Γ. Λιάνης: «Το γυμνάσιο Βαρικού να παραμείνει για εθνικούς λόγους»

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΣΤΗΝ ΔΙΑΡΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΜΟΡΦΩΤΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

«Κύριε Πρόεδρε, επειδή είναι γνωστό ότι πολύ σύντομα θα εγκαταλείψω αυτή την πολιτική πορεία των 22 χρόνων, όποτε και αν γίνουν εκλογές, θα ήθελα σ' αυτή την Επιτροπή, της οποίας υπήρξα και ο μακροβιότερος Πρόεδρος, να πω κάποια λόγια τα οποία πρέπει να ακουστούν γιατί αυτή η Επιτροπή είναι Επιτροπή της Ελευθερίας.

Δυστυχώς και αυτή η Επιτροπή επιβεβαιώνει αυτό το υπέροχο του Σεφέρη «είμαστε η χώρα των παράλληλων μονολόγων». Άκουσα πριν από λίγο έναν άνθρωπο, τον οποίο αγαπώ, σέβομαι και εκτιμώ να είναι και αυτός ακόμα και σήμερα, όπως και όλοι μας θα έλεγα, μέσα στις σιδερόφρακτες πανοπλίες των κομμάτων. Όχι πια στον λόγο τον ατομικό. Αλλά ναι στο «ΕΜΕΙΣ» που θραύει αυτές τις πανοπλίες. Μισό αιώνα ψέγαμε την παράταξή τους για τα εθνικο-θρησκευτικά ιδεώδη στην παιδεία. Είκοσι χρόνια μας ψέγουνε για τις δήθεν προοδευτικές μας τάσεις. Ποτέ δεν συμφωνήσαμε σ' αυτό το πεδίο που θέλει ελευθερία και τίποτα άλλο, κι αυτό είναι η παιδεία.
Με καταπλήσσει λοιπόν η σημερινή συζήτηση στην Επιτροπή και το κάνω σαν παρατήρηση και παρακαλώ να το ακούσουν όλοι οι συνάδελφοι αυτό. Αυτή είναι η Επιτροπή της μέγιστης ελευθερίας στο κοινοβούλιο και θα πρέπει να φύγουμε γρήγορα από τους κομματικούς χιτώνες που φοράμε όλοι μας. Αυτό θα πράξω εγώ τώρα, κύριε Πρόεδρε και σας ευχαριστώ που μου δώσατε το λόγο. Είναι όπως σας είπα μία από τις τελευταίες ομιλίες. Μιλάω σαν εκπρόσωπος της Φλώρινας και θέλω την ανοχή σας για δύο λεπτά.
Κυρία Υπουργέ, καταρχήν θέλω να σας πω ότι με εκπλήξατε ευχάριστα με το γεγονός ότι ήρθατε στην Επιτροπή ενώ με είχατε καταστήσει ήδη καχύποπτο πως δεν θα έρθετε στην Επιτροπή. Είχα πιστέψει ότι δεν θα έρθετε για το θέμα των συγχωνεύσεων και των συνενώσεων, ότι θα παρακάμψετε αυτή τη διαδικασία. Είναι ευχάριστο ότι ήρθατε έστω και πριν από την έκδοσή του ΦΕΚ και πολύ θετικό ότι ήρθατε μέσα στην εβδομάδα που είπατε. Έρχομαι στα θέματα μας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε ορισμένα ευαίσθητα ζητήματα και αυτά τα ζητήματα στις ακριτικές περιοχές είναι αιχμηρά ευαίσθητα, η Ελλάδα δεν είναι ούτε γεωγραφία ούτε ιστορία αλλοτριωμένη σαν ιδεολόγημα. Η Ελλάδα είναι μια στάση ζωής. Είναι και νόημα ζωής στις περιοχές αυτές. Αυτά τα δύο είναι ενσαρκωμένα στη γλώσσα μας. Το λέει υπέροχα ο Σολωμός, «δεν έχω πάρεξ ελευθερία και γλώσσα». Στα χωριά σαν αυτό για το οποίο θα σας μιλήσω, παρόλο που μπορεί να κατηγορηθώ για τοπικισμό αλλά θα το πω, στα χωριά σαν το Βαρικό, ελευθερία είναι η ανάγκη να είσαι ο εαυτός σου. Να αυτοκαθορίζεσαι και όχι να σε διαφεντεύουν άλλοι. Το Βαρικό είναι ένα από τα πολλά χωριά της Φλώρινας, στα οποία μιλιόταν και μιλιέται ακόμα και σήμερα το Σλαβοφανές τοπικό ιδίωμα. Μην το παρακάμπτετε τόσο εύκολα αυτό.
Ο βασικός λόγος για μένα που θα έπρεπε να παραμείνει το γυμνάσιο είναι και αυτό το θέμα το οποίο ήταν και μία από τις γενεσιουργές αιτίες της ίδρυσης του. Το εγκαινίασε ο κ. Πετσάλνικος, ο σημερινός Πρόεδρος της Βουλής. Δεύτερον, η Ελλάδα ως συντεταγμένη πολιτεία, χρόνια τώρα και δεν εξαιρώ τον χώρο μου, παράγει στην Φλώρινα μόνο απελπισία. Οι ακρίτες είναι οι πιο αδύναμοι Έλληνες. Χωρίς δουλειά, χωρίς δρόμους, χωρίς τρένο, χωρίς ιατρικά κέντρα. Ισόβια άνεργοι, με το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας στην Ε.Ε., και με πρωταθλήτρια τη Φλώρινα με 28% ανεργία!
Βασανιστικά απελπισμένοι οι κάτοικοι θεωρούν ορισμένα ζητήματα, ζητήματα αυτοσεβασμού. Αλίμονο αν η δημόσια παιδεία δεν είναι σε θέση να υψώνει τοίχους σε ό, τι μπορεί να γκρεμίσει φρόνημα και συνείδηση. Είναι φανερό ότι το γυμνάσιο στο Βαρικό ιδρύθηκε και για αυτούς τους λόγους. Αλλά πιστεύω ότι έχει και τους τυπικούς του λόγους όπως τους καταθέτει γραπτά ο Διευθυντής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Αλλά εγώ θα σας τους αναλύσω με δύο λόγια τηλεγραφικά.
Το οδικό δίκτυο της περιοχής είναι ακαταλληλότατο. Πάρτε τη στατιστική υπηρεσία κυρία Υπουργέ. Τριάντα μέρες του χειμώνα υπάρχει ολικός παγετός σε αυτό το χωριό. Θα πρέπει να πηγαίνουν οι μαθητές εφτά χιλιόμετρα μέσα σε γκρεμούς και σε στροφές με ολικό παγετό;
Δεύτερον, το γυμνάσιο Βαρικού πρέπει να επικαλεστεί και δικαιούται τις ευεργετικές διατάξεις του «δυσπρόσιτου» γυμνασίου. Το Υπουργείο το έχει χαρακτηρίσει έτσι και του έχει δώσει δέκα μόρια. Του δίνει προτεραιότητα σύμφωνα με το νόμο για την τοποθέτηση και των καθηγητών αλλά και για να λειτουργεί το σχολείο με σχετικά μικρό αριθμό μαθητών. Το παραδέχομαι ότι έχει μικρό αριθμό, δεν μπορώ να το αρνηθώ και παραδέχομαι ότι υπό άλλες συνθήκες έπρεπε πραγματικά να γίνει αυτή η συγχώνευση. Δεν το συζητάω.
Όμως δεν έγινε διαβούλευση πέρα από τη δική μας συνάντηση στο Υπουργείο. Δεν έγινε διαβούλευση στον νομό με τον προϊστάμενο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και την περιφερειακή διευθύντρια.
Αν δεν είχαμε κατέβει και δεν είχατε την ευγενή καλοσύνη να ανοίξετε την πύλη του Υπουργείου πρόωρα, προ τριμήνου, δεν θα είχε ακουστεί τίποτα απ' όλα αυτά.
Είναι ένα σύγχρονο γυμνάσιο που έγινε το 1989, είναι ένα καινούργιο σχολείο με αίθουσα υπολογιστών, με εξαιρετική βιβλιοθήκη - έχω χαρίσει και εγώ ένα μικρό μέρος της βιβλιοθήκης μου εκεί - με γυμναστήριο, με αίθουσα χορού, με απόλυτα ικανοποιητικές συνθήκες υγιεινής, με απόφοιτους που έχουν λαμπρές επιδόσεις στα πανεπιστήμια. Το σπουδαιότερο. Ακούστε το κύρια Υπουργέ. Τα λειτουργικά έξοδα αυτού του γυμνασίου καλύπτουν και το δημοτικό που στεγάζεται εκεί. Εάν φύγει το γυμνάσιο και πάει στο Λέχοβο, για παράδειγμα, με τα ίδια χρήματα θα λειτουργεί μόνο το δημοτικό. Ούτε λόγους οικονομίας λοιπόν μπορείτε να επικαλεστείτε. Γενικά. Δεν είναι λόγοι οικονομίας. Ούτως ή άλλως θα γίνονται αυτά τα έξοδα.
Κατά συνέπεια μπορούμε να πούμε ότι και γι' αυτό τον λόγο θα πρέπει να μείνει. Υπενθυμίζω ότι η εφημερίδα αυτού του γυμνασίου είναι η μόνη ελληνική εφημερίδα γυμνασίου που τιμήθηκε με δύο πανελλήνια βραβεία.
Έχει λοιπόν λόγους σοβαρούς και μπορούμε να πούμε ότι αυτοί οι λόγοι είναι αρκετοί για να κοιτάξετε το θέμα και πριν από την έκδοσή του ΦΕΚ, που δεν ξέρω πότε θα γίνει.
Τέλος, για να σας δώσω την εικόνα την τραγική που επικρατεί στα σύνορα, κυρία Υπουργέ, ακούστε τί έχει κάνει εκεί το «σαρδανάπαλο» ελληνικό κράτος. Το λέω «σαρδανάπαλο» κράτος, και δεν εννοώ το έμψυχο. Ακούστε, λοιπόν, πώς ανήκει το Βαρικό σε τρεις διαφορετικές περιοχές: στο Αμύνταιο, στη Καστοριά και στην Πτολεμαΐδα. Στρατολογικά ανήκει στη Φλώρινα, φορολογικά, αγροτικά, Ι.Κ.Α. και ΟΑΕΔ στο Αμύνταιο. Εκκλησιαστικά, αστυνομικά και δικαστικά στην Καστοριά! Ο.Τ.Ε. και ΕΛΤΑ στην Πτολεμαΐδα!! Στο Θεό σας, τί πρέπει να γίνει για να ταλαιπωρηθούν περισσότερο οι κάτοικοι αυτού του χωριού; Πού θα πηγαίνουν αυτοί οι άνθρωποι; Να δικάζονται στην Καστοριά, να πάνε να βρουν το ΙΚΑ στη Πτολεμαΐδα, να πηγαίνουν γυμνάσιο σε άλλο νομό; Είναι Ελλάδα αυτή των συνόρων ή μήπως είναι μια Ελλάδα δύο ταχυτήτων στα σύνορα; Εξαιτίας του «εξ ανατολών κινδύνου», που υπήρξε και είναι αλήθεια, και το ξέρουν και οι συνάδελφοι αυτό. Η Μελίνα έλεγε το απίστευτο, κυρία Υπουργέ: «Τα σύνορα δεν είναι ποινή. Τα σύνορα είναι τιμή.» Κάποτε πρέπει να τα τιμήσει η πολιτεία. Εγώ παραδέχομαι ότι αυτό που σας ζητώ έχει την υπέρβαση και ενδεχομένως και μια αδικία σε σχέση με τη στόχευση που έχετε. Αλλά έχει όμως μια εθνική βάση που είναι ένας επιπλέον λόγος για να μείνει κανείς εκεί πάνω και να φυλάει Θερμοπύλες. Πρέπει να τονώσετε λιγάκι το φρόνημα και το ηθικό των ανθρώπων εκεί πάνω. Αυτή είναι η άποψη μου, γι' αυτό και την συμπληρώνω με δυο προτάσεις κ. Πρόεδρε και κλείνω.
Υπάρχει και ένα δεύτερο μικρό Δημοτικό Σχολείο που είναι στην πιο επιβαρημένη περιβαλλοντολογικά περιοχή της Ευρώπης. Είναι το δημοτικό σχολείο της Αχλάδας που συγχωνεύεται με το σχολείο της Μελίτης. Δεν θα ήταν αυτό το θέμα, παρόλο που είναι το πιο επιβαρημένο σχολείο, αλλά το ότι τα εφτακόσια δρομολόγια φορτηγών αυτοκινήτων ημερησίως γίνονται σε ένα δρόμο εφτά χιλιομέτρων. Φορτηγά φορτωμένα με τόνους λιγνίτη και τέφρας! Στέλνουμε τους μαθητές σε αυτό το δρομάκι με τα εφτακόσια δρομολόγια ημερησίως; Πόσο στοιχίζει τέλος πάντων να μείνει ένα σχολείο σε ένα χωριό που λέγεται Αχλάδα, άγνωστο στην Ελλάδα; Πόσο θα στοιχίσει να μείνει αυτό το σχολείο με εικοσιπέντε μαθητές που έχει το χωριό και που είναι υπό μετεγκατάσταση; Αυτοί οι κάτοικοι σε τι να ελπίσουν πια; Θα μετεγκατασταθούν μετά από είκοσι χρόνια, τους μολύνει ο λιγνίτης, τους θερίζει ο καρκίνος. Σας είπα και τα προηγούμενα: εκτός Εγνατίας, εκτός τρένου. Τι ζητάνε αυτοί οι άνθρωποι εκεί πέρα πάνω; Έλεος! Θέλω να δείτε αυτά τα δύο θέματα σας παρακαλώ. Είναι τοπικιστικά, το παραδέχομαι, αλλά δεν πιστεύω ότι είναι μόνο τοπικιστικά. Πιστεύω ότι είναι θέματα που διαπερνούν τον ιστό από αυτήν την ιστορία και πάνε στην ουσία του πράγματος.
Η Ελλάδα των συνόρων δεν είναι ίδια, θα πρέπει να γίνει ίδια με την υπόλοιπη χώρα. Το κάναμε πενήντα χρόνια αυτό. Τιμωρήθηκαν οι γηγενείς κάτοικοι. Ισχύει ακόμα ο νόμος για την μη επιστροφή των πολιτικών προσφύγων! Είναι καημός μέγας αυτός. Πότε θα τελειώσουν αυτά; Εγώ ζητώ για λόγους καθαρά εθνικούς κυρία Υπουργέ το γυμνάσιο του Βαρικού να παραμείνει στο τόπο του. Ευχαριστώ».