«Ακόμα τούτη η άνοιξη ραγιάδες, ραγιάδες, τούτο το καλοκαίρι…»

του Χρήστου Γιαπράκη

«Θα είναι η τελευταία μεγάλη θυσία που θα υποστούμε» φέρεται να διαβεβαίωσε ο πρωθυπουργός της τρικομματικής κυβέρνησης τους άλλους δύο αρχηγούς για τη λήψη του πακέτου των 11,5 δις ευρώ. Πόσες ακόμη παρόμοιες δηλώσεις των προηγούμενων πρωθυπουργών και υπουργών της οικονομικής κρίσης δεν άκουσε ο ελληνικός λαός; Πόσες προσβλητικές απειλές για αποβολή/ έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη; Πόσες ντροπιαστικές δηλώσεις δεν έγιναν με στόχο την χώρα μας, που ομολογουμένως έχει επιτύχει μια πρωτοφανή προσαρμογή και ο Ελληνικός λαός έχει αποδεχθεί τα πρωτοφανή βάρη όσο κανένας άλλος σε καμία άλλη χώρα;
Τι επιζητούν λοιπόν και τι επιδιώκουν οι Ευρωπαίοι και άλλοι εταίροι μας; Οι διάφοροι υπερεθνικοί οργανισμοί δε συγκροτήθηκαν στη βάση στήριξης και αλληλεγγύης των συμμετεχόντων σ’ αυτούς λαών; Που είναι οι πραγματικές προσπάθειες συνδρομής και στήριξης μιας χώρας η οποία για διάφορους λόγους περνάει μια από τις δυσκολότερες περιόδους της Ιστορίας της; Αν λοιπόν δεν φαίνονται προσπάθειες υποστήριξης και αλληλοβοήθειας τι μπορεί να υποκρύπτεται; Κακά τα ψέματα, “δεν είν’ εύκολες οι θύρες, εάν η χρεία τες κουρταλεί” (Δεν ανοίγουν εύκολα οι πόρτες, όταν υπάρχει κάποια ανάγκη).
Μια επιδίωξη μπορεί να είναι η εκμετάλλευση. “Χώρας πεσούσης παν έθνος ξυλεύεται” (και κυρίως το Γερμανικό), για να παραφράσουμε το γνωστό ρητό. Γιατί, αν ο δανεισμός με υψηλά επιτόκια που οδηγούν σε περαιτέρω χρέωση και εξανδραποδισμό τη χώρα δεν είναι ξύλευση/ εκμετάλλευση της χειρότερης τοκογλυφικής μορφής, τι άλλο είναι; Η Γερμανία σε βάρος της Ελλάδας την περίοδο της κρίσης έβγαλε και συσσώρευσε δις ευρώ. Γιατί να νοιαστεί να δώσει χείρα βοηθείας για την έξοδο της από αυτό το Γολγοθά που βιώνει;
Στόχος, επίσης, πιθανός είναι η ταπείνωση της χώρας. Ο βομβαρδισμός τέτοιου περιεχομένου δηλώσεων είναι διαρκής και λες και συναγωνίζονται Γερμανοί και άλλοι ποιος θα πει κάτι πιο προσβλητικό που θα υποβαθμίζει την Ελλάδα στα μάτια των άλλων. Την θέλουν στο κατώτερο σκαλί του βάθρου. Ταπεινωμένη και ηττημένη. Και αυτό τους προκαλεί ευχαρίστηση. Σε συμβολικό επίπεδο, ας θυμηθούμε και τους πανηγυρισμούς της Μέρκελ σε κάθε γκολ που δεχόταν η Ελλάδα από τη Γερμανία, στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (ας σημειωθεί ότι δεν παρακολούθησε κανένα άλλο παιχνίδι).
Ίσως ακόμη να τους χρειάζεται –και πραγματικά αυτό συμβαίνει- η γεωπολιτική θέση της χώρας. Σε μια εποχή εντάσεων και αποσταθεροποιητικού κλίματος στην περιοχή (Συρία, ένταση στις σχέσεις Ισραήλ- Ιράν κ.α.) η θέση της Ελλάδας είναι κάτι σημαντικό. Για να μην προβάλλει η χώρα μας αξιώσεις προφανώς την θέλουν αποδυναμωμένη, εξουθενωμένη για να την χρησιμοποιούν κατά το δοκούν.
Και ο Ελληνικός λαός, μοιραίος και άβουλος αντάμα, ακούει για μια ακόμη φορά την ηχώ των λόγων μιας άλλης εποχής: “Ακόμα τούτη η άνοιξη ραγιάδες, ραγιάδες, τούτο το καλοκαίρι…”