Μοναδικό, σε ολόκληρη την Ευρώπη είναι το αιωνόβιο δάσος αρκεύθων στον Άγιο Γεώργιο των Ψαράδων, που αποτέλεσε και τον λόγο που ανακηρύχτηκε η περιοχή των Πρεσπών «Εθνικός Δρυμός». Μάλιστα, το ξύλο των αρκεύθων, που πολλοί τα αποκαλούν «κέδρα των Πρεσπών» χρησιμοποιείτο χρόνια στην περιοχή για τα στραβόξυλα των βαρκών, τα παλούκια των φραχτών, αλλά και ως διακοσμητικά στις ξύλινες οροφές.
«Είναι τόσο γερό το ξύλο που ακόμα συναντάμε πασσάλους για φράχτες που φτιάχτηκαν πριν από έναν αιώνα και δεν έχουν πάθει τίποτα!» λέει χαρακτηριστικά στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο επιστημονικός συνεργάτης της Εταιρίας Προστασίας Πρεσπών (ΕΠΠ), Γιώργος Φωτιάδης.
Τα δάση αρκεύθου αποτελούν μια σπάνια σύνθεση φυτών και δέντρων, με τρία είδη αρκεύθων, δρυς, γαύρους, κρίνα, ίριδες και πολλά άλλα είδη φυτών. Στην ελληνική Πρέσπα, εκτός από την περιοχή του Αγίου Γεωργίου, όπου εμφανίζονται άρκευθοι μεγάλης ηλικίας, υπάρχουν άλλα δύο παρόμοια δάση, στο Βροντερό και στον οικισμό των Ψαράδων.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι η Ελλάδα αποτελεί την μοναδική χώρα, από τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου έχουν καταγραφεί αυτά τα δάση, ενώ ο συγκεκριμένος τύπος οικοτόπου έχει καταγραφεί μόνο στην Πρέσπα.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
«Είναι τόσο γερό το ξύλο που ακόμα συναντάμε πασσάλους για φράχτες που φτιάχτηκαν πριν από έναν αιώνα και δεν έχουν πάθει τίποτα!» λέει χαρακτηριστικά στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο επιστημονικός συνεργάτης της Εταιρίας Προστασίας Πρεσπών (ΕΠΠ), Γιώργος Φωτιάδης.
Τα δάση αρκεύθου αποτελούν μια σπάνια σύνθεση φυτών και δέντρων, με τρία είδη αρκεύθων, δρυς, γαύρους, κρίνα, ίριδες και πολλά άλλα είδη φυτών. Στην ελληνική Πρέσπα, εκτός από την περιοχή του Αγίου Γεωργίου, όπου εμφανίζονται άρκευθοι μεγάλης ηλικίας, υπάρχουν άλλα δύο παρόμοια δάση, στο Βροντερό και στον οικισμό των Ψαράδων.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι η Ελλάδα αποτελεί την μοναδική χώρα, από τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου έχουν καταγραφεί αυτά τα δάση, ενώ ο συγκεκριμένος τύπος οικοτόπου έχει καταγραφεί μόνο στην Πρέσπα.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.