Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014

Ο Δημήτριος Μπέσσας Ομότιμος Καθηγητής της Παιδαγωγικής Σχολής (video)

Μέσα σε κλίμα συγκίνησης, στο ασφυκτικά γεμάτο αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου στη Φλώρινα, ο Δημήτριος Μπέσσας αναγορεύτηκε σε Ομότιμο Καθηγητή της Παιδαγωγικής Σχολής.
Με την τιμητική αυτή διάκριση αναγνωρίστηκε το ακαδημαϊκό και επιστημονικό του έργο καθώς και η προσφορά του στο Ίδρυμα και ειδικότερα στην Παιδαγωγική Σχολή Φλώρινας.
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με επιστημονική ημερίδα με τίτλο: «Τέχνη και Εκπαίδευση».





Πηγή φωτογραφιών: Ελεύθερο Βήμα της Φλώρινας

3 σχόλια:

  1. Ο Alberto Fildiccini έγραφε πως αυτός που κρύβεται μέσα στις σκιές είναι κατάσκοπος, αυτός που κρύβει μέσα του σκιές είναι καλλιτέχνης. Εξαρτάται ποια μορφή κρυφτού του άρεσε από μικρό. Ποιητή ορίζει τον καλλιτέχνη της κατασκοπίας, αυτός δεν έπαιζε ποτέ. Ο Νας κάποτε μελετούσε τις συναρτήσεις που περιέγραφαν πορείες ανθρώπων που περίμεναν το λεωφορείο. Περιστεριών που περίμεναν τροφή. Οι συναρτήσεις αυτές βρίσκουν εφαρμογή στις πορείες ανθρώπων που περιμένουν αναγνώριση στη βροχή. Μορφή ακίνητης βροχής είναι το χειροκρότημα. Η κατακερματισμένη προσευχή προς τα κάτω. Η κορυφή της ομπρέλας χρησιμεύει ως αλεξικέραυνο κριτικής. Απωθητικό νυχτερίδων.

    Jan Markezic

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. τον αγαπώ γιατί με πίστεψε και γιατί με έκανε να βρω μέσα μου τις τέχνες ,πλέον μόνο την τέχνη αγαπώ κ απ την ποίηση εκφράζομαι θα του γράψω σύντομα κάποιους στίχους, είναι το ελάχιστο που μπορώ να κάνω....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έκφραση τιμής στον Δημήτριο Μπέσσα

    Στα είκοσι με υποδέχτηκες στης γνώσης τον ναό
    στα είκοσι δυο μου δίδαξες ότι από ευτελή υλικά φτιάχνονται έργα όμορφα

    Νιώθω μόνος σου πα κύριε Καθηγητά
    μου πες στην μοναξιά συνάγονται οι ομορφότερες στιγμές

    Τότε μιλούσες για τον έρωτα
    Άγουρος τότε φοιτητής μη δυνάμενος τα κελεύσματα του έρωτα να νιώσω, στων ανθρώπων την πιρόγα
    στις καταξίωσης την ψευδεπίγραφή ανάγκη ήμουν

    Τώρα στου μεταπτυχιακού το μεταίχμιο, την υφή του έρωτα την γνώρισα
    που τόσο πρότερα μου δίδαξες

    Τώρα που ανίσχυρος
    Σε ένα γραφείο αγναντεύω την ανυπαρξία μου
    Μου προστάζει και πάλι η συνείδηση
    Μου προστάζει ένα ύστερο
    Πολύ πρωθύστερο μήνυμα


    Μέσω των στίχων
    Ας με διδάξεις πάλι για της τέχνης τα ρεύματα,
    Ώσπου κι αυτά τα θυσιάσω στο βωμό των γυναικών
    Σα λαθρεπιβάτης μ’ ένα παλικαρίσιο εισιτήριο


    Αφιερώνεται στον καθηγητή μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.