Άρχοντας Δημήτρης: Γιατί ΔΕΝ κατεβαίνω στις εκλογές.

Πολλή συζήτηση έγινε στο Αμύνταιο για το αν θα κατέβω ως υποψήφιος στις εκλογές με τον Πάνο Καμμένο και τους Ανεξάρτητους Έλληνες, αφού από κάποιο τερτίπι της τύχης (στο οποίο συμμετείχα κι εγώ είναι η αλήθεια), βρέθηκε άθελά μου το όνομά μου γραμμένο στην ιστοσελίδα του κινήματος του Πάνου Καμμένου Ανεξάρτητοι Έλληνες, μαζί με άλλους 3 υποψηφίους. Το όνομά μου μάλιστα βρέθηκε και στις ιστοσελίδες και τα ιστολόγια της Φλώρινας. Λόγω ενός μικρού μπερδέματος, δόθηκε η εντύπωση ότι κατεβαίνω (ή ότι ήθελα) στις εκλογές. Όχι, ΔΕΝ κατεβαίνω. Αν και θα ήθελα να βοηθήσω το κίνημα των Ανεξάρτητων Ελλήνων με την παρουσία μου στο ψηφοδέλτιο, σοβαροί προσωπικοί λόγοι με εμποδίζουν να αφοσιωθώ σε κάτι τέτοιο. Από την στιγμή που αδυνατώ να αφοσιωθώ στην παρούσα φάση, η παρουσία μου στο ψηφοδέλτιο θα ήταν επιζήμια. Εξάλλου υπάρχουν υποψήφιοι, οπότε η διαδικασία των εκλογών μπορεί να κυλήσει ομαλά άνευ εμποδίων και χωρίς την παρουσία μου. Ευχαριστώ όμως όλους για τα ενθαρρυντικά τους λόγια.
Αν και στηρίζω όλα τα αντιμνημονιακά κόμματα, σε αυτές τις εκλογές θα δώσω την στήριξή μου στους Ανεξάρτητους Έλληνες. Ανάμεσα στους δύο μεγάλους αντιμνημονιακούς ηγέτες που μιλάνε για ένωση όλων των αντιμνημονιακών δυνάμεων, τον Πάνο Καμμένο και τον Αλέξη Τσίπρα, θα προτιμήσω τον Πάνο Καμμένο. Οι λόγοι είναι απλοί: Ο Πάνος Καμμένος είναι μια απίστευτα δημοκρατική φωνή, που βάζει στην διαβούλευση τους υποψηφίους του και τους στόχους του κινήματος και μιλάει προσωπικά με απλούς πολίτες μέσα από τα διαδικτυακά μέσα ενημέρωσης. Ο Πάνος Καμμένος έχει εκφράσει ανοιχτά τις πατριωτικές του ανησυχίες, καταγγέλλοντας για παράδειγμα σχέδιο αυτονόμησης/ανεξαρτητοποίησης της Θράκης, και μιλάει συνέχεια για την τιμωρία όλων όσων φταίνε, ακόμα και για τους Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου.
Την ίδια ώρα, πολιτικές συνιστώσες μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ (ΟΧΙ όμως και ο Αλέξης Τσίπρας που είναι η λαμπρότερη φωνή της αριστεράς) βαφτίζουν Τούρκους τους μουσουλμάνους στη Θράκη, χωρίς να τους νοιάζει ούτε ότι οι Πομάκοι (οι ίδιοι οι Πομάκοι το καταγγέλλουν) καταπιέζονται από ανθελληνικούς παράγοντες για να αφελληνιστούν, χωρίς να τους νοιάζει τι λέει η συνθήκη της Λωζάνης για τους μουσουλμάνους της Θράκης που εμείς τους κάνουμε Τούρκους με την αδιαφορία μας. Με την μη στήριξή μου, πιστεύω ότι αδικώ τον πραγματικά άξιο Αλέξη Τσίπρα, γιατί κι αυτός πρόσφατα έχει εκφράσει έντονα τις πατριωτικές του ανησυχίες, αλλά πολλοί από την παράταξή του με κάνουν και νιώθω ανασφάλεια για την πατρίδα μου και το μέλλον της.
Για τον Κουβέλη ότι κι αν πω θα είναι λίγο: Ένα από τα πρώτα άτομα που πήρε υπό την πολιτική του σκέπη είναι η Ρεπούση, η ιστορικός που αποδεδειγμένα επιδοτήθηκε οικονομικά από εξωτερικές δυνάμεις για να συγγράψει το βιβλίο – έκτρωμα της ιστορίας που χαρακτήριζε την σφαγή της Σμύρνης ως συνωστισμό. Το ότι είναι ιστορικός δεν σημαίνει και ότι το έργο της ήταν επιστημονικά γραμμένο. Το σύνολο των ιστορικών της χώρας μας (εκτός από το τρίο του ΣΚΑΪ), αλλά και η Ακαδημία Αθηνών απέρριψαν το έργο της ως μη επιστημονικό. Γιατί άραγε του είναι τόσο χρήσιμη στον Κουβέλη; Αυτή η κίνηση μοιάζει περισσότερο σαν ένδειξη υποταγής σε κάποια «ανώτερη δύναμη». Είναι επίσης και ένας κακός οιωνός: Το ίδιο έκανε ο Παπανδρέου όταν έγινε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Έβαλε μέσα την Ρεπούση. Για τον Κουβέλη εξάλλου, θα τολμήσω να κάνω και μια πρόβλεψη: Μετεκλογικά, αν δεν βγαίνει κυβέρνηση συνεργασίας ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, θα μπει και αυτός μέσα.
Για τους Οικολόγους, στην Φλώρινα ο Μιχάλης Πετράκος και ο κύκλος του, έχουν κάνει φανταστική δουλειά με το τρένο και όχι μόνο, και θεωρώ τον Πετράκο από τις αξιότερες πολιτικές μορφές του νομού Φλώρινας. Όμως οι απόψεις της κεντρικής γραμμής από Αθήνα και Θεσσαλονίκη για την εξωτερική πολιτική και τα εθνικά θέματα με βρίσκουν κάθετα αντίθετο, σε σημείο που δεν μπορώ να το παραβλέψω.
Για τον φίλο μου τον Στέλιο που αναρωτιέται πως γίνεται ένας αριστερός να ψηφίζει έναν πρώην βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, θα του απαντήσω τα εξής:
Οι ιδεολογικές παρατάξεις που ξέραμε έχουν πεθάνει. Όσοι δεν το πιστεύουν, ας κάνουν μια αναζήτηση στους λόγους του βρετανού ευρωβουλευτή Nigel Farage. Όλοι όσοι έχουν δει τους πύρινους λόγους του στην ευρωβουλή, τον έχουν καταχειροκροτήσει ενθουσιασμένοι.

http://www.youtube.com/watch?v=_TE_kCu6vGA
http://www.youtube.com/watch?NR=1&feature=endscreen&v=Yij2zJ_KLEk
http://www.youtube.com/watch?v=ZVdVsLiQu4U
http://www.youtube.com/watch?v=7tQ1ylp_qYc

Όταν ξεναγήθηκα στο Ευρωκοινοβούλιο, ζήτησα να μου δείξουν την θέση του Nigel Farage. Η θέση ενός κόμματος σε οποιαδήποτε βουλή, δείχνει την ιδεολογία του, σύμφωνα βέβαια με τον παλαιό ιδεολογικό διαχωρισμό. Όταν λοιπόν μου έδειξαν που κάθεται, έμεινα άναυδος! Δεν έχει καμία σχέση με την αριστερά όπως την ξέρουμε, παρόλο που δεν υπάρχει ούτε ένας αριστερός που να έχει δει τους πύρινους λόγους του και να μην τον έχει χειροκροτήσει ενθουσιασμένος. Τότε λοιπόν κατάλαβα ότι το παιχνίδι έχει αλλάξει.
Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι οι παρατάξεις έτσι όπως τις ξέραμε έχουν πεθάνει. Η καλύτερα, δεν μπορούν να υπάρξουν ιδεολογίες μια τέτοια δύσκολη εποχή. Δεν μπορεί να καίγεται το σπίτι σου κι εσύ να συζητάς ακόμα για το πώς θα κυβερνηθεί.
Δεν υπάρχει πλέον δεξιά, αριστερά κέντρο κλπ. Έχουμε δυο βασικές ιδεολογίες, και κάποιες αποχρώσεις αυτών. Υπάρχουν οι νεοφιλελεύθεροι, που σημαίνει στυγνός καπιταλισμός και κυριαρχία των αγορών έναντι των ανθρώπων και οι Δημοκράτες, που ζητούν πραγματική δημοκρατία και εξουσία στον λαό με περιορισμό των αγορών. Είναι προφανές ότι το κεντροαριστερό ΠΑΣΟΚ και η κεντροδεξιά ΝΔ το γύρισαν στον νεοφιλελευθερισμό και θα συνεργαστούν μετά τις εκλογές, με τον Κουβέλη ως άσσο στο μανίκι. Ταυτόχρονα, δυνάμεις από την αριστερά και την δεξιά, σε ένα τερτίπι της Ιστορίας συναντώνται, και να μην σας κάνει εντύπωση αν τους δείτε μετεκλογικά να συνεργάζονται.