«Ας αποτύχεις, θα αποκαλυφθείς»

Συνήθως προτιμάς να είσαι ευγενικός απέναντι στις αποτυχίες σου. Αποτυχίες, δηλαδή κάτι που δεν έγινε από την τύχη αν και το προσπάθησες. Μια αποτυχία για παράδειγμα που όλοι θα έχουμε αντιμετωπίσει κάποια στιγμή -έντονα- , είναι τα να αποτύχεις στις σχέσεις σου με τους ανθρώπους, όχι γιατί δεν το επιδίωξες αλλά διότι η άλλη πλευρά δεν αντέδρασε θετικά.
Δεν αναφέρομαι σε αυτούς που μας συνδέει κάποια συγγενική σχέση ,γιατί λόγω αυτής της σχέσης που υπάρχει από την φύση (χωρίς προσωπική επιλογή), θα μας συνδέει ανέκαθεν κάτι, ακόμα και αν δεν έχουμε ευνοϊκές σχέσεις μεταξύ μας. Έτσι λοιπόν απομένουν οι σχέσεις με τους υπόλοιπους ανθρώπους, πέρα του συγγενικού κύκλου.
Προφανώς και οι περισσότεροι επιδιώκουμε να μην ερχόμαστε σε σύγκρουση με αυτούς που γίνονται ερειστικοί έχοντας στο νου τους αυτόν τον σκοπό, να μην αναπτύξουν τυπικές σχέσεις με εμάς και επιλέγουν κάτι αντίθετο. Πράγματι, η άποψη ότι "όλα λύνονται με συζήτηση σε ένα κλίμα φιλικό και ήρεμο" έχει ισχύ. Μα, ισχύει στις περιπτώσεις που ο άλλος έχει την ίδια θέληση με εσένα και κάνει μία συζήτηση που τελικά θα λύσει την απογοήτευση σου και τις εξίσου άσχημες σκέψεις του. Τι συμβαίνει λοιπόν στην περίπτωση που ο συνάνθρωπος με τον οποίο έρχεσαι επανειλημμένα σε σύγκρουση δεν είναι σε θέση να δεχτεί με την συζήτηση την άποψη σου, πώς ο τρόπος που συμπεριφέρεται δεν αντιπροσωπεύει την αξία του ανθρώπινου μυαλού;
Αυτό σίγουρα είναι ακόμα κάτι που έχουμε αναρωτηθεί κάποια στιγμή. Η απάντηση βεβαίως είναι υποκειμενική. Αναλυτικότερα, ο καθένας από εμάς έχει διαφορετικά όρια, άρα θα αντιδράσει σε διαφορετική χρονική στιγμή. Δηλαδή μέχρι να πει ''αρκετά αγνόησα αυτήν την άθλια κατάσταση, ας την διορθώσω''. Το κύριο θέμα λοιπόν που προκύπτει μετά από αυτό, είναι με ποιον τρόπο να διορθώσω αυτή τη κατάσταση;
Δοκιμάζεις τον ίδιο τρόπο συμπεριφοράς, αφού σε αυτό σε οδηγούν αυτόματα τα συναισθήματα σου, τα πληγωμένα συναισθήματα σου. Εκμηδενίζεις λεκτικά και πρακτικά την ύπαρξη του, σκοπεύοντας στο να νιώσει όπως νιώθεις και εσύ. Αλλά είναι δύσκολο να διακρίνουμε το πόσο σωστό είναι -όχι για τον άλλον, αλλά για τον εαυτό μας- το μέσο που χρησιμοποιήσαμε για να επιλυθεί αυτό που μας ενοχλεί. Σκέφτεσαι λοιπόν, πόσο μου ταιριάζει αυτός ο τρόπος συμπεριφοράς και πόσο με εκφράζει ως προσωπικότητα;
Όταν μπορέσεις να απαντήσεις στο ερώτημα αυτό, τότε σίγουρα θα μπορέσεις να βρεις τον τρόπο για να αντιμετωπίσεις τον άνθρωπο που αρνείται να χρησιμοποιήσει το διανοητικό μέρος της ψυχής του και να συμπεριφερθεί όπως ταιριάζει στο μεγαλείο της ανθρώπινης ύπαρξης. Μετά την αποτυχία σου τελικά θα αποκαλυφθείς για το πόσο ικανός είσαι, ώστε να αντιλαμβάνεσαι και να αντιμετωπίζεις τον κόσμο γύρω σου και τελικά τον ίδιο σου τον εαυτό.

Μαρτσούλη Λυδία
Μαθήτρια