Πριν από τρεισήμισι χρόνια κλήθηκα μαζί με τους συναδέλφους μου, ως εκλεγμένοι Περιφερειακοί Σύμβουλοι στη Δυτική Μακεδονία, να υπηρετήσουμε την πρώτη αιρετή Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση. Είχαμε ήδη πιστέψει αρκετά σε έναν θεσμό και δεν διστάσαμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας με εκείνους που προσδόκησαν την αποκέντρωση, την ανακατανομή αρμοδιοτήτων, την ανάδειξη των ιδιαιτεροτήτων και των δυνατοτήτων της ελληνικής περιφέρειας.
Επιστρατεύοντας τις καλύτερες προθέσεις, καταθέτοντας στο ακέραιο όλες μου τις δυνάμεις (σημειώνω πως δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της θητείας μου απουσίασα από συνεδρίαση του Π.Σ μόνον μία φορά) και εφοδιασμένος πάντα με την προαίρεση εκείνη που θα μπορούσε να αποφέρει το καλύτερο αποτέλεσμα … ξεκίνησα.
Η βελτίωση της καθημερινότητας, η διασφάλιση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της Περιφέρειάς μας, η καθολική εκμετάλλευση των δυνατοτήτων που μας προσφέρονταν για την πλήρη ανάπτυξη της Δυτικής Μακεδονίας, συνέθεσαν τη «γραμμή εκκίνησής» μας και προσωπικά αυτή τη γραμμή, τη διατήρησα ως το τέλος.
Η θητεία του απερχόμενου Περιφερειακού Συμβουλίου δεν στερήθηκε καμία νότα, κανένα συναίσθημα, καμία εικόνα. Τα είχε όλα. Και αυτά που είχαμε υπολογίσει και αυτά που δεν είχαμε υπολογίσει.
Συζητήσαμε, διαφωνήσαμε, συμφωνήσαμε, ψηφίσαμε, ομοφωνήσαμε, καταψηφίσαμε, κοπιάσαμε, προσπαθήσαμε. Κάθε στιγμή είχε την δική της αξία με την περισσότερη όμως να επικεντρώνεται σε εκείνες τις στιγμές όπου διαπιστώνεις ότι τελικώς, μέσα από τη διαφωνία και την αντιπαράθεση, μπορεί να βγει κάτι πολύ ευεργετικό.
¨Μπολιασμένος¨ από την γερή δόση εμπειρίας της παράλληλης συνδικαλιστικής μου πορείας, γνώριζα πολύ καλά πως οι αγώνες έχουν πάντα μη υπολογίσιμες παραμέτρους και διαστάσεις. Στο πλαίσιο των συνεδριάσεων -καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας- δέχθηκα αλλά και εξαπέλυσα βολές. Δέχθηκα αλλά και εξαπέλυσα κριτική. Έγινα αποδέκτης αλλά και εξέφρασα αντιθέσεις και αντιρρήσεις. Όλα όμως –από την πλευρά μου- υπήρξαν στη λογική της «γραμμής εκκίνησης». Στη λογική του ¨να υπηρετήσουμε το στόχο¨. Στην ίδια λογική (και μόνο στο όνομα αυτής) βρέθηκα να υπερψηφίζω θέματα που έφερε η συμπολίτευση και όχι για να δημιουργήσω προστριβές ή να γίνω ο ¨κακός της παρέας¨.
Όταν, δε, ήρθε η ώρα που αισθάνθηκα ότι στις δυνάμεις του συνδυασμού που ανήκα υπήρχαν συνάδελφοί μου που όχι μόνο «παρέκκλιναν» από τον αρχικό στόχο αλλά προφασίστηκαν πως δεν θα κατέλθουν εκ νέου υποψήφιοι (στηρίζοντας δήθεν την απόφαση του επικεφαλής του συνδυασμού να μην διεκδικήσει τον Περιφερειακό θώκο και τελικώς βρέθηκαν να είναι υποψήφιοι με άλλον συνδυασμό), ανεξαρτητοποιήθηκα. Είναι πραγματικά στενάχωρο να διαπιστώνεις ότι στο «σώμα» υπάρχουν κλυδωνισμοί και πολύ δε περισσότερο όταν οι διαθέσεις (κάποιων) δεν είναι πλέον άμεσες και ξεκάθαρες.
Σήμερα, στην θέση των απερχόμενων που υποδέχονται και παραδίδουν στη νέα εκλεγμένη σύνθεση του Π.Σ, η διαδικασία της αυτοκριτικής και έχει και δεν έχει σημασία. Περισσότερο σημαντική θεωρώ την επανεξέταση και σταθεροποίηση θέσεων και σκέψεων ειδικά για τις περιπτώσεις συναδέλφων που κάποια στιγμή λειτούργησαν στο «αμφί» με αποτέλεσμα, δυσλειτουργία του σώματος και δυστοκία στις αποφάσεις.
Ευχή μου είναι το νέο Π.Σ, με ξεκάθαρες θέσεις και προθέσεις, να δώσει τον καλύτερό του εαυτό προκειμένου να υπηρετηθεί στο έπακρο «το κοινό καλό». Το σημείο στο οποίο βρισκόμαστε δεν αφήνει περιθώρια για «έκτροπα» αλλά απαιτεί συγκροτημένη και σταθερή λειτουργία.
Τέλος, ως απερχόμενος Περιφερειακός Σύμβουλος που είχε την τιμή –με την ιδιότητα και του Προέδρου του Σωματείου ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ- να εισηγηθεί άκρως ζωτικά ζητήματα που αφορούσαν στη ΔΕΗ, παραδίδω τη σκυτάλη με την πρότασή μου προς το νέο Π.Σ έτσι ώστε το σώμα να αξιοποιήσει τη δυνατότητα που του δίδεται για τη διενέργεια Δημοψηφίσματος σε ότι έχει να κάνει με το θέμα της ΔΕΗ.
Ευχαριστώ τους συναδέλφους μου για την συνύπαρξη και λειτουργία μας τα τελευταία τριάμισι χρόνια αλλά πρωτίστως αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω τους πολίτες της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας για την εμπιστοσύνη αλλά και την υπομονή τους.
Γεώργιος Αδαμίδης
Ανεξάρτητος Περιφερειακός Σύμβουλος Π.Ε Κοζάνης
Πρόεδρος Σωματείου ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
Επιστρατεύοντας τις καλύτερες προθέσεις, καταθέτοντας στο ακέραιο όλες μου τις δυνάμεις (σημειώνω πως δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της θητείας μου απουσίασα από συνεδρίαση του Π.Σ μόνον μία φορά) και εφοδιασμένος πάντα με την προαίρεση εκείνη που θα μπορούσε να αποφέρει το καλύτερο αποτέλεσμα … ξεκίνησα.
Η βελτίωση της καθημερινότητας, η διασφάλιση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της Περιφέρειάς μας, η καθολική εκμετάλλευση των δυνατοτήτων που μας προσφέρονταν για την πλήρη ανάπτυξη της Δυτικής Μακεδονίας, συνέθεσαν τη «γραμμή εκκίνησής» μας και προσωπικά αυτή τη γραμμή, τη διατήρησα ως το τέλος.
Η θητεία του απερχόμενου Περιφερειακού Συμβουλίου δεν στερήθηκε καμία νότα, κανένα συναίσθημα, καμία εικόνα. Τα είχε όλα. Και αυτά που είχαμε υπολογίσει και αυτά που δεν είχαμε υπολογίσει.
Συζητήσαμε, διαφωνήσαμε, συμφωνήσαμε, ψηφίσαμε, ομοφωνήσαμε, καταψηφίσαμε, κοπιάσαμε, προσπαθήσαμε. Κάθε στιγμή είχε την δική της αξία με την περισσότερη όμως να επικεντρώνεται σε εκείνες τις στιγμές όπου διαπιστώνεις ότι τελικώς, μέσα από τη διαφωνία και την αντιπαράθεση, μπορεί να βγει κάτι πολύ ευεργετικό.
¨Μπολιασμένος¨ από την γερή δόση εμπειρίας της παράλληλης συνδικαλιστικής μου πορείας, γνώριζα πολύ καλά πως οι αγώνες έχουν πάντα μη υπολογίσιμες παραμέτρους και διαστάσεις. Στο πλαίσιο των συνεδριάσεων -καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας- δέχθηκα αλλά και εξαπέλυσα βολές. Δέχθηκα αλλά και εξαπέλυσα κριτική. Έγινα αποδέκτης αλλά και εξέφρασα αντιθέσεις και αντιρρήσεις. Όλα όμως –από την πλευρά μου- υπήρξαν στη λογική της «γραμμής εκκίνησης». Στη λογική του ¨να υπηρετήσουμε το στόχο¨. Στην ίδια λογική (και μόνο στο όνομα αυτής) βρέθηκα να υπερψηφίζω θέματα που έφερε η συμπολίτευση και όχι για να δημιουργήσω προστριβές ή να γίνω ο ¨κακός της παρέας¨.
Όταν, δε, ήρθε η ώρα που αισθάνθηκα ότι στις δυνάμεις του συνδυασμού που ανήκα υπήρχαν συνάδελφοί μου που όχι μόνο «παρέκκλιναν» από τον αρχικό στόχο αλλά προφασίστηκαν πως δεν θα κατέλθουν εκ νέου υποψήφιοι (στηρίζοντας δήθεν την απόφαση του επικεφαλής του συνδυασμού να μην διεκδικήσει τον Περιφερειακό θώκο και τελικώς βρέθηκαν να είναι υποψήφιοι με άλλον συνδυασμό), ανεξαρτητοποιήθηκα. Είναι πραγματικά στενάχωρο να διαπιστώνεις ότι στο «σώμα» υπάρχουν κλυδωνισμοί και πολύ δε περισσότερο όταν οι διαθέσεις (κάποιων) δεν είναι πλέον άμεσες και ξεκάθαρες.
Σήμερα, στην θέση των απερχόμενων που υποδέχονται και παραδίδουν στη νέα εκλεγμένη σύνθεση του Π.Σ, η διαδικασία της αυτοκριτικής και έχει και δεν έχει σημασία. Περισσότερο σημαντική θεωρώ την επανεξέταση και σταθεροποίηση θέσεων και σκέψεων ειδικά για τις περιπτώσεις συναδέλφων που κάποια στιγμή λειτούργησαν στο «αμφί» με αποτέλεσμα, δυσλειτουργία του σώματος και δυστοκία στις αποφάσεις.
Ευχή μου είναι το νέο Π.Σ, με ξεκάθαρες θέσεις και προθέσεις, να δώσει τον καλύτερό του εαυτό προκειμένου να υπηρετηθεί στο έπακρο «το κοινό καλό». Το σημείο στο οποίο βρισκόμαστε δεν αφήνει περιθώρια για «έκτροπα» αλλά απαιτεί συγκροτημένη και σταθερή λειτουργία.
Τέλος, ως απερχόμενος Περιφερειακός Σύμβουλος που είχε την τιμή –με την ιδιότητα και του Προέδρου του Σωματείου ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ- να εισηγηθεί άκρως ζωτικά ζητήματα που αφορούσαν στη ΔΕΗ, παραδίδω τη σκυτάλη με την πρότασή μου προς το νέο Π.Σ έτσι ώστε το σώμα να αξιοποιήσει τη δυνατότητα που του δίδεται για τη διενέργεια Δημοψηφίσματος σε ότι έχει να κάνει με το θέμα της ΔΕΗ.
Ευχαριστώ τους συναδέλφους μου για την συνύπαρξη και λειτουργία μας τα τελευταία τριάμισι χρόνια αλλά πρωτίστως αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω τους πολίτες της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας για την εμπιστοσύνη αλλά και την υπομονή τους.
Γεώργιος Αδαμίδης
Ανεξάρτητος Περιφερειακός Σύμβουλος Π.Ε Κοζάνης
Πρόεδρος Σωματείου ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.