Η πυκνή, σε πολιτικές εξελίξεις, χθεσινή μέρα είναι διδακτική για το λαό και προσφέρεται για ουσιαστικά συμπεράσματα. Η δική του παρέμβαση και πάλη κόντρα στην επίθεση που δέχεται, σε συνδυασμό με τη βαθιά και συγχρονισμένη καπιταλιστική κρίση και τους ανταγωνισμούς που τη συνοδεύουν, έχουν οξύνει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το αστικό πολιτικό σύστημα να τη διαχειριστεί προς όφελος του κεφαλαίου. Συνέπεια αυτών των συνδυασμένων παραγόντων είναι η ένταση της αναμπουμπούλας στο αστικό πολιτικό σύστημα που οδηγεί την αστική τάξη και τα κόμματά της να αναζητούν εναλλακτικές λύσεις στη διαχείριση, προκειμένου να ενσωματώσουν και να παρακάμψουν τον λαϊκό παράγοντα, τη δυσαρέσκειά του για την κυρίαρχη πολιτική.
Μέσα απ' αυτό το πρίσμα πρέπει να ιδωθεί η πρωτοβουλία της κυβέρνησης να επιταχύνει τις διαδικασίες για πιο επιθετική συναίνεση με τη ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα, που θα φτάνει μέχρι τη συγκυβέρνηση. Οι αντικειμενικές προϋποθέσεις υπάρχουν, αφού η στρατηγική τους είναι ενιαία ενάντια στο λαό, όπως υπάρχει και αδιαμφισβήτητη συμφωνία μεταξύ τους ότι ο δρόμος ανάπτυξης της Ελλάδας είναι και πρέπει να παραμείνει καπιταλιστικός εντός ευρωζώνης. Τώρα, μπροστά στην αδυναμία που αντιμετωπίζει μια μονοκομματική σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να διαχειριστεί τη λαϊκή πίεση και τους ανταγωνισμούς στο εσωτερικό της αστικής τάξης, δρομολογούνται αλλαγές για κυβερνήσεις συνεργασίας. Υπάρχει προηγούμενο παράδειγμα: Οι διαβουλεύσεις, στις 15 Ιούνη, μεταξύ ΠΑΣΟΚ - ΝΔ για τη συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας.
Ποια είναι τα καινούρια στοιχεία; Πρώτο: Ότι με τον πιο εξόφθαλμο τρόπο, το σύνολο σχεδόν των βουλευτών των δύο κομμάτων, υπερασπίζονται δημόσια τη συγκυβέρνηση. Ομολογούν μάλιστα κυνικά ότι μόνο έτσι μπορεί να διασφαλιστεί η εφαρμογή της ευρωενωσιακής συμφωνίας που προβλέπει την ελεγχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας, με μέτρα που βυθίζουν το λαό κυριολεκτικά στην εξαθλίωση. Δεύτερο: Η ΝΔ αναγκάζεται, από τις εξελίξεις, να ρίξει και το τελευταίο «αντιμνημονιακό» φύλλο συκής, προαναγγέλλοντας ότι θα ψηφίσει τη νέα δανειακή σύμβαση και ότι θα την εφαρμόσει μέχρι κεραίας, αν της ανατεθεί πρωταγωνιστικός ρόλος στην αστική διαχείριση. Όλη η ψευτοαντιπολιτευτική της τακτική στηριζόταν μέχρι τώρα στο «όχι» που είπε στα κατά καιρούς μνημόνια, παρά το γεγονός ότι στήριξε επί της ουσίας και συνδιαμόρφωσε την πλειοψηφία των ανατροπών που αυτά περιείχαν. Το ίδιο ισχύει και με τα άλλα αστικά κόμματα, με πρώτο τον ΛΑ.Ο.Σ., ο οποίος, με αφορμή και τις τελευταίες εξελίξεις, προσπαθεί να αναβαθμίσει το ρόλο του στο αστικό πολιτικό σύστημα. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ συμπίπτει με όλους τους άλλους στο γεγονός ότι βλέπει λύση στο πολιτικό ζήτημα μέσα από την αστική διαχείριση, ενώ χρησιμοποιεί και την συκοφάντηση του ΚΚΕ σαν διαπιστευτήριο για να αναβαθμιστεί στο αστικό πολιτικό σύστημα. Όποια «λύση» κι αν επιλέξουν τελικά να δρομολογήσουν οι αστοί και τα κόμματά τους, στόχος ήταν και παραμένει το τσάκισμα του λαού. Ότι είδους κυβέρνηση κι αν σχηματίσουν, ευαγγέλιό της θα είναι οι αποφάσεις της ΕΕ, η παραμονή της χώρας στη λυκοσυμμαχία, η θωράκιση του καπιταλισμού στην Ελλάδα.
Οι εξελίξεις αναδείχνουν ακόμα πιο έντονα τη σύγκρουση των δύο δρόμων ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας και κάνουν ακόμα πιο επίκαιρη την πρόταση του ΚΚΕ στο λαό: Αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία που θα διαγράψει ολόκληρο το χρέος, θα κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής και, με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό - λαϊκό έλεγχο, θα βάλει τον παραγόμενο πλούτο στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών, στην υπηρεσία αυτών που τον παράγουν και τον κλέβουν οι κεφαλαιοκράτες. Το δίλημμα είναι, με το λαό ή με τα μονοπώλια. Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει. Μόνο το εργατικό κίνημα και η συμμαχία του με τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρούς αγρότες μπορεί να αντιμετωπίσει την κρίση υπέρ του λαού, να σώσει το λαό από τη φτώχεια και την εξαθλίωση, παλεύοντας για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.
Να μην υποκύψει ο λαός στον εκβιασμό.
Εκλογές τώρα!
Λαϊκή οργάνωση παντού, σε κάθε τόπο δουλειάς και κατοικίας.
Οι λαϊκές μάζες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ να συμπορευτούν με το ΚΚΕ.
Να αντεπιτεθούμε, με στόχο την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.
Μέσα απ' αυτό το πρίσμα πρέπει να ιδωθεί η πρωτοβουλία της κυβέρνησης να επιταχύνει τις διαδικασίες για πιο επιθετική συναίνεση με τη ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα, που θα φτάνει μέχρι τη συγκυβέρνηση. Οι αντικειμενικές προϋποθέσεις υπάρχουν, αφού η στρατηγική τους είναι ενιαία ενάντια στο λαό, όπως υπάρχει και αδιαμφισβήτητη συμφωνία μεταξύ τους ότι ο δρόμος ανάπτυξης της Ελλάδας είναι και πρέπει να παραμείνει καπιταλιστικός εντός ευρωζώνης. Τώρα, μπροστά στην αδυναμία που αντιμετωπίζει μια μονοκομματική σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να διαχειριστεί τη λαϊκή πίεση και τους ανταγωνισμούς στο εσωτερικό της αστικής τάξης, δρομολογούνται αλλαγές για κυβερνήσεις συνεργασίας. Υπάρχει προηγούμενο παράδειγμα: Οι διαβουλεύσεις, στις 15 Ιούνη, μεταξύ ΠΑΣΟΚ - ΝΔ για τη συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας.
Ποια είναι τα καινούρια στοιχεία; Πρώτο: Ότι με τον πιο εξόφθαλμο τρόπο, το σύνολο σχεδόν των βουλευτών των δύο κομμάτων, υπερασπίζονται δημόσια τη συγκυβέρνηση. Ομολογούν μάλιστα κυνικά ότι μόνο έτσι μπορεί να διασφαλιστεί η εφαρμογή της ευρωενωσιακής συμφωνίας που προβλέπει την ελεγχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας, με μέτρα που βυθίζουν το λαό κυριολεκτικά στην εξαθλίωση. Δεύτερο: Η ΝΔ αναγκάζεται, από τις εξελίξεις, να ρίξει και το τελευταίο «αντιμνημονιακό» φύλλο συκής, προαναγγέλλοντας ότι θα ψηφίσει τη νέα δανειακή σύμβαση και ότι θα την εφαρμόσει μέχρι κεραίας, αν της ανατεθεί πρωταγωνιστικός ρόλος στην αστική διαχείριση. Όλη η ψευτοαντιπολιτευτική της τακτική στηριζόταν μέχρι τώρα στο «όχι» που είπε στα κατά καιρούς μνημόνια, παρά το γεγονός ότι στήριξε επί της ουσίας και συνδιαμόρφωσε την πλειοψηφία των ανατροπών που αυτά περιείχαν. Το ίδιο ισχύει και με τα άλλα αστικά κόμματα, με πρώτο τον ΛΑ.Ο.Σ., ο οποίος, με αφορμή και τις τελευταίες εξελίξεις, προσπαθεί να αναβαθμίσει το ρόλο του στο αστικό πολιτικό σύστημα. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ συμπίπτει με όλους τους άλλους στο γεγονός ότι βλέπει λύση στο πολιτικό ζήτημα μέσα από την αστική διαχείριση, ενώ χρησιμοποιεί και την συκοφάντηση του ΚΚΕ σαν διαπιστευτήριο για να αναβαθμιστεί στο αστικό πολιτικό σύστημα. Όποια «λύση» κι αν επιλέξουν τελικά να δρομολογήσουν οι αστοί και τα κόμματά τους, στόχος ήταν και παραμένει το τσάκισμα του λαού. Ότι είδους κυβέρνηση κι αν σχηματίσουν, ευαγγέλιό της θα είναι οι αποφάσεις της ΕΕ, η παραμονή της χώρας στη λυκοσυμμαχία, η θωράκιση του καπιταλισμού στην Ελλάδα.
Οι εξελίξεις αναδείχνουν ακόμα πιο έντονα τη σύγκρουση των δύο δρόμων ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας και κάνουν ακόμα πιο επίκαιρη την πρόταση του ΚΚΕ στο λαό: Αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία που θα διαγράψει ολόκληρο το χρέος, θα κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής και, με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό - λαϊκό έλεγχο, θα βάλει τον παραγόμενο πλούτο στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών, στην υπηρεσία αυτών που τον παράγουν και τον κλέβουν οι κεφαλαιοκράτες. Το δίλημμα είναι, με το λαό ή με τα μονοπώλια. Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει. Μόνο το εργατικό κίνημα και η συμμαχία του με τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρούς αγρότες μπορεί να αντιμετωπίσει την κρίση υπέρ του λαού, να σώσει το λαό από τη φτώχεια και την εξαθλίωση, παλεύοντας για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.
Να μην υποκύψει ο λαός στον εκβιασμό.
Εκλογές τώρα!
Λαϊκή οργάνωση παντού, σε κάθε τόπο δουλειάς και κατοικίας.
Οι λαϊκές μάζες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ να συμπορευτούν με το ΚΚΕ.
Να αντεπιτεθούμε, με στόχο την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.