Πάντα πρέπει να υπάρχει χρόνος για άλλη μια εικαστική έκθεση: Η φράση μοιάζει με μια περιφραστική απαίτηση αθανασίας της τέχνης. Αυτές οι μικρές κινήσεις απώθησης του θανάτου είναι η κατακλείδα της ανάγκης μας για δημιουργία και παιχνίδι. Πάντα πρέπει να υπάρχει λίγος χρόνος για «εν-ύλικο» παιχνίδι. Μια διαδικασία όπου ο ενήλικος υλοποιεί από τα πιο απλά, πρακτικά πράγματα ως τις πιο περίπλοκες ή και επικίνδυνες αλλά γοητευτικές πνευματικές ακροβασίες, ώστε να οδηγηθεί στην απέραντη ευτυχία της δημιουργικότητας.
Με τέτοιους τρόπους γεννιέται ένας διάλογος και η δημιουργία είναι μέρος του διαλόγου ή απλώς μια από τις αναρίθμητες αφορμές για κάποια ερωτήματα όπως «τι είναι τέχνη;» και «γιατί ένας καλλιτέχνης σπαταλά το χρόνο του επαναδιατυπώνοντας συνεχώς τη μορφή της μάνας και ενός σκύλου;». Αυτός ο εικαστικός καλλιτέχνης μοιάζει σαν να παίζει για πολλά χρόνια τον ίδιο ρόλο στην ίδια θεατρική παράσταση.
Το 1937 γεννιέται ο γλύπτης Γιάννης Αντωνιάδης στο Κρατερό του Νομού Φλωρίνης. Τελειώνει το Γυμνάσιο στην πόλη της Φλώρινας. Η πρώτη του έκθεση γίνεται στην ηλικία των 17. Εισάγεται στην Καλών Τεχνών πρώτος με υποτροφία. Ολοκληρώνει τις σπουδές του με το πρώτο βραβείο πτυχιακής, με μια γυναικεία φιγούρα σε γλυπτό. Σπουδάζει στη Φλωρεντία Αρχιτεκτονική με υποτροφία 2 χρόνων από το ΙΚΥ. Έχει έντονη εκθεσιακή δράση στην Ελλάδα και δουλεύει συστηματικά ως «αποκαταστάτης» του Παρθενώνα. Κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων έχει έναν έντονο διάλογο και μια φιλία με το Στερίκα Κούλη με αποτέλεσμα την έμπρακτη συμμετοχή του στη δημιουργία της Στέγης Φιλοτέχνων και του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης της Φλώρινας. Το 2001 έκλεισε τον κύκλο ζωής του.
Το 2011 το Δημοτικό σχολείο του Κρατερού έκλεισε επίσης ένα κύκλο ζωής 100 χρόνων. Οι Αχιλλέας Στόϊος, Χάρης Κοντοσφύρης, Θωμάς Ζωγράφος, Αχιλλέας Ζάζος, Βασίλης Καβουρίδης, Νίκος Πασαλιμανιώτης και Μάγδα Χριστοπούλου συναντήθηκαν σε μια οριακή υπεράσπιση του Δημοτικού Σχολείου του Κρατερού, ως τόπου σπουδής, διάδοσης και καθιέρωσης του γλυπτικού έργου του Γιάννη Αντωνιάδη. Η "συλλογή του Κρατερού Ήλιου" θα είναι μια συλλογή σε εξέλιξη με πυρήνα τα γύψινα αντίγραφα του Γιάννη Αντωνιάδη. Όσο η συλλογή θα εμπλουτίζεται με έργα εξ αφορμής του Γιάννη Αντωνιάδη, υπάρχει έντονη προσδοκία να δημιουργηθεί ένα εκτενές εικαστικό πάρκο στο Κρατερό που θα αγκαλιάζει το περιπατητικό ενδιαφέρον γύρω από τους ιδιαίτερους νερόμυλούς του. Το 3ργαστήριο Ζωγραφικής του ΤΕΕΤ Φλώρινας θέλοντας να φωτίσει αυτήν την ιδέα, οργανώνει μια εικαστική συναντηση στο Δημοτικό σχολείο δημιουργώντας ένα ενδιαφέρον εικαστικό παιχνίδι στο πανηγύρι του Κρατερού στις 6/7/8 Ιουλίου.
Συμμετέχουν οι: Γιάννης Αντωνιάδης, Στερίκας Κούλης και oi Χάρης Κοντοσφύρης, Αχιλλέας Ζάζος, Μάγδα Χριστοπούλου.Δύο πολύ μεγάλα πορτραίτα του Γ. Αντωνιάδη και Σ.Κούλη ζωγραφισμένα από τον Αχιλλέα Ζάζο και την Μάγδα Χριστοπούλου συνομιλούν με πρωτότυπα έργα των δύο εξαίρετων εικαστικών της Φλώρινας.
Επιμέλεια: Χάρης Κοντοσφύρης
Συνδιοργάνωση: 3ργαστήριο ΤΕΕΤ Φλώρινας, Σύλλογος Παύλος Ρακοβίτης Κρατερού
Ευχαριστίες στην Φανή Αντωνιάδη,στον Λαέρτη Κούλη,στον Γιώργο Μπραγιάντση και τον Αχιλλέα Στόιο.
Πηγή: floroieikastikoi.blogspot.gr
Με τέτοιους τρόπους γεννιέται ένας διάλογος και η δημιουργία είναι μέρος του διαλόγου ή απλώς μια από τις αναρίθμητες αφορμές για κάποια ερωτήματα όπως «τι είναι τέχνη;» και «γιατί ένας καλλιτέχνης σπαταλά το χρόνο του επαναδιατυπώνοντας συνεχώς τη μορφή της μάνας και ενός σκύλου;». Αυτός ο εικαστικός καλλιτέχνης μοιάζει σαν να παίζει για πολλά χρόνια τον ίδιο ρόλο στην ίδια θεατρική παράσταση.
Το 1937 γεννιέται ο γλύπτης Γιάννης Αντωνιάδης στο Κρατερό του Νομού Φλωρίνης. Τελειώνει το Γυμνάσιο στην πόλη της Φλώρινας. Η πρώτη του έκθεση γίνεται στην ηλικία των 17. Εισάγεται στην Καλών Τεχνών πρώτος με υποτροφία. Ολοκληρώνει τις σπουδές του με το πρώτο βραβείο πτυχιακής, με μια γυναικεία φιγούρα σε γλυπτό. Σπουδάζει στη Φλωρεντία Αρχιτεκτονική με υποτροφία 2 χρόνων από το ΙΚΥ. Έχει έντονη εκθεσιακή δράση στην Ελλάδα και δουλεύει συστηματικά ως «αποκαταστάτης» του Παρθενώνα. Κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων έχει έναν έντονο διάλογο και μια φιλία με το Στερίκα Κούλη με αποτέλεσμα την έμπρακτη συμμετοχή του στη δημιουργία της Στέγης Φιλοτέχνων και του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης της Φλώρινας. Το 2001 έκλεισε τον κύκλο ζωής του.
Το 2011 το Δημοτικό σχολείο του Κρατερού έκλεισε επίσης ένα κύκλο ζωής 100 χρόνων. Οι Αχιλλέας Στόϊος, Χάρης Κοντοσφύρης, Θωμάς Ζωγράφος, Αχιλλέας Ζάζος, Βασίλης Καβουρίδης, Νίκος Πασαλιμανιώτης και Μάγδα Χριστοπούλου συναντήθηκαν σε μια οριακή υπεράσπιση του Δημοτικού Σχολείου του Κρατερού, ως τόπου σπουδής, διάδοσης και καθιέρωσης του γλυπτικού έργου του Γιάννη Αντωνιάδη. Η "συλλογή του Κρατερού Ήλιου" θα είναι μια συλλογή σε εξέλιξη με πυρήνα τα γύψινα αντίγραφα του Γιάννη Αντωνιάδη. Όσο η συλλογή θα εμπλουτίζεται με έργα εξ αφορμής του Γιάννη Αντωνιάδη, υπάρχει έντονη προσδοκία να δημιουργηθεί ένα εκτενές εικαστικό πάρκο στο Κρατερό που θα αγκαλιάζει το περιπατητικό ενδιαφέρον γύρω από τους ιδιαίτερους νερόμυλούς του. Το 3ργαστήριο Ζωγραφικής του ΤΕΕΤ Φλώρινας θέλοντας να φωτίσει αυτήν την ιδέα, οργανώνει μια εικαστική συναντηση στο Δημοτικό σχολείο δημιουργώντας ένα ενδιαφέρον εικαστικό παιχνίδι στο πανηγύρι του Κρατερού στις 6/7/8 Ιουλίου.
Συμμετέχουν οι: Γιάννης Αντωνιάδης, Στερίκας Κούλης και oi Χάρης Κοντοσφύρης, Αχιλλέας Ζάζος, Μάγδα Χριστοπούλου.Δύο πολύ μεγάλα πορτραίτα του Γ. Αντωνιάδη και Σ.Κούλη ζωγραφισμένα από τον Αχιλλέα Ζάζο και την Μάγδα Χριστοπούλου συνομιλούν με πρωτότυπα έργα των δύο εξαίρετων εικαστικών της Φλώρινας.
Επιμέλεια: Χάρης Κοντοσφύρης
Συνδιοργάνωση: 3ργαστήριο ΤΕΕΤ Φλώρινας, Σύλλογος Παύλος Ρακοβίτης Κρατερού
Ευχαριστίες στην Φανή Αντωνιάδη,στον Λαέρτη Κούλη,στον Γιώργο Μπραγιάντση και τον Αχιλλέα Στόιο.
Πηγή: floroieikastikoi.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.