Οι εκκαθαρίσεις στο ΔΣΕ: αναψηλαφώντας την υπόθεση του ταξίαρχου Γιώργου Γεωργιάδη

Η δολοφονία του ταξίαρχου του ΔΣΕ Γιώργου Γεωργιάδη

«Οι τρεις αντάρτες της φρουράς του Γ.Α (απεσταλμένοι του Βλαντά) παρέλαβαν το Γεωργιάδη ...και μόλις βγήκαν έξω από το χωριό Κρανιές Πρέσπας, τον έβρισαν χυδαία, τον έσπρωξαν, έπεσε κάτω και άδειασαν πάνω του ο καθένας από μία ταινία φυσίγγια από τα ατομικά (τους) όπλα..Άφησαν το νεκρό στο δρόμο κα έφυγαν για το Γ.Α.... Στο πέτσινο σακάκι του αξέχαστου παλληκαριού μετρήσαμε 35 τρύπες ...αυτό ήταν το τραγικό τέλος του ήρωα της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ Γ. Γεωργιάδη».
«Για την περίπτωση του συνταγματάρχη Γεωργιάδη δεν τηρήθηκε κανένας από τους όρους της στρατιωτικής δικαιοσύνης του ΔΣΕ....
Έγινε κατά παράβαση της ισχύουσας νομοθεσίας και ήταν η μοναδική περίπτωση εκτέλεσης με αυτό τον τρόπο...Πρόκειται λοιπόν για ένα στυγερό έγκλημα που διαπράχθηκε με εντολή μελών της τότε ηγεσίας.
Πρόκειται για δολοφονία κρατουμένου, όπως ακριβώς είχε γίνει νωρίτερα με τον ηρωικό συνταγματάρχη Γιανούλη».
Βάσος Καραγιάννης, Διευθυντής φυλακών του ΔΣΕ στις Πρέσπες.
Τα τελευταία λόγια του Γ. Γεωργιάδη πριν εκτελεστεί
«Εμένα θα με εκτελέσουν, αλλά από εσένα σ. Θανάση που είσαι ο άνθρωπος που βρέθηκε την τελευταία ώρα της ζωής μου, θέλω όμως, αν ζήσεις και έρθει η ώρα να γράψεις αυτά που θα σου πω.
Δεν θέλω να με γράψουν στον κατάλογο του χαφιέ και του προδότη, αυτά που γράφει ο Γούσιας και η παρέα του, είναι επειδή δεν συμβιβάστηκα με τα στραπάτσα και τις ανήθικες πράξεις
Εγώ σαν λαϊκός αγωνιστής πρόσφερα πολλά στο αγώνα από το 1944 τόσο στη Ρούμελη όσο και εδώ στη Δυτική Μακεδονία που ήρθα, σου αφήνω
Σαν λόγο να γράψεις σ. Θανάση να τα διαβάσουν όλοι....» 24-2-1949
Τόλιας Θανάσης, διοικητής της φρουράς των φυλακών του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ στις Πρέσπες (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 1986)



Λίγα λόγια για τον ταξίαρχο του ΔΣΕ Γιώργο Γεωργιάδη.
Ο Γιώργος Γεωργιάδης γεννήθηκε το 1916 στην Κωνσταντινούπολη από γονείς που στη συνέχεια βρέθηκαν πρόσφυγες στην Αθήνα. Αποφοίτησε από τη σχολή Ευελπίδων με άριστα και γι’ αυτό παρέμεινε ως εκπαιδευτής. Πήρε μέρος στον πόλεμο του '40, στην Αντίσταση με τον ΕΛΑΣ στη Ρούμελη και στα Δεκεμβριανά. Μετά τη Βάρκιζα βρέθηκε στη Γιουγκοσλαβία. Με την έναρξη του δεύτερου αντάρτικου επέστρεψε πάλι στη Ρούμελη όπου ανέλαβε τη στρατιωτική διοίκηση μονάδων του ΔΣΕ. Συνοδεύοντας τη μεγάλη «πορεία των αόπλων» από τη Ρούμελη κατέφθασε το Φλεβάρη του 1948 στο Γράμμο, όπου κι ανέλαβε τη διοίκηση της 14ης ταξιαρχίας του Αρχηγείου Δ. Μακεδονίας. Εθεωρείτο ως ένας από τους καλύτερους αξιωματικούς του ΔΣΕ και η ταξιαρχία του ήταν η μόνη που κράτησε τη διάταξή της κατά τη μεγάλη μάχη του Γράμμου του '48 που βάστηξε 72 μέρες και έδωσε έτσι τη δυνατότητα στο ΔΣΕ να διαφύγει με τον ελιγμό στο Βίτσι. Αυτήν την περίοδο όμως κορυφωνόταν και η αντιπαράθεση στην ανώτατη ηγεσία του ΚΚΕ μεταξύ Ζαχαριάδη και Μάρκου, με την αποπομπή του τελευταίου και την απομάκρυνσή του στη Μόσχα. Η ηγεσία του ΚΚΕ το ίδιο διάστημα προχώρησε στην εκκαθάριση των στρατιωτικών του ΔΣΕ που θεωρούσε ότι ήταν της επιρροής του Μάρκου. Η αρχή έγινε με τη δολοφονία του ταξίαρχου Γιαννούλη για να ακολουθήσει μετά από έξι μήνες και η δολοφονία του άλλου ταξίαρχου, του Γιώργου Γεωργιάδη, που, κατ' εντολή του Βλαντά, δολοφονήθηκε άναντρα από συντρόφους του έξω από τις Καρυές των Πρεσπών στις 24 Φλεβάρη του 1949, σε ηλικία 33 χρονώ.
«ΚΑΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ»
Σ’ αυτές τις εκκαθαρίσεις η ηγεσία του ΚΚΕ θέλησε να προσδώσει, ως είθισται, και κάποια νομιμοφάνεια. Όμως η μη τήρηση ούτε αυτών που προβλέπονταν από τη στρατιωτική δικαιοσύνη του ΔΣΕ, σύμφωνα με νόμο της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης (Φεβρουάριος 1948), κατέληξε στην εν ψυχρώ εκτέλεση του Γ. Γεωργιάδη. Γι’ αυτό ο Γιώργος Σαμαρίδης (Λογοθέτης), συνομιλώντας με τον Κώστα Παλαιολόγου, τόνισε την ανάγκη να αποκατασταθεί η ιστορική αλήθεια για το Γιώργο Γεωργιάδη:
«ΚΑΠΟΙΟΣ ΘA ΜΕΙΝΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ»