Το νου μας και στην Ευρώπη…

Του Χρήστου Αντωνίου

Ποτέ ξανά πόλεμος, ποτέ ξανά σκοταδιστικός φανατισμός και τυραννία, ποτέ ξανά κοινωνική αδικία, ποτέ ξανά ρατσισμός, θρησκευτική μισαλλοδοξία και φασισμός.
Αυτή ήταν η πρωταρχική ιδέα, πάνω στην οποία χτίστηκε το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το εγχείρημα αυτό, εδώ και 60 χρόνια έφερε ειρήνη, ευημερία, δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη, ελεύθερη μετακίνηση και αναζήτηση εργασίας, που φάνταζαν ουτοπία σε όσους ζούσαν τη δεκαετία του 50 και πριν. Με την ευρωπαϊκή ενοποίηση η οικονομική ανάπτυξη των χωρών μελών προχώρησε με γρήγορους ρυθμούς. Δημιουργήθηκε ενιαία αγορά και ενιαίο νόμισμα. Δημιουργήθηκαν υπηρεσίες με πρωταρχικό σκοπό την εξυπηρέτηση των πολιτών.
Δυστυχώς μέσα στην ευρωπαϊκή οικογένεια, όλα τα παιδιά δεν ήσαν συνετά, καθώς μερικά ήταν αρκετά, σπάταλα και απείθαρχα, που απομύζησαν τις επιδοτήσεις ανάπτυξης με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν ανισότητες και διαφορές. Και σαν να μην έφτανε αυτό η Ευρώπη είχε και από τα έξω να αντιμετωπίσει σε ένα αρκετά ανταγωνιστικό περιβάλλον ισχυρά αναδυόμενες οικονομίες (Κίνα, Ρωσία, Ινδία, Βραζιλία κ.α). Ξαφνικά το υπάρχον ευρωπαϊκό οικοδόμημα φάνηκε πόσο ημιτελές και ευάλωτο ήταν. Τώρα προβάλλει όσο ποτέ άλλοτε το ερώτημα: Πως θα πορευθεί στο μέλλον η Ευρώπη; Την κατάσταση για το μέλλον της, έρχεται να δυσκολέψει και ένα ρεύμα «αντιευρωπαϊσμού» που γίνεται εμφανές, όλο και περισσότερο σε συνδυασμό με εθνικιστικές και λαϊκιστικές ρητορικές που εκπέμπονται από διάφορα κόμματα των κρατών μελών.
Με στόχο το μέλλον, την ανάπτυξη και την ευημερία των λαών της Ευρώπης ο δρόμος που θα μας οδηγήσει προς τα εκεί είναι αναγκαστικά μονόδρομος. Είναι αυτός που δείχνει περισσότερη Ευρώπη ή ενοποιημένη Ευρώπη. Μόνο μια οικονομικά δυνατή Ευρώπη θα μπορέσει με αξιοπρέπεια να σταθεί πλάι στους ισχυρούς του μέλλοντος. Μπορούμε να φανταστούμε μόνο για λίγο τα σημερινά κράτη που αποτελούν την Ευρωπαϊκή Ένωση κατακερματισμένα, φτωχά και αδύναμα μπρος τα μεγαθήρια του μέλλοντος; H πορεία προς την ενοποίηση και στη συνέχεια προς την οικονομική ισχυροποίηση δεν είναι εύκολη υπόθεση. Εκτός από τα υπαρκτά προβλήματα: γήρανση του πληθυσμού, μεταναστευτική πολιτική, πτώση της ανταγωνιστικότητας, έχει να αντιμετωπίσει και τους εθνικούς εγωισμούς που καλλιεργούν οι ηγέτες των κρατών μελών.
«Αντί αυτή την κρίσιμη ιστορική συγκυρία οι ηγέτες των Ευρωπαϊκών κρατών, να δουλεύουν πυρετωδώς επιταχύνοντας τη σύγκλιση, αναλίσκονται σε εθνικιστικές ρητορείες, σε θεατρινίστικες κορώνες και οργανώνουν φιέστες “εθνικής υπερηφάνειας” δηλαδή, μίσους και αναμόχλευσης παθών. Αντί οι δικοί μας ηγέτες να αναδείξουν την πραγματική δύναμη που συνεπάγεται η συμμετοχή σε υπερεθνικούς σχηματισμούς και στη συνδιαμόρφωση του μέλλοντος της ηπείρου μας, φοβίζουν τους οπαδούς τους, ότι θα χάσουν το “πατρόν” της φουστανέλας. Αντί η Ελλάδα να σύρει πρώτη το χορό μιας ευρωπαϊκής αναγέννησης διαθέτοντας ό,τι καλύτερο έχει σε ανθρώπους και ιδέες, καθηλώνεται από τους μίζερους πολιτικάντηδες στο ρόλο του επαρχιώτη “ζήτουλα”, που επιβιώνει εξαπατώντας και εκβιάζοντας», παρατηρεί ο Θάνος Τζήμερος..
Αντί να είναι οι Ευρωεκλογές η ευκαιρία ώστε να επιλέξουμε και να στείλουμε τους καλύτερους στο Ευρωκοινοβούλιο, το οποίο είναι το μοναδικό μέτρο πίεσης που έχουμε όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες, ακόμη και προς την ευρωνομεκλατούρα που αποφασίζει, τις καταντάμε να είναι κάτι που δεν είναι. Τα διάφορα κομματικά επιτελεία βλέπουν τις ευρωεκλογές ως την πρόβα τζενεράλε των εθνικών εκλογών. Απαξιώνουν το ευρωκοινοβούλιο τοποθετώντας στα ψηφοδέλτια τους, διάσημους και δημοφιλείς (τραγουδιστές, ηθοποιούς, ποδοσφαιριστές) πλην όμως αδαείς για τις Βρυξέλες. Το Ευρωκοινοβούλιο απαιτεί γνώση και επάρκεια, ιδίως τώρα που θα πρέπει να γίνουν σοβαροί σχεδιασμοί για το μέλλον της Ευρώπης. Βέβαια τη δουλειά τους κάνουν τα κόμματα, αφού βρίσκουν ψηφοφόρους που «τσιμπούν» στα ονόματα των τηλεαστέρων.
Στις Ευρωεκλογές του 2014 θα ψηφίσουν 504 εκατομμύρια ψηφοφόροι από 28 χώρες, για να εκλέξουν 751 ευρωβουλευτές. Ακούγοντας τους ετεροδημότες αυτές τις μέρες, ότι δεν θα πάνε στον τόπο τους να ξαναψηφίσουν την ερχόμενη Κυριακή εικάζω ότι οι ευρωεκλογές θα έχουν μεγάλη αποχή και αυτό θα είναι πολύ αρνητικό γεγονός.
Αν σκεφτούμε ότι κυκλοφόρησε ένα σποτάκι από το Ευρωκοινοβούλιο με τον τίτλο:” This time it’s different” και είναι στα αλήθεια διαφορετικές, εξαιτίας της συμμετοχής των λαϊκιστικών και ακροδεξιών κομμάτων που αντιστρατεύονται το όραμα της ενοποιημένης Ευρώπης.
Στον αγώνα συμμετοχής του λαού στις ευρωεκλογές, ώστε να αποφευχθεί η άνοδος των ναζιστικών μορφωμάτων συμμετέχει σε καμπάνια ενεργά και δραστήρια ο Ράινερ Ες, εγγονός του διοικητή του Άουσβιτς Ρούντολφ Ες. Έχει βάλει ως κύριο μέλημα της ζωής του να ευαισθητοποιήσει τους μικρούς μαθητές έναντι του κινδύνου του ρατσισμού και του αντισημιτισμού. Δήλωσε δε για τον παππού του ότι «Προκάλεσε μεγάλο πόνο στην οικογένειά μας, όχι μόνο στα παιδιά του αλλά και στους απογόνους του για τις επόμενες δεκαετίες. Από γενιά σε γενιά, κουβαλάμε τον ίδιο σταυρό, αυτόν που εκείνος έβαλε στους ώμους μας»
Για τις εκλογές σήμερα, αλλά και την άλλη Κυριακή ο Ράινερ μας προτρέπει:
«Μην ξεχάσετε ποτέ. Να Ψηφίζετε».