Οι πολιτικές προκλήσεις της αριστερής διακυβέρνησης

Του Γιώργου Νικολάου*

Υπάρχει κανείς σ’ αυτή τη χώρα που να πιστεύει ότι θα επιτευχθεί η απαιτούμενη συνταγματική πλειοψηφία των 180 βουλευτών για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας; Επομένως, τι άλλο μπορεί να σημαίνουν οι κινήσεις Σαμαρά, αν δεν είναι μία ηρωική έξοδος από το ετοιμόρροπο οικοδόμημα της εξουσίας, κτισμένο με ετερόκλητα και ασύνδετα μεταξύ τους υλικά;

Όσο πολιτικά αμοραλιστής και αν είναι κανείς, δεν μπορεί να καμώνεται εσαεί ότι η εύθραυστη κοινοβουλευτική πλειοψηφία του, του δίνει το δικαίωμα να παίρνει κρίσιμες για τον τόπο αποφάσεις, όταν τόσο οι Ευρωεκλογές όσο και η γενικώτερη εκτίμηση για τη σημερινή δύναμη των κομμάτων δείχνουν ότι έχει απολέσει την πολιτική νομιμοποίηση άσκησης της εξουσίας.
Εκλογές λοιπόν, μέσα σε κλίμα πολιτικής δυσωδίας, αλλά και έντονου προβληματισμού για την πορεία της χώρας, με ένα λαό στα όρια της εξαθλίωσης, με τη δημοκρατία μας ακρωτηριασμένη και την εθνική αξιοπρέπεια ταπεινωμένη από τον τρόπο που κυβερνήθηκε επί μία πενταετία. Πέντε είναι, κατά τη γνώμη μου, τα δεινά που συσσώρευσε στον τόπο μας η απερχόμενη διακυβέρνηση, τα οποία παραθέτω με αξιολογική σειρά: εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας, περιφρόνηση των αρχών και των κανόνων δημοκρατικής λειτουργίας του Πολιτεύματος, κατάλυση του κοινωνικού κράτους, ανακατανομή του εθνικού πλούτου προς όφελος των ισχυρών και φτωχοποίηση μεγάλης μερίδας του πληθυσμού.
Ωστόσο, οι ψηφοφόροι μεθαύριο είναι σίγουρο ότι θα αντιστρέψουν την παραπάνω σειρά, θέτοντας ως προτεραιότητα την οικονομική ανακούφισή τους και την ανακοπή της πορείας προς την παντελή ένδεια του νοικοκυριού τους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, που όπως φαίνεται είναι αυτός που θα αναλάβει την ευθύνη να βγάλει τη χώρα μας από αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα και να ανακουφίσει τον πένοντα λαό, οφείλει να γνωρίζει ότι, όσο και αν οι πολίτες επείγονται να συνέλθουν οικονομικά, προτεραιότητά του πρέπει να είναι η θεραπεία των τεσσάρων πρώτων στρεβλώσεων, οι οποίες οδήγησαν νομοτελειακά και στην πέμπτη.
Το οικονομικό πρόγραμμα που εξαγγέλθηκε στη Θεσσαλονίκη αποτελεί, αναμφίβολα, ένα πρώτο και απαραίτητο βήμα για την άμεση ανακούφιση του λαού και θα πρέπει να εφαρμοστεί. Από κει και πέρα, όμως, προκειμένου η Αριστερά να αποτελέσει την αξιόπιστη και σοβαρή πρόταση για μια άλλη διακυβέρνηση, θα πρέπει να μείνει προσηλωμένη στον ιδεολογικό πυρήνα της που υπαγορεύει την προάσπιση της λαϊκής – και κατ’ επέκταση της εθνικής – κυριαρχίας, τη ρήξη με τα συμφέροντα των «δυνατών», την υπεράσπιση του κοινωνικού κράτους και την εκμετάλλευση του εθνικού πλούτου προς όφελος όλων των πολιτών. Όλα τα παραπάνω αποτελούν την ειδοποιό διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από τα αστικά κόμματα της δεξιάς, της κεντροδεξιάς ή και της σοσιαλδημοκρατίας.
Αυτός είναι ο δύσκολος δρόμος, το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να πορευτεί με τη στήριξη του λαού, ο οποίος δεν είναι αυτονόητο ότι θα έχει αποδεχθεί στο σύνολό της και την πολιτική του πλατφόρμα. Είναι απαραίτητες, λοιπόν, οι ευρύτερες συμμαχίες και συμφωνίες, πάντα, όμως, μέσα σε ένα πλαίσιο αρχών που δεν θα αλλοιώνουν την αριστερή ιδεολογική φυσιογνωμία του και την πολιτική του πρόταση. Είναι μία δύσκολη, αλλά απαραίτητη άσκηση ισορροπιών για την προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας, την οποία, επιτέλους, η Αριστερά θα πρέπει να αναλάβει, προκειμένου να περάσει από το στάδιο της διαμαρτυρίας σε αυτό της υπεύθυνης κυβερνώσας παράταξης.

* Ο Γιώργος Νικολάου είναι αναπληρωτής καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων