Η ομιλία του Στ. Μπίρου στο συνέδριο της ΓΣΕΕ

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Το 35ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ είναι ιστορικής σημασίας για τους εργαζόμενους και το συνδικαλιστικό κίνημα.
Ζούμε σε μια εποχή όπου η παγκοσμιοποίηση έχει καταφέρει να επικρατήσει σε όλα τα επίπεδα. Η πολιτική που εφαρμόζετε διεθνώς είναι αυτή που υπηρετεί το κεφάλαιο, τις συναλλαγές και το τραπεζικό σύστημα. Η οικονομική κρίση στη χώρα μας είναι συνέπεια των πολιτικών αυτών και δυστυχώς οι επιπτώσεις στους πολίτες και τους εργαζόμενους είναι ολέθριες, με ανυπολόγιστο το κόστος για το βιοτικό επίπεδο και τη συνοχή της κοινωνίας.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση διαχειριζόμενη την οικονομική κρίση δεν ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις και τις ανάγκες των πολιτών, αλλά υιοθέτησε τα συμφέροντα των τραπεζιτών και των αγορών. Οι αγώνες και η κατοχύρωση των εργασιακών δικαιωμάτων και συνδικαλιστικών ελευθεριών καταστρατηγούνται από το κεφάλαιο και την κεντρική εξουσία και χρειάζεται η ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος για να ισχυροποιήσει και να επαναφέρει στη σωστή τους βάση, τα δικαιώματα των εργαζομένων και των πολιτών, όχι μόνο στη χώρα μας αλλά σε πανευρωπαϊκό και σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η αδυσώπητη εμμονή του κεφαλαίου για μεγαλύτερα κέρδη και η εξαθλίωση των ανθρώπων στη φτώχεια και την ανεργία είναι μια εξέλιξη που ο χρονικός της ορίζοντας είναι περιορισμένος, θα ανατραπεί από τις εξελίξεις αλλά και από τους λαούς οι οποίοι παράγουν τον πλούτο.
Η χώρα μας βιώνει μια πρωτόγνωρη οικονομική κρίση. Η κατάσταση της οικονομίας και η επιτήρηση των μεγεθών από την τρόικα και τους δανειστές οδηγούν την κοινωνία και τους πολίτες στην εξαθλίωση και τον οικονομικό μαρασμό.
Η πολιτική τήρησης του μνημονίου και των δεσμεύσεων που μας επιβάλει η τρόικα έχουν οδηγήσει χιλιάδες εργαζόμενους στην ανεργία και αντίστοιχα έχουν αφαιρέσει από τον παραγωγικό ιστό της χώρας το 30% του ΑΕΠ.
Η κοινωνία βιώνει σκληρές στιγμές εξαθλίωσης και ανέχειας. Το αυτονόητο δικαίωμα στην εργασία αποτελεί παρελθόν. Τα νοικοκυριά αδυνατούν πλέον να συντηρηθούν από την ανελέητη φοροεπιδρομή που έχει εξαπολυθεί δίχως τέλος.
Η ανεργία χτυπάει κόκκινο, με τους νέους και τις γυναίκες να καταρρίπτουν το αρνητικό πανευρωπαϊκό ρεκόρ. Με τη Φλώρινα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, να έχει ξεπεράσει το 30% της στατικής ανεργίας και το 35% της πραγματικής ανεργίας.
Τα λουκέτα αποτελούν καθημερινή πρακτική του εμπορικού κόσμου της πόλη μας και η ερημοποίηση των αγορών είναι η κυρίαρχη εικόνα της πόλης.
Οι εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι:
Με τις απολύσεις. Τις εφεδρείες. Τις μειώσεις στους μισθούς του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα. Τις καθυστερήσεις στους απομένοντες μισθούς τους, προς όφελος ΠΑΝΤΑ των εργοδοτών.
Την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, των ελεύθερων διαπραγματεύσεων και τις αλλαγές στις μορφές απασχόλησης ακόμα και σε κερδοφόρους κλάδους να αποτελούν προϊόντα ωμής βίας. Να βάζουν τέλος σε κάθε κεκτημένο, σε κάθε αποτέλεσμα αιματηρού αγώνα που έχει δοθεί στο όνομα του εργαζόμενου, τον οποίο οι κυβερνώντες θέλουν να καταστήσουν παθητικό υποκείμενο.
Η στοχοποίηση των συνταξιούχων και η δίχως προηγούμενο αφαίμαξη των μικρόσυνταξιούχων δεν μπορεί παρά να έχει ως στόχο την πλήρη εξόντωση τους. Με τα νέα μέτρα βάζουν ακόμα πιο βαθιά το μαχαίρι και κόβουν ακόμη και τις χαμηλές συντάξεις.
Η «αποξήλωση» του κοινωνικού κράτους με την κατάργηση και αρπαγή των οργανισμών Εργατικής Εστίας & Κατοικίας, που δημιουργήθηκε με δικά μας λεφτά, είναι απαράδεκτη και σε καμία περίπτωση δεν υιοθετείτε από τους εργαζόμενους και την κοινωνία.
Η κατάσταση στον χώρο της υγείας μοιάζει μη αναστρέψιμη και χιλιάδες ασφαλισμένοι που πλήρωναν και πληρώνουν στα ταμεία τους αγοράζουν από την τσέπη τους τα φάρμακα τους.
Η ενέργεια, και οι δημόσιοι οργανισμοί έχουν μπει σε πωλητήριο με επιλογές της κυβέρνησης και του ιδιωτικού μονοπωλίου σε βάρος των καταναλωτών. Το δημόσιο εγκαταλείπει τους τελευταίους πόρους ανάπτυξης τη στιγμή που οι κυβερνήσεις έχουν το θράσος και μιλούν για ανάπτυξη.
Δεν υπάρχουν περιθώρια ανοχής. Οι Ευρωπαίοι αλλάζουν καθημερινά τη στάση τους και οι κυβερνήσεις μας ανταποκρίνονται με ευκολία στις ορέξεις τους.
Η Φλώρινα αργοπεθαίνει στην απομόνωση και στην ανεργία. Τα τελευταία δέκα χρόνια η ανάπτυξη είναι άγνωστη λέξη για μας. Όμως η οπισθοδρόμηση και η αφαίρεση ζωτικών παραγωγικών μονάδων είναι πλέον η καθημερινή πρακτική κυβερνήσεων και υπουργείων.
Η σκανδαλώδης πρακτική που ακολουθείτε τα τελευταία χρόνια σε βάρος της Φλώρινας δεν έχει προηγούμενο. Πάνω από 20δις € ανεκμετάλλευτος πλούτος παραμένει στα αζήτητα. Τα διαπλεκόμενα συμφέροντα αδυνατούν να συμφωνήσουν ποιος θα ωφεληθεί περισσότερο από την παραχώρηση των λιγνιτικών κοιτασμάτων στο νομό της Φλώρινας. Η κυβέρνηση εμπλεκόμενη στις διαδικασίες αντί να συμβάλει και να δώσει διέξοδο στο πρόβλημα υπηρετεί ιδιωτικά συμφέροντα και κωλυσιεργεί σε βάρος της εθνικής οικονομίας, της τοπικής οικονομίας, των θέσεων απασχόλησης και της ανάπτυξης της περιοχής.
Εδώ και 12 χρόνια το ελληνικό δημόσιο αδυνατεί ή δεν θέλει να αποφασίσει σε ποιον θα παραχωρήσει τα ιδιωτικά ορυχεία της περιοχής, με αποτέλεσμα η πιο σύγχρονη μονάδα ηλεκτροπαραγωγής στη χώρα μας να λειτουργεί με καύσιμο εισαγόμενο από τη Βουλγαρία και την Τουρκία, ενώ υπάρχουν εκατοντάδες εκατομμύρια τόνοι στο υπέδαφος της περιοχής μας.
Η τιμή του πετρελαίου ανέβηκε και η κάθε οικογένεια έχει επιβαρυνθεί πολύ περισσότερο από το αντίστοιχο περσινό διάστημα. Η εξίσωση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης με του πετρελαίου κίνησης είναι η τελειωτική βολή για κάθε νοικοκυριό.
Οι πολιτικοί μας είναι ανίκανοι ή δε θέλουν να πατάξουν την λαθρεμπορία στα καύσιμα, την εισφοροδιαφυγή στα ασφαλιστικά ταμεία, την φοροδιαφυγή των μεγάλων ιδιωτικών κεφαλαίων, τη διαφθορά στους δημόσιους οργανισμούς και την υγεία, αλλά γνωρίζουν πολύ καλά να μειώνουν τους μισθούς να κόβουν τις συντάξεις και να νομοθετούν σε βάρος των εργαζομένων γυρίζοντάς μας στην εποχή του μεσαίωνα και της ολιγαρχίας.
Θα πρέπει άμεσα, να σταματήσουν να στοχοποιούν τους εργαζόμενους και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Να πάρουν μέτρα πραγματικής ανάπτυξης. Μέτρα που θα ενισχύουν τους εργαζόμενους, θα δημιουργούν νέες και σταθερές θέσεις εργασίας. Τους λέμε πως η πρόοδος θα έρθει μέσα από την ενίσχυση των χαμηλόμισθων, των χαμηλοσυνταξιούχων, μέσα από την ανάπτυξη.
Δεν θα μείνουμε θεατές τις ανίκανης, εγκληματικής πολιτικής τους. Είναι συνένοχοι, ηθικοί αυτουργοί της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί και πρέπει να τιμωρηθούν. Είναι καιρός το συνδικαλιστικό κίνημα να αναθεωρήσει τη στάση του απέναντι στα κόμματα και τις πολιτικές που εφαρμόζονται για τους εργαζόμενους και την κοινωνία.
Πιστεύω ότι θα πρέπει να αλλάξουμε το σάπιο κατεστημένο που δημιούργησε όλα αυτά τα χρόνια τις στρεβλώσεις και την ανισσόροπη οικονομική κατάσταση, πριμοδοτώντας στην επιχορήγηση του κεφαλαίου και των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων, τα οποία όμως δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και δεν αξιοποίησαν τον πλούτο προς όφελος της χώρας και της κοινωνίας.
Ενωμένοι μπορούμε ν’ αλλάξουμε την Ελλάδα!!!
Σας ευχαριστώ!!!