Με αφορμή την επιστολή Θεόκλητου προς τον υπουργό Υγείας Μ. Βορίδη για τις ελλείψεις στα νοσοκομεία

Τη βρώμικη δουλειά που ξεκίνησε το περασμένο καλοκαίρι ο υστερικός πλασιέ φασιστικών βιβλίων, ασκώντας διοίκηση διαμέσου τηλεοπτικών παράθυρων και Tweets, καλείται πλέον να ολοκληρώσει ο έτερος «ΛΑΟφιλής» και παρόμοιου ύφους και ήθους ‘πατριώτης’ Βορίδης. Η μοναδική αποστολή του τελευταίου έγκειται σε μία ευρύτερη λογική εφαρμογής του Δόγματος του Σοκ: Πλήρης ισοπέδωση του δημόσιου συστήματος υγείας.
Ασφαλώς, η επιλογή του συγκεκριμένου ατόμου ως καταχραστή θεμελιωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων δεν είναι καθόλου τυχαία. Παρά τις συντονισμένες προσπάθειες των ΜΜΕ να ρετουσάρουν το προφίλ του γενικού γραμματέα της ΕΠΕΝ, η φωτογραφία που τον απεικονίζει να περιπολεί στο κέντρο της Αθήνας κραδαίνοντας αυτοσχέδιο τσεκούρι (Ελευθεροτυπία, 9.06.2002) δεν αφήνει και πολλά περιθώρια αμφιβολίας περί των ακροδεξιών καταβολών του πρώην «ακτιβιστή». Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Βορίδης κατέλαβε το πόστο του επικεφαλής της χουντικής νεολαίας εις διαδοχήν του -κατά πάντα άξιου- προκατόχου του Μιχαλολιάκου και κατόπιν εντολής του δικτάτορα Παπαδόπουλου, ο οποίος κρατείτο στις φυλακές Κορυδαλλού.
Τονίζεται επίσης οι στενές σχέσεις με τη χούντα δεν αποτελούν αποκλειστικό προνόμιο του Βορίδη. Θυμίζω:

Καλοκαίρι του 1975
Ο φασίστας Στυλιανός Παττακός κρίνεται ένοχος στάσης και εσχάτης προδοσίας ως υποκινητής και επικεφαλής ενός δικτατορικού καθεστώτος, το οποίο καταδίκασε τη χώρα σε ‘κατάσταση υποχρεωτικής νάρκης’ (Γ. Σεφέρης, 28.03.1969), καταργώντας στοιχειώδεις ελευθερίες και ασκώντας συστηματική βία με βασανιστήρια, εξορίες και δολοφονίες όσων αντιστέκονταν. Στον Παττακό επιβάλλεται θανατική ποινή, την οποία -στις 25 Αυγούστου του ίδιου έτους- το Υπουργικό Συμβούλιο της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Καραμανλή αποφασίζει ομόφωνα να μετατρέψει σε ισόβια κάθειρξη, με τον Πρωθυπουργό να διαβεβαιώνει ότι: «Όταν ομιλούμε για ισόβια δεσμά, εννοούμε ισόβια δεσμά».

Φθινόπωρο του 1990
15 χρόνια αργότερα (28.09.1990) και επί κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ο αμετανόητος -σύμφωνα με δηλώσεις του- χουντικός «απεφυλακίσθη λόγω ανηκέστου βλάβης της υγείας του».

Πρωτομαγιά του 2005
Ο Παττακός εκφράζει με ιδιόχειρη αφιέρωση την εκτίμησήν του εις τον αξιότιμον φίλον του Άδωνι Γεωργιάδη, αποστέλλοντάς του ‘ἐγκαρδίους Πασχαλίους εὐχὰς’.

Τούτων δοθέντων, θεωρώ αδιανόητη και έξω από κάθε λογική τη χρήση προσφωνήσεων όπως ‘Ἐντιμότατε’ και ‘Κύριε’ όταν απευθυνόμεθα σε φασίστες ολκής. Επικλήσεις στην «ἐγνωσμένη εὐαισθησία» ενός ανάλγητου εξουσιαστή υποδηλώνουν - κατ’ ελάχιστον- απουσία οποιασδήποτε επαφής με την πραγματικότητα.
Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, το παρόν κείμενο δεν αμφισβητεί το αγαθό των προθέσεων του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Μητροπολίτης Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας. Δυστυχώς όμως, οι κοινωνίες δεν αλλάζουν μόνο με καλές προθέσεις. Μια ματιά στο έργο του Αρχιμανδρίτη Βασίλειου Βαρβέλη ίσως σας πείσει γι’ αυτό. Κλείνω με ένα απόσπασμα από την επιστολή του με αφορμή την επίθεση των ΜΑΤ στις απολυμένες καθαρίστριες:
Σ’ αυτές τις μανάδες σήκωσε το χέρι του ο Φασισμός. Αυτές τις μανάδες χτύπησαν οι “μπράβοι” των 500 ευρώ. Αντί να φιλήσουν το χέρι τους, τις έστειλαν στα νοσοκομεία.

Αυτοί που σκότωσαν τον “αδελφό” μας και το “παιδί” μας, τον Γρηγορόπουλο,
αυτοί που προσφέρουν ασυλία στους ναζιστές, σάρκα από τη σάρκα τους,
αυτοί που πουλάνε πρέζα στις πιάτσες, για να μην ξυπνήσει ποτέ ο λαός,
αυτοί που εκδίδουν πόρνες, για να μαζεύουν τα ποσοστά,
αυτοί που φέρονται απάνθρωπα στους μετανάστες,
αυτοί που εκβιάζουν καταστηματάρχες,
αυτοί που πάντα υπηρετούν την εκάστοτε εξουσία πιστά. Οι ταγματαλήτες στην κατοχή, οι ασφαλίτες στη χούντα, για να λάβουν ως ανταπόδοση το “μέρισμά τους” τόλμησαν και σήκωσαν το βέβηλο χέρι τους, στις μανάδες μας.

Σ’ όλα αυτά τα ανθρωπάρια, με τους γυμνασμένους μυς και το ελάχιστο μυαλό, που με τη στάση και τη συμπεριφορά τους έφτυσαν τις ίδιες τις μανάδες τους, γυρίζω την πλάτη.
Σκληραίνω την καρδιά μου.
Δεν τους ευλογώ πια. Δεν μου βγαίνει.
Δεν έχω ευχή για αυτούς.
Όλοι αυτοί, θα με βρουν μπροστά τους, στον αγώνα.
Φωνάζω δυνατά:
Ξυπνήστε όλοι, ξύπνα επιτέλους, λαέ του Θεού, πριν να είναι αργά…

Μια ετεροδημότισσα