Επίτιμος δημότης Φλώρινας αναγορεύτηκε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος

Υπό την Προεδρεία της Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου Φλώρινας κ. Ζαχαρούλας Ρίζου και παρουσία του Δημάρχου Φλώρινας κ. Ιωάννη Βοσκόπουλου, συνεδρίασε το Σάββατο 28 Ιουλίου 2012 το Δημοτικό Συμβούλιο Φλώρινας, στη Λέσχη Αξιωματικών Φρουράς Φλώρινας, με μοναδικό θέμα στην ημερήσια διάταξη την ανακήρυξη του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδας κ.κ. Ιερωνύμου, σε επίτιμο Δημότη Φλώρινας.
Η ανακήρυξη του Αρχιεπισκόπου σε επίτιμο Δημότη Φλώρινας, πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της επίσκεψης του στην πόλη της Φλώρινας, προκειμένου να κηρύξει την επίσημη έναρξη των εκδηλώσεων των 100 χρόνων από την απελευθέρωση της πόλης από τον τουρκικό ζυγό.
Ο Δήμαρχος Φλώρινας, καλωσορίζοντας τον Αρχιεπίσκοπο στο Δημοτικό Συμβούλιο είπε:
«Ως πιστοί και ως πολίτες του Δήμου Φλώρινας, είμαστε ιδιαίτερα ευτυχείς και χαρούμενοι που ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος και όσοι τον συνοδεύουν βρίσκονται στη Φλώρινα, ανάμεσα μας.
Μακαριότατε,
Βρισκόσαστε σ’ έναν τόπο που ο λαός του αγωνίστηκε σκληρά στο διάβα της ιστορίας, δοκιμάστηκε αλλά παρέμεινε όρθιος, στητός, φυλάττοντας Θερμοπύλες.
Η απελευθέρωση της Φλώρινας στις 7 Νοεμβρίου του 1912, ήταν το επισφράγισμα ενός μεγαλειώδους αγώνα του Μακεδονικού Αγώνα.
Τα γεγονότα είναι γνωστά σε όλους , όπως και ο ηρωισμός του Ιωάννη Άρτη και των λίγων στρατιωτών του, που με λίγες ώρες διαφορά, κατάφερε να μπει πρώτος στη Φλώρινα, λίγο πριν το Σερβικό στρατό.
Σημαντική υπήρξε όμως και η συμβολή του Μητροπολίτη Φλώρινας Πολύκαρπου και των Ελλήνων προκρίτων, στους οποίους ουσιαστικά παραδόθηκε η Φλώρινα από τους Τούρκους μπέηδες πριν την είσοδο του στρατού μας.
Ο αγώνας, τα ιδανικά και οι στόχοι ενός λαού, είναι μια πολύτιμη ιστορική παρακαταθήκη, που δεν πρέπει να προσπερνάμε.
Εκατό χρόνια μετά, η πατρίδα μας αντιμετωπίζει τη ίδια κατάσταση, την ίδια απειλή. Τώρα όχι εξ ανατολών αλλά από την ίδια την πολιτισμένη Ευρώπη και τα διεθνή οικονομικά κέντρα. Σήμερα απειλείται με οικονομική υποδούλωση που θα επιφέρει την εθνική καταστροφή. Μας μετρούν σε σπρεντ, σε σι,τι,ες και σε οικονομικούς αριθμούς.
Μια καινούργια σκλαβιά ετοιμάζεται για την πατρίδα μας και το λαό της, ένας νέος μεσαίωνας.
‘Όπως παλιότερα έτσι και τώρα θα αγωνιστούμε και θα κερδίσουμε κι αυτή τη μάχη. Θα κάνουμε το καθήκον μας απέναντι στην πατρίδα, την οικογένεια μας και το μέλλον μας. Κι αυτές οι στιγμές χρέους και θυσίας είναι που δείχνουν το ηθικό ανάστημα του λαού μας, που τον κάνουν να ξεχωρίζει, που μας ανεβάζουν ψηλά στη συνείδηση των άλλων λαών. Για να μπορέσουμε να δούμε, όπως γράφει κι ο Στρατής Μυριβήλης: από πού ήρθαμε – ποιες στράτες περάσαμε. Σε πια ριζικά τραβάμε.
«Είμαστε, γράφει ο Σεφέρης, ένας λαός με παλικαρίσια ψυχή, που κράτησε τα βαθιά κοιτάσματα της μνήμης του σε καιρούς ακμής και σε αιώνες διωγμών και άδειων λόγων. Τώρα που ο τριγυρινός μας κόσμος μοιάζει να θέλει να μας κάνει τρόφιμους ενός οικουμενικού πανδοχείου, θα την απαρνηθούμε άραγε αυτή τη μνήμη; Θα το παραδεχτούμε τάχα να γίνουμε απόκληροι»; Ασφαλώς όχι είναι η απάντηση μας.
Κυρίες και κύριοι,
Η σημερινή παρουσία του Μακαριωτάτου στην πόλη μας και η συμμετοχή των συμπολιτών μου, δείχνουν από τη μια την αγάπη σας Μακαριότατε για την ακριτική Ελλάδα αλλά ταυτόχρονα και την αμετακίνητη πίστη μας στην Ορθοδοξία.
Εμείς οι Φλωρινιώτες παλεύουμε για την ειρήνη, τη συμφιλίωση, την συνεργασία μεταξύ των γειτονικών μας χωρών. Έχουμε κοινές αγωνίες, κοινά προβλήματα, χρειαζόμαστε κοινές προσπάθειες, σεβόμενοι ο καθένας την ιδιαιτερότητα του άλλου, σεβόμενοι τις οικουμενικές αξίες και αρχές και τις διεθνείς συμβάσεις.
Και σ’ αυτό το σημείο, θέλω να θυμηθούμε τα λόγια του Πλάτωνα, «εμείς γεννηθήκαμε όλοι αδέλφια από μία μητέρα και δεν αξιώνουμε να γίνουμε ούτε σκλάβοι, ούτε αφέντες ο ένας του άλλου».
Μακαριότατε,
Η εκκλησία σήμερα, υπό την εμπνευσμένη καθοδήγηση σας αποτελεί τον κοινωνικό πυλώνα της χώρας μας. Δεν σιωπάτε στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Ελληνικός λαός, Ο λόγος σας εκφράζει πάντα την αγωνία της κοινωνίας, επιζητώντας τη λύση των προβλημάτων μέσα από την κοινή προσπάθεια.
Ξέρουμε ότι το έργο σας που είναι σπουδαίο και σημαντικό, μέσα από τις πολύμορφες δράσεις σας. Έργο που λειτουργεί ανακουφιστικά στους μη έχοντες, χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς δημοσιότητα. Το εισπράττουν όμως οι ανήμποροι και το μήνυμα αυτό φτάνει στ’ αυτιά όλων μας.
Άλλωστε κι εμείς βρισκόμαστε σε μια Μητρόπολη ανησυχούσα, μια Μητρόπολη δημιουργούσα, μια Μητρόπολη που νοιάζεται για την πίστη και τα προβλήματα των πιστών της, μια Μητρόπολη με σπουδαίο κοινωνικό έργο, αποκούμπι όλων αυτών που δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Κι αυτοί δεν είναι λίγοι.
Το έργο σας Μακαριότατε, σας ανέδειξε σε έναν πνευματικό και θρησκευτικό ηγέτη, που όλοι προσβλέπουμε με αγάπη, ελπίδα και θαυμασμό. Φυλάττετε τα ιερά και τα όσια της πατρίδας, της φυλής μας, της Χριστιανοσύνης. Χωρίς διακρίσεις, χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς αφορισμούς, χωρίς φατριασμούς, χωρίς σκοπιμότητες, αλλά με ισότητα, δικαιοσύνη και ισονομία. Με βαθιά πίστη και προσήλωση στις οικουμενικές αξίες της Ορθοδοξίας, μη παρεκκλίνοντας ποτέ από το χρέος σας προς αυτές.
Μακαριότατε, σεβαστοί πατέρες, κυρίες και κύριοι,
Ο μεγάλος ποιητής της Ρωμιοσύνης Γιάννης Ρίτσος γράφει, «αν η καρδιά σου το λέει μπορείς να ελπίσεις, "δυο χούφτες ήλιου στη τσέπη σου φτάνουν", να φτιάξεις σπουδαία πράγματα, να βάλεις ψηλούς στόχους, και να τους κατακτήσεις, Κι εσείς Μακαριότατε τους κατακτήσατε και κατακτάτε καθημερινά νέους.
Η καθημερινή εφαρμογή των αρχών και των αξιών της Ορθοδοξίας είναι η διέξοδος στη σημερινή κρίση, οικονομική και αξιών.
Θέλω να σας εκφράσω την μεγάλη ικανοποίηση εμού ως Δημάρχου του Δήμου Φλώρινας, του Δημοτικού Συμβουλίου, και όλων των κατοίκων, για την παρουσία σας εδώ, και να ευχηθούμε από τα βάθη της καρδιάς μας, σε σας και όλους όσους σας συνοδεύουν, να έχετε ευχάριστη παραμονή στην όμορφη πόλη μας με την ανθρώπινη ζεστασιά.
Μακαριότατε,
Σε ένδειξη αγάπης και σεβασμού προς το πρόσωπο σας και σε αναγνώριση του σπουδαίου έργου σας προς τους πιστούς και την κοινωνία, το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Φλώρινας στη συνεδρίαση του της 28 Ιουλίου 2012, ομόφωνα αποφάσισε να σας απονείμει την υψίστη τιμή που δικαιούται, να σας ανακηρύξει επίτιμο Δημότη του Δήμου Φλώρινας».
Ακολούθησε η ανάγνωση της περγαμηνής η οποία δόθηκε στον Αρχιεπίσκοπο, από την Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Φλώρινας, η οποία αναφέρει
ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ
Ο Δῆμος Φλώρινας ἐν ἐπιγνώσει,
οὐ μήν ἀλλά καί ἐν τιμῇ μεγίστῃ,
τόν Μακαριώτατον τόν Ἀθηναίων
Ἀρχιεπίσκοπον τε καί Προεστῶτα,
ἁπάσης τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας,
ἀνακηρύσσει ΕΠΙΤΙΜΟΝ ΔΗΜΟΤΗΝ,
τῆς ὄντως πολυφήμου πόλεως ταύτης,
καί συγκαταριθμεῖ τόν Πρωθιεράρχην,
ἐν ταῖς τάξεσι τῶν πολιτῶν ἀσμένως.
Ἐγένετο τοῦτο μηνί Ἰουλίῳ,
καί τῆ εἰκοστῇ τε ὀγδόῃ ἡμέρα,
τοῦ δισχιλιοστοῦ καί δωδεκάτου ἔτους.
και η ανακήρυξη του σε επίτιμο Δημότη.
Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος κ.κ., Ιερώνυμος στο χαιρετισμό του ευχαρίστησε τον κ. Δήμαρχο και τη Δημοτική Αρχή για την ανακήρυξη του σε επίτιμο Δημότη και μεταξύ των άλλων είπε:
«Υπάρχουν ακόμη στα χωριά και στις κοινότητες οι μικρές εκκλησίες, που ήταν πυρήνες κοινοτικής έκφρασης, μια ζωτική μορφή αυτοδιοίκησης, που έσωσε τον τόπο. Κατά το ιστορικό αυτό παράδειγμα Εκκλησίας -Πολιτείας, θα ήθελα να εκφράσω κάποιες προσωπικές σκέψεις, που απηχούν τη δική μου και μόνο άποψη. Στο διάβα των αιώνων η Εκκλησία έπαιξε ρόλο. Πολλοί το αμφισβητούν αυτό, αλλά εμάς δε μας ενοχλεί. Ο καθένας μπορεί ελεύθερα να εκφράζεται. Όταν, όμως, η Πολιτεία αλυσοδένει την Εκκλησία, δεν την αφήνει να προχωρήσει, να επιτελέσει δηλαδή αυτό που μπορεί:να συνδράμει. Για ποιο χωρισμό λοιπόν, μιλάμε; Αναρωτιέμαι πώς μπορεί να γίνει αυτό στην πράξη; Το μήνυμα της ιστορίας, όμως, λέει ξεκάθαρα: Παράλληλες σχέσεις Εκκλησίας -Πολιτείας: καθένας στο χώρο του με αλληλοβοήθεια και αλληλοκατανόηση.
Στη δύσκολη περίοδο που διανύουμε το βαρύ προνοιακό έργο το έχει σηκώσει η Εκκλησία. Που είναι η Πολιτεία; Προκαλώ εδώ, στο Δημοτικό συμβούλιο της πόλης, οποιονδήποτε από κάθε πολιτική παράταξη, ν'απαντήσει. Τί, λοιπόν, μας οδηγεί στον πειρασμό; Η Εκκλησία προσπαθεί να σηκώσει το ψυχικό σθένος των ανθρώπων και με τις υποδομές που διαθέτει - και που τις στερείται η Πολιτεία - ν'ανακουφίσει τον κόσμο όσο μπορεί. Στο χωριό παλιότερα, αλλά και στις πόλεις τώρα όπως το ζω καθημερινά στις φτωχογειτονιές της Αθήνας, πού θα αναζητήσει βοήθεια ο άνθρωπος; Στο παπά θα τρέξει και αν το πρόβλημα είναι μεγάλο, τότε θα πάει στο Δεσπότη. Κι εκείνος με τη σειρά του, όπου μπορεί για να βοηθήσει. Η ενορία, λοιπόν, είναι το όχημα για την αντιμετώπιση της κρίσης και έτσι πρέπει να τη βλέπουμε».
Αναφερόμενος σε αντιλήψεις και στερεοτυπίες που πηγάζουν από τους χρόνους της Βαυαροκρατίας ο Αρχιεπίσκοπος είπε:
«Από την απελευθέρωση έχουμε τη συνεχή παρέμβαση των ξένων. Έτσι, δημιουργήθηκε η αποκοπή της Εκκλησίας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο για να μη μπορεί να γίνει πραγματικότητα το όραμα του Ρήγα, να μην μπορούν ν' απελευθερωθούν οι σκλαβωμένοι αδελφοί μας. Από την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού μέχρι και το 1922 δεν επιτράπηκε στην Ιεραρχία να συγκληθεί, ν' αποφασίσει και να εκφραστεί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Όθωνας, που ζήτησε τη συμβουλή του πατέρα του Λούντβιχ, βασιλιά της Βαυαρίας, προκειμένου να περιορίσει τον κλήρο. Εκείνος τον συμβούλευσε ως εξής: θα διορίζεις στη δημόσια διοίκηση ανθρώπους, όχι με κριτήρια αξιοκρατία, αλλά πιστούς ακολούθους. Έκτοτε, έχουμε εκτροπές, που τις βλέπουμε δυστυχώς και σήμερα. Επιθυμία μας όμως είναι να συναντηθούμε με όλους. Πρέπει να παλέψουμε όλοι, ο καθένας από το δικό του μετερίζι. Όλοι μαζί μπορούμε, γιατί έχουμε πρότυπα πατρογονικά και δύναμη εσωτερική. Ο Χριστιανισμός είναι του Αποστόλου Παύλου και όχι της Μέρκελ».
Το πρωί της ίδιας μέρας ο Αρχιεπίσκοπος επισκέφθηκε την Περιφερειακή Ενότητα Φλώρινας και μετά τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου βρέθηκε κοντά στους στρατευμένους στο φυλάκιο της Νίκης.