Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

Η επέτειος των 100 χρόνων από την απελευθέρωση του Αμυνταίου

Για τον εορτασμό της Ιστορικής Επετείου της Νοεμβρίου 1912 σε ανάμνηση της απελευθέρωσης της πόλης από τον Τουρκικό ζυγό, καθορίζονται οι εξής εκδηλώσεις στο δήμο Αμυνταίου:

5 Νοεμβρίου 2012, ημέρα Δευτέρα

- Ομιλίες σε ειδικές συγκεντρώσεις στα Σχολεία, Δημόσιες Υπηρεσίες, Οργανισμούς Δημοσίου Δικαίου, κ.λ.π.
- Σημειώνεται ότι στα Σχολεϊα οι ομιλίες θα γίνουν τις δύο (2) τελευταίες ώρες διδασκαλίας.
- Οι ομιλητές για τους μαθητές - μαθήτριες θα ορισθούν από τους Διευθυντές Λυκείων, Γυμνασίων και Δημοτικών Σχολείων.
-
6 Νοεμβρίου 2012 ημέρα Τρίτη
Γενικός Σημαιοστολισμός από ογδόης πρωινής ώρας της 6ης Νοεμβρίου μέχρι και τη δύση του ηλίου όλων των Δημοσίων, Δημοτικών, Καταστημάτων Ν.Π. και Ι.Δ, ιδιωτικών καταστημάτων και οικιών,
• Φωταγώγηση από τη δύση του ηλίου της ημέρας της εορτής μέχρι τις πρωινές ώρες της επομένης όλων των Δημοσίων, Δημοτικών Καταστημάτων και των Καταστημάτων Ν.Π.Δ.Δ. και Ι.Δ. καθώς και των κοινόχρηστων χώρων,
ΩΡΑ 07:30: Θα σημάνουν χαρμόσυνα οι καμπάνες όλων των Εκκλησιών.
ΩΡΑ 08:30: Επίσημη Έπαρση της Σημαίας στο χώρο του μνημείου στην Τ.Κ. Ροδώνα του Δήμου Αμυνταίου από τμήμα Στρατού.
ΩΡΑ 09:30: Επίσημη Δοξολογία στον Ιερό Ναό Αγ, Κωνσταντίνου και Ελένης του Δήμου Αμυνταίου.
Μετάβαση στο Τ.Α. Ροδώνα
ΩΡΑ 10:30: Επιμνημόσυνη Δέηση στο Ηρώο της Τ.Κ. Ροδώνα
Κατάθεση Στεφάνων
Σιγή ενός λεπτού στη μνήμη αυτών που έπεσαν για την πίστη και την Πατρίδα.
Εθνικός Ύμνος.
Μετάβαση στο Αμύνταιο
ΩΡΑ 12:00: Παρέλαση μπροστά από τους Επίσημους στη οδό Τρύφωνα Χατζή (Νότια Δημοτικού Πάρκου, παράλληλα με τη σιδηροδρομική γραμμή Αμυνταίου -Φλώρινας) των μαθητών Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης και Τμημάτων των Ενόπλων Δυνάμεων.
Ομιλία Ταγματάρχη Πεζικού Ιωάννη Μπλάγα στη Λέσχη Αξιωματικών Φρουράς Αμυνταίου.

4 σχόλια:

  1. Tη συμπλήρωση 100 χρόνων ανελευθερίαs??????? Tο ελληνικό κράτος διατάζει την επιτροπή να αλλάξει το χάρτη της χώρας με συνοπτικές διαδικασίες. Με το διάταγμα της 17ης Σεπτεμβρίου 1926, επιτρέπεται “ίνα μεταβληθώσι ξενόφωνα ή κακόηχα ονόματα συνοικισμών, πόλεων ή κωμών”. Σε κάθε νομαρχία, συγκροτείται υποεπιτροπή μετονομασιών υπό την προεδρία του νομάρχη. Εκτός των εκπαιδευτικών, συνιστάται η συμμετοχή σε αυτή “δημοσίων υπαλλήλων και εντοπίων προσώπων, δυναμένων να συντελέσωσιν εις τον επιδιωκόμενον σκοπόν”. Μετά τη μετονομασία, “απαγορεύεται απολύτως η χρήσις των παλαιών ονομάτων”. Η παράβαση της απαγόρευσης, “αποτελεί πταισματικήν παράβασιν τιμωρουμένην με πρόστιμον μέχρις 100 δραχμών, ή με κράτησιν μέχρι 10 ημερών” [Χουλιαράκης 1975, σ. 344 – 345].

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το χωριό Μπίραλτσι το 1912 είχε περίπου 700 κατοίκους, οι μισοί από τους οποίους ήταν Τούρκοι και οι άλλοι μισοί εθνικά Μακεδόνες. Το ίδιο και στην πόλη Κάιλαρι (Πτολεμαίδα). Ο πληθυσμός της την περίοδο εκείνη, 3000 κάτοικοι, ήταν αποκλειστικά τούρκικος. Αυτή η κατάσταση ήταν χαρακτηριστική και σε όλη την ευρύτερη περιοχή, υπήρχαν δηλαδή μακεδόνικα και τούρκικα χωριά, με εξαίρεση την Μπλάτσα, βλάχικο χωριό. Ελληνικό χωριό δεν υπήρχε ούτε για δείγμα. Σε τέτοια περίπτωση, εάν γίνεται λόγος για απελευθέρωση, όπως παρουσιάζει ο ελληνικός εθνικισμός, θα ήταν ενδιαφέρον να μας εξηγήσει πως είναι δυνατό ο ελληνικός στρατός να απελευθέρωσε τον τούρκικο πληθυσμό από τους Τούρκους; Ή να απελευθέρωσε το μακεδόνικο πληθυσμό, ο οποίος μέσω των κινημάτων του (επανάσταση του Ίλιντεν, ΒΜΡΟ κτλ.) είχε δείξει ξεκάθαρα ότι αγωνιζόταν για δημιουργία εθνικού μακεδόνικου κράτους; Ποιοί ήταν οι Έλληνες που απελευθερώθηκαν; Από την άλλη πλευρά, το μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού που σήμερα εορτάζει μέσω τέτοιου είδους εκδηλώσεων, εγκαταστάθηκε στην περιοχή πολλά χρόνια αργότερα από την ,,απελευθέρωση,, αυτή. Οι πρόγονοί τους ίσως ούτε καν γνώριζαν για τη Μακεδονία και ακόμη περισσότερο για την περιοχή Κάιλαρι-Πτολεμαίδα και εγκαταστάθηκαν εκεί όλως τυχαίως από τις ελληνικές αρχές την περίοδο 1922-1923, ως πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και τον Πόντο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Στις περιοχές του τμήματος της Μακεδονίας που εντάχθηκαν το 1913 στην σύνθεση του ελληνικού βασιλείου. Ο εθνικά μακεδόνικος πληθυσμός αποτελούσε την μέγιστη πλειοψηφία στην περιοχή του Κόστουρ-Καστοριάς, της Πρέσπας, του Λέριν-Φλώρινας, του Κάιλαρι-Πτολεμαίδας, του Μέγκλεν-Αλμωπίας, του Βόντεν-Έδεσσας, του Κούκουςς-Κιλκίς, του Πάζαρ-Γιαννιτσών, όπως και στα περισσότερα χωριά της περιοχής Νέγκουςς-Νάουσας, Σέρσκο-Σερρών, Ντραμ-Δράμας και επίσης μεγάλο ποσοστό Μακεδόνων ζούσε στην περιοχή Σόλουν-Θεσσαλονίκης, Μπερ-Βέροιας και μικρότερο ποσοστό στις περιοχές Κατερίνης και Καβάλας. Επίσης, η ελληνική εθνική προπαγάνδα έδωσε ιδιαίτερη σημασία και στην πόλη Σόλουν-Θεσσαλονίκη. Εκείνη την περίοδο ήταν ένα κοσμοπολίτικο κέντρο με κυρίαρχο τον εβραϊκό πληθυσμό, όπου οι Έλληνες έρχονταν τρίτοι μετά τους Τούρκους. Επίσης εκεί ζούσε μεγάλος αριθμός Μακεδόνων, Βουλγάρων, Αρμενίων, Ουκρανών, Ισπανών, Ενετών, Ρομά κτλ.

    Με άλλα λόγια ,,100 χρόνια από την απελευθέρωση,,!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το Αμύνταιο είναι κωμόπολη του νομού Φλώρινας, σε απόσταση 33 χιλιομέτρων από την πόλη της Φλώρινας. Υπάγεται διοικητικά στον ομώνυμο δήμου Αμυνταίου και σύμφωνα με την απογραφή του 2001 διαθέτει πληθυσμό 3.636 κατοίκων.
    Η ονομασία της κωμόπολης το 15ο αιώνα ήταν Συροβίτσεβο. Η ονομασία αυτή με διάφορες παραλλαγές απαντάται έως την απελευθέρωση από τους Τούρκους. Εμφανίζεται και ως Σουροβίτσεβο, Σούροβιτς και τελικά Σόροβιτς. Το όνομα αυτό σχετίζονταν με την πηγή μεταλλικού νερού του γειτονικού Ξυνού Νερού Πρβ. και Σουρωτή Θεσσαλονίκης. Μετονομάστηκε το 1928 σε Αμύνταιο, προς τιμήν του τοπικού άρχοντα της Λυγκηστίδας και στρατηγού του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Αμύντα.
    http://el.wikipedia.org

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.