ωστόσο, σήμερα, ένα χρόνο μετά, η Συμφωνία παραμένει ανενεργή και οι προσδοκίες που δημιούργησε κινδυνεύουν να μείνουν ανεκπλήρωτες, καθώς εκκρεμεί ακόμη η επικύρωσή της από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις τρεις χώρες. Μόλις τον περασμένο Νοέμβριο, 9 μήνες μετά την υπογραφή της, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπέβαλε τη Συμφωνία στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Υπουργών και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ο δρόμος προβλέπεται μακρύς, καθώς τη διαδικασία κύρωσης σε επίπεδο ΕΕ θα πρέπει να ακολουθήσει η κύρωσή της σε εθνικό επίπεδο στις 3 χώρες, και μάλιστα στην Ελλάδα με ψήφιση σχετικού νόμου από τη Βουλή.  
Η υπογραφή της Συμφωνίας του 2010 σήμανε την επίσημη δέσμευση των τριών κρατών που μοιράζονται την Πρέσπα και την ενεργό εμπλοκή της ΕΕ στη συνεργασία, δέκα χρόνια μετά την ίδρυση του Πάρκου Πρεσπών ως της πρώτης διασυνοριακής προστατευόμενης περιοχής των Βαλκανίων. Πρόκειται για μία από τις σημαντικότερες συμφωνίες ολοκληρωμένης προστασίας ενός τόπου στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, η οποία στοχεύει στην προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και την αειφόρο οικονομική ανάπτυξη της λεκάνης των Πρεσπών, μέσω ενός μόνιμου μηχανισμού διασυνοριακής συνεργασίας. Η υπογραφή της είχε χαιρετιστεί με ικανοποίηση και αισιοδοξία από τους τοπικούς φορείς των τριών πλευρών, που εργάστηκαν για την υλοποίηση αυτών των στόχων την προηγούμενη δεκαετία. Είχε τραβήξει επίσης τα φώτα της διεθνούς δημοσιότητας, με θετικά σχόλια για την Ελληνική Κυβέρνηση, η οποία διαχρονικά σπανίως πρωταγωνιστεί σε τολμηρές πρωτοβουλίες σύγχρονης διαχείρισης και προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, αλλά συχνά βρίσκεται κατηγορούμενη, κυρίως από την ΕΕ, για κακή εφαρμογή των σχετικών πολιτικών και κανόνων.    
Και ενώ η Συμφωνία του Πάρκου Πρεσπών έχει «κολλήσει» στην Ευρωπαϊκή γραφειοκρατία χωρίς καμία ένδειξη για το χρόνο απεμπλοκής, την ίδια ώρα η προστασία της περιοχής συνεχίζει να επαφίεται μόνο σε πρωτοβουλίες τοπικών και ιδιωτικών φορέων και των κατοίκων της. Στην ελληνική πλευρά, ο Φορέας Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού (Πάρκου) Πρεσπών αδυνατεί πλέον να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, λόγω οικονομικής αδυναμίας. Το προσωπικό του παραμένει απλήρωτο τους τελευταίους δεκατρείς μήνες και από το Δεκέμβριο 2010 τα γραφεία του είναι κλειστά, καθώς ακόμα και οι εγκεκριμένες χρηματοδοτήσεις παραμένουν εγκλωβισμένες στα γρανάζια της γραφειοκρατίας. Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι η υλοποίηση της Συμφωνίας απαιτεί την ενεργή συμμετοχή του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού (Πάρκου) Πρεσπών, ο οποίος προβλέπεται να φιλοξενεί για τα 4 πρώτα έτη τη Γραμματεία του διασυνοριακού συστήματος, με ελληνική χρηματοδότηση, γεγονός που καθιστά ακόμη περισσότερο αναγκαία την εύρυθμη λειτουργία του.  
Με αφορμή λοιπόν το φετινό γιορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Υγροτόπων στις 2 Φεβρουαρίου, ο οποίος συμπίπτει με την 11η επέτειο από την Ίδρυση του Πάρκου Πρεσπών και την πρώτη από την υπογραφή της σχετικής Διεθνούς Συμφωνίας, η Εταιρία Προστασίας Πρεσπών υπογραμμίζει την ανάγκη επίσπευσης των διαδικασιών επικύρωσης σε Ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο. Παράλληλα καλεί την Ελληνική Πολιτεία να διασφαλίσει  την υλοποίηση της Συμφωνίας και να επιλύσει  άμεσα τα θέματα λειτουργίας  του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού (Πάρκου) Πρεσπών.  Η εφαρμογή της Συμφωνίας αποτελεί τη μόνη οδό για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της περιοχής και την οικοδόμηση του κοινού μέλλοντος που υποσχέθηκαν οι Υπουργοί Περιβάλλοντος των τριών χωρών πριν από ένα χρόνο.

1 σχόλιο:

  1. δεν πειράζει. Ας περιμένουν ακόμα λίγο. Που ξέρεις, μπορεί οι τρείς χώρες να γίνουν, μία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.