Υποψήφιοι Δήμαρχοι και υπεύθυνοι πολίτες

Του Χρήστου Αντωνίου

Αρχικά είχα γράψει «ενεργοί» πολίτες, αλλά σκέφτηκα ότι η λέξη μπορεί να καταχωρηθεί σε κάποια προγράμματα υποψηφίων Δημάρχων και να φανεί ότι μεροληπτώ υπέρ κάποιου. Εξ αρχής δηλώνω πως δεν υπάρχει τέτοια πρόθεση.
H λέξη όμως προσδιορίζει κι ένα σύλλογο που δραστηριοποιείται στην πόλη μας και σε καμία περίπτωση δεν θα έμπαινα και στα χωράφια του ΟΕΝΕΦ. Στην παρούσα όμως – προεκλογική - περίοδο με τους πολλούς υποψηφίους, θα ήθελα τον Όμιλο πιο ενεργό, όχι για να σταθεί δίπλα σε έναν υποψήφιο, αλλά για να θέσει τον δάκτυλον εις τον τύπον των ήλων δηλ. να αναδείξει τα προβλήματα που ταλανίζουν το Δήμο και να τα θέσει ενώπιων των υποψηφίων απαιτώντας τη δέσμευση για τη λύση τους.
Αναφέρομαι στον παραπάνω Όμιλο ως παράδειγμα για να δείξω το τι μπορεί να καταφέρει μια ομάδα –αφού δρουν συλλογικά- για τον τόπο που ζούμε, την ώρα που θα κληθούμε να λάβουμε σημαντικές αποφάσεις, ώστε να κάνουμε την ορθή επιλογή. Η επιλογή, όμως είναι πάντα δική μας, ατομική υπόθεση.
Η δική μας παράσταση κρατά μόλις τέσσερα λεπτά. Μετά όποιον εκλέξουμε μας χειροκροτεί και τον χειροκροτούμε. Η επόμενη συνάντηση τέσσερα χρόνια μετά. Στο ενδιάμεσο για ό,τι συμβεί, για ό, τι και να γίνει την ευθύνη έχουμε εμείς. Εμείς φταίμε πάντα. Γιατί απλά εμείς θα τους ψηφίσουμε και εμείς θα τους εκλέξουμε.
Το προηγούμενο Σάββατο μέσα από την αναφορά στο έργο του Μιλ επισημάνθηκε η αξία της ελεύθερης έκφρασης και δράσης του ατόμου στην κοινωνία εφόσον δε βλάπτει το συνάνθρωπό του. Με βάση τη θέση αυτή θεωρώ τη συμμετοχή στις διαδικασίες εκλογής του δημάρχου απαραίτητη για την ωρίμανση του πολιτικά ενεργού ατόμου, καλλιεργώντας του την συναίσθηση των κοινωνικών ευθυνών και τη συνείδησή του ως μέλος του συνόλου. Ως προς το θέμα αυτό τα ΜΜΕ,-που επηρεάζουν την κοινή γνώμη- όχι μόνο δεν βοηθούν, αλλά απεναντίας συμβάλουν στη λογικής της αποχής από τα σημαντικά, φτάνει να θυμηθώ περιοδικό life style της εφηβείας που με κομπασμό δήλωνε ότι «τι σε νοιάζει που οι δρόμοι της πόλης σου έχουν λακκούβες, σημασία έχει ότι εσύ μπορείς να πας διακοπές στη Μύκονο» κ.α τέτοια ασήμαντα. Όμως και η έλλειψη παιδείας, όχι με την έννοια της εκπαίδευσης, αλλά με την αρχαιοελληνική σημασία του όρου που παραπέμπει στο σύνολο εκδηλώσεων της κοινωνίας (αξίες, συμπεριφορές, στάσεις ζωής, ιδέες, υπευθυνότητα κ.α) δυσκολεύει τους πολίτες να δραστηριοποιηθούν
Ο πολίτης θα λειτουργήσει πολιτικά, αν επανέλθουν: ο διάλογος ως μέσο επικοινωνίας, η παιδεία αντί της εκπαίδευσης, η γνώση αντί της πληροφόρησης
Υπάρχουν και οι άνθρωποι που τολμούν. Συμπολίτες μας που πιστεύουν στις δυνάμεις τους, που γνωρίζουν τη δύναμη που έχει η ψήφος τους, που αντιδρούν δημιουργικά και ψηφίζουν με βάση την κοινή λογική και όχι τον ξάδερφο, της νύφης του κουμπάρου μας που είχε ένα ωραίο αυτοκίνητο και τρέχα γύρευε…
Πιστεύω ότι ο κάθε υποψήφιος οφείλει να εστιάσει σε έργα υποδομών, σε απλές πράξεις που θα έχουν στόχο την ποιότητα ζωής των πολιτών, αλλά και να αναπτύξει δραστηριότητες που θα τονώσουν την οικονομική ζωή του Δήμου.
Δεν είναι υπόθεση μόνο ενός ομίλου,- όπως προείπα- , αλλά και του καθενός μας ξεχωριστά να νοιαστεί με τα τεκταινόμενα του Δήμου. Μπορεί να καταθέσει τις προτάσεις του για έναν καλύτερο Δήμο, με την ελπίδα ότι οι υποψήφιοι θα τις λάβουν υπόψη τους και ενδεχομένως θα μπορούσαν να τοποθετηθούν επί αυτών. Και πρώτος ο γράφων, ας δώσει το παράδειγμα:
Ποιος θα δεσμευόταν και θα αναλάμβανε:
Να βρει τους συμπολίτες μας που υποφέρουν από την κρίση και στη συνέχεια να τους παρέχει μια στοιχειώδη υποστήριξη;
Να δημιουργήσει κοινωνικά παντοπωλεία για τους ασθενέστερους.
Να γίνονται οι συναλλαγές των πολιτών μέσω του διαδικτύου.
Να χτυπήσει τη γραφειοκρατία.
Να μην ανέχεται την αντικοινωνική συμπεριφορά των συμπολιτών μας π.χ παρκάρισμα αυτοκινήτων πάνω στα πεζοδρόμια.
Να ενεργοποιήσει το θεσμό του εθελοντισμού με εθελοντές τους συνταξιούχους που με ειδικά τηλέφωνα θα ενημερώνουν π.χ για λακούβες, για κάδους που υπερχείλισαν από σκoυπίδια, για φθαρμένα πεζοδρόμια, για παρκαρίσματα πάνω στα πεζοδρόμια κ.α
Να τοποθετήσει μηχανισμούς στους δρόμους που θα παρέχουν σακουλάκια στους φιλόζωους, ώστε αυτοί να μαζεύουν τις ακαθαρσίες των σκυλιών τους. Να μην γίνονται οι πεζόδρομοι ναρκοπέδια, αλλά και τα σκυλιά να κάνουν τη βόλτα τους. Γιατί κακά τα ψέματα όποιος αγαπάει τα ζώα, αγαπάει και τους ανθρώπους.
Να συμπράξει με την ιδιωτική πρωτοβουλία, ώστε να αναθέτει σε ιδιώτες μικρά ή μεγαλύτερα έργα, με ανταμοιβή π.χ μια διαφημιστική πινακίδα μόνο με το όνομα του κατασκευαστή. Το μόνο εύκολο είναι να ξοδεύει κανείς τα χρήματα του δημοσίου, το πιο δύσκολο είναι να γεμίζει τα ταμεία, γιατί όχι και με χρήματα ιδιωτών.
Να ενθαρρύνει τις τοπικές πολιτιστικές δημιουργίες στα πολιτιστικά καλοκαίρια, αντί της προτίμησης πολυέξοδων «ονομάτων» του καλλιτεχνικού χώρου.
Να μειώσει τις σπατάλες με τις επιχορηγήσεις των πολιτιστικών συλλόγων και να προσπαθήσουν μόνοι τους οι σύλλογοι να σταθούν στα πόδια τους με δραστηριότητες, αντί να περιμένουν το μάνα εξ ουρανού, όντας και αυτοί κρατικοδίαιτοι. Τα χρήματα που εξοικονομούνται να δίνονται για άμεσες ανάγκες π.χ πετρέλαιο στα σχολεία
Να προχωρήσει στην εγκατάσταση φωτοβολταικών συστημάτων στα δημόσια κτίρια , ώστε αυτά να καταστούν ενεργειακά αυτόνομα.
Να μεταδίδονται από το διαδίκτυο ζωντανά οι συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου, ώστε οι πολίτες να έχουν άμεση ενημέρωση, για όλα τα ζητήματα που απασχολούν τη Δημοτική αρχή.
Ο κατάλογος δεν τελειώνει εδώ, αλλά συνεχίζει με ότι θεωρεί ο καθένας/μια αποτελεσματικό να προσθέσει, ώστε ο Δήμος μας να καταστεί σύγχρονος, αποτελεσματικός και φιλικός προς τον πολίτη.
Γιατί πώς είπε ο Οδυσσέας Ελύτης; «Είναι ανάγκη, μια που η ζωή δεν γίνεται να πάει πίσω, να πάνε οι άνθρωποι ακόμα πιο μπροστά, μήπως και την ξαναπιάσουν, όπως θα μπορούσε να πει κανείς, από την ουρά της».