Με αφορμή την τελευταία ημέρα των εξετάσεων και την λήξη ενός πάρα πολύ δύσκολου από πολλές απόψεις διδακτικού έτους, για όλα τα παιδιά, θέλω να θέσω κάποιους προβληματισμούς προς σκέψη και συζήτηση.
Δεν είμαι εκπαιδευτικός το δηλώνω, αλλά πατέρας – ένας από τους πολλούς – που το παιδί του επί 3 και πλέον χρόνια - καλά και κακά – άκουγε από την οικογένειά του, από τον περίγυρό του και όχι μόνο: «διάβαζε να περάσεις σε ένα καλό πανεπιστήμιο για να έχεις λαμπρό μέλλον».
Το πρώτο μας λάθος νομίζω, είναι ότι στα παιδιά μας, βλέπουμε τα ανεκπλήρωτα όνειρα που δεν πραγματοποιήσαμε εμείς. Στην ουσία θεωρούμε τα παιδιά μας την προέκταση του δικού μας σώματος και όχι ξεχωριστές οντότητες, με δικά τους όνειρα και θέλω. Επιβάλουμε απόψεις και θεωρίες, ενώ όταν ήμαστε και εμείς παιδιά «επαναστατούσαμε» όταν μας επέβαλαν κάτι οι άλλοι. Το δεν ξέρεις εσύ καλύτερα από εμένα ακούγεται στα περισσότερα σπίτια –αν δεν κάνω λάθος - και η συνεχής πίεση με φροντιστήρια έξω και πέρα από κάθε λογική (ακόμα και από το Δημοτικό) χώρια από τις ξένες γλώσσες που είναι απαραίτητες μεν (αλλά όχι και πάνω από δύο βρε παιδιά) χωρίς να Απαιτούμε όμως την σωστή εκμάθηση της Ελληνικής γλώσσας από τα Σχολεία και τους Δασκάλους –Καθηγητές τους. Πόσες φορές αναρωτιέμαι πήγαμε σε Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων να συζητήσουμε για τα παιδιά μας; Στα καφενεία και στα καφέ κάθε μέρα νομίζω. Ας κάνουμε όλοι μας αυτοκριτική!
Από την άλλη όμως έχουμε εγκλωβιστεί σε ένα σαθρό σύστημα αποστήθισης και ελεγχόμενης ροής ειδήσεων προς τα παιδιά που χωρίς να το καταλάβουμε τα οδηγεί σε μία καθοδηγούμενη-ελεγχόμενη πορεία μελλοντικής Ζωής ,δηλαδή παράγουμε ρομπότ. Δυστυχώς για πολλούς γονείς αυτό συνεπάγει και την διάλυση των οικογενειών τους (απόπειρες αυτοκτονίας –μελαγχολία των παιδιών και πολλά άλλα κακά φαινόμενα που όλο και πιο συχνά βλέπουμε τέτοιες μέρες). Στοίχημα ότι όταν τίθεται ζήτημα ζωής των παιδιών μας, το εκατό τοις εκατό θα πούμε να είναι γερό και ότι θέλει ας γίνει.
Η υπερήφανη ιστορία που έχουμε παραλάβει ως απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων με τους αναρίθμητους –Ιστορικούς, Φιλόσοφους, Μαθηματικούς, Ιατρούς και άλλους πολλούς - που μέχρι και σήμερα μελετητές ερευνούν και διδάσκονται από αυτούς που εμείς έχουμε ξεχάσει στο όνομα της προοδευτικής σύγχρονης σκέψης. Τί να πει κανείς για την Βυζαντινή Αυτοκρατορία , την Φυσική συνέχεια του Ελληνισμού και τους θεόρατους Επιστήμονες της εποχής εκείνης (στην Ευρώπη του Μεσαίωνα), τους Μελωδούς της Ορθοδοξίας και μετά την επανάσταση μέχρι το σήμερα, τους Ποιητές, τους Συγγραφείς ,τους Επιστήμονες σε όλους τους τομείς που παρήγαγε αυτός ο ευλογημένος τόπος. Όλοι αυτοί δεν νομίζω να ήταν μαθητές της αποστήθισης αλλά της ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΚΕΨΗΣ .
Και πάμε στο τώρα στο μετά, πάλι θα πούμε στα παιδιά μας ότι εμείς ξέρουμε καλλίτερα και να πάνε… εκεί ή… αλλού και όχι εκεί που ΘΕΛΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ.
Το σίγουρο είναι ότι πρέπει να δώσουμε με τρόπο στα παιδιά, να καταλάβουν ότι στην Ζωή τους πρέπει να αγωνίζονται και να διεκδικούν το καλύτερο !
Ότι όποιος δεν περάσει σε μια Σχολή δεν τελείωσε η Ζωή του αλλά ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΕΙ !
ΟΤΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΑΓΑΠΑΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΣΕ ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΝΟΥΝ!
Ευχαριστώ πολύ!
Προβληματισμένος Φλωρινιώτης
Δεν είμαι εκπαιδευτικός το δηλώνω, αλλά πατέρας – ένας από τους πολλούς – που το παιδί του επί 3 και πλέον χρόνια - καλά και κακά – άκουγε από την οικογένειά του, από τον περίγυρό του και όχι μόνο: «διάβαζε να περάσεις σε ένα καλό πανεπιστήμιο για να έχεις λαμπρό μέλλον».
Το πρώτο μας λάθος νομίζω, είναι ότι στα παιδιά μας, βλέπουμε τα ανεκπλήρωτα όνειρα που δεν πραγματοποιήσαμε εμείς. Στην ουσία θεωρούμε τα παιδιά μας την προέκταση του δικού μας σώματος και όχι ξεχωριστές οντότητες, με δικά τους όνειρα και θέλω. Επιβάλουμε απόψεις και θεωρίες, ενώ όταν ήμαστε και εμείς παιδιά «επαναστατούσαμε» όταν μας επέβαλαν κάτι οι άλλοι. Το δεν ξέρεις εσύ καλύτερα από εμένα ακούγεται στα περισσότερα σπίτια –αν δεν κάνω λάθος - και η συνεχής πίεση με φροντιστήρια έξω και πέρα από κάθε λογική (ακόμα και από το Δημοτικό) χώρια από τις ξένες γλώσσες που είναι απαραίτητες μεν (αλλά όχι και πάνω από δύο βρε παιδιά) χωρίς να Απαιτούμε όμως την σωστή εκμάθηση της Ελληνικής γλώσσας από τα Σχολεία και τους Δασκάλους –Καθηγητές τους. Πόσες φορές αναρωτιέμαι πήγαμε σε Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων να συζητήσουμε για τα παιδιά μας; Στα καφενεία και στα καφέ κάθε μέρα νομίζω. Ας κάνουμε όλοι μας αυτοκριτική!
Από την άλλη όμως έχουμε εγκλωβιστεί σε ένα σαθρό σύστημα αποστήθισης και ελεγχόμενης ροής ειδήσεων προς τα παιδιά που χωρίς να το καταλάβουμε τα οδηγεί σε μία καθοδηγούμενη-ελεγχόμενη πορεία μελλοντικής Ζωής ,δηλαδή παράγουμε ρομπότ. Δυστυχώς για πολλούς γονείς αυτό συνεπάγει και την διάλυση των οικογενειών τους (απόπειρες αυτοκτονίας –μελαγχολία των παιδιών και πολλά άλλα κακά φαινόμενα που όλο και πιο συχνά βλέπουμε τέτοιες μέρες). Στοίχημα ότι όταν τίθεται ζήτημα ζωής των παιδιών μας, το εκατό τοις εκατό θα πούμε να είναι γερό και ότι θέλει ας γίνει.
Η υπερήφανη ιστορία που έχουμε παραλάβει ως απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων με τους αναρίθμητους –Ιστορικούς, Φιλόσοφους, Μαθηματικούς, Ιατρούς και άλλους πολλούς - που μέχρι και σήμερα μελετητές ερευνούν και διδάσκονται από αυτούς που εμείς έχουμε ξεχάσει στο όνομα της προοδευτικής σύγχρονης σκέψης. Τί να πει κανείς για την Βυζαντινή Αυτοκρατορία , την Φυσική συνέχεια του Ελληνισμού και τους θεόρατους Επιστήμονες της εποχής εκείνης (στην Ευρώπη του Μεσαίωνα), τους Μελωδούς της Ορθοδοξίας και μετά την επανάσταση μέχρι το σήμερα, τους Ποιητές, τους Συγγραφείς ,τους Επιστήμονες σε όλους τους τομείς που παρήγαγε αυτός ο ευλογημένος τόπος. Όλοι αυτοί δεν νομίζω να ήταν μαθητές της αποστήθισης αλλά της ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΚΕΨΗΣ .
Και πάμε στο τώρα στο μετά, πάλι θα πούμε στα παιδιά μας ότι εμείς ξέρουμε καλλίτερα και να πάνε… εκεί ή… αλλού και όχι εκεί που ΘΕΛΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ.
Το σίγουρο είναι ότι πρέπει να δώσουμε με τρόπο στα παιδιά, να καταλάβουν ότι στην Ζωή τους πρέπει να αγωνίζονται και να διεκδικούν το καλύτερο !
Ότι όποιος δεν περάσει σε μια Σχολή δεν τελείωσε η Ζωή του αλλά ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΕΙ !
ΟΤΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΑΓΑΠΑΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΣΕ ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΝΟΥΝ!
Ευχαριστώ πολύ!
Προβληματισμένος Φλωρινιώτης
Προβληματισμένε φίλε μου, έχεις δίκιο. Δεν πάμε και πολύ καλά – μικροί και μεγάλοι. Λίγες σκέψεις, συμπληρωματικά στις δικές σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς έχουμε μάθει να "κυνηγάμε" τις πανεπιστημιακές σπουδές προκειμένου κάποτε να αποζημιωθούμε και να ανταμειφθούμε από τα "γράμματα". Μόνο που το Πανεπιστήμιο δεν είναι (πιο σωστά, δεν θα έπρεπε να είναι) προπαρασκευαστικό στάδιο του εργαζομένου. Το Πανεπιστήμιο είναι πρωτίστως χώρος πνευματικής αναζήτησης και επιστημονικής έρευνας. Προσωπικά, έχω πειστεί ότι σκοπίμως έχει καλλιεργηθεί η εντύπωση πως το Πανεπιστήμιο είναι εκκολαπτήριο εργαζομένων – και δη επιτυχημένων. Ποιο Πανεπιστήμιο! Από το Δημοτικό καλλιεργείται αυτή η εντύπωση. Από το Δημοτικό πρέπει να διαβάζεις, ώστε να έχεις τις βάσεις που θα σου επιτρέψουν να σπουδάσεις, για να πετύχεις ως επαγγελματίας.
Τελικά, μέχρι ν’ αρχίσουν να εργάζονται οι άνθρωποι, έχουν υποστεί την ταλαιπωρία τού εκπαιδευτικού συστήματος, που μοιάζει περισσότερο με βασανιστήριο παρά με παροχή Παιδείας, γνώσης, εφοδίων για δημιουργικότητα. Και σαν να μην έφτανε το Σχολείο, με την "αρωγή" τής Πολιτείας και την προτροπή των γονέων, τα παιδιά βασανίζονται και με τα φροντιστήρια, όπως πολύ σωστά επισημαίνεις. Είναι εξωφρενικό αυτό που συμβαίνει, όταν ακόμα και τα παιδιά τού Δημοτικού περιφέρονται από φροντιστήριο σε φροντιστήριο! Και πού θα βρουν τα κακόμοιρα ελεύθερο χρόνο για να παίξουν και να νιώσουν παιδιά; (Υπάρχουν, βέβαια, και τα παιδιά που δεν έχουν ελεύθερο χρόνο για να παίξουν επειδή εργάζονται, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.) Και γιατί όλα αυτά; Για να αποκτήσουν στείρες τεχνοκρατικές γνώσεις και να γίνουν ανταγωνίσιμα και ανταγωνιστικά… Όλα αυτά, όμως, αφήνουν κουσούρια. Κατ’ αρχάς τα παιδιά και οι νέοι καταλήγουν να μισούν το διάβασμα. Από κει και πέρα, πολλοί, βγαίνοντας στην παραγωγή, νιώθουν την ανάγκη ν’ ανταμειφθούν για την πνευματική τους εξάντληση και τον μόχθο τους. Κάποιοι απαιτούν να εξαργυρώσουν τα πτυχία και την εξειδικευμένη κατάρτισή τους – αφού έτσι τους έμαθαν, έτσι και τους έταξαν. Άλλοι θέλουν να αναπληρώσουν το "χαμένο έδαφος". Άλλοι αντιδρούν για την καταπίεση και την αδικία που υπέστησαν. Τέλος, μοιραία κάποιοι δεν έχουν λάβει σωστή Παιδεία. Τα αποτελέσματα; Γνωστά και εμφανέστατα. Τα κυριότερα εξ αυτών; Οι περισσότεροι προτιμούν να σπαταλάνε τον χρόνο τους ως άνεργοι, περιμένοντας να έρθει η θέση εργασίας που τους "αξίζει", αρνούμενοι να εργαστούν κάπου με αντικείμενο άσχετο από αυτό των σπουδών τους. Για χειρωνακτικές, αγροτικές εργασίες κλπ, δεν τίθεται καν θέμα... Τα "εκπαιδευτικά" βασανιστήρια –σε συνδυασμό με τα σύγχρονα στρεβλά πρότυπα που προβάλλονται νυχθημερόν από τα ΜΜΕξαπάτησης– έχουν σαν επιπλέον αποτέλεσμα και την απερίσκεπτη κατανάλωση, καθώς και την προσπάθεια για τον πάση θυσία πλουτισμό, ακόμα κι αν αυτός θα προέλθει από εξαπάτηση, εκμετάλλευση ή καταπίεση άλλων ανθρώπων. Για πνευματική καλλιέργεια, ούτε λόγος. Το πορτοφόλι να είναι γεμάτο (και οι κοιλιακοί γραμμωμένοι, για να συμπληρώνεται το "πακέτο"). Αυτά έχουν σημασία. Λαμπρά!...
Όλοι, δηλαδή, είμαστε ενταγμένοι σε έναν τρόπο ζωής, ο οποίος καταστρέφει τη ζωή μας και καμιά φορά και των συνανθρώπων μας, ενώ εξυπηρετεί τους αριθμητικά και υπαρξιακά ελάχιστους. Και δεν φαίνεται να αντιδρούν πολλοί. Οι πολλοί τον αποδέχονται. Όλοι, ο καθένας με τον τρόπο του, συμμετέχουμε οικειοθελώς. Όμως είναι στο χέρι μας να αγωνιστούμε για να απαρνηθούμε κάποτε τέτοιου είδους νοοτροπίες και συμπεριφορές.
Διογένης