Εικόνα εγκατάλειψης και άναρχης δόμησης παρουσιάζει το ιστορικό κέντρο της Φλώρινας. Δεκάδες κτίσματα του 19ου αιώνα είναι υπό κατάρρευση και πολυώροφες πολυκατοικίες αμφιβόλου αισθητικής «σφηνώνονται» ανάμεσά τους.
Τα παραπάνω διαπιστώνουν οι αρχιτέκτονες Σοφοκλής Κωτσόπουλος, Ειρήνη Τζηρίνη και Ευθαλία Τσαπάνου- Κωτσοπούλου σε έρευνα που διενήργησαν στην περιοχή και θα παρουσιάσουν στο συνέδριο «Δημόσιος χώρος… αναζητείται», υπό τον τίτλο «Ιστορικό κέντρο Φλώρινας και εγκαταλελειμμένα μνημειακά τοπόσημα στο ποτάμι. Ανάγνωση και επαναπροσδιορισμός μνημείων και δημόσιου χώρου».
Η συνοικία Βαρόσι στο ιστορικό κέντρο της Φλώρινας ήταν κατά το 19ο αιώνα το ζωτικότερο και πλέον εμπορικό κομμάτι της πόλης. Σήμερα, η περιοχή δεν θυμίζει τίποτα από την αλλοτινή της δόξα. «Είναι ένα ιστορικό κέντρο που πάσχει. Αποτελεί ένα συνονθύλευμα από παλιά κτίρια, τα περισσότερα εγκαταλειμμένα, και πολυκατοικίες αμφιβόλου αισθητικής. Επίσης, το ιστορικό κέντρο δεν έχει συγκεκριμένο λειτουργικό χαρακτήρα σε κτίρια και ελεύθερους χώρους, είναι αφημένο στην τύχη του και την εργολαβική εξέλιξη», παρατηρεί ο Σοφοκλής Κωτσόπουλος.
Όπως προσθέτει ο ίδιος, χαρακτηριστικό της εγκατάλειψης είναι το γεγονός ότι το ιστορικό κέντρο, ως τμήμα του κέντρου της Φλώρινας, έχει τον υψηλότερο συντελεστή δόμησης. «Η ανακήρυξη από το υπουργείο Πολιτισμού της περιοχής σε ιστορικό τόπο έγινε χωρίς να καθοριστούν περιορισμοί στη δόμηση ή απαγορεύσεις για τις ανεγειρόμενες οικοδομές», εξηγεί ο κ. Κωτσόπουλος.
Η έρευνα των τριών αρχιτεκτόνων περιλαμβάνει μια πρόταση εξυγίανσης της συνοικίας Βαρόσι, με αρχιτεκτονική παρέμβαση σε ένα τμήμα αυτής επί του παραποτάμιου άξονα. «Είθισται τα ιστορικά κέντρα των σύγχρονων ελληνικών πόλεων να αποτελούν αυτόνομες αστικές ενότητες, αποκομμένες από τη δράση και τις εξελίξεις του υπόλοιπου ιστού, λειτουργώντας ως αξιοθέατα ή ως ψυχαγωγικά μεγακέντρα. Η πρότασή μας αποσκοπεί στο ακριβώς αντίθετο, να φέρει το δημόσιο χώρο, όχι απλά δίπλα στον ιστορικό ιστό, αλλά να τον εισάγει ως μορφή και ως λειτουργία μέσα στα ίδια τα μνημεία», τονίζουν οι ερευνητές.
Το εξεταζόμενο τμήμα οριοθετείται από δύο σημαντικά, αλλά εγκαταλειμμένα και ερειπωμένα μνημεία της πόλης, τον οθωμανικό Κουλέ, που ήταν χτισμένος σε επαφή με μεγάλη κατοικία του 19ου αιώνα και πιθανότατα αποτελούσε τμήμα της ίδιας ιδιοκτησίας, και τη μακεδονίτικη κατοικία γνωστή ως «του Καϊμακάμη». Και τα δύο μνημεία βρίσκονται εκατέρωθεν του ποταμού Σακουλέβα.
Τα δύο κτίρια είναι ιδιαίτερα σημαντικά για την ιστορία και την αρχιτεκτονική της πόλης, καθώς ο Κουλές αποτελεί το ένα από τα μόλις τρία σωζόμενα οθωμανικά κτίρια και η κατοικία του Τούρκου διοικητή αποτέλεσε σύμβολο του Μακεδονικού Αγώνα και της επαναστατικής δράσης των Φλωρινιωτών, μετά την ξαφνική αρπαγή του από τον Μακεδονομάχο Ναούμη το 1880. Δυστυχώς, σήμερα, και τα δύο εμφανίζουν εικόνα εγκατάλειψης. Ο Κουλές είναι μισογκρεμισμένος, ενώ στην κατοικία του Καϊμακάμη έχει καταστραφεί ολόκληρος ο όροφος.
Οι τρεις αρχιτέκτονες προτείνουν την αποκατάσταση των δύο μνημείων και την κατασκευή διαγώνιας γέφυρας, που θα ενώνει τα δύο μνημεία και θα αποτελεί σημείο αναφοράς πολιτιστικών δράσεων στην περιοχή (εικαστικών εκθέσεων και συναυλιών). Επίσης, προτείνεται το μνημείο του Καϊμακάμη να στεγάσει Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα. Στόχος είναι η όλη περιοχή να αποτελέσει τόπο δράσης των καλλιτεχνών της πόλης.
«Δημιουργείται έτσι μια ανοιχτή περιοχή διαφόρων αλλά συμβατών χρήσεων, περιοχή έκφρασης, συνάντησης και περιπλάνησης στην καρδιά του ιστορικού κέντρου, στο γραφικότερο και χαρακτηριστικότερο τμήμα της πόλης, το οποίο σήμερα παραμένει ουσιαστικά ανενεργό. Δημιουργείται ένας χώρος πληθώρας εφήμερων και πολυσυλλεκτικών δραστηριοτήτων που προκαλεί
Πηγή: kathimerini.gr
Τα παραπάνω διαπιστώνουν οι αρχιτέκτονες Σοφοκλής Κωτσόπουλος, Ειρήνη Τζηρίνη και Ευθαλία Τσαπάνου- Κωτσοπούλου σε έρευνα που διενήργησαν στην περιοχή και θα παρουσιάσουν στο συνέδριο «Δημόσιος χώρος… αναζητείται», υπό τον τίτλο «Ιστορικό κέντρο Φλώρινας και εγκαταλελειμμένα μνημειακά τοπόσημα στο ποτάμι. Ανάγνωση και επαναπροσδιορισμός μνημείων και δημόσιου χώρου».
Η συνοικία Βαρόσι στο ιστορικό κέντρο της Φλώρινας ήταν κατά το 19ο αιώνα το ζωτικότερο και πλέον εμπορικό κομμάτι της πόλης. Σήμερα, η περιοχή δεν θυμίζει τίποτα από την αλλοτινή της δόξα. «Είναι ένα ιστορικό κέντρο που πάσχει. Αποτελεί ένα συνονθύλευμα από παλιά κτίρια, τα περισσότερα εγκαταλειμμένα, και πολυκατοικίες αμφιβόλου αισθητικής. Επίσης, το ιστορικό κέντρο δεν έχει συγκεκριμένο λειτουργικό χαρακτήρα σε κτίρια και ελεύθερους χώρους, είναι αφημένο στην τύχη του και την εργολαβική εξέλιξη», παρατηρεί ο Σοφοκλής Κωτσόπουλος.
Όπως προσθέτει ο ίδιος, χαρακτηριστικό της εγκατάλειψης είναι το γεγονός ότι το ιστορικό κέντρο, ως τμήμα του κέντρου της Φλώρινας, έχει τον υψηλότερο συντελεστή δόμησης. «Η ανακήρυξη από το υπουργείο Πολιτισμού της περιοχής σε ιστορικό τόπο έγινε χωρίς να καθοριστούν περιορισμοί στη δόμηση ή απαγορεύσεις για τις ανεγειρόμενες οικοδομές», εξηγεί ο κ. Κωτσόπουλος.
Η έρευνα των τριών αρχιτεκτόνων περιλαμβάνει μια πρόταση εξυγίανσης της συνοικίας Βαρόσι, με αρχιτεκτονική παρέμβαση σε ένα τμήμα αυτής επί του παραποτάμιου άξονα. «Είθισται τα ιστορικά κέντρα των σύγχρονων ελληνικών πόλεων να αποτελούν αυτόνομες αστικές ενότητες, αποκομμένες από τη δράση και τις εξελίξεις του υπόλοιπου ιστού, λειτουργώντας ως αξιοθέατα ή ως ψυχαγωγικά μεγακέντρα. Η πρότασή μας αποσκοπεί στο ακριβώς αντίθετο, να φέρει το δημόσιο χώρο, όχι απλά δίπλα στον ιστορικό ιστό, αλλά να τον εισάγει ως μορφή και ως λειτουργία μέσα στα ίδια τα μνημεία», τονίζουν οι ερευνητές.
Το εξεταζόμενο τμήμα οριοθετείται από δύο σημαντικά, αλλά εγκαταλειμμένα και ερειπωμένα μνημεία της πόλης, τον οθωμανικό Κουλέ, που ήταν χτισμένος σε επαφή με μεγάλη κατοικία του 19ου αιώνα και πιθανότατα αποτελούσε τμήμα της ίδιας ιδιοκτησίας, και τη μακεδονίτικη κατοικία γνωστή ως «του Καϊμακάμη». Και τα δύο μνημεία βρίσκονται εκατέρωθεν του ποταμού Σακουλέβα.
Τα δύο κτίρια είναι ιδιαίτερα σημαντικά για την ιστορία και την αρχιτεκτονική της πόλης, καθώς ο Κουλές αποτελεί το ένα από τα μόλις τρία σωζόμενα οθωμανικά κτίρια και η κατοικία του Τούρκου διοικητή αποτέλεσε σύμβολο του Μακεδονικού Αγώνα και της επαναστατικής δράσης των Φλωρινιωτών, μετά την ξαφνική αρπαγή του από τον Μακεδονομάχο Ναούμη το 1880. Δυστυχώς, σήμερα, και τα δύο εμφανίζουν εικόνα εγκατάλειψης. Ο Κουλές είναι μισογκρεμισμένος, ενώ στην κατοικία του Καϊμακάμη έχει καταστραφεί ολόκληρος ο όροφος.
Οι τρεις αρχιτέκτονες προτείνουν την αποκατάσταση των δύο μνημείων και την κατασκευή διαγώνιας γέφυρας, που θα ενώνει τα δύο μνημεία και θα αποτελεί σημείο αναφοράς πολιτιστικών δράσεων στην περιοχή (εικαστικών εκθέσεων και συναυλιών). Επίσης, προτείνεται το μνημείο του Καϊμακάμη να στεγάσει Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα. Στόχος είναι η όλη περιοχή να αποτελέσει τόπο δράσης των καλλιτεχνών της πόλης.
«Δημιουργείται έτσι μια ανοιχτή περιοχή διαφόρων αλλά συμβατών χρήσεων, περιοχή έκφρασης, συνάντησης και περιπλάνησης στην καρδιά του ιστορικού κέντρου, στο γραφικότερο και χαρακτηριστικότερο τμήμα της πόλης, το οποίο σήμερα παραμένει ουσιαστικά ανενεργό. Δημιουργείται ένας χώρος πληθώρας εφήμερων και πολυσυλλεκτικών δραστηριοτήτων που προκαλεί
Πηγή: kathimerini.gr
Με μια πρώτη ανάγνωση η πρόταση των αρχιτεκτόνων ακούγεται όμορφη και ενδιαφέρουσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι να γίνει κάτι στην περιοχή του Σακουλέβα (και όχι μόνο εκεί). ΚΑΤΙ... Οτιδήποτε.
Η Φλώρινα είναι παρθένο τοπίο απο πλευράς ανάπτυξης και αξιοποίησης των χώρων της. Είναι όμως τόσο μικροί αυτοί που κρατούν τις τύχες στα χέρια τους που δεν μπορούν αυτόν τον τόπο να τον πάνε απο το 0 (μηδέν) έστω στο ένα (1). Πρόκειται για παγκόσμια πρωτιά ανικανότητας.
θα ήταν περισσοτερο πρωτοτυπο να προσεγγισουν με νέες προτάσεις την αστική μορφή και ανάπτυξη της πόλης από την περιοδο της δεκαετίας του 1970 και μετά.
ΑπάντησηΔιαγραφήεναλλακτικά μια μελέτη για τα πολλά συγκροτήματα εργατικών - προσφυγικών κατοικιών. κουράζει η "εμμονή" με το ποτάμι
Πως είναι δυνατόν η καθύλην αρμόδια επί σειρά ετών ως Διευθύντρια Πολεοδομίας και αρμόδια για την εκδοση όλων αυτών των άσχημων πολυκατοικιών σήμερα να ομιλεί; Πως δόθηκαν αυτοί οι συντελεστές δόμησης; Ας αναλάβουν κάποιοι τις ευθύνες τους απέναντι στην σημερινή κατάσταση. Δεν είναι σωτήρες οι άνθρωποι που έδωσαν δουλειά εξέδοσαν οικοδομικές άδειες για να έχουν δουλειά οι εργολάβοι....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπευθυνόμενος προς τον αρχιτέκτωνα - συντάκτη του άρθρου έχω να παρατηρήσω τα εξής: α) Απ' ότι είμαι σε θέση να γνωρίζω, καθ' ύλην αρμόδια υπηρεσία είναι η Διεύθυνση πολεοδομίας και πολεοδομικών εφαρμογών. Αν βρεις ποιοί υπηρετούσαν στην υπηρεσία αυτή κατά το μακρό διάστημα που συντελέσθηκαν οι καταστροφικές παρεμβάσεις στην περιοχή, ίσως μπορέσουν να σου εξηγήσουν που οφείλεται η σημερινή κατάντια. β) Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί το ενδιαφέρον περιορίζεται μόνον στην περιοχή: "Βαρόσι". Παλαιά κτίσματα που παραπέμπουν στην περίοδο της απελευθέρωσης της πόλης υπάρχουν σχεδόν σε όλο το μήκος του ποταμού, τουλάχιστον μέχρι την πλατεία ηρώων, αλλά και από την άλλη πλευρά, μέχρι τη γέφυρα του Αγίου Γεωργίου. Ίσως θα ήταν φρόνιμο, ειδικοί επιστήμονες - γνώστες αυτών των θεμάτων να παρέμβουν ΤΩΡΑ, προκειμένου να διασωθούν και αυτά τα κτίσματα.
ΑπάντησηΔιαγραφή