Η Ικανή και Αναγκαία Συνθήκη για την Επανάσταση

Του Παντελή Μιντεκίδη

Επ’ αφορμή ενός αποσπάσματος (της κατακλείδας) της ανάρτησης: «Κύπρος: Το δεύτερο Ρωσικό βήμα, του Απ. Αποστολόπουλου», στο μοναδικής σπουδαιότητας μπλογκ: ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ-ΕΠΑΜ, δημοσιεύω και τα ακόλουθα συμπληρωματικώς.

Το απόσπασμα:
«Μόνο ένας λαός που σέβεται τον εαυτό του και είναι αποφασισμένος να υπερασπιστεί αυτά που θεωρεί ιερά του και όσια, μπορεί να σταθεί όρθιος και να εμπνεύσει ακόμα και τον σεβασμό των γκάνγκστερ.»

Βέβαια, τέτοιος λαός που να πληροί τις παραπάνω προϋποθέσεις:
• «που σέβεται τον εαυτό του»
• «είναι αποφασισμένος να υπερασπιστεί αυτά που θεωρεί ιερά του και όσια»
• «μπορεί να σταθεί όρθιος»
• «να εμπνεύσει ακόμα και τον σεβασμό των γκάνγκστερ»
σήμερα αντικειμενικώς δεν υπάρχει, όχι μόνον στην Ελλάδα αλλά πουθενά στον πλανήτη.

Εκείνο το οποίο με κάθε βεβαιότητα μπορεί να ισχυριστεί κάποιος είναι ότι ο πληθυσμός που εγκαταβιεί σήμερα στην Ελλάδα είναι ένα άθλιο αγελαίο λαΐδιον του οποίου κάθε κίνηση καθορίζεται από τις ανάγκες του απολύτως ατομικού σαρκίου του, δηλαδή των απόλυτων αντανακλαστικών του -όπου το δεύτερο και τρίτο σύστημα σήμανσης κατά Pavlov φαίνεται να έχει εντελώς ακυρωθεί- χωρίς να αχνοφαίνεται ουδεμία άξια λόγου συλλογική κοινωνικής διάστασης αντανάκλαση, πέραν της γνωστής προσιδιάζουσας προς τα συμπαθή γκνού του Σερεγκέτι:
Ο σώζων εαυτόν, σωθήτω.
Μα είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοιας έντασης κοινωνική δράση χωρίς να προκαλείται ίχνος απειλητικής κοινωνικής αντίδρασης;
Βεβαιότατα! Δεν το βλέπετε!!
Και φυσικά ουδόλως στερείται ερμηνείας …

Οι πρωτοπόρες δυνάμεις, μετά την «επινόηση» ενός επαναστατημένου ή έστω εξεγερμένου λαού, σαν τον περιγραφόμενο στο ανωτέρω απόσπασμα, οφείλουν καταρχάς να τον «κατασκευάσουν» ρεαλιστικώς και εν τέλει να τον οδηγήσουν στην απελευθέρωση εαυτών και αλλήλων …
Οι πρωτοπόροι αρχηγοί στην ιστορία όπως ο Χαμουραμπί, ο Φίλιππος, ο Καίσαρ, ο Τσενγκίς Χαν, ο Κάρολος ο Μέγας, Βασίλειος Β’ ο Μακεδών, ο Μέγας Πέτρος, ο Λένιν, ο Μουσταφά Κεμάλ (που τον έκανε «μεγάλο» η γελοιότητα των Ελλήνων), ο Χίτλερ, ο Γκάντι, ο Μάο, ο Μέγας Στάλιν και πολλοί άλλοι, εμπειρικώς εγνώριζαν -με εξαίρεση τους Λένιν και Στάλιν και εν μέρει τον Μάο που το εγνώριζαν και θεωρητικώς- ότι λαΐδια ενίοτε μπορούν να μετεξελιχθούν σε σπουδαίους ιστορικούς λαούς. Σήμερα γνωρίζουμε ότι στην κατασκευή ή συντήρηση λαών δεν συμμετέχουν οι πρωτοπόρες δυνάμεις μιας κοινωνίας, αλλά αποκλειστικώς και μόνον οι αντιδραστικές. Άλλωστε ο πανίσχυρος και πανούργος συνειδησιακός έλεγχος των λαϊδίων (ΜΜΕ, παιδεία, τέχνη, θρησκεία, …) ευρίσκεται στα χέρια της αντιδραστικής άρχουσας τάξης και είναι γνωστόν τοις πάσι πως: rubbish in, rubbish out ..., γι αυτό άλλωστε σήμερα δεν εμφανίζονται σπουδαίοι ιστορικοί λαοί, παρά μόνον υπάκουοι υπήκοοι. Σήμερα, ακόμη χειρότερα, ούτε καν πάνω στις προϋποθέσεις ανάδειξης τέτοιων λαών είναι σε θέση να επέμβουν οι επαναστατικές πρωτοπορείες, αφού αυτές οι προϋποθέσεις ευρίσκονται εντελώς απόμακρα από την οποιαδήποτε δυνατότητα επέμβασής τους, χωρίς φυσικά να είναι αμέτοχες ευθυνών και αυτές οι πρωτοπορείες …

Είναι ακριβώς το σύστημα των παραγωγικών σχέσεων, και η βαθμίδα ανάπτυξης αυτών των σχέσεων πέριξ ενός αενάως και όλο και πιο βιαίως εξελισσόμενου και αναπτυσσόμενου συστήματος παραγωγικών δυνάμεων (αλλά και κάθε παραγωγική δύναμη είναι έκφραση μιας παραγωγικής σχέσης, ίδε «Αθλιότητα της Φιλοσοφίας») -σε συνδυασμό πάντοτε με την εκάστοτε παγκόσμια συγκυρία- που ιστορικώς αναλαμβάνουν αυτό το έργο της κατασκευής και επαναστατικής προπαρασκευής λαών, και τότε, αλλά μόνον σε συνθηματολογικό επίπεδο, καλούνται να παίξουν τον ρόλο τους προτάξεις του είδους «ιερά και όσια» τις οποίες υπό άλλες συνθήκες είναι γνωστό σε ποιο μέρος το σώματός τους τα λαΐδια τις έχουν μονίμως γραμμένες.

Έχουν πλήρη επίγνωση οι αντιδραστικές τάξεις (και κάστες) αυτής της χαμερπούς κατάστασης των λαών και για αυτό φαίνονται όλως ψύχραιμες, προπετείς και δεσποτικές στις εμφανίσεις μπροστά τους. Άλλωστε στην συγκεκριμένη συγκυρία επιτιθέμενες στις δεινοπαθούσες χώρες δεν ίστανται μόνον οι άρχουσες τάξεις τους (που και αυτές χτυπιούνται, αλλά αμύνονται υπό την αιγίδα των λαών τους, και φυσικά, οι λαοί την δεδομένη στιγμή θα τις κατασφαγιάσουν όλες αυτές έως τρίτης γενεάς …), δεν ίστανται μόνον οι παγκόσμιες αντιδραστικές τάξεις και κάστες, αλλά πολύ χειρότερα, επιτιθέμενα ίστανται τα τρισάθλια «βολεμένα» -κατά τον μηδενικό βαθμό αυτογνωσίας τους- λαΐδια των μητροπόλεων του συσσωρευμένου παγκόσμιου καπιταλιστικού πλούτου, των οποίων η αθλιότητα φθάνει μέχρι του σημείου να λαμβάνουν τα όπλα και να τα στρέφουν κατεναντίον των δεινοπαθούντων λαϊδίων λίγα χιλιόμετρα νοτιότερα, παρακολουθώντας για πολλοστή φορά τα «επιτεύγματα» του καπιταλισμού που ψυχορραγεί, ήτοι το δράμα της ανθρωπότητας:
Λαΐδιον εναντίον λαϊδίου.

Ωστόσο οι επαναστάτες δεν θα πρέπει να αδημονούν, πολύ περισσότερο δεν θα πρέπει να απογοητεύονται, διότι το απολύτως βέβαιον επί του προκειμένου είναι ότι τάχιστα και συντριπτικά θα νικήσουν και τους τοκογλύφους και τους δοσίλογους: Τα μαθηματικά ουδέποτε διαψεύσθηκαν μέχρι σήμερα!
Παρά λοιπόν το γεγονός ότι και οι αντικειμενικές συνθήκες δείχνουν να έχουν σαπίσει από την υπερβολική ωριμότητα στα μάτια των επαναστατών (η κοινωνικοοικονομική σαπίλα ζέχνει), ο υποκειμενικός παράγον παρουσιάζει απογοητευτική υστέρηση (η ατομική σαπίλα μόλις και μετά βίας άρχισε να αναδύεται) και τούτο, ακριβώς διότι μία προϋπόθεση δεν φαίνεται να έχει εισέτι εκπληρωθεί ολικώς:
Δεν είναι άλλη από την προϋπόθεση της παρατεταμένης μακροκρίσης και των υποφερόμενων επαναλαμβανόμενων εντός αυτής μικροκρίσεων.
Αυτή είναι η τελευταία προϋπόθεση που απομένει να εκπληρωθεί πριν ξεσπάσει η εθνοκοινωνική επανάσταση.
Τούτο μάλιστα επέρχεται αναποδράστως:

Αφού οι τοκογλύφοι και οι ντόπιοι δοσίλογοι θα έχουν καταληστέψει τον πλούτο της πατρίδας του λαϊδίου, αλλά και την ατομική περιουσία κάθε ενός νοικοκυριού ξεχωριστά, κάποιοι ολίγοι, την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενοι, θα εισέλθουν σε φάση εθνικοταξικής αφυπνίσεως, ενώ η βαθέως υπνούσα πλειονότητα θα παραμείνει τοιούτη, παλινδρομούσα άλλοτε προς το στρατόπεδο των κατακτητών και δοσίλογων και άλλοτε προς το στρατόπεδο της επανάστασης, αναλόγως με τα ταξίματα.
Είναι γνωστό κάτι τοιούτους ελληναράδες νοικοκυροπούστηδες τί τους «αφαίρεσε» ο Κολοκοτρώνης, ενώ οι επαναστατικές δυνάμεις μια χαρά τους έχουν χαρτογραφημένους είτε πρόκειται για στελέχη είτε για ψηφοφόρους είτε για δειπνούντες είτε για υπνούντες …
Είναι μάλιστα τοιούτου φυράματος υπάνθρωποι, που μετά τον ιστορικό κατασφαγιασμό των τοκογλύφων και των δοσιλόγων θα βγουν από τα κιβούρια τους με θούριους υπέρ των αγώνων τους για τα «ιερά και όσια» του έθνους.
Αλλά ας κρατήσουν καλά στο μυαλό τους ότι αυτή η φορά θα είναι και η τελευταία τους …

Η προαναφερθείσα μη εισέτι εκπληρωθείσα συνθήκη προκειμένου να ξεσπάσει η επανάσταση, στην γλώσσα της Επιστήμης της Επανάστασης διατυπώνεται με απόλυτη μαθηματική ακρίβεια στο ακόλουθο.
ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΣ ΘΕΩΡΗΜΑ
Η ικανή και αναγκαία συνθήκη ώστε ένας κοινωνικοοικονομικός σχηματισμός να ευρεθεί σε επαναστατική εποχή είναι τα εξής δύο ιστορικοχρονικώς μεταβαλλόμενα οικονομικά μεγέθη να γίνουν τουλάχιστον προσεγγιστικώς ίσα:
Μέγεθος_1 =
«Κρίσιμος Βαθμός Δόμησης της Καπιταλιστικής Παραγωγικής Εργασίας»
Μέγεθος_2 =
«Κρίσιμο Επίπεδο Ανακαταμερισμού της Καπιταλιστικής Παραγωγικής Εργασίας»
Δηλαδή, η επανάσταση ξεσπάει τότε και μόνον τότε, όταν:
Μέγεθος_1 = Μέγεθος_2
Φυσικά τα μεγέθη 1 και 2 και κυρίως η χρονική περιοχή συνταύτισής τους, διαφέρουν σε κάθε χώρα, διότι κάθε χώρα έχει μια ιδιαίτερη δική της θέση στον παγκόσμιο καπιταλιστικό καταμερισμό εργασίας και μάλιστα αυτή η θέση της αντικειμενικά δεν μπορεί να ξεπεράσει ένα ορισμένο φράγμα το οποίο επ’ ουδενί, ιστορικοκοινωνικώ αιτίω, δεν δύναται να μετατεθεί παραπέρα.

Ένα σοβαρό επαναστατικό κόμμα -στην Ελλάδα μόλις ξεκινάει να αναδειχθεί ένα τέτοιο με τους τιτάνιους αγώνες ίσως του πιο ιδιοφυούς σήμερα οικονομολόγου της Ευρώπης …- οφείλει να υπολογίσει με ακρίβεια αμφότερα τα μεγέθη 1 και 2, μάλιστα εν κρυπτώ και παραβύστω. Οι περισσότεροι εν Ελλάδι αυτοαποκαλούμενοι Μαρξιστές της τρομάρας, αν εξαιρέσουμε την εξειδίκευσή τους στην διανομή φέιγ-βολάν με σφυροδρέπανα ή άνευ, μάλλον ποτέ δεν θα αντίκρισαν την παραπάνω στοιχειώδη Εξίσωση της Επανάστασης.

Οι αστείοι μικροαστοί λογιστάδες που περνιούνται για οικονομολόγοι, τρομάρα τους, τύπου Στουρνάρα και τηλεοπτικών προφεσοροπαπαγάλων με σημαιούλες του ευρώ, δηλαδή την σύγχρονη σβάστικα -φυσικά ο τέως νομικός Βενιζέλος δεν ήταν καν επιπέδου λογιστή, έτσι, για να καταλάβει κανείς ποιούς στέλνει η ελληνική άρχουσα κάστα στις Βρυξέλες για να «διαπραγματευθούν» με τους αετούς οικονομολόγους της ΕΕ, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ- ίσα που μπορούν να διαβάσουν ένα ιστόγραμμα.
Ωστόσο, η ποινικώς διωγμένη ΕΛΣΤΑΤ ύστερα από τις σφαλιάρες που έφαγε από την Eurostat μας προσφέρει, επιτέλους, έτοιμα σχεδόν όλα τα δεδομένα, μέσα στις στατιστικές μεταβλητές που λέγονται Εθνικοί Λογαριασμοί (National Accounts), από τους οποίους υπολογίζονται οι χρονοσειρές Μέγεθος_1 και Μέγεθος_2 και έτσι με έναν αλγόριθμο VARIMAX προσδιορίζεται σε πιά χρονική περιοχή προβλέπεται η συνταύτισή τους.
Αλλά με αυτούς τους κρυψινοηκούς λογαριασμούς της ΕΛΣΤΑΤ θα λογαριαστούμε σε κάποιες επόμενες αναρτήσεις.

Κλείνοντας θα ήθελα να επισημάνω την χολήν και το όξος που χύνουν τα ανάγωγα και φύση αήθη τσογλανομικροατικά απολειφάδια του ψευδοαριστερού χώρου που έχουν εξαντλήσει κάθε μέσον και τρόπο προκειμένου να προσβάλουν αυτούς που η ιστορία και τα καθημερινά γεγονότα δικαιώνουν.
Με τον τρόπο τους όμως μας κάνουν κάτι καλό … Η οσμή της σήψης του θανάτου που αναδύεται από τις αναίτιες σπασμωδικές τους κινήσεις, μας βοηθά να δούμε ότι καθεύδουν ή μάλλον ήδη μπήκαν στο φέρετρό τους και κατέρχονται ορμητικώς τον πολιτικό τους αδυσώπητο Αχέροντα.

ΑΡΑ, ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΩΡΑ ΜΑΣ!

Παντελής Μιντεκίδης
Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.ΠΑ.Μ.) Φλώρινας