της Δόμνας Γκίνη, Project Manager
Έργα Νεοελλήνων... το πιο δημοφιλές;;; Αυτό που απεικονίζει την σκληρή πραγματικότητα της κατάστασης της Ελληνικής οικονομίας όπου κατρακυλά ανεξέλεγκτα, αναγκάζοντας μας να ταξιδέψουμε πίσω στο χρόνο με μια σκουριασμένη χρονομηχανή πηγαίνοντας μας, στο παλιό και άσχημό παρελθόν, εκεί που κηρύχθηκαν πόλεμοι και πόλεμοι και θέριζε η πείνα.Το αποτύπωμα εκείνης της εποχής εμφανίζεται ξανά με νέα μορφή (Τρόικα, Δ.Ν.Τ., Μνημόνια 1,2,3 κ.λ.π.), απ' ότι φαίνεται ότι η "δανειστές" μας γνώριζαν πολύ καλά την Ελληνική ιστορία για να επιβάλλουν τους όρους τους.
Οι τίτλοι απλά αντικαταστάθηκαν με άλλους οι συνθήκες όμως παρέμειναν το ίδιο σκληρές. Η αρρώστια (τότε πανούκλα, λιμός κ.α) έγινε ΑΝΕΡΓΙΑ, ο πόλεμος με την πραγματική του έννοια έγινε ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΣ πόλεμος που οδηγεί την χώρα μας στην γεωπολιτική απαξίωση, η κακουχία μετονομάστηκε σε ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ και η τότε φτώχια με την σημερινή και με αυτή που έπεται είναι απύθμενο πηγάδι… δηλαδή παρόμοιες και αναπότρεπτες..
Σήμερα η δυσκολία να ανταπεξέλθουν οι πολίτες είναι δεδομένη και καθημερινά όλο και μεγαλύτερη. Ήδη έχουν αποδεχθεί αναγκαστικά τις μισθολογικές-συνταξιοδοτικές και λοιπές μειώσεις-περικοπές, τις φορολογικές επιβαρύνσεις (νεοχαράτσια) και πορεύονται με όσα έχουν. Η λεζάντα του "περισσεύει" άλλαξε με το "χρωστάω"...προσπαθώντας να ανταπεξέλθουν.. μα είναι σπασμένο τροχοπέδη στην κατηφόρα της νέας ζωής..
Οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους...το καλάθι της κακομοίρας της νοικοκυράς με τον άρτο τον επιούσιο παραμένει φτωχό και χειροτερεύει, αυτό-εξορίζουν την νεότερη γενιά ένας νέος τύπος διωγμού εμφανίζεται έντονα το τελευταίο διάστημα, λεηλατούν πόλεις-χωριά κοινωνίες ολόκληρες ξεχυμένοι αγρότες στους δρόμους, μαζικές απολύσεις που τις βαπτίζουν διαθεσιμότητα, κλείσιμο πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, ανεργία κ.α.
Φτιάχνοντας το πορτρέτο της Ελλάδας του σήμερα θα δούμε έναν μαύρο καμβά που σημαίνει χώρα χωρίς κοινωνικούς θεσμούς, χωρίς κρατική υποδομή, χωρίς ελπίδα ανάπτυξης...και έναν λαό κοινωνικοοικονομικοπολιτικοψυχολογικά εξαθλιωμένο..
Οι τίτλοι απλά αντικαταστάθηκαν με άλλους οι συνθήκες όμως παρέμειναν το ίδιο σκληρές. Η αρρώστια (τότε πανούκλα, λιμός κ.α) έγινε ΑΝΕΡΓΙΑ, ο πόλεμος με την πραγματική του έννοια έγινε ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΣ πόλεμος που οδηγεί την χώρα μας στην γεωπολιτική απαξίωση, η κακουχία μετονομάστηκε σε ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ και η τότε φτώχια με την σημερινή και με αυτή που έπεται είναι απύθμενο πηγάδι… δηλαδή παρόμοιες και αναπότρεπτες..
Σήμερα η δυσκολία να ανταπεξέλθουν οι πολίτες είναι δεδομένη και καθημερινά όλο και μεγαλύτερη. Ήδη έχουν αποδεχθεί αναγκαστικά τις μισθολογικές-συνταξιοδοτικές και λοιπές μειώσεις-περικοπές, τις φορολογικές επιβαρύνσεις (νεοχαράτσια) και πορεύονται με όσα έχουν. Η λεζάντα του "περισσεύει" άλλαξε με το "χρωστάω"...προσπαθώντας να ανταπεξέλθουν.. μα είναι σπασμένο τροχοπέδη στην κατηφόρα της νέας ζωής..
Οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους...το καλάθι της κακομοίρας της νοικοκυράς με τον άρτο τον επιούσιο παραμένει φτωχό και χειροτερεύει, αυτό-εξορίζουν την νεότερη γενιά ένας νέος τύπος διωγμού εμφανίζεται έντονα το τελευταίο διάστημα, λεηλατούν πόλεις-χωριά κοινωνίες ολόκληρες ξεχυμένοι αγρότες στους δρόμους, μαζικές απολύσεις που τις βαπτίζουν διαθεσιμότητα, κλείσιμο πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, ανεργία κ.α.
Φτιάχνοντας το πορτρέτο της Ελλάδας του σήμερα θα δούμε έναν μαύρο καμβά που σημαίνει χώρα χωρίς κοινωνικούς θεσμούς, χωρίς κρατική υποδομή, χωρίς ελπίδα ανάπτυξης...και έναν λαό κοινωνικοοικονομικοπολιτικοψυχολογικά εξαθλιωμένο..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.