Το ΚΚΕ Φλώρινας σχολιάζει την επικαιρότητα

Ι. Συναγωνισμός ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ στη διαχείριση της φτώχιας

** Με το κυβερνητικό πρόγραμμα που εξήγγειλε προχθές η ΝΔ αποβλέπει στη διέξοδο από την κρίση σε βάρος του λαού. Η ΝΔ δίνει ορισμένες παροχές - ψίχουλα κυριολεκτικά σε τμήματα της ακραίας φτώχειας.
** Στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν πολλά κοινά με τις κυβερνητικές εξαγγελίες του Κ. Σημίτη, του Γ. Παπανδρέου πριν την κρίση. Κινείται επίσης στη λογική «ψίχουλα στους πιο εξαθλιωμένους». Ίσως ζυγίζουν λίγο παραπάνω τα ψίχουλα του ΣΥΡΙΖΑ από τα ψίχουλα της ΝΔ. Υπόσχεται ότι θα επανέλθει ο λαός στα επίπεδα του 2009, όταν το 2009 η αγοραστική ικανότητα των Ελλήνων ήταν στα επίπεδα των αρχών της δεκαετίας του '80.
** Η κρίση δεν αφαίρεσε μόνο μισθούς και συντάξεις από τους εργαζόμενους. Έχει αφαιρέσει πολύ περισσότερα που έχουν και οικονομικό και κοινωνικό κόστος, όπως: η ακρίβεια στην Υγεία, η υποβάθμιση των υπηρεσιών Υγείας - Πρόνοιας, η υποβάθμιση της Παιδείας κλπ.
** Το ΚΚΕ έχει πρόγραμμα σήμερα λαϊκής συσπείρωσης και πάλης εναντίον οποιασδήποτε κυβέρνησης προκύψει. – Ένα πρόγραμμα το οποίο, στην πορεία, εφόσον ο λαός κατανοήσει τη δύναμή του, θα μετατραπεί σε πρόγραμμα διεκδίκησης της εργατικής - λαϊκής εξουσίας. Μιας διακυβέρνησης όπου το ΚΚΕ θα είναι ο βασικός πυρήνας.

ΙΙ. Προκλητικός ο ΣΥΡΙΖΑ
Συνεχίζει να προκαλεί ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλοντας το θέμα της «ενότητας της αριστεράς» για να υφαρπάξει ψήφους. Κατά την παρουσίαση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ ο Παναγιώτης Λαφαζάνης είπε πως «η ενότητα της αριστεράς θα γίνει μετά τις εκλογές, είτε το θέλουν οι ηγεσίες κάποιων κομμάτων, είτε όχι, γιατί το θέλει ο κόσμος της αριστεράς...» Δεν είναι η πρώτη φορά που τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ υποτιμούν το πολιτικό κριτήριο των χιλιάδων μελών, φίλων και οπαδών του ΚΚΕ, που διαμορφώνουν συλλογικά τις αποφάσεις του Κόμματος, αλλά και των χιλιάδων αριστερών και προοδευτικών ανθρώπων που στηρίζουν το ΚΚΕ. Επιμένει ο ΣΥΡΙΖΑ να παρουσιάζει όλους αυτούς σε αντιπαράθεση με τα καθοδηγητικά όργανα του ΚΚΕ, για να ενισχύσει αθλιότητες του τύπου «υπάρχει πρόβλημα στο ΚΚΕ» που φτάνει - όπως ξεδιάντροπα διαδίδουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ - μέχρι την ΚΕ και το ΠΓ. Την ίδια ώρα, βέβαια, το πρόγραμμα και οι συμμαχίες του ΣΥΡΙΖΑ με πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ, όπως η Υπουργός του 1ου Μνημονίου Κατσέλη (και πολλοί άλλοι), με στελέχη στην τοπική διοίκηση και το συνδικαλιστικό κίνημα, με τους ξεπουλημένους εργατοπατέρες που πρωτοστάτησαν στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής (όπως ο Φωτόπουλος της ΔΕΗ, ο Ραυτόπουλος της ΓΣΕΕ, κ.ά.), ακόμα και πρώην συνεργάτες του Α. Τσοχατζόπουλου, φανερώνουν τι είδους και με τι περιεχόμενο «ενότητα» επιδιώκει. Αυτή η πρόκληση πρέπει να απαντηθεί μαζικά από τους αριστερούς και ριζοσπάστες ανθρώπους στην κάλπη, στηρίζοντας το μόνο φιλολαϊκό αντίβαρο στη Βουλή και στο κίνημα, το ΚΚΕ.

ΙΙΙ. Να ηττηθεί η πολιτική τους
Όλα τα κόμματα - εκτός από το ΚΚΕ - με τον ένα ή τον άλλο τρόπο καλλιεργούν στο λαό την εξής λογική: Υπάρχει ευνοϊκός αέρας στην Ευρώπη, μπορεί να τροποποιηθεί το μνημόνιο και έτσι οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά νοικοκυριά θα ανακουφιστούν. Απευθύνονται σε ένα λαό που έχει βιώσει την απόλυτη κτηνωδία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια σε συνθήκες καπιταλιστής κρίσης, και του λένε ότι μπορούν οι λαοί μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση να ζήσουν καλύτερα.
Στις εκλογές της 17ης Ιούνη πρέπει να ηττηθεί αυτή η λογική από όπου κι αν προέρχεται. Είτε από κεντροαριστερά είτε από κεντροδεξιά σχήματα. Είναι γεγονός ότι στις 6 Μάη υπήρξε μια θετική τάση με την αποδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Αλλά δεν αρκεί μόνο η εγκατάλειψη αυτών των κομμάτων. Αυτό το θετικό βήμα δεν πρέπει να πισωγυρίσει. Γι' αυτό όμως πρέπει να ηττηθεί συνολικά η αντιλαϊκή πολιτική και στο πρόσωπο της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ, της ΔΗΜΑΡ και όλων των άλλων κομμάτων του ευρωμονόδρομου, που ακριβώς επειδή είναι υπέρ της ΕΕ, μιλούν για ανάπτυξη με ενίσχυση των επιχειρηματιών έχοντας ουσιαστικά την ίδια πολιτική.
Τα κόμματα που καλλιεργούν αυτή τη λογική θα τηρήσουν όλες τις δεσμεύσεις που απορρέουν από την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση σαν ευαγγέλιο. Κι ας κάνουν ότι δεν το θέλουν. Ξέρουν καλά ότι η όποια επαναδιαπραγμάτευση των συμφωνιών θα γίνει στο βαθμό που δεν θα επηρεαστεί καθόλου η στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το «όχι» στο μνημόνιο - «όχι» στα αντεργατικά μέτρα και το «πάση θυσία μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση» είναι δύο πράγματα ασυμβίβαστα. Η πολιτική διεξόδου που προτείνουν σημαίνει αντεργατικά μέτρα που προβλέπονται από τη στρατηγική «Ευρώπη 2020» για την ανταγωνιστικότητα και το δημοσιονομικό σύμφωνο.
Αυτό που συζητάνε στην ΕΕ είναι να δώσουν «ζεστό» χρήμα σε επιχειρηματικούς ομίλους όλης της Ευρώπης, - όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ιταλία, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία και στην Ιρλανδία, - σε μία προσπάθεια να ανακάμψει η κερδοφορία τους. Υπάρχει όμως ένας όρος που τον έχουν διατυπώσει όσο πιο καθαρά γίνεται: Να προχωρήσουν όλα τα μέτρα που έχουν σχέση με μισθούς, μεροκάματα, εργασιακές σχέσεις, κοινωνικές παροχές, Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια. Όλα αυτά θα χτυπηθούν ακόμα περισσότερο, σε όφελος των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων.
Αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, με το λαό να διαφεντεύει τον πλούτο που παράγει, φιλολαϊκή ανάπτυξη και παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν γίνεται. Δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα και ούτε πρόκειται να γίνει στο μέλλον. Είναι ασυμβίβαστο το ένα με το άλλο. Ωφελήθηκαν οι εργαζόμενοι; Υπάρχουν 1,5 εκατομμύριο άνεργοι και διαρκώς αυξάνονται. Πού πήγαν τα κοινοτικά κονδύλια για την λεγόμενη «ενίσχυση της απασχόλησης»; Στους καπιταλιστές. Στους εργαζόμενους έμεινε η ανεργία, η μερική απασχόληση, οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Μήπως είδαν προκοπή οι φτωχοί αγρότες; Όσα αγροτικά νοικοκυριά έχουν απομείνει ξεκληρίζονται κι αυτά.
Είναι σαφές λοιπόν γιατί πρέπει να ηττηθεί αυτή η πολιτική οποιοσδήποτε και αν την υποστηρίζει. Και γιατί ο λαός πρέπει να απεγκλωβιστεί από αυτή τη λογική. Στις 18 Ιούνη και μετά, πρωταγωνιστής πρέπει να είναι το εργατικό - λαϊκό κίνημα. Δεν πρέπει οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα να δώσουν πίστωση χρόνου στην καινούρια κυβέρνηση. Και γι' αυτό το λόγο έχει ιδιαίτερη σημασία να βγει ενισχυμένο το ΚΚΕ.