Στρατηγικό Μάνατζμεντ

Της Δόμνας Γκίνη, Project Manager

Σκοπός αυτού του άρθρου, είναι η εξοικείωση του μέσου επαγγελματία με την έννοια της Επιχειρησιακής Στρατηγικής και των βασικών αρχών management που την διέπουν. Δηλαδή της διαδικασία μέσω της οποίας, οι διοικήσεις των επιχειρήσεων λαμβάνουν τις αποφάσεις τους και καθορίζουν την απόκτηση ή την εκμετάλλευση πόρων, εντός ενός επιχειρηματικού περιβάλλοντος που συχνά αλλάζει.
Η δε επιχειρησιακή στρατηγική μέσα στο επιχειρηματικό περιβάλλον, περιλαμβάνει τα εξής στάδια:
ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ► ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ► ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ & ΕΛΕΓΧΟΣ
Η Ε.Σ δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα στο στάδιο της διαμόρφωσης της στρατηγικής που θα ακολουθήσουν οι επιχειρήσεις το οποίο και θεωρεί ακρογωνιαίο λίθο για την επιτυχή .
• Το στάδιο της διαμόρφωση της Στρατηγικής
Απαιτείται να πραγματοποιηθεί η ανάλυση του εξωτερικού και εσωτερικού περιβάλλοντος. Δηλαδή:
• Το εξωτερικό περιβάλλον χαρακτηρίζεται από δύο διαφορετικές προσεγγίσεις: ως μάκρο (το ευρύτερο περιβάλλον της επιχείρησης) και ως μίκρο περιβάλλον (το περιβάλλον του κλάδου της επιχείρησης).
• Αντίστοιχα, το εσωτερικό περιβάλλον πρέπει να αναλυθεί βάσει των πόρων της επιχείρησης (υλικοί και άυλοι), των οριακών ικανοτήτων της (αυτών που μπορούν εύκολα να αντιγραφούν από τον ανταγωνισμό) και των θεμελιωδών ικανοτήτων της (που δεν μπορούν να μιμηθούν από τους ανταγωνιστές).
Επομένως, σε κάθε περίπτωση, η επιχείρηση θα πρέπει γνωρίζει καλά το εξωτερικό αλλά και εσωτερικό της περιβάλλον, να αξιοποιεί κατάλληλα τους πόρους της, να παρέχει σωστή ποιότητα και επάρκεια στα προϊόντα ή στις υπηρεσίες της, να αναπτύσσει συνεχώς τις θεμελιώδεις ικανότητές της, έτσι ώστε να επιτυγχάνει συγκριτικό πλεονέκτημα και να κυριαρχεί στην αγορά.
Η κάθε επιχείρηση ξεκινά με την εξής διαδικασία: Αποστολή - Όραμα - Κουλτούρα
Από τα παραπάνω ιδιαίτερα σημαντική για την εσωτερική ανάλυση της επιχείρησης είναι και ο προσδιορισμός ή ανάλογα, ο καθορισμός της επιχειρησιακής αποστολής, δηλαδή το οράματος της επιχείρησης και της κουλτούρας της.
Τα είδη στρατηγικής που μπορούν να αναπτύξουν οι επιχειρήσεις ποικίλουν ανάλογα με τη κουλτούρα της. Υπάρχουν τρείς (3) βασικές κατηγορίες επιχειρηματικής στρατηγικής:
• η Στρατηγική Σταθερότητας
• η Στρατηγική Ανάπτυξης
• η Στρατηγική Διάσωσης / Αναστροφής

1. Στρατηγική Σταθερότητας
Η Στρατηγική σταθερότητας σημαίνει ότι η επιχείρηση διαπνέεται από μία φιλοσοφία και δεν προκαλεί αλλαγή. Οι βασικές της επιλογές εστιάζουν στη βελτίωση της απόδοσης. Ενώ οι πόροι της επιχείρησης συγκεντρώνονται στις υπάρχουσες δραστηριότητες, με στόχο να εδραιώσουν και μεγεθύνουν τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα.

2. Στρατηγική Ανάπτυξης
Η οποία αποτελεί και την πιο δημοφιλή και διαδεδομένη στρατηγική επιλογή. Αφορά στην ανάπτυξη των πωλήσεων, των κεφαλαίων, των κερδών ή κάποιο συνδυασμό αυτών. Η λογική που διέπει είναι ότι οι επιχειρήσεις λειτουργούν σε ένα δυναμικό και εξελισσόμενο περιβάλλον και πρέπει να αναπτυχθούν για να επιβιώσουν.

3. Στρατηγική Διάσωσης ή Αναστροφής
Η στρατηγική διάσωσης ή αναστροφής συγκεντρώνει την προσπάθεια των επιχειρήσεων που αντιμετωπίζουν προβλήματα και προσπαθούν να αντιστρέψουν τα όποια αρνητικά αποτελέσματα. Εννοίοτε, οι επιχειρήσεις επιλέγουν αυτό το είδος της στρατηγικής προληπτικά.
Εδώ προκύπτει το εξής συγκριτικό πλεονέκτημα δηλαδή η ικανότητα μιας επιχείρησης να κερδίζει περισσότερο από τον ανταγωνισμό της. Η ανάπτυξη των επιχειρησιακών πόρων (υλικών και άυλων) ως πηγές του συγκριτικού πλεονεκτήματος, θα πρέπει να γίνεται με τα ακόλουθα κριτήρια:
• Να δίνουν αξία στην επιχείρηση και να έχουν τη δυνατότητα να μεγιστοποιούν την επιχειρησιακή αποδοτικότητα.
• Να είναι σπάνιοι, δηλαδή να μη μπορούν να τους επιτύχουν εύκολα άλλες επιχειρήσεις
• Να είναι ¨αμίμητοι¨, ή να αντιγράφονται πολύ δύσκολα από τους ανταγωνιστές.
• Να μην μπορούν εύκολα να υποκατασταθούν.

Επίσης, ως πηγές συγκριτικού πλεονεκτήματος μπορεί να θεωρηθούν και οι διαδικασίες της επιχείρησης, η τεχνολογία, το πελατολόγιο, οι σχέσεις που υφίστανται (με πελάτες, ανταγωνιστές, προμηθευτές), η άυλη περιουσία, οι ικανότητες των εργαζομένων, η δυνατότητα μάθησης και καινοτομίας, η κουλτούρα κ.ά.