Με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα Δασών (21/3/2014)
Η σημερινή κατάσταση που αντιμετωπίζουν τα δασικά οικοσυστήματα, είναι αποτέλεσμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης της Ελλάδας και της πολιτικής ΕΕ - άρχουσας τάξης, που στοχεύει στη θωράκιση της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων. Βασικοί άξονες της πολιτικής αυτής είναι η εμπορευματοποίηση της γης και των δασών, οι ιδιωτικοποιήσεις και πάνω απ' όλα η πολιτική φθηνότερης εργατικής δύναμης. Η κρατική πολιτική αντιμετωπίζει τις επενδύσεις στα δάση ως μία ακόμα διέξοδο στα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια των μονοπωλιακών ομίλων. Ταυτόχρονα, η ιδιωτικοποίηση κρατικών δασικών εκτάσεων αποτελεί και μια μέθοδο κρατικής χρηματοδότησης των μονοπωλίων, αφού οι σχετικές επενδύσεις γίνονται με εξαιρετικά μικρές δαπάνες για τη γη.
Η πολιτική της ΕΕ, το ευρωενωσιακό πλαίσιο της λεγόμενης "πράσινης" ανάπτυξης, οι οδηγίες για τα δασικά συστήματα και τελευταία το 7ο Πρόγραμμα Περιβαλλοντικής Δράσης, εξυπηρετούν την ανάγκη των ομίλων να κάνουν "πράσινες" μπίζνες στα δάση. Αναδεικνύουν το ρόλο της ΕΕ ως πυλώνα στήριξης εξουσίας της άρχουσας τάξης και της κερδοφορίας των ομίλων.
Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ προωθούν διαχρονικά αυτήν την πολιτική και έχουν τεράστιες ευθύνες. Το υπό κατάθεση σχετικό νομοσχέδιο, που αποτελεί ένα ακόμη βήμα στην εμπορευματοποίηση των δασικών οικοσυστημάτων και του δημόσιου πλούτου, έρχεται να άρει όλα τα εμπόδια για τη δράση του μεγάλου κεφαλαίου. Παραδίδει τα δασικά οικοσυστήματα στους επιχειρηματικούς ομίλους. Σε ολόκληρες περιοχές, με διαδικασίες "fast - track", αλλάζουν οι χρήσεις γης, σε βάρος του δημόσιου χαρακτήρα του δασικού πλούτου, με αποχαρακτηρισμό δασικών εκτάσεων. Προωθεί τη συγκέντρωση στον τομέα της κτηνοτροφίας. Ταυτόχρονα, προωθείται η συρρίκνωση της Δασικής Υπηρεσίας, με την κατάργηση 80 Δασαρχείων που οδηγεί σε απολύσεις προσωπικού και σε ελάχιστη προστασία των δασών. Την ίδια στιγμή, οι κρατικές επενδύσεις στη δασοπονία και στην ανάπτυξη των δασικών συστημάτων αντιστοιχούν μόλις σε λίγα χιλιόμετρα της Αττικής οδού.
Η φιλολαϊκή αξιοποίηση των δασικών οικοσυστημάτων, αποδεικνύεται ασύμβατη με την αντιλαϊκή πολιτική ΕΕ - άρχουσας τάξης, ασύμβατη με ένα σύστημα που έχει ως "αρχή και τέλος" το κέρδος. Τα δασικά οικοσυστήματα είναι κοινωνικό αγαθό, λαϊκή περιουσία. Μπορούν να λειτουργήσουν για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών με μια δασική πολιτική που θα εξασφαλίζει την προστασία και την ολοκληρωμένη διαχείρισή τους, την ανάπτυξή τους ως βασικού τομέα της πρωτογενούς παραγωγής, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα την οικολογική τους ανόρθωση, μόνο στο πλαίσιο ενός ριζικά διαφορετικού δρόμου ανάπτυξης.
Το ΚΚΕ απευθύνει κάλεσμα προς όλους τους εργαζόμενους. Τονίζει την ανάγκη να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας.
Η προστασία και η αξιοποίηση των δασικών οικοσυστημάτων, της γης προς όφελος του λαού, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την οργανωμένη παρέμβαση του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Με εφαλτήριο την πάλη για τη διασφάλιση των δασικών συστημάτων, την αποτροπή της επέκτασης της δράσης των μονοπωλιακών ομίλων στα δάση, την απόσυρση του νέου νόμου για τα δάση, την ανατροπή της δασοκτόνας κρατικής πολιτικής και των αντιλαϊκών νόμων, που καταστρέφουν τα δάση, ανασυντάσσουμε τις δυνάμεις μας. Οργανώνουμε τον αγώνα μας με στόχο την κοινωνικοποίηση της γης και του συνόλου των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και την αξιοποίησή τους κάτω από επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό - λαϊκό έλεγχο, για την ολόπλευρη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών σε κατοικία, αναψυχή, εργασία, διακοπές. Η ανάπτυξη, που υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και εξασφαλίζει ισόρροπη σχέση του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον, απαιτεί έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, απαιτεί το δρόμο της αποδέσμευσης απ' την ΕΕ και μονομερούς διαγραφής του χρέους με εργατική - λαϊκή εξουσία.
Με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα Νερού (22/3/2014)
Ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, όπου το νερό, τα τρόφιμα, η γη, οι δασικές εκτάσεις αποτελούν εμπορεύματα, έχει ως αποτέλεσμα 900 εκατομμύρια άνθρωποι (τα 400 εκατ. παιδιά) να μην έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό, το 39% του παγκόσμιου πληθυσμού να στερείται βασικών εγκαταστάσεων υγιεινής, το 43% να μην έχει ευχερή πρόσβαση σε δίκτυο ύδρευσης, 3.575.000 άνθρωποι σε όλον τον κόσμο να πεθαίνουν το χρόνο (τα 1.577.000 παιδιά) από ασθένειες που σχετίζονται με το νερό.
Η στρατηγική επιλογή της ΕΕ για ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των υδάτινων πόρων, του πόσιμου νερού, έχει συνδιαμορφωθεί με όλες τις αστικές κυβερνήσεις, – και τη σημερινή δικομματική συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, – με την άμεση ή έμμεση στήριξη όλων των κομμάτων του ευρωμονόδρομου και των παρατάξεών τους στην Τοπική Διοίκηση, μαζί και του ΣΥΡΙΖΑ.
Η πολιτική της ΕΕ επιβάλλει νέα αντιλαϊκή πολιτική τιμολόγησης του νερού και ένα νέο σχέδιο προστασίας των ευρωπαϊκών υδάτων. Η κοινοτική οδηγία - πλαίσιο αξιοποιεί το μανδύα της προστασίας του υδατικού περιβάλλοντος και της καλής κατάστασης των υδατικών σωμάτων, για να προωθήσει την αύξηση της τιμολόγησης του νερού, ιδιαίτερα στον αγροτικό τομέα και στη λαϊκή κατανάλωση στις πόλεις. Η επίκληση της προστασίας του περιβάλλοντος είναι υποκριτική, αφού υπάρχουν τεχνολογίες και τεχνικές λύσεις που επιτρέπουν την εξοικονόμηση της κατανάλωσης νερού χωρίς αλλαγή της τιμολογιακής πολιτικής και επιβάρυνσης των λαϊκών στρωμάτων.
Στη χώρα μας, οι κυβερνήσεις της άρχουσας τάξης προωθούν, με αφορμή και τη δημοσιονομική διαχείριση, την εκχώρηση της ΕΥΔΑΠ, της ΕΥΑΘ και των δημοτικών επιχειρήσεων ύδρευσης - αποχέτευσης, σε μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους, με απολύσεις και νέα χαράτσια σε βάρος της λαϊκής οικογένειας. Ταυτόχρονα, οι μονοπωλιακοί όμιλοι, παράγοντας με γνώμονα την κερδοφορία τους, εξακολουθούν να δηλητηριάζουν τα επιφανειακά και υπόγεια νερά, μαζί και το πόσιμο νερό.
Αυτή η πολιτική της ιδιωτικοποίησης του νερού δεν είναι τυχαία. Αποτελεί τμήμα της γενικότερης πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων, που εφαρμόζονται σε όλους τους τομείς και κλάδους της οικονομίας, σε ολόκληρη την ΕΕ, και έχουν ως στόχο τη διασφάλιση της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων, απελευθερώνοντας νέα πεδία κερδοφορίας για τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαιά τους. Για το λόγο αυτό κωδικοποιούνται σε όλες τις σχετικές οδηγίες της ΕΕ, αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της πολιτικής της.
Στον αντίποδα αυτής της πολιτικής, το ΚΚΕ προβάλλει τη θέση ότι το νερό είναι κοινωνικό αγαθό και η διαχείρισή του προς όφελος του λαού προϋποθέτει ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και εργατικό έλεγχο. Σ' αυτό το πλαίσιο ο Ενιαίος Κρατικός Φορέας Διαχείρισης του νερού θα σχεδιάζει, θα υλοποιεί και θα ελέγχει τη διαχείριση του νερού, με γνώμονα το σύνολο των κοινωνικών αναγκών. Για να ανοίξει ο δρόμος προς αυτή τη μόνη ελπιδοφόρα διέξοδο της εργατικής εξουσίας, οι σημερινοί αγώνες ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ, οι αγώνες για φθηνό, ποιοτικό νερό για όλους τους εργαζόμενους, για πλήρη, σταθερή εργασία των εργαζομένων στον κλάδο με διασφάλιση των δικαιωμάτων τους, πρέπει να στοχεύουν στη συνολική ανατροπή της κοινοτικής πολιτικής εμπορευματοποίησης του νερού. Για να έχει ο αγώνας συνέχεια, διάρκεια και νικηφόρα προοπτική πρέπει να προτάξει την απαίτηση να ικανοποιηθεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών και όχι να επιλέξει το δήθεν "λιγότερο επώδυνο μοντέλο" εμπορευματοποίησης του νερού, να συγκεντρώνει δυνάμεις προς το μονόδρομο ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών, το δρόμο της αποδέσμευσης απ' την ΕΕ και μονομερούς διαγραφής του χρέους με εργατική - λαϊκή εξουσία.
Η πολιτική της ΕΕ, το ευρωενωσιακό πλαίσιο της λεγόμενης "πράσινης" ανάπτυξης, οι οδηγίες για τα δασικά συστήματα και τελευταία το 7ο Πρόγραμμα Περιβαλλοντικής Δράσης, εξυπηρετούν την ανάγκη των ομίλων να κάνουν "πράσινες" μπίζνες στα δάση. Αναδεικνύουν το ρόλο της ΕΕ ως πυλώνα στήριξης εξουσίας της άρχουσας τάξης και της κερδοφορίας των ομίλων.
Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ προωθούν διαχρονικά αυτήν την πολιτική και έχουν τεράστιες ευθύνες. Το υπό κατάθεση σχετικό νομοσχέδιο, που αποτελεί ένα ακόμη βήμα στην εμπορευματοποίηση των δασικών οικοσυστημάτων και του δημόσιου πλούτου, έρχεται να άρει όλα τα εμπόδια για τη δράση του μεγάλου κεφαλαίου. Παραδίδει τα δασικά οικοσυστήματα στους επιχειρηματικούς ομίλους. Σε ολόκληρες περιοχές, με διαδικασίες "fast - track", αλλάζουν οι χρήσεις γης, σε βάρος του δημόσιου χαρακτήρα του δασικού πλούτου, με αποχαρακτηρισμό δασικών εκτάσεων. Προωθεί τη συγκέντρωση στον τομέα της κτηνοτροφίας. Ταυτόχρονα, προωθείται η συρρίκνωση της Δασικής Υπηρεσίας, με την κατάργηση 80 Δασαρχείων που οδηγεί σε απολύσεις προσωπικού και σε ελάχιστη προστασία των δασών. Την ίδια στιγμή, οι κρατικές επενδύσεις στη δασοπονία και στην ανάπτυξη των δασικών συστημάτων αντιστοιχούν μόλις σε λίγα χιλιόμετρα της Αττικής οδού.
Η φιλολαϊκή αξιοποίηση των δασικών οικοσυστημάτων, αποδεικνύεται ασύμβατη με την αντιλαϊκή πολιτική ΕΕ - άρχουσας τάξης, ασύμβατη με ένα σύστημα που έχει ως "αρχή και τέλος" το κέρδος. Τα δασικά οικοσυστήματα είναι κοινωνικό αγαθό, λαϊκή περιουσία. Μπορούν να λειτουργήσουν για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών με μια δασική πολιτική που θα εξασφαλίζει την προστασία και την ολοκληρωμένη διαχείρισή τους, την ανάπτυξή τους ως βασικού τομέα της πρωτογενούς παραγωγής, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα την οικολογική τους ανόρθωση, μόνο στο πλαίσιο ενός ριζικά διαφορετικού δρόμου ανάπτυξης.
Το ΚΚΕ απευθύνει κάλεσμα προς όλους τους εργαζόμενους. Τονίζει την ανάγκη να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας.
Η προστασία και η αξιοποίηση των δασικών οικοσυστημάτων, της γης προς όφελος του λαού, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την οργανωμένη παρέμβαση του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Με εφαλτήριο την πάλη για τη διασφάλιση των δασικών συστημάτων, την αποτροπή της επέκτασης της δράσης των μονοπωλιακών ομίλων στα δάση, την απόσυρση του νέου νόμου για τα δάση, την ανατροπή της δασοκτόνας κρατικής πολιτικής και των αντιλαϊκών νόμων, που καταστρέφουν τα δάση, ανασυντάσσουμε τις δυνάμεις μας. Οργανώνουμε τον αγώνα μας με στόχο την κοινωνικοποίηση της γης και του συνόλου των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και την αξιοποίησή τους κάτω από επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό - λαϊκό έλεγχο, για την ολόπλευρη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών σε κατοικία, αναψυχή, εργασία, διακοπές. Η ανάπτυξη, που υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και εξασφαλίζει ισόρροπη σχέση του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον, απαιτεί έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, απαιτεί το δρόμο της αποδέσμευσης απ' την ΕΕ και μονομερούς διαγραφής του χρέους με εργατική - λαϊκή εξουσία.
Με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα Νερού (22/3/2014)
Ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, όπου το νερό, τα τρόφιμα, η γη, οι δασικές εκτάσεις αποτελούν εμπορεύματα, έχει ως αποτέλεσμα 900 εκατομμύρια άνθρωποι (τα 400 εκατ. παιδιά) να μην έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό, το 39% του παγκόσμιου πληθυσμού να στερείται βασικών εγκαταστάσεων υγιεινής, το 43% να μην έχει ευχερή πρόσβαση σε δίκτυο ύδρευσης, 3.575.000 άνθρωποι σε όλον τον κόσμο να πεθαίνουν το χρόνο (τα 1.577.000 παιδιά) από ασθένειες που σχετίζονται με το νερό.
Η στρατηγική επιλογή της ΕΕ για ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των υδάτινων πόρων, του πόσιμου νερού, έχει συνδιαμορφωθεί με όλες τις αστικές κυβερνήσεις, – και τη σημερινή δικομματική συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, – με την άμεση ή έμμεση στήριξη όλων των κομμάτων του ευρωμονόδρομου και των παρατάξεών τους στην Τοπική Διοίκηση, μαζί και του ΣΥΡΙΖΑ.
Η πολιτική της ΕΕ επιβάλλει νέα αντιλαϊκή πολιτική τιμολόγησης του νερού και ένα νέο σχέδιο προστασίας των ευρωπαϊκών υδάτων. Η κοινοτική οδηγία - πλαίσιο αξιοποιεί το μανδύα της προστασίας του υδατικού περιβάλλοντος και της καλής κατάστασης των υδατικών σωμάτων, για να προωθήσει την αύξηση της τιμολόγησης του νερού, ιδιαίτερα στον αγροτικό τομέα και στη λαϊκή κατανάλωση στις πόλεις. Η επίκληση της προστασίας του περιβάλλοντος είναι υποκριτική, αφού υπάρχουν τεχνολογίες και τεχνικές λύσεις που επιτρέπουν την εξοικονόμηση της κατανάλωσης νερού χωρίς αλλαγή της τιμολογιακής πολιτικής και επιβάρυνσης των λαϊκών στρωμάτων.
Στη χώρα μας, οι κυβερνήσεις της άρχουσας τάξης προωθούν, με αφορμή και τη δημοσιονομική διαχείριση, την εκχώρηση της ΕΥΔΑΠ, της ΕΥΑΘ και των δημοτικών επιχειρήσεων ύδρευσης - αποχέτευσης, σε μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους, με απολύσεις και νέα χαράτσια σε βάρος της λαϊκής οικογένειας. Ταυτόχρονα, οι μονοπωλιακοί όμιλοι, παράγοντας με γνώμονα την κερδοφορία τους, εξακολουθούν να δηλητηριάζουν τα επιφανειακά και υπόγεια νερά, μαζί και το πόσιμο νερό.
Αυτή η πολιτική της ιδιωτικοποίησης του νερού δεν είναι τυχαία. Αποτελεί τμήμα της γενικότερης πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων, που εφαρμόζονται σε όλους τους τομείς και κλάδους της οικονομίας, σε ολόκληρη την ΕΕ, και έχουν ως στόχο τη διασφάλιση της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων, απελευθερώνοντας νέα πεδία κερδοφορίας για τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαιά τους. Για το λόγο αυτό κωδικοποιούνται σε όλες τις σχετικές οδηγίες της ΕΕ, αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της πολιτικής της.
Στον αντίποδα αυτής της πολιτικής, το ΚΚΕ προβάλλει τη θέση ότι το νερό είναι κοινωνικό αγαθό και η διαχείρισή του προς όφελος του λαού προϋποθέτει ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και εργατικό έλεγχο. Σ' αυτό το πλαίσιο ο Ενιαίος Κρατικός Φορέας Διαχείρισης του νερού θα σχεδιάζει, θα υλοποιεί και θα ελέγχει τη διαχείριση του νερού, με γνώμονα το σύνολο των κοινωνικών αναγκών. Για να ανοίξει ο δρόμος προς αυτή τη μόνη ελπιδοφόρα διέξοδο της εργατικής εξουσίας, οι σημερινοί αγώνες ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ, οι αγώνες για φθηνό, ποιοτικό νερό για όλους τους εργαζόμενους, για πλήρη, σταθερή εργασία των εργαζομένων στον κλάδο με διασφάλιση των δικαιωμάτων τους, πρέπει να στοχεύουν στη συνολική ανατροπή της κοινοτικής πολιτικής εμπορευματοποίησης του νερού. Για να έχει ο αγώνας συνέχεια, διάρκεια και νικηφόρα προοπτική πρέπει να προτάξει την απαίτηση να ικανοποιηθεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών και όχι να επιλέξει το δήθεν "λιγότερο επώδυνο μοντέλο" εμπορευματοποίησης του νερού, να συγκεντρώνει δυνάμεις προς το μονόδρομο ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών, το δρόμο της αποδέσμευσης απ' την ΕΕ και μονομερούς διαγραφής του χρέους με εργατική - λαϊκή εξουσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.