Ο Γ. Λιάνης για την κρίση, τη Φλώρινα και το ΠΑΣΟΚ

Τρεις συνεντεύξεις του Γιώργου Λιάνη στον Real fm (Νίκος Χατζηνικολάου), στον ΑΝΤ1 (Βογιατζής – Δημαράς) και στη Zougla.gr (Μάκης Τριανταφυλλόπουλος)

Περί κρίσης
Αισθάνομαι βαθύτατη λύπη. Περά από τη διάχυτη αγανάκτηση και την οργή του ελληνικού λαού πιστεύω ότι ο Έλληνας πολίτης είναι αποσβολωμένος για όλα τα αντιφατικά, τα κυνικά, τα σκληρά και θα τολμούσα να πω τα αήθη που συμβαίνουν στη χώρα. Είναι φανερό ότι κανένας «κυρίαρχος λαός» δεν κυβερνά τον τόπο αυτή την ώρα. Παραδέχομαι βέβαια ότι αυτό που διαχειρίζεται η σημερινή κυβέρνηση είναι πέραν πάσης φαντασίας και καταλαβαίνω τις δυσκολίες.
Αποσβολωμένος όμως παρακολουθώ και αυτούς που ανερυθρίαστα σε αυτή την ώρα της οδύνης εξακολουθούν με την τέχνη του ψεύδους να υπόσχονται διαφορετικά σενάρια για το εγγύς μέλλον. Ενώ μόλις πριν από λίγο καιρό, και αυτοί όπως και εμείς, ήταν οργανωτές της κρίσης. Τώρα επιδίδονται σε έναν αμοιβαίο λιθοβολισμό.
Σε ό,τι με αφορά δεν έχω κανένα περιθώριο. Η συνείδηση μου δεν μου επιτρέπει να πράξω διαφορετικά. Όπως αρνήθηκα να ψηφίσω τα μέτρα που έφερε ο Γιώργος Παπανδρέου στο κοινοβούλιο και είπα ένα απερίφραστο ΟΧΙ υποβάλλοντας την παραίτηση μου από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Έτσι θα πράξω και τώρα. Έτσι έχω πράξει ήδη οσάκις ήρθαν νέα μέτρα. Τηρώ τους λόγους συνειδήσεως που είχα επικαλεστεί στην επιστολή μου στον τότε πρωθυπουργό στις 14 Ιουνίου 2011. Δεν πρόκειται να ψηφίσω το παραμικρό που θα αφορά περικοπή ζωτικών αγαθών του ελληνικού λαού.
Δεν θα ήθελα να υποδείξω τον εαυτό μου σαν παράδειγμα. Δεν αισθάνομαι έτσι. Όμως η αποχώρησή μου από το ΠΑΣΟΚ φανερώνει καθαρά ότι δεν είχα πια τις ψυχικές αντοχές να αντιμετωπίζω τα εκβιαστικά διλλήματα που ετίθεντο και τίθενται κάθε στιγμή σε εμάς τους βουλευτές από τον αρχηγό μας και από τους δανειστές μας. Δεν άντεξα τα όσα συνέβαιναν στο λαό μας. Ντρεπόμουν. Αισθάνομαι ένοχος ακόμα και τώρα.
Περί Βενιζέλου
Φίλος του Βαγγέλη Βενιζέλου παραμένω σθεναρά. Και δεν έχω πάψει να πιστεύω ότι δίνει μια τεράστια μάχη, ότι τη δίνει με όλες τους τις δυνάμεις και ότι προσπαθεί να σώσει ό,τι σώζεται. Βέβαια είναι ένα σισύφειο μαρτύριο. Καιρό τώρα είναι ο μόνος που λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη. Όσο κι αν δεν μας αρέσουν αυτά που ακούμε. Ούτε του ίδιου του αρέσουν τα μέτρα που παίρνει κάτω από εκβιαστικές πιέσεις των δανειστών μας και της τρόικας.
Γνωρίζω καλά τον Ευάγγελο Βενιζέλο τριάντα ολόκληρα χρόνια. Τα προσόντα του είναι πολύ μεγαλύτερα από όλους μας μέσα στο Κοινοβούλιο. Αυτά όλα όμως δεν σημαίνουν ότι σε ό,τι αφορά θέματα συνειδήσεως ή προσωπικής ηθικής θα μπορούσαν να με αλλάξουν. Αλλοίμονο! Και ο ίδιος στη θέση μου δεν θα έκανε κάτι διαφορετικό. Ξέρω πως κατανοεί απολύτως πώς αισθάνομαι και πώς πράττω.
Τα αισθήματά μου δεν αλλάζουν σε τίποτα. Το ΟΧΙ μου είναι αιτιολογημένο στην επιστολή παραίτησής μου από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στις 14 Ιουνίου 2011. Κι αν το άλλαζα οψίμως, λόγω Ευάγγελου Βενιζέλου, θα καθιστούσα μικρό κι εμένα και τον ίδιο.
Περί Παπανδρέου
Σας υπενθυμίζω την επιστολή μου στον τότε πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, 14 Ιουνίου 2011. «Η οικονομική μας πολιτική ήταν λανθασμένη. Μένει να παραδεχτούμε το λάθος μας. Μένει να ζητήσουμε τη συγνώμη που αρμόζει από τον ελληνικό λαό και να προχωρήσουμε σε μια αλλαγή της οικονομικής μας πολιτικής, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό». Τίποτα από αυτά δεν έγινε. Ο κύριος Παπανδρέου ακόμα και προχθές, στην τελευταία του εμφάνιση στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, δεν παραδέχτηκε ότι η πολιτική του ήταν λανθασμένη. Δεν ζήτησε συγνώμη. Και ω του θαύματος, εμφανίστηκε αντιμνημονιακός!...
Περί Ευρώπης και Δ.Ν.Τ.
Όσο η συνταγή παραμένει ίδια, και όσο παίρνουμε τη «δόση» μας, τόσο θα παραμένουμε εξαρτημένοι. Η χώρα έτσι όπως κατάντησε έχει ανάγκη τη δόση της σαν τον τοξικομανή που έχει ανάγκη τη δική του δόση. Οι έμποροι είναι γνωστοί. Θα ήθελα να πω λίγα για το ρόλο των εμπόρων. Η Ιστορία, όχι απλώς επαναλαμβάνεται, θα ’λεγα ότι είναι παραληρηματική. Τάχατες μας σώζουν, τάχατες μας αγαπούν και στην ουσία μας πουλάνε προστασία και εξάρτηση. Ο λαός το ξέρει το σύνδρομο αυτό καλά. Από τις κακουργίες των Μεγάλων Δυνάμεων.
Επεμβάσεις και εξαρτήσεις. Από τα χρόνια της ανεξαρτησίας μας ακόμα.
Δεν πέσαμε στην σκλαβιά από τους Τούρκους, αλλά από τον Δυτικό επεκτατισμό που προηγήθηκε. Τα είπε όλα με επτά λέξεις ο Μακρυγιάννης.
«Μας έφαγαν οι ξένοι ως γλάροι». Τα εξ Εσπερίας δώρα ήταν επικίνδυνα για τους Έλληνες. Η φωτισμένη, πολιτισμένη και προοδευτική Ευρώπη δεν ήταν στο συνολικό σώμα της Ιστορίας παρά αποικιοκρατική, ιμπεριαλιστική, με Ιερές Εξετάσεις, Ιερές Συμμαχίες, με Μεττερνίχους και με παπισμό. Παντού έτσι ήταν η Ευρώπη. 20.000.000 ιθαγενείς σφάχτηκαν στο γόνατο, όταν πήγαν να κατακτήσουν την Αμερική. Πρόσφατα ιστορικά, ένας Γερμανός υπουργός, ο Στράους, το 1969, τόλμησε και είπε: «Φτάσαμε σε τέτοιο οικονομικό επίπεδο μετά τον πόλεμο, που δικαιούμαστε να μη θέλει κανένας μας να ακούσει για το Άουσβιτς»! Φυσικά μιλάω για το ηγετικό κομμάτι της Γερμανίας και όχι για το λαό. Αλλά η Γερμανία έχει παρελθόν στο θέμα της πειθαρχίας ενός ολόκληρου λαού σε ολέθριες αποφάσεις των ηγετών του. Οι Γερμανοί ξανάρχονται λοιπόν. Αλλά πιο ιταμοί από κάθε άλλη φορά. Δεν θα μιλήσω για τις αγριότητες του τελευταίου περάσματός τους από την Ελλάδα. Την Κατοχή. Δεν θα πω τίποτα για τις αποζημιώσεις που είμαστε η μόνη χώρα που δεν πήρε και με τις οποίες θα γλιτώναμε το χρέος μας. Θα μιλήσω μόνο για την Παιδεία και τον Πολιτισμό τους. Αυτοί που ήθελαν να πουλήσουμε την Ακρόπολη και που μας προκαλούν συνεχώς, την περίοδο της Κατοχής είχαν μετατρέψει τον Παρθενώνα σε ουρητήριο! Εκεί ξαλάφρωναν και αφόδευαν οι στρατιώτες τους που ήταν πάνω στον ιερό βράχο... Όσο για το τι έκλεψαν από την Ελλάδα, μιαν άλλη φορά.
Δεν έχω τίποτε ούτε με την Ευρώπη ούτε με το Δ.Ν.Τ., αλλά είναι γνωστά τα ιστορικά αποτελέσματα.
Δ.Ν.Τ. – δουλαγορές, εργοστάσια κατσαβίδια στην Ασία, 16 ώρες δουλειά την ημέρα με κτηνώδεις συνθήκες και αμοιβές λίγες δραχμές. Τώρα ψάχνουν νέα παρθένα εδάφη. Φύγανε από τη Λατινική Αμερική και ιδού η Ανατολική Ευρώπη και ο ευρωπαϊκός Νότος.
Περί Φλώρινας
Θέλω να σας υπενθυμίσω ότι αυτή την κρίσιμη ώρα η πατρίδα μου η Φλώρινα βρίσκεται για δυο ολόκληρους μήνες σε ένα απέραντο φυσικό ψυγείο με θερμοκρασίες που έφτασαν το μείον 30 και ποτέ δεν ανέβηκαν από το μηδέν. Υπενθυμίζω ότι έχει την μεγαλύτερη ανεργία στην Ευρώπη, δραματική ανεργία στους νέους, δεν έχει σύνδεση με την Εγνατία Οδό, δεν έχει τρένο, πληρώνει πενταπλάσιο πετρέλαιο και σε τιμή μεγαλύτερη από την Αθήνα. Τα σχολεία δεν λειτουργούν πολλές μέρες τώρα. Οι αίθουσες και οι δρόμοι είναι παγωμένοι. Οι τράπεζες έκλεισαν ή έγιναν θυρίδες. Τα ταχυδρομεία έφυγαν από τα χωριά. Το ΙΚΑ του λεκανοπεδίου Αμυνταίου κλείνει. Εννιά χιλιάδες ασφαλιζόμενοι θα πηγαίνουν στη Φλώρινα με -20. Τα σύνορα είναι πλέον ανοχύρωτα από φρόνημα και αυτό είναι εθνικό θέμα. Όλοι οι κάτοικοι της περιοχής τρέχουν στη γειτονική χώρα. Για να βάλουν βενζίνη, να βγάλουν τα δόντια τους και να ψωνίσουν φθηνά.
Νοιώθω την ανάγκη να ζητήσω ξανά συγνώμη και από τους Έλληνες όλους, αλλά κυρίως από τους συμπατριώτες μου. Τους στερήσαμε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Περί ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ψάχνει την ψυχή του. Αυτό του λείπει. Κι όσο του λείπει αυτό δεν πρόκειται να ανακάμψει στις δημοσκοπήσεις. Η σημερινή τραγική εικόνα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. όμως πιστεύω ότι είναι ένα στιγμιότυπο αυτού του πολύ δύσκολου καιρού. Πιστεύω ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα ανακάμψει στις εκλογές. Δεν θα ανακάμψει στα παλιά του επίπεδα, αλλά αξιωματική αντιπολίτευση θα είναι. Κι αυτό σημαίνει τεράστιες ευθύνες, γιατί η αξιωματική αντιπολίτευση το πιθανότερο είναι να κληθεί να συγκυβερνήσει. Προϋπόθεση για όλα αυτά είναι να γίνει ταχύτατα η αλλαγή ηγεσίας. Κι αυτή θα πρέπει να γίνει με ομαλό τρόπο, ώστε να διατηρηθεί το ΟΛΟΝ υπάρχον ΠΑ.ΣΟ.Κ. Υπάρχει κενό εξουσίας, που δεν είναι απλώς καταδικαστικό για το ΠΑ.ΣΟ.Κ., είναι καταδικαστικό και για τη χώρα.