Μήπως έχουμε τρελαθεί τελικά;

Η παραίτηση της κυβέρνησης, έπειτα από ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα στην διαχείριση της εξουσίας, δικαιολογημένα άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου από και προς όλες τις κατευθύνσεις.
Παρακολουθούμε κατάπληκτοι, σαν κάτοικοι κάποιας άλλης χώρας και όχι της Ελλάδας, της χώρας δηλαδή στην οποία ζούμε μεγαλώνουμε τα παιδιά μας και εργαζόμαστε όλοι μας, ένα θέατρο του παραλόγου!
Ξαφνικά έχουμε ξεχάσει ποιός μας έφερε εδώ που είμαστε, ποιος δηλαδή τόσα χρόνια μας έκλεβε και κατασπαταλούσε το δημόσιο χρήμα, ποιος καθιέρωσε τις νόμιμες μίζες και τα δωράκια, ποιος διέλυσε την Δημόσια Υγεία και τα νοσοκομεία μας, ποιος κατήργησε την Δημόσια παιδεία, ποιος αποδυνάμωσε την Εθνική μας άμυνα και την δημόσια τάξη, πάνω από όλα ξεχάσαμε ποιος διέλυσε την Πατρίδα μας και την έκανε βορά στα λαμόγια ντόπια και ξένα!
Ξεχάσαμε τους άστεγους, τους οικονομικά κατεστραμμένους μέσα σε μια νύχτα άνεργους, τις χιλιάδες αυτοκτονίες συνανθρώπων μας μα πάνω από όλα ξεχάσαμε την ίδια μας την πατρίδα, που ως άλλη Ιφιγένεια πέντε χρόνια τώρα σε καθημερινή βάση θυσιάζεται σε όλους τους τομείς (εσωτερικό-εξωτερικό) από νοσηρά μυαλά, τζογαδόρους πατρίδων και οικονομιών, ανθρώπους χωρίς Θεό και Πατρίδα. Υπακούουν σε ένα πράγμα μόνο, το Χρήμα. Σε βάρος άλλων πάντα, δεν τους νοιάζει αν καταστρέφουν χώρες, οικογένειες, ανθρώπους.
Και τώρα με μεγάλη μου έκπληξη βλέπω αυτούς που έπρεπε όχι μόνο να ντρέπονται να κυκλοφορούν -αφού οι μισοί και παραπάνω είναι υπόλογοι για εσχάτη προδοσία-αλλά να δίνουν και μάχες ωρυόμενοι ότι η Ελλάδα καταστράφηκε το 2015 από τον Φεβρουάριο και μετά. Τόσο απλά.
Δεν γνωρίζω αν τελικά θα πάμε σε εκλογές όπως αναμένουν όλοι, ή θα γίνει κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας -ειδικού σκοπού και ξεπουλήματος των πάντων. Με λίστα ή χωρίς λίστα δεν με νοιάζει!
Με ενδιαφέρει απόλυτα να μην διασύρεται η Πατρίδα μας. Με ενδιαφέρει να μην χάνει ο κόσμος τις δουλειές του, να μην χάνουν άνθρωποι τα σπίτια τους, να μην είναι ξέφραγο αμπέλι η Ελλάδα και πέρασμα ψυχών από την κόλαση της ανατολής στον ψεύτικο παράδεισο της Ευρώπης, μιας Ευρώπης που μόνο απαιτήσεις έχει από την μικρή Ελλάδα που άθελά της έχει γίνει το χωνευτήρι κάθε κατατρεγμένου ξεχνώντας και παραγκωνίζοντας τους ίδιους τους Έλληνες.
Με νοιάζει πραγματικά τι θα παραδώσω στα παιδιά μου επειδή κάποιοι ξέχασαν τι παρέλαβαν και τι όφειλαν να παραδώσουν.
Με νοιάζει που χιλιάδες κόσμου μεταφερόμενοι από σύγχρονους δουλέμπορους έχουν ανεξέλεγκτα κατασκηνώσει στα νησιά μας, στις πόλεις μας, στα σύνορά μας, χωρίς καμία ουσιαστική διεθνή πρόνοια .
Με νοιάζει που με σταματάνε στα φανάρια, στους δρόμους, στις πλατείες επαίτες και μου ζητούνε λεφτά για να ζήσουν, για να φάνε και δεν μπορώ και δυστυχώς δεν έχω την δυνατότητα να κάνω τίποτα γι' αυτό.
ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ
ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΝΟΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΕΣΑΣ
ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΡΕΛΑΘΕΙ ΑΚΟΜΑ
ΔΕΝ ΕΧΩ ΞΕΧΑΣΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΝ
ΕΧΩ ΣΩΑΣ ΤΑΣ ΦΡΕΝΑΣ

Π.ΓΩΓΟΣ