Zοῦμε σέ ἕναν κόσμο πού φλυαρεῖ συνεχόμενα γιά τήν ἀγάπη χωρίς ὅμως νά ἀγαπᾶ ἀληθινά. Αὐτός, ὁ ἴδιος κόσμος, ἀποσυνέδεσε τήν ἀγάπη ἀπό τήν ταπείνωση μέ ἀποτέλεσμα ἡ ἀγάπη νά ἔχει μεταβληθεῖ ἀπό κενωτική πορεία πρός τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπο σέ ἐγωιστική κτητικότητα.
Ἀγαποῦμε αὐτούς πού μᾶς ἀγαποῦν, πού μᾶς ἀποδέχονται, πού μᾶς ἀναγνωρίζουν, πού μᾶς προσφέρουν.
Σέ ἀντίθετη περίπτωση περιφρονοῦμε καί μισοῦμε.
Δυστυχῶς, οἱ σύγχρονες κοινωνίες στήριξαν τίς δομές τους σέ αὐτό τό μοντέλο «ἀγάπης», στό ἐγωκεντρικό, μέ ἀποτέλεσμα τά τραγικά γεγονότα πού βιώνουμε σήμερα. Οἱ πόλεμοι, οἱ φόνοι, ἡ πείνα, ἡ κοινωνική ἀνισότητα, ἡ βία, ὁ ρατσισμός, ἡ δουλεία, ἡ ἀνεργία, εἶναι τέκνα τῆς κοινωνίας πού συνειδητά ἐξέβαλε τήν ταπεινή ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἀπό τόν ἰστό της καί τήν ἀντικατέστησε μέ τήν ἐγωιστική ἀγάπη τοῦ ἀνθρώπου.
Δέν πρέπει νά ξεχνοῦμε ὅτι στό βάθος κάθε κρίση, οἰκονομική, ἠθική, κοινωνική, πνευματική, δέν εἶναι τίποτα περισσότερο ἀπό κρίση ἀληθινῆς ἀγάπης.
Ἡ μεγάλη ἑορτή τῶν Χριστουγέννων ἀποτελεῖ ὄχι μόνον ὑπόμνηση τῆς μεγάλης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο, ἔτσι ὅπως ἐκδηλώθηκε στό Μυστήριο τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ἀποτελεῖ καί πρόσκληση τοῦ Οὐρανοῦ πρός τόν ἄνθρωπο νά βιώσει ἐντός του τό Μυστήριο τῆς θυσιαστικῆς ἀγάπης, τῆς ὑψοποιοῦ ταπείνωσης καί τῆς ἁγίας σιωπῆς.
Ἄς σιωπήσουμε λοιπόν, ἄς ἠσυχάσουμε ἀπό τούς θορύβους τῶν κοσμικῶν μεριμνῶν, γιά νά ἀκούσουμε καί πάλι τόν ἀγγελικό εὐαγγελισμό «ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ» (Λουκ. 2,11).
Καί ἄς σπεύσουμε νά συναντήσουμε μέσα στήν φάτνη τῆς Ἐκκλησίας τό παιδίον καί τήν μητέρα Αὐτοῦ, προσκομίζοντας τά δῶρα τῆς ἀγάπης μας καί τῆς ταπείνωσής μας.
Ἔτσι, ἀπαλλαγμένοι ἀπό ξηρούς ὀρθολογισμούς, θά ἑορτάσουμε τήν μεγάλη ἑορτή πνεματικῶς καί θά συνεορτάσουμε θυσιαστικά, μοιράζοντας τήν ἀγάπη μας σέ ὅλους αὐτούς πού τήν στεροῦνται.
Ἔτσι θά εἰρηνεύσουμε μέ τόν ἑαυτό μας, μέ τούς συνανθρώπους μας, μέ τόν Θεό μας.
Ἔτσι θά γίνουμε μιμητές Ἐκείνου, πού «ἑαυτόν ἐκένωσε μορφήν δούλου λαβών» γιά τήν σωτηρία μας.
Χριστός Ἐτέχθη ἀδελφοί.
Ἡ Χάρη τοῦ γεννηθέντος Ἰησοῦ νά εἶναι μέ ἐσᾶς καί τίς οἰκογένειές σας.
Χρόνια πολλά κι εὐλογημένα.
Ἀγαποῦμε αὐτούς πού μᾶς ἀγαποῦν, πού μᾶς ἀποδέχονται, πού μᾶς ἀναγνωρίζουν, πού μᾶς προσφέρουν.
Σέ ἀντίθετη περίπτωση περιφρονοῦμε καί μισοῦμε.
Δυστυχῶς, οἱ σύγχρονες κοινωνίες στήριξαν τίς δομές τους σέ αὐτό τό μοντέλο «ἀγάπης», στό ἐγωκεντρικό, μέ ἀποτέλεσμα τά τραγικά γεγονότα πού βιώνουμε σήμερα. Οἱ πόλεμοι, οἱ φόνοι, ἡ πείνα, ἡ κοινωνική ἀνισότητα, ἡ βία, ὁ ρατσισμός, ἡ δουλεία, ἡ ἀνεργία, εἶναι τέκνα τῆς κοινωνίας πού συνειδητά ἐξέβαλε τήν ταπεινή ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἀπό τόν ἰστό της καί τήν ἀντικατέστησε μέ τήν ἐγωιστική ἀγάπη τοῦ ἀνθρώπου.
Δέν πρέπει νά ξεχνοῦμε ὅτι στό βάθος κάθε κρίση, οἰκονομική, ἠθική, κοινωνική, πνευματική, δέν εἶναι τίποτα περισσότερο ἀπό κρίση ἀληθινῆς ἀγάπης.
Ἡ μεγάλη ἑορτή τῶν Χριστουγέννων ἀποτελεῖ ὄχι μόνον ὑπόμνηση τῆς μεγάλης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο, ἔτσι ὅπως ἐκδηλώθηκε στό Μυστήριο τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ἀποτελεῖ καί πρόσκληση τοῦ Οὐρανοῦ πρός τόν ἄνθρωπο νά βιώσει ἐντός του τό Μυστήριο τῆς θυσιαστικῆς ἀγάπης, τῆς ὑψοποιοῦ ταπείνωσης καί τῆς ἁγίας σιωπῆς.
Ἄς σιωπήσουμε λοιπόν, ἄς ἠσυχάσουμε ἀπό τούς θορύβους τῶν κοσμικῶν μεριμνῶν, γιά νά ἀκούσουμε καί πάλι τόν ἀγγελικό εὐαγγελισμό «ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ» (Λουκ. 2,11).
Καί ἄς σπεύσουμε νά συναντήσουμε μέσα στήν φάτνη τῆς Ἐκκλησίας τό παιδίον καί τήν μητέρα Αὐτοῦ, προσκομίζοντας τά δῶρα τῆς ἀγάπης μας καί τῆς ταπείνωσής μας.
Ἔτσι, ἀπαλλαγμένοι ἀπό ξηρούς ὀρθολογισμούς, θά ἑορτάσουμε τήν μεγάλη ἑορτή πνεματικῶς καί θά συνεορτάσουμε θυσιαστικά, μοιράζοντας τήν ἀγάπη μας σέ ὅλους αὐτούς πού τήν στεροῦνται.
Ἔτσι θά εἰρηνεύσουμε μέ τόν ἑαυτό μας, μέ τούς συνανθρώπους μας, μέ τόν Θεό μας.
Ἔτσι θά γίνουμε μιμητές Ἐκείνου, πού «ἑαυτόν ἐκένωσε μορφήν δούλου λαβών» γιά τήν σωτηρία μας.
Χριστός Ἐτέχθη ἀδελφοί.
Ἡ Χάρη τοῦ γεννηθέντος Ἰησοῦ νά εἶναι μέ ἐσᾶς καί τίς οἰκογένειές σας.
Χρόνια πολλά κι εὐλογημένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.