«Η αναπηρία δεν είναι εμπόδιο... Είναι κίνητρο για ζωή»

Εμπνεύστηκε την ιδέα της παράστασης «Η Πεντάμορφη και το Τέρας», που δεν είναι ένα απλό παιδικό παραμύθι. Έχοντας διαπιστώσει ότι έχει πολύ βαθύτερα νοήματα, από αυτά που αρχικά φαίνονται, προσπάθησε να τα συνδέσει με την αναπηρία και έτσι οργάνωσε την όλη προσπάθεια και προχώρησε στην σκηνοθετική επιμέλεια, αν και ερασιτέχνης. Η κα Ξένια Καϊμάρα - Ρίζου, ψυχολόγος του Κε.Φ.Ι.Απ του Γενικού Νοσοκομείου Φλώρινας, μιλά για το τόλμημα, τις δυσκολίες και το μέλλον.

Μιλώντας αρχικά για την παράσταση αναφέρει:
«Δεν είναι πριγκίπισσα, της αρέσουν τα βιβλία, είναι ανεξάρτητη και δε θέλει καθόλου να παντρευτεί τον πιο περιζήτητο εργένη, ο οποίος την κυνηγάει μετά μανίας. Αυτή είναι η γυναίκα, όχι του 2013, αλλά η πρωταγωνίστρια της Gabrielle-Suzanne Barbot de Villeneuve του 1740!
Η «Πεντάμορφη και το Τέρας», έγινε το πιο διάσημο παραμύθι που μεταφέρει το μήνυμα της αληθινής αγάπης.
Πρόγονός του; Ποιος άλλος, από τον αρχαίο ελληνικό μύθο: «Έρως και Ψυχή»!
Ο μύθος του Έρωτα και της Ψυχής είναι όμορφος και αποδεικνύει τη δύναμη της αγάπης και του έρωτα στις ζωές όλων μας.
Η Ψυχή ήταν μια θνητή, κόρη μιας πολύ συνηθισμένης οικογένειας με τρία παιδιά. Άνθρωποι από όλα τα μέρη έρχονταν να επισκεφτούν την Ψυχή και να θαυμάσουν την ομορφιά της, τιμώντας την περισσότερο από τη Θεά Αφροδίτη.
Η Αφροδίτη, όταν αντιλήφθηκε τι ακριβώς συνέβαινε, αποφάσισε να ζητήσει την παρέμβαση του γιου της Έρωτα, ο οποίος ανέλαβε να δηλητηριάσει τις ψυχές των ανδρών, ώστε να μην επιθυμούν την Ψυχή. Ωστόσο, και ο ίδιος ερωτεύτηκε την Ψυχή, στρέφοντας κατά λάθος το βέλος του κατά του εαυτού του.
Τα χρόνια περνούσαν και οι γονείς της Ψυχής λόγω της έλλειψης μνηστήρων, αποφάσισαν να πάρουν χρησμό, υποπτευόμενοι ότι κάποιος θεός έχει αναμειχθεί. Στους Δελφούς λοιπόν, ο Απόλλων, υπό την καθοδήγηση του θεού Έρωτα έδωσε χρησμό:
«Η Ψυχή δεν προορίζεται για γυναίκα κανενός θνητού. Ο άντρας της την περιμένει στην κορυφή ενός βουνού, και είναι ένα αποκρουστικό τέρας, που κανείς, ούτε θνητός ούτε αθάνατος, δεν μπορεί να του αντισταθεί».
Αν και όλοι έπεσαν σε βαθιά θλίψη, αποφάσισαν να εκπληρώσουν το χρησμό ετοιμάζοντας λαμπρό γάμο με το "τέρας" του βουνού.
Ο γάμος έγινε αλλά η Ψυχή δεν μπορούσε να δει το σύζυγό της, ο οποίος εμφανιζόταν μόνο τα βράδια σε εκείνη και πάντα μέσα στο σκοτάδι. Ήταν ωστόσο τόσο τρυφερός και καλόκαρδος που η Ψυχή κατάλαβε ότι δεν μπορεί να είναι ένα αποκρουστικό τέρας, αλλά ο άντρας που επιθυμούσε σε όλη της τη ζωή.
Περνούσε υπέροχα μαζί του. Όταν κάποια στιγμή αποφάσισε να πάει στο πατρικό της, οι αδερφές της ζήλεψαν για την καλή της τύχη και την έπεισαν να τον σκοτώσει εκείνη, επειδή τάχα μου αυτός είχε άσχημα σχέδια για αυτήν.
Η Ψυχή γύρισε στο παλάτι, και ξάπλωσε με το μυστηριώδη σύζυγό της. Όταν εκείνος αποκοιμήθηκε, η ψυχή πήρε ένα λυχνάρι και ένα μαχαίρι και αποφάσισε να τον σκοτώσει. Όταν φωτίστηκε το πρόσωπό του με το λυχνάρι, είδε προς μεγάλη της έκπληξη τον πανέμορφο Θεό Έρωτα.
Μετά από πολλές δοκιμασίες και εμπόδια που τους έβαζαν διάφοροι θεοί, η αγάπη θριαμβεύει. Ο Δίας συγκινημένος από την αγάπη του θεού Έρωτα για τη θνητή Ψυχή, την έκανε αθάνατη, επιτρέποντας στον Έρωτα να ενωθεί μαζί της για πάντα.

Οι συμβολισμοί
«Η «Πεντάμορφη και το Τέρας» είναι μια μαγευτική ιστορία για την αξία και τη δύναμη της αγάπης» τονίζει η κα Καϊμάρα και συνεχίζει:
«Έχει πολλούς συμβολισμούς και ποτέ δεν ήταν περισσότερο επίκαιρη από σήμερα, που η οικονομική κρίση πλήττει την πατρίδα μας και προκαλεί ανασφάλεια και αδιέξοδα. Ζούμε σε μία εποχή με βαθιά πολιτιστική και ανθρωπιστική κρίση, κρίση αξιών και ψυχική πενία. Για τη δική μας κατάντια, φταίνε μονίμως οι άλλοι.
Σε μια εποχή που οι διαχρονικές, οικουμενικές αξίες δοκιμάζονται έντονα, ο υπερκαταναλωτισμός συνιστά την κυριότερη πηγή αναζήτησης της ευτυχίας και οι διαπροσωπικές σχέσεις υπαγορεύονται από το συμφέρον, κρίναμε σκόπιμο να στραφούμε στο συγκεκριμένο έργο, όπου αναδεικνύονται η καλοσύνη, η ψυχική ευγένεια και η δύναμη της αγάπης.
Αναλυτικότερα, ο αδερφός είναι αδιάφορος για το τι συμβαίνει γύρω του και οι δύο αδερφές της Πεντάμορφης, της κύριας ηρωίδας του έργου, είναι κυριολεκτικά εξαρτημένες από τα υλικά αγαθά. Η ευτυχία τους συνδέεται αποκλειστικά με τη δυνατότητά τους να ξοδεύουν χρήματα για την εξωτερική τους εμφάνιση, ενώ η απώλεια αυτής της δυνατότητας τους προκαλεί δυστυχία. Η ύπαρξή τους στο έργο τονίζει τα χαρακτηριστικά της Πεντάμορφης, που βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με τα δικά τους. Πρόκειται για μια κοπέλα ευαίσθητη και ταυτόχρονα δυναμική. Έχει την ευκαιρία να διαχωρίσει την τύχη της από της υπόλοιπης οικογένειας, κάνοντας έναν πλούσιο γάμο, όπως επεδίωξαν μάταια για τον εαυτό τους οι αδερφές της.
Ωστόσο επιλέγει να ακολουθήσει τον πατέρα της, για να του συμπαρασταθεί. Δεν την πτοούν οι δυσκολίες της ζωής. Τις αντιμετωπίζει με γενναιότητα και αποτελεσματικότητα. Έχει την ικανότητα να προσαρμόζεται στις όποιες συνθήκες και να απολαμβάνει τις καθημερινές της δραστηριότητες. Η ευτυχία της βασίζεται στον πλούσιο ψυχισμό της, στον συναισθηματικό της κόσμο κυρίως και όχι στον οποιοδήποτε εξωτερικό παράγοντα. Αυτή της η αυτάρκεια, η ψυχική ισορροπία και αρμονία, η πνευματική πληρότητα αντανακλώνται και στην εμφάνισή της. Φαίνεται «Πεντάμορφη» και παραμένει δυνατή ακριβώς επειδή διαθέτει τόσα ψυχικά χαρίσματα.
Μια μάγισσα μεταμόρφωσε τον πρίγκιπα του παραμυθιού σε Τέρας, γιατί ενώ είναι πανέμορφος και πλούσιος, εν τούτοις έχει συναισθηματική αναπηρία, είναι σκληρόκαρδος και κακός. Τα μάγια θα λύνονταν, μόνο αν το Τέρας γνώριζε την πραγματική αγάπη. Μαζί με τον πρίγκιπα, η μάγισσα μεταμόρφωσε και το προσωπικό του Πύργου σε έπιπλα και σκεύη. Η αγάπη της Πεντάμορφης, τον επανέφερε ξανά. «Θυσιάστηκε», αλλά τελικά, ανακάλυψε πως το τέρας έχει καρδιά από χρυσάφι. Κάτω από την αποκρουστική εμφάνιση, το Τέρας κρύβει έναν αληθινό πρίγκιπα, μια ευγενική ψυχή.
Η αγάπη, λοιπόν, δε βλέπει τη δυσμορφία, την ασχήμια ή το διαφορετικό και μπορεί να τα νικήσει όλα. Στα μάτια αυτού που αγαπά, η διαφορετικότητα μεταμορφώνεται. Αυτός που αγαπά βλέπει μόνο την ομορφιά και την ευγένεια, νιώθει μόνο χαρά και ευτυχία.
Δεν είναι τυχαίο, που επιλέξαμε να «ανεβάσουμε» τη συγκεκριμένη θεατρική παράσταση. Μέσα από αυτό το παραμύθι, ανακαλύψαμε ότι «αν αγαπάς κάποιον αυτός γίνεται όμορφος», αρκεί να τον αγαπήσεις πραγματικά, να μη βλέπεις το περιτύλιγμα, αλλά να ψάξεις τον εσωτερικό του κόσμο, το βάθος της ψυχής του. Να αγαπήσεις τον άλλον για αυτό που πραγματικά είναι και όχι για αυτό που θα ήθελες να είναι.
Η ομορφιά δεν είναι δεδομένη, ούτε διαχρονική. Κανείς μας δεν έχει υπογράψει συμβόλαιο αρτιμέλειας και για αυτό οφείλουμε να επενδύσουμε μέσα μας στην ψυχή μας, στους ανθρώπους μας και όχι στην εξωτερική εμφάνιση και τα πλούτη.
Ο μύθος αυτός έχει γίνει πολλές φορές ταινία, θεατρική παράσταση, τηλεοπτική σειρά, μιούζικαλ. Η δική μας μουσικοθεατρική παράσταση στηρίχθηκε στη βραβευμένη με Όσκαρ για τη μουσική του Alan Μenken, ταινία κινουμένων σχεδίων της Disney, προσαρμοσμένη φυσικά στα μέτρα μας».

«Είμαστε μια παρέα…»
Η εξαιρετική αυτή παράσταση κρίνεται απόλυτα επιτυχημένη και αυτό ασφαλώς οφείλεται σε όλους τους συντελεστές της.
«Δεν είμαστε επαγγελματίες, δεν είμαστε ηθοποιοί, σκηνοθέτες, αφηγητές, σκηνογράφοι, χορευτές, τραγουδιστές…» λέει η κα Καϊμάρα.
«Είμαστε μια παρέα που με περίσσευμα ψυχής περνάμε όμορφα, που διασκεδάζουμε και η αλήθεια είναι ότι το διασκεδάσαμε πολύ στις πρόβες και τις κατασκευές. Αυτά που αποκομίσαμε σ’ όλην αυτήν τη διάρκεια της προετοιμασίας της παράστασής μας είναι ανεκτίμητα. Η παράσταση είναι απλά το κερασάκι και θα το καταλάβετε βλέποντάς την. Μάθαμε να σεβόμαστε, να υποχωρούμε, να συμπονούμε, να διαπραγματευόμαστε.
Ναι! Είμαστε, διαφορετικοί, ίσως κάποιοι έχουμε μια αναπηρία, ίσως όλοι μας έχουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας που είναι ανάπηρο, κάποιοι δεν μπορούμε ούτε να διαβάσουμε. Μα θα διερωτηθείτε, εύλογα, ίσως… Μα πώς μάθατε τους ρόλους;
Όταν στις καρδιές μας φωλιάζει η ανιδιοτελής αγάπη, ο ενθουσιασμός, ο έρωτας για τη ζωή, τίποτα δεν είναι δύσκολο, δύσμορφο, αποκρουστικό ή αηδιαστικό. Όλα αυτά είναι αποκυήματα των ενοχών μας. Πλησιάστε μας … αγαπήστε μας και θα δείτε πως θα νιώσετε όμορφα, ευτυχισμένα και προπαντός θα καταλάβετε ότι όλοι είμαστε άνθρωποι, παιδιά του ίδιου Θεού».

«Τα καταφέραμε»
Η «ψυχή» της παράστασης αναφέρει πως «ήταν ομολογουμένως ένα δύσκολο πόνημα. Πολλοί άνθρωποι έπρεπε να συνεργαστούμε. Ο σκοπός επιτεύχθηκε. Γίναμε ένα, χωρίς διακρίσεις. Αν, τελικά, τα καταφέραμε και ως σκηνοθέτες και ηθοποιοί, αυτό μας το δείχνει το χειροκρότημα του κόσμου.
Τώρα, τι έχω να δηλώσω; Όχι απλά τα καταφέραμε, όχι απλά νιώθουμε υπερήφανοι για όλα μας τα παιδιά, του ΚΕΚΥΚΑμεΑ, 1ου Δημοτικού και της παιδικής χορωδίας, νιώθουμε και υπερήφανοι για τους συμπολίτες μας, για την αθρόα προσέλευσή τους, για την ειλικρινή τους αγάπη. Τη στιγμή δε που η κα Βαγγελιώ Γλούφτση, μητέρα του Νικολάκη μας του μάγειρα, πήρε το μικρόφωνο και αναφέρθηκε στην ευλογία της αναπηρίας, δάκρυσαν μέχρι και οι τοίχοι».

Η συνέχεια…
«Αν τελικά, τα καταφέραμε, ως σκηνοθέτες, ηθοποιοί, χορωδοί, μουσικοί, αυτό δεν το επιβεβαιώνει μόνο το χειροκρότημα του κόσμου» λέει και προσθέτει: «αλλά και οι προσκλήσεις που δεχθήκαμε, για συμμετοχή στον Πολιτιστικό Αύγουστο του Δήμου Φλώρινας και τα μηνύματα που δεχθήκαμε να ξανανεβάσουμε την παράσταση, γιατί τελικά η Αίθουσα Θεάτρου του Αριστοτέλη αποδείχθηκε πολύ μικρή για τέτοιες εκδηλώσεις.
Φοιτητές του μεταπτυχιακού προγράμματος της δημιουργικής γραφής, που διαμένουν σε άλλες πόλεις, πέραν της Δυτικής Μακεδονίας, που έτσι και αλλιώς είναι στα σχέδιά μας να γίνει περιοδεία, μας παρακάλεσαν να τους παρουσιάσουμε την παράσταση. Είμαι εξαιρετικά περήφανη και συγκινημένη, γιατί γνωρίζω πια, πώς οι προτάσεις αυτές δεν γίνονται λόγω φιλανθρωπίας ή οίκτου, αλλά γιατί αποδείξαμε ότι όταν θέλουμε, μπορούμε. Και η αναπηρία δεν είναι εμπόδιο. Ίσως, είναι κίνητρο για ζωή!»

Οι ευχαριστίες
Κλείνοντας, ευχαριστεί όλους τους συντελεστές και τους χορηγούς του έργου.
«Πρώτα από όλα, τους μαθητές της Ε΄ τάξης του 1ου Δημοτικού Σχολείου που θυσίασαν πολλές ώρες από τον πολύτιμο ελεύθερο χρόνο τους, διδακτικές ώρες, χρόνο από το παιχνίδι τους και τις εξωσχολικές τους δραστηριότητες. Μοναδική τους ανταμοιβή, η ζεστασιά που ένιωσαν στην ψυχή τους. Τον ακούραστο δάσκαλό τους Μπάμπη Αντωνιάδη, πάντα πρόθυμο να μας βοηθήσει. Το Διευθυντή του Σχολείου Μάντσο Γιώργο, που συνεχίζει μια παράδοση 8 ετών, της αδελφοποίησης του ΚΕΚΥΚΑμεΑ με το 1ο Δημοτικό. Όλα αυτά τα χρόνια, μόνο κέρδη καταγράφουμε εμείς και οι μαθητές. Η τάξη του 2005, που έκανε τότε την κίνηση της αδελφοποίησης είναι τώρα στα Πανεπιστήμια. Αλλά, όλες οι κοινές μας δραστηριότητες είναι χαραγμένες στην καρδιά και στο νου τους. Αυτό σημαίνει κοινωνική ενσωμάτωση, αυτό σημαίνει ευαισθητοποίηση! Τα παιδιά είναι οι καλύτεροι πρεσβευτές μας. Ιδιαίτερα συγχαρητήρια στη μικρή μας ηθοποιό Δήμητρα Δογούλη, που ενσάρκωσε το ρόλο της Πεντάμορφης, στις δύο παραστάσεις που δόθηκαν για τα δημοτικά σχολεία. Ήταν εξαιρετική!
Ευχαριστούμε επίσης, για την ευγενική τους χορηγία – δωρεά στη μνήμη του δασκάλου μας, Μίμη Σουλιώτη, τους φοιτητές του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών «Δημιουργική Γραφή», έτους 2010. Χωρίς αυτή τη δωρεά θα ήταν πολύ δύσκολο να ανεβεί η παράσταση. Είμαστε σίγουροι, πώς ο Μίμης από εκεί ψηλά από τη γειτονιά των αγγέλων χαίρεται και απολαμβάνει τα δικά μας αγγελούδια.
Πολλοί συμπολίτες μας, έσπευσαν να μας συμπαρασταθούν στο άκουσμα και μόνο… «Ξέρετε… θέλουμε να ανεβάσουμε μία παράσταση…» Και ο καθένας αφιλοκερδώς, προσέφερε ό,τι μπορούσε από τον τομέα του.
Ευχαριστούμε λοιπόν:
Τον καθηγητή Καλών Τεχνών κο Χρήστο Τσώτσο για τα σκηνικά
Τις φοιτήτριες του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, Έλενα Αγγελή και Όλγα Σίμου για τις κατασκευές στα σκηνικά.
Τις σπουδάστριες του ΙΕΚ του Τμήματος Προσχολικής Αγωγής, Ημερήσιας Φροντίδας παιδιών με αναπηρία, που στη διάρκεια της πρακτικής τους άσκησης στάθηκαν αρωγοί σε οποιαδήποτε ανάγκη παρουσιάστηκε.
Τους συνεργάτες μας από το πρόγραμμα κοινωφελούς εργασίας πεντάμηνης διάρκειας που προσέφεραν στο ΚΕΚΥΚΑμεΑ τις υπηρεσίες τους αλλά και τη διάθεση από το Δήμο Φλώρινας συνεργατών τους από το Τμήμα Ραπτικής για τη δημιουργία των κοστουμιών και ιδιαιτέρως την Ελένη Κυριακίδου για τις στιλιστικές της παρεμβάσεις.
Τον κο Γιάννη Αηδινίου για την ηλεκτρονική μουσική επιμέλεια.
Τον κο Λάκη Τσορλάκη για την προσφορά της αφίσας και των προσκλήσεων.
Τον κο Σάββα Παπαδόπουλο για την κινηματογραφική κάλυψη.
Τον κο Πέτρο Γιαννάτση για τα εφέ και τη Σοφία Γεωργιάδου για τον ήχο.
Τον κο Χρήστο Γούναρη για την προσφορά ειδών του σκηνικού.
Τον κο Μιχάλη Πασχαλίδη για την κάλυψη του ήχου.
Τον Οίκο Νυφικών της Ελένης Νάνου.
Τα ΑΣΤΙΚΑ ΚΤΕΛ της Φλώρινας και ασφαλώς τον κ. Δελκούση με τους συνεργάτες του για τη μεταφορά των μαθητών προς και από το ΚΕΚΥΚΑμεΑ.
Ασφαλώς, τον Φ.Σ.Φ. «Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ» για τη διάθεση της αίθουσας τόσο για τις πρόβες, όσο και για τις παραστάσεις.
Φυσικά, τον Δήμο Φλώρινας για τη χορηγία του.
Ιδιαιτέρως, ευχαριστούμε την κα Αλεξάνδρα Λιώτση, σύζυγο του ιδρυτή της Παιδικής χορωδίας Δημήτριο Λιώστη για την κάλυψη των εξόδων του ήχου και τη διευθύντρια της Παιδικής Χορωδίας Δημ. Λιώτση του Φ.Σ.Φ. «Ο Αριστοτέλης» κα Σοφία Μούλη με τους λιλιπούτειους χορωδούς της, και τη συνεργάτιδα διδασκαλίας κα Χαρίκλεια Κατσιλάκη, και τους μουσικούς κο Ερωτόκριτο Καρύδη, καθηγητή πιάνου και τον κο Στέφανο Χατζηαναγνώστου, καθηγητής φλάουτου.
Την ΕΤ3 και την Εκπομπή «Έκτη Αίσθηση» που θα μας προβάλουν στις 5 Ιουνίου στις 5.30 το απόγευμα..
Θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην ευχαριστήσουμε τα παιδιά μας, τα παιδιά του ΚΕΚΥΚΑμεΑ, που στην κυριολεξία τα εξοντώσαμε. Απέδειξαν ιδιαίτερες ικανότητες, όρος που μπορεί να μη ταιριάζει στο κίνημα της αναπηρίας, αλλά ναι… τα παιδιά μας έχουν Ειδικές Ικανότητες, έδειξαν ωριμότητα, συνέπεια και επαγγελματισμό.
Ξεχωριστά ευχαριστούμε τους γονείς και τις οικογένειές των ηθοποιών μας, που ομολογουμένως στήριξαν τα παιδιά τους και εμάς όλους αυτούς τους μήνες της προετοιμασίας.
Θα ήταν παράλειψη να μη ευχαριστήσουμε και τους γονείς των παιδιών μας του ΚΕΚΥΚΑμεΑ, που τόσα χρόνια μας εμπιστεύονται τα παιδιά τους και να μην εξάρουμε τον κοπιώδη αγώνα τους να παλέψουν όχι μόνο με την ίδια την αναπηρία, αλλά κυρίως με τα στερεότυπα της κοινωνίας και τις αγκυλώσεις του κρατικού μηχανισμού.
Θερμά συγχαρητήρια και στους συναδέλφους μου, τον κοινωνιολόγο Πετρουσιάνη Σάκη, τον εργοθεραπευτή Σαββαΐδη Χρήστο, την επισκέπτρια υγείας Καλλίνη Αγνή, την κοινωνική λειτουργό Κάπτση Μαρία, την φυσικοθεραπεύτρια Μπραγιάντση Φλώρα, τον φυσικοθεραπευτή Ασίκη Σπύρο, την νοσηλεύτρια Ιωαννίδου Ελένη, την εργοθεραπεύτρια Μαλιώτση Ευγενία, τη λογοθεραπεύτρια Τυρπένου Αγγέλα που 12 χρόνια τώρα προετοιμάζουμε τα παιδιά… και όπως διαπιστώσατε σήμερα δε διαφέρουν σε τίποτα, από μας… όλους τους άλλους!
Θα ήθελα, επίσης, να ευχαριστήσω την κα Κετσετζή Παρασκευή, Διοικήτρια του Γενικού Νοσοκομείου Φλώρινας, που μας επέτρεψε να κινηθούμε ελεύθερα, χωρίς γραφειοκρατικά εμπόδια και ήταν πάντα δίπλα μας και μας στήριζε ηθικά.
Όταν σχεδιάζαμε την παράσταση, σκεφτόμασταν μόνο αυτό. Να πάμε ένα βήμα παραπέρα από τις άλλες μας διοργανώσεις. Να μη παιχτεί μόνο μια φορά. Να παιχτεί πολλές φορές, να κάνουμε περιοδεία με τη βοήθεια και την υποστήριξη της Περιφερειακής Ενότητας Φλώρινας, που δια στόματος κου Ηλιάδη, αποσπάσαμε υπόσχεση οικονομικής στήριξης».

Δείτε περισσότερα για την παράσταση πατώντας εδώ.