Κανείς δεν είναι σε θέση να υποθέσει ή φανταστεί τι θα επακολουθήσει σε μια κλασική φιλία πολλών ετών, η ψυχολογική βία είναι χειρότερη πολλές φορές από την άσκηση της σωματικής, γίνεται ανυπόφορη μέρα με την μέρα, ο «επικίνδυνος τοξικός» φίλος έχει όλα τα τετριμμένα σημάδια της υπεροψίας και αλαζονείας, πιστεύει ότι είναι αλάνθαστος και ψάχνει συνεχώς αιτίες και αφορμές να αντιδρά βασανιστικά σε ότι και αν εκφράσει ο έτερος του.
Η συμπεριφορά του γίνεται πολλές φορές επαχθείς και επιζήμια για την ψυχολογία του άλλου, τι είναι όμως αυτό που σταματά τον άλλον και δεν αντιδρά;
Γιατί χρόνια δέχεται να υποτιμάτε με σοβαρές παρενέργειες για τον ίδιο όπως η ψυχολογική και ηθική κατάπτωση του, γιατί αφήνει τον «φίλο» του να του επιτίθεται λεκτικά ασκώντας τις περισσότερες φορές ψυχολογική βία;
Θα μπορούσα να απαντήσω με μια γραμμή: «Διότι πιστεύει ότι δεν έχει νόημα να προσπαθήσει να τον αλλάξει».
Όχι δεν είναι έτσι, πολλές φορές μπαίνει ο παράγοντας της παιδείας, του σεβασμού, υποσυνείδητα και συνειδητά «ξυπνούν» οι αρχές και οι τρόποι που του έμαθαν οι γονείς του, ο σεβασμός στον μεγαλύτερο και ακόμα περισσότερο το γεγονός ότι δεν ήταν πάντα έτσι, τώρα που άλλαξε πρέπει να τον απορρίψει… ο λογικότερος δίνει χρόνο στον ανόητο και επιθετικό «φίλο» του, έστω και αν κατά κανόνα καταντά ανεπιθύμητος.
Προσπαθεί να τον ισορροπήσει, προσπαθεί να τον κατανοήσει, καταβάλλοντας απεγνωσμένες προσπάθειες καθημερινά, υπομένει στο όνομα της «φιλίας» τους τον ψυχολογικό βασανισμό που πολλές φορές πραγματοποιείτε μπροστά σε τρίτους, τις περισσότερες φορές αυτοί κοιτούν και παρακολουθούν με το στόμα ανοιχτό από την έκπληξη τους ως προς την ανοχή και υπομονή του λογικότερου!
Ο «τοξικός και ανεπαρκείς φίλος» δεν είναι η καλύτερη παρέα...μπορεί να σε βγάλει εκτός εαυτού και να οδηγηθείς σε πράξεις βίας, αυτό επιβεβαιώνει μελέτη που δημοσιεύτηκε στην Επιθεώρηση Προσωπικότητας και Κοινωνικής Ψυχολογίας.
Ερευνητική ομάδα από το τμήμα ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Ιλινόις, πραγματοποίησε πέντε μελέτες, σύμφωνα με αυτές «όσοι ¨αναγκάζονται¨ να συναναστρέφονται με δύσκολους ανθρώπους εξαντλούνται ψυχικά, με αποτέλεσμα για μεγάλο χρονικό διάστημα να μην μπορούν να κάνουν οι ίδιοι κάτι χρήσιμο, απαιτείται σκληρή προσπάθεια από το μέρους τους να ελέγξουν τα νεύρα και την συμπεριφορά τους ώστε να μην αντιδράσουν κάποια στιγμή βίαια».
Σε σπάνιες και ακραίες περιπτώσεις όταν καταρρέει η υπομονή ενός επιφυλακτικού και καρτερικού ανθρώπου, τότε γίνεται «κόλαση» και δεν ελέγχει ούτε τις πράξεις ούτε τα λόγια του, κάτι που οι περισσότεροι από εμάς το έχουμε ζήσει ή ακούσει!
Καλό θα είναι να επαναξιολογηθούν από τους περισσότερους οι φιλίες και σχέσεις με τους συναναστρεφόμενους μας, αν εντοπίσουμε δύσκολο τοξικό άνθρωπο ας τον απομακρύνουμε τάχιστα προς όφελος πάντα δικό μας, διότι όπως είπε και ο John Dryden «Να φοβάσαι την οργή του υπομονετικού ανθρώπου», μην φτάσουμε εκεί, καλό θα ήταν να μην χρειαστεί να γνωρίσουν ποτέ οι «φίλοι» την οργή μας.
Σπύρος Α. Ηλιάδης
Δημοσιογράφος.
Εκδότης ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ.
τ. Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος
TV ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Η συμπεριφορά του γίνεται πολλές φορές επαχθείς και επιζήμια για την ψυχολογία του άλλου, τι είναι όμως αυτό που σταματά τον άλλον και δεν αντιδρά;
Γιατί χρόνια δέχεται να υποτιμάτε με σοβαρές παρενέργειες για τον ίδιο όπως η ψυχολογική και ηθική κατάπτωση του, γιατί αφήνει τον «φίλο» του να του επιτίθεται λεκτικά ασκώντας τις περισσότερες φορές ψυχολογική βία;
Θα μπορούσα να απαντήσω με μια γραμμή: «Διότι πιστεύει ότι δεν έχει νόημα να προσπαθήσει να τον αλλάξει».
Όχι δεν είναι έτσι, πολλές φορές μπαίνει ο παράγοντας της παιδείας, του σεβασμού, υποσυνείδητα και συνειδητά «ξυπνούν» οι αρχές και οι τρόποι που του έμαθαν οι γονείς του, ο σεβασμός στον μεγαλύτερο και ακόμα περισσότερο το γεγονός ότι δεν ήταν πάντα έτσι, τώρα που άλλαξε πρέπει να τον απορρίψει… ο λογικότερος δίνει χρόνο στον ανόητο και επιθετικό «φίλο» του, έστω και αν κατά κανόνα καταντά ανεπιθύμητος.
Προσπαθεί να τον ισορροπήσει, προσπαθεί να τον κατανοήσει, καταβάλλοντας απεγνωσμένες προσπάθειες καθημερινά, υπομένει στο όνομα της «φιλίας» τους τον ψυχολογικό βασανισμό που πολλές φορές πραγματοποιείτε μπροστά σε τρίτους, τις περισσότερες φορές αυτοί κοιτούν και παρακολουθούν με το στόμα ανοιχτό από την έκπληξη τους ως προς την ανοχή και υπομονή του λογικότερου!
Ο «τοξικός και ανεπαρκείς φίλος» δεν είναι η καλύτερη παρέα...μπορεί να σε βγάλει εκτός εαυτού και να οδηγηθείς σε πράξεις βίας, αυτό επιβεβαιώνει μελέτη που δημοσιεύτηκε στην Επιθεώρηση Προσωπικότητας και Κοινωνικής Ψυχολογίας.
Ερευνητική ομάδα από το τμήμα ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Ιλινόις, πραγματοποίησε πέντε μελέτες, σύμφωνα με αυτές «όσοι ¨αναγκάζονται¨ να συναναστρέφονται με δύσκολους ανθρώπους εξαντλούνται ψυχικά, με αποτέλεσμα για μεγάλο χρονικό διάστημα να μην μπορούν να κάνουν οι ίδιοι κάτι χρήσιμο, απαιτείται σκληρή προσπάθεια από το μέρους τους να ελέγξουν τα νεύρα και την συμπεριφορά τους ώστε να μην αντιδράσουν κάποια στιγμή βίαια».
Σε σπάνιες και ακραίες περιπτώσεις όταν καταρρέει η υπομονή ενός επιφυλακτικού και καρτερικού ανθρώπου, τότε γίνεται «κόλαση» και δεν ελέγχει ούτε τις πράξεις ούτε τα λόγια του, κάτι που οι περισσότεροι από εμάς το έχουμε ζήσει ή ακούσει!
Καλό θα είναι να επαναξιολογηθούν από τους περισσότερους οι φιλίες και σχέσεις με τους συναναστρεφόμενους μας, αν εντοπίσουμε δύσκολο τοξικό άνθρωπο ας τον απομακρύνουμε τάχιστα προς όφελος πάντα δικό μας, διότι όπως είπε και ο John Dryden «Να φοβάσαι την οργή του υπομονετικού ανθρώπου», μην φτάσουμε εκεί, καλό θα ήταν να μην χρειαστεί να γνωρίσουν ποτέ οι «φίλοι» την οργή μας.
Σπύρος Α. Ηλιάδης
Δημοσιογράφος.
Εκδότης ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ.
τ. Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος
TV ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
ΒΡΕ ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΕΝΝΟΕΊΣ ΤΟΝ ΦΊΛΟ ΣΟΥ ΤΟΝ ΜΠΆΜΠΗ;;;
ΑπάντησηΔιαγραφή