Δηλώσεις του προέδρου του ΕΚΦ Στ. Μπίρου στην απεργιακή συγκέντρωση

Η χώρα μας βιώνει μια πρωτόγνωρη οικονομική κρίση. Η κατάσταση της οικονομίας και η επιτήρηση των μεγεθών από την τρόικα και τους δανειστές οδηγούν την κοινωνία και τους πολίτες στην εξαθλίωση και τον οικονομικό μαρασμό.
Ο στραγγαλισμός που υφιστάμεθα οι εργαζόμενοι τα τελευταία χρόνια με την αφαίμαξη του εισοδήματος μας δημιουργούν μια κοινωνία εξαθλιωμένη, χωρίς ελπίδα, προοπτική και κοινωνική συνοχή.
Η πολιτική τήρησης του μνημονίου και των δεσμεύσεων που μας επιβάλει η τρόικα έχουν οδηγήσει χιλιάδες εργαζόμενους στην ανεργία και αντίστοιχα έχουν αφαιρέσει από τον παραγωγικό ιστό της χώρας το 30% του ΑΕΠ.
Η παραδοχή της λάθους πολιτικής που επέλεξε για τη χώρα μας το ΔΝΤ αναδεικνύει για μια ακόμα φορά ότι η επιλογή δεν ήταν τυχαία και ότι η χώρα μας χρησιμοποιήθηκε ως πειραματόζωο για να εκτιμήσουν τις αντιδράσεις και τις αντοχές της κοινωνίας, έτσι ώστε να τις χρησιμοποιήσουν ενδεχομένως και σε άλλες χώρες.
Η κοινωνία βιώνει σκληρές στιγμές εξαθλίωσης και ανέχειας. Το αυτονόητο δικαίωμα στην εργασία αποτελεί παρελθόν. Τα νοικοκυριά αδυνατούν πλέον να συντηρηθούν από την ανελέητη φοροεπιδρομή που έχει εξαπολυθεί δίχως τέλος.
Η ανεργία χτυπάει κόκκινο, με τους νέους και τις γυναίκες να καταρρίπτουν το αρνητικό πανευρωπαϊκό ρεκόρ. Με τη Φλώρινα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, να έχει ξεπεράσει το 30% της στατικής ανεργίας και το 35% της πραγματικής ανεργίας.
Τα λουκέτα αποτελούν καθημερινή πρακτική του εμπορικού κόσμου της πόλη μας και η ερημοποίηση των αγορών είναι η κυρίαρχη εικόνα της πόλης.
Οι εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι:
Με τις απολύσεις. Τις εφεδρείες. Τις μειώσεις στους μισθούς του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα. Τις καθυστερήσεις στους απομένοντες μισθούς τους, προς όφελος ΠΑΝΤΑ των εργοδοτών που ρίχνουν «λάδι στη φωτιά» που έχουν ανάψει οι Τρόικανοί και οι κυβερνώντες στους εργαζόμενους.
Την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, των ελεύθερων διαπραγματεύσεων και τις αλλαγές στις μορφές απασχόλησης ακόμα και σε κερδοφόρους κλάδους να αποτελούν προϊόντα ωμής βίας. Να βάζουν τέλος σε κάθε κεκτημένο, σε κάθε αποτέλεσμα αιματηρού αγώνα που έχει δοθεί στο όνομα του εργαζόμενου, τον οποίο οι κυβερνώντες θέλουν να καταστήσουν παθητικό υποκείμενο.
Η στοχοποίηση των συνταξιούχων και η δίχως προηγούμενο αφαίμαξη των μικρόσυνταξιούχων δεν μπορεί παρά να έχει ως στόχο την πλήρη εξόντωση τους. Με τα νέα μέτρα βάζουν ακόμα πιο βαθιά το μαχαίρι και κόβουν ακόμη και τις χαμηλές συντάξεις.
Την ώρα που η φοροεπιδρομή συνθλίβει τους πολλούς και αδύνατους και αφήνει ανέγγιχτους τους λίγους και προνομιούχους.
Και όλα αυτά τη στιγμή που στη χώρα μας η ακρίβεια «καλπάζει», ενώ καλούμαστε να ζήσουμε με μισθούς πείνας και τιμές Λονδίνου. Οι τιμές είναι αντιστρόφως ανάλογες με τα εισοδήματα των καταναλωτών που αδυνατούν πια να καλύψουν τις βασικές οικογενειακές τους ανάγκες.
Την ύφεση που έχει οδηγήσει στη μείωση της αγοραστικής δύναμης, με το μέσο δείκτη τιμών για τον καταναλωτή να διατηρείται σε υψηλά επίπεδα.
Είναι ξεκάθαρο πια σ’ όλους πως η λιτότητα δεν είναι η λύση. Το κόψιμο και οι περικοπές μισθών φέρνουν τα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα. Η κρίση βαθαίνει περισσότερο….
Οι εργαζόμενοι δεν αντέχουν άλλο…
Η «αποξήλωση» του κοινωνικού κράτους με την κατάργηση και αρπαγή των οργανισμών Εργατικής Εστίας & Κατοικίας, που δημιουργήθηκε με δικά μας λεφτά, είναι απαράδεκτη και σε καμία περίπτωση δεν υιοθετείτε από τους εργαζόμενους και την κοινωνία.
Η κατάσταση στον χώρο της υγείας μοιάζει μη αναστρέψιμη και χιλιάδες ασφαλισμένοι που πλήρωναν και πληρώνουν στα ταμεία τους αγοράζουν από την τσέπη τους τα φάρμακα τους.
Οι κυβερνήσεις και η Τρόικα δε λένε να το καταλάβουν.
ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ
Αντίθετα, προχωρούν σε αποκρατικοποιήσεις και καλλιεργούν προσδοκίες στον ελληνικό λαό πως η πολιτική αυτή θα βοηθήσει τη χώρα, την ώρα που γνωρίζουν πως πρόκειται για ξεκάθαρο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας στο όνομα των αγορών.
Η ενέργεια, και οι δημόσιοι οργανισμοί έχουν μπει σε πωλητήριο με επιλογές της κυβέρνησης και του ιδιωτικού μονοπωλίου σε βάρος των καταναλωτών. Το δημόσιο εγκαταλείπει τους τελευταίους πόρους ανάπτυξης τη στιγμή που οι κυβερνήσεις έχουν το θράσος και μιλούν για ανάπτυξη.
Οι διαπιστώσεις είναι σκληρές αλλά αποτυπώνουν την κατάσταση. Μια κατάσταση που δεν αντέχουμε άλλο.
Εργαζόμενες, εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νέες και νέοι…
Δεν υπάρχουν περιθώρια ανοχής. Οι Ευρωπαίοι αλλάζουν καθημερινά τη στάση τους και οι κυβερνήσεις μας ανταποκρίνονται με ευκολία στις ορέξεις τους.
Η ανοχή η μη παραδοχή της ολοκληρωτικής αποτυχίας τους είναι προκλητική, με τα χειρότερα στην ελληνική αγορά εργασίας και στις ζωές μας να είναι προ των πυλών.
Για αυτό τους ξεκαθαρίζουμε πως:
Είναι καιρός εκείνοι να αλλάξουν τροχιά. Είναι ώρα για εμάς να αντιδράσουμε ακόμα πιο δυναμικά.
Να απαιτήσουμε. Να διεκδικήσουμε. Την αλλαγή της ασκούμενης πολιτικής που δεν οδηγεί πουθενά.
Εμείς ξέρουμε πως δεν χρειάζονται νέες συνταγές αλλά δίκαιες λύσεις. Οι πολιτικοί μας είναι ανίκανοι ή δε θέλουν να πατάξουν την λαθρεμπορία στα καύσιμα, την εισφοροδιαφυγή στα ασφαλιστικά ταμεία, την φοροδιαφυγή των μεγάλων ιδιωτικών κεφαλαίων, τη διαφθορά στους δημόσιους οργανισμούς και την υγεία, αλλά γνωρίζουν πολύ καλά να μειώνουν τους μισθούς να κόβουν τις συντάξεις και να νομοθετούν σε βάρος των εργαζομένων γυρίζοντάς μας στην εποχή του μεσαίωνα και της ολιγαρχίας.
Θα πρέπει άμεσα, να σταματήσουν να στοχοποιούν τους εργαζόμενους και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Να πάρουν μέτρα πραγματικής ανάπτυξης. Μέτρα που θα ενισχύουν τους εργαζόμενους, θα δημιουργούν νέες και σταθερές θέσεις εργασίας. Θα υπερασπίζονται τους ασφαλισμένους και τα κεκτημένα τους.
Απαιτούμε και διεκδικούμε την κατάργηση της 6ης Πράξης του Υπουργικού Συμβουλίου που ακυρώνει το θεσμό των ΣΣΕ, των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων και καταργεί τον ΟΕΚ και τον ΟΕΕ.
Τους λέμε πως η πρόοδος θα έρθει μέσα από την ενίσχυση των χαμηλόμισθων, των χαμηλοσυνταξιούχων, μέσα από την ανάπτυξη.
Τους προειδοποιούμε πως δεν θα κάτσουμε με σταυρωμένα χέρια στις επιθέσεις εναντίον συνδικαλιστικών στελεχών, εναντίον εργαζομένων που αντιστέκονται στις αφόρητες πιέσεις τις εργοδοσίας τους.
Δεν θα μείνουμε θεατές τις ανίκανης, εγκληματικής πολιτικής τους. Είναι συνένοχοι, ηθικοί αυτουργοί της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί και πρέπει να τιμωρηθούν.
Τα Συνδικάτα, οι εργαζόμενοι, όλοι μαζί, ενωμένοι θα συνεχίσουμε να δίνουμε τους καθημερινούς αγώνες μας, απέναντι στους καταπατητές των δικαιωμάτων μας εργοδότες, απέναντι στις κυβερνήσεις, απέναντι στην Τρόικα.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ
Και θα το κάνουμε. Τα οφείλουμε στους εαυτούς μας. Στην ιστορία μας. Στα παιδιά μας.
Καλούς αγώνες και Καλή δύναμη.