Ο Στ. Κωνσταντινίδης για τη μετεγκατάσταση των Αναργύρων

Η ομιλία του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κατά τη συζήτηση του Νομοσχεδίου «Διατήρηση της Βιοποικιλότητας και άλλες διατάξεις»

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Επειδή όντως το θέμα που προέκυψε πριν λίγα λεπτά απασχολεί όλους τους Έλληνες και βέβαια όλους μας εδώ μέσα, θα ήθελα να κάνω μια ρητορική ερώτηση στον καθένα μας χώρια και βέβαια στην Κυβέρνηση. Οι Έλληνες είναι φιλόξενος λαός, άλλωστε από τα αρχαία χρόνια είχαν τον ανάλογο θεό, τον ξένιο Δία και πάντα κοιτούν με συμπάθεια και αγάπη τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Αυτό, όμως, συνεπάγεται ότι μπορεί η ελληνική κυβέρνηση σήμερα να εκβιάζεται; Και θα σας πω την ερώτηση που ήθελα να κάνω και ας τη σκεφτεί ο καθένας μας στο μυαλό του.

Εάν προχθές που απαγορεύατε στους αγρότες των Σερρών τη συνάθροιση, εάν, αντί για διαμαρτυρία, είχαν κάνει απεργία πείνας, θα είχατε δεχτεί αυτά που ζητούσανε;

Εάν έρθουν μεθαύριο τριακόσιοι δανειολήπτες οι οποίοι έχουν δικαιωθεί σε δέκα δικαστήρια για τη συμπεριφορά των τραπεζών απέναντί τους και αντί να διαμαρτυρηθούν, κάνουν απεργία πείνας, θα τους χαρίσετε τα δάνεια; Πείτε το στον ελληνικό λαό, για να ξέρουμε τι γίνεται

Να έρθω και στο νομοσχέδιο που συζητούμε, γιατί και σε αυτό τα ίδια πράγματα συμβαίνουν.

Είναι ένα νομοσχέδιο για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας, το οποίο είναι εξαιρετικά σημαντικό για τη χώρα μας. Παρά τη σημασία του, επειδή οι αντιδράσεις και αυτά που προβλήθηκαν ήδη από τα Μ.Μ.Ε. μόνο για το άρθρο 9, καταλαβαίνετε, ότι δεν αντιμετωπίστηκε το νομοσχέδιο με τη δέουσα προσοχή από την κυβέρνηση και από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου και υποβαθμίστηκε με τις παλινωδίες και την προχειρότητα η σπουδαιότητα του εγχειρήματος.

Η διατήρηση της βιοποικιλότητας σε μια χώρα, όπως η Ελλάδα, η οποία χαρακτηρίζεται από αυτήν, εξαιτίας του πλούτου των οικοσυστημάτων και των ιδιαίτερων τοπογραφικών και κλιματικών χαρακτηριστικών, αποτελεί ευθύνη και αναγκαιότητα.

Δεν είναι μόνο η συνειδησιακή ανησυχία για την προστασία της χλωρίδας και της πανίδας αλλά και οι οικονομικές επιπτώσεις από τη διαφύλαξη της βιοποικιλότητας.

Πολύ σωστά στην αιτιολογική έκθεση αναφέρεται, ότι το κόστος απώλειας των λειτουργιών που διεξάγουν και των υπηρεσιών που προσφέρουν τα οικοσυστήματα θα ανέλθει στο 7% του παγκόσμιου ΑΕΠ ως το 2050.

Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο σίγουρα, όμως, δε λύνει εφάπαξ προβλήματα, ούτε δρομολογεί λύσεις δια παντός. Εκτός αυτού υπάρχουν ασάφειες, που δε βοηθούν στην εφαρμογή του και θα δημιουργήσουν αξεπέραστα προβλήματα γραφειοκρατίας.

Στο άρθρο 5 αναφέρεται ότι επιτρέπεται η άσκηση ήπιων ασχολιών και δραστηριοτήτων σε περιοχές προστασίας της φύσης. Ποιες είναι αυτές οι ήπιες ασχολίες και ποιος θα τις καθορίζει;

Με το άρθρο 6 παράγραφος 3, ύστερα από αιτιολογημένη γνώμη του Γενικού Γραμματέα της οικείας Αποκεντρωμένης Διοίκησης, δίνεται η δυνατότητα αποχαρακτηρισμού με Υπουργική απόφαση του αντικειμένου, το οποίο προστατεύεται. Και σε αυτή τη περίπτωση δεν καθορίζονται κριτήρια. Στο ίδιο άρθρο η αιρετή Περιφέρεια δεν αναφέρεται πουθενά.

Η τοπική κοινωνία δεν μπορεί να μένει αμέτοχη σε ένα ζήτημα που την αφορά άμεσα αλλά και ο θεσμός της Αιρετής Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης δεν πρέπει να υποβαθμίζεται.

Το άρθρο 9 πολυσυζητήθηκε και υπήρξαν ισχυρές αντιδράσεις από Βουλευτές και της συμπολίτευσης. Υπέστη τόσες ζυμώσεις και αναθεωρήθηκε τόσες φορές, ώστε τελικά να αποδεικνύεται πως η έλλειψη ουσιαστικού διαλόγου σε μείζονα ζητήματα, οδηγεί σε τραγικά λάθη και παραλείψεις. 

Πέρα από την αρτιότητα των οικοπέδων, αναφέρεται στα όρια των περιοχών που εντάχθηκαν στο NATURA 2000. Θα σας πω μία περίπτωση στη Φλώρινα. Έχει ενταχθεί η Λίμνη Βεγορίτιδα και η Λίμνη Πετρών με δωδεκάμισι χιλιάδες στρέμματα, αλλά δεν έχουν συγκεκριμενοποιηθεί τα όρια για να ξέρουμε ποια είναι αυτά τα στρέμματα, για αυτό και δεν μπορεί να δοθεί λύση με τις αποκαλυφθείσες εκτάσεις της Λίμνης Βεγορίτιδας στην περιοχή του Μανιακίου.

Στο άρθρο 9, παράγραφος 2, ότι δεν απαγορεύεται ρητά, λέτε, επιτρέπεται. Και εάν επιτρέπεται, με ποιες προϋποθέσεις; Δεν λέτε τίποτε. Ποιο το μέγεθος των επιτρεπόμενων γεωργικών αποθηκών; Πουθενά δεν αναφέρεται. Και γιατί είναι προτιμότερες οι γεωργικές αποθήκες από ήπιες μορφές αγροτουρισμού;

Η απαγόρευση κάθε έργου οδοποιίας στις προστατευόμενες περιοχές αποτελεί απειλή, παρά προστατεύει ένα οικοσύστημα, αφού η διάνοιξη μικρών δρόμων επιτρέπει την πρόσβαση οχημάτων, όπως παραδείγματος χάριν, πυροσβεστικών για την κατάσβεση πυρκαγιών.

Παράλληλα επιτρέπεται με το ίδιο άρθρο,  το άρθρο 13, η εκτέλεση έργων αναδασμών και των παραλλήλων έργων τους εντός των ορίων των προστατευομένων περιοχών. Παράλληλο έργο αναδασμού δύναται να είναι η διάνοιξη οδικού τμήματος. Διαπιστώνεται δηλαδή, πλήρης αντίφαση των διατάξεων ακόμα και μέσα στο ίδιο το άρθρο.

Καταλαβαίνετε πως όλα αυτά δεν μπορούν να μας πείσουν ότι αυτό το νομοσχέδιο σχεδιάστηκε και θα υλοποιηθεί με γνώμονα το συμφέρον της πατρίδος.

Κλείνοντας θα αναφερθώ στο άρθρο 28 που αφορά στη μετεγκατάσταση των οικισμών Ακρινής του Νομού Κοζάνης και Αναργύρων του Νομού Φλώρινας.

Υπήρξε πάγιο αίτημα του Νομού της Φλώρινας εδώ και 20 χρόνια η μετεγκατάσταση των Αναργύρων. Η δραστηριότητα της ΔΕΗ στην περιοχή δημιούργησε τεράστια περιβαλλοντικά προβλήματα.

Η υποχώρηση εδαφών και οι ρωγμές απειλούν τα σπίτια με κίνδυνο ακόμα και της ζωής των κατοίκων, τα είδατε κυρία Υπουργέ με τα μάτια σας και το χειρότερο είναι, ότι η εξόρυξη του λιγνίτη δίπλα ακριβώς από τον οικισμό των Αναργύρων αλλά και της Ακρινής δημιούργησε προβλήματα υγείας στους κατοίκων με κατακόρυφη αύξηση των κρουσμάτων καρκίνου και των θανάτων.

Παρά τις αντιδράσεις φορέων και κατοίκων, η ΔΕΗ ασκώντας αναβλητική πολιτική, μετέθετε χρονικά την μετεγκατάσταση.

Ύστερα όμως από επιστημονική μελέτη, η οποία συντάχθηκε και κατατέθηκε αρμοδίως και η οποία υπήρξε αδιαμφισβήτητη, η ΔΕΗ αναγκάστηκε να αποδεχθεί την ευθύνη της και βέβαια με την προσπάθεια που κάνατε για να προχωρήσουμε στην απόφαση για την μετεγκατάσταση των Αναργύρων.

Όταν ήρθε το νομοσχέδιο για συζήτηση στην αρμόδια επιτροπή, προβλέπονταν ότι η δαπάνη μεταφοράς και μετεγκατάστασης καθώς και της αποκατάστασης και απελευθέρωσης των εκτάσεων των υφιστάμενων οικισμών, θα βαρύνει κατά το ήμισυ τη ΔΕΗ ΑΕ και κατά το υπόλοιπο ήμισυ τον κρατικό προϋπολογισμό με συμμετοχή του τοπικού πόρου, δηλαδή του Τέλους Ανάπτυξης Βιομηχανικών Περιοχών, που καταβάλλεται ετησίως από τη ΔΕΗ στις τοπικές κοινωνίες, εξαιτίας των επιπτώσεων από τις δραστηριότητές της.

 Το γεγονός αυτό δεν μπορούσε να το δεχτεί η τοπική κοινωνία. Ο τοπικός πόρος δίνεται για συγκεκριμένο σκοπό και η μετεγκατάσταση είναι κάτι τελείως διαφορετικό σε σχέση με τα οριζόμενα στο άρθρο 20 του Ν.2446/1996 για τον πόρο.

Τελικώς κατόπιν παρεμβάσεων όλων των Βουλευτών των κομμάτων των Νομών Φλώρινας και Κοζάνης, καθώς και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των φορέων έγινε αλλαγή και η συμμετοχή του τοπικού πόρου δεν επιβάλλεται στην κρατική συμμετοχή.

Και σε αυτό το άρθρο υπάρχει ασάφεια, η οποία σχετίζεται με την απουσία χρονοδιαγραμμάτων.

Στην παράγραφο 2 του άρθρου προβλέπεται η ΔΕΗ να υποβάλλει στο ΥΠΕΚΑ το συντομότερο δυνατόν, από τη δημοσίευση του παρόντος Νόμου, σχέδιο για την μετεγκατάσταση των οικισμών αυτών. Η φράση το «συντομότερο δυνατόν» δεν προσδιορίζει τον ακριβή χρόνο.

Αφορά μέρες, εβδομάδες, μήνες ή χρόνια, κάτι βέβαια που απευχόμαστε. Τα δέκα έτη που προβλέπονται για την ολοκλήρωση όλων των διαδικασιών μέχρι και την μετεγκατάσταση, πολύ φοβάμαι ότι θα αυξηθούν αν για κάθε φάση ξεχωριστά δεν υπάρχει ξεκάθαρο και αυστηρό χρονοδιάγραμμα.

Άλλωστε, στην Ελλάδα ζούμε και η επιμήκυνση του χρόνου εκτέλεσης έργων αποτελεί στοιχείο της δημόσιας ζωής. Δεν θέλω να γίνω μάντης κακών. Εύχομαι να μην υπερβούμε τα δέκα έτη, σε κάθε περίπτωση όμως, δηλώνω ότι θα παρακολουθώ από κοντά την εξέλιξη του έργου για να αποτραπούν αρνητικά ενδεχόμενα. Το ίδιο θα πράξει και η τοπική κοινωνία. Είναι πολύ σοβαρό το θέμα και δεν θα επαναπαυθούμε. Αυτό αποτελεί υποχρέωση και καθήκον απέναντι στους κατοίκους, οι οποίοι έχουν ταλαιπωρηθεί τόσο πολύ, ώστε να τους αξίζει η κάθε δυνατή προσπάθεια.

Γι’ αυτό σας ζητώ, εάν γίνεται στο νομοσχέδιο ή με Υπουργική απόφαση να υπάρχει μια εξειδίκευση της πορείας και χρονοδιάγραμμα των εργασιών,  που πρέπει να γίνουν, από τα προεδρικά διατάγματα ως την εύρεση χώρου και όλα αυτά τα οποία ανησυχούν σήμερα τους κατοίκους.

Καλώ τους συναδέλφους μου Βουλευτές από όλες τις πτέρυγες της Βουλής να υπερψηφίσουν το άρθρο 28, κάτι που επιβάλλει η βούληση της τοπικής κοινωνίας.

Επί της αρχής, το νομοσχέδιο για τη Διατήρηση της Βιοποικιλότητας είναι αόριστο, δε λύνει ζητήματα, ενισχύει τη γραφειοκρατία και δε θα εφαρμοστεί στην πράξη.

Σας ευχαριστώ.