ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΒΟΪΤΣΙΔΗ
Θεωρητικά και αφηρημένα, καλό είναι να υπάρχουν τρένα που πηγαίνουν παντού. Αλλά επειδή στο τέλος της μέρας κάποιος πρέπει να πληρώσει το λογαριασμό, πράγμα δύσκολο, ειδικά αυτόν τον καιρό, κάπου χαράσσεται η γραμμή της πραγματικότητας. Τι γίνεται, λοιπόν, όταν τα τρένα πηγαινοέρχονται άδεια; Τα διατηρούμε ή τα σταματάμε; Και εδώ, η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι τεχνοκρατική, όχι συναισθηματική. Πράγματι, οι σιδηρόδρομοι της Πελοποννήσου, οι άλλοτε ΣΠΑΠ, είναι θησαυρός της ελληνικής σιδηροδρομικής ιστορίας. Και οι διαδρομές τους είναι σπάνιας ομορφιάς, ειδικά στην ορεινή Αρκαδία. Αλλά, όταν ο κόσμος προτιμά να πηγαίνει από την Αθήνα στην Καλαμάτα με το ΙΧ, έστω και γκρινιάζοντας για τα διόδια, ο κρατικός προϋπολογισμός δεν μπορεί να πληρώνει λεφτά στο βρόντο. Δε γίνεται να θέλεις το τρένο αλλά η τελευταία φορά που το χρησιμοποίησες να είναι όταν πήγαινες στο κέντρο νεοσυλλέκτων.
Το ίδιο και με τη γραμμή της Φλώρινας, που ανακαινίστηκε με χρήματα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τώρα εγκαταλείπεται. Ναι, αυτό ακούγεται παράδοξο, αλλά όταν η σχέση εσόδων προς έξοδα είναι ένα προς δέκα και κάθε δρομολόγιο έχει κατά μέσο όρο πενήντα επιβάτες (από τους οποίους οι περισσότεροι αποβιβάζονταν πριν από την Εδεσσα), υπάρχει πρόβλημα. Εάν μία από τις ωραιότερες διαδρομές του ελληνικού δικτύου (ειδικά από τη Σκύδρα έως το Αμύνταιο) δεν μπορεί να προσελκύσει ούτε καν εκδρομείς του Σαββατοκύριακου, σημαίνει είτε ότι τόσες είναι οι δυνατότητές της είτε ότι κάτι δε γίνεται σωστά. Κατανοητή η αγωνία των κατοίκων της Φλώρινας να ξαναμπεί ο νομός στο σιδηροδρομικό χάρτη. Αλλά ακόμη προτιμότερο είναι να επεξεργαστούν οι τοπικοί φορείς εφαρμόσιμες προτάσεις που θα καταστήσουν τη γραμμή λιγότερο ελλειμματική. Ενδεχομένως, με τη συνδρομή της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας, όπως γίνεται στην Ευρώπη.
Οι ελληνικοί σιδηρόδρομοι πληρώνουν την καχεξία, όπου τους καταδίκασαν οι κυβερνήσεις, από τη δεκαετία του '50 μέχρι σήμερα. Ηταν μια συνειδητή επιλογή, ώστε το μεταφορικό έργο να μετακινηθεί στα φορτηγά και στα λεωφορεία. Αυτό, λοιπόν, το χαμένο έδαφος πρέπει να κερδηθεί. Αλλά αυτό θα γίνει με επενδύσεις που θα συντομεύσουν τις διαδρομές, θα επιτρέψουν υψηλότερες ταχύτητες, θα φέρουν τη Φλώρινα και την Αλεξανδρούπολη πιο κοντά στη Θεσσαλονίκη, ώστε ο σιδηρόδρομος να γίνει ανταγωνιστικός. Αλλιώς, δεν έχει νόημα να χρηματοδοτείς δρομολόγια που σχεδόν κανείς δεν επιλέγει.
Πηγή: Αγγελιοφόρος της Κυριακής
Τέτοια κείμενα, όπως αυτό και του Μανδραβέλη στην Καθημερινή σε κάνει να αναρωτιέσαι αν φταίει η έλλειψη ενημέρωσης του δημοσιογράφου για το θέμα στο οποίο εκφράζει και "άποψη".. ή αν όντως ανήκουν στην κατηγορία των "πληρωμένης πένας" για να εξυπηρετήσουν συμφέροντα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι ούτε θεωρητικό ούτε αφηρημένο ότι οι μεταφορές πρέπει να είναι δημόσιου χαρακτήρα. Και δεν είναι ούτε αφηρημένο ούτε θεωρητικό οτι τα μέσα σταθερης τροχιάς ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΤΕΡΟ μέσο μεταφοράς από όποα σκοπιά και να το εξετάσεις. Ο ρόλος του δημοσιογράφου κ. Βοιτσίδη είναι να εξετάσει ΓΙΑΤΙ το οικονομικότερο μέσο έχει προκαλέσει τέτοια ελλείματα. Και όχι να τα διαπιστώσει και να ζητήσει το κλείσιμο του Σιδηρόδρομου.
Ο δημοσιογράφος (κατά την αποψη μου ντροπή και αυτός και ο Μανδραβέλης για το λειτούργημα) πρέπει να ελέγξει τα στοιχεία και να ερευνήσει και όχι να υιοθετεί αβίαστα θέσεις της εξουσίας..
Αν ερευνούσαν οι εν λόγω κύριοι, θα έβλεπάν οτι καθόλου άδεια δεν ήταν τα τρένα της Πελλοπονήσου και της Φλώρινας. Είναι τουλάχιστον εξοργιστικό να διαβάζεις τέτοια πράγματα οταν έχεις κάνει την διαδρομή καθήμενος στα σκαλοπάτια...
Οταν τα δρομολόγια στην Πελλοπόνησο ήταν τακτικά και εξυπηρετούσαν τον κόσμο ήταν γεμάτα. Ξαφνικά κόπηκαν, άλλαξαν και μπήκαν σε τελείως ασχετες ώρες.. με αποτέλεσμα να μειωθεί η κίνηση δραματικά.
Όσο αφορά τα χρήματα των ελλειματικών δρομολογίων, οι δημοσιογράφοι θα έπρεπε να ενημερώσουν τον κόσμο ότι με 70 εκατομμύρια ευρώ επιδότηση για τις "άγονες"(κατα δήλωση του ίδιου του Ζηλιασκόπουλου) ΔΕΝ θα χρειάζονταν να
περικοπεί ΟΥΤΕ ΕΝΑ δρομολόγιο. Το κράτος δίνει 50 εκ. από τα οποία τα 35 εκ. πάνε στον προαστιακό της Αθήνας, όταν ΜΟΝΟ για τον ΟΑΣθ (ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ) δίνει πάνω από 110 εκ.. ευρώ!
Η Δανία που έχει αντίστοιχο πλυθησμό και αντίστοιχο σιδηροδρομικό δίκτυο δίνει 600 εκατ. ευρώ το χρόνο υπό μορφή επιδότησης. Γιατί οι δημοσιογράφοι δεν αναρωτιούνται πόσο ηλίθιοι μπορεί να είναι οι Σκανδιναβοί που κάνουν τέτοια πράματα?!?
Υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι που κάνουν τις γραμμές ελλειματικές. Και ενώ γνωρίζει η ΤΡΕΝΟΣΕ πολύ καλά πως μπορεί να κάνει κερδοφόρα την γραμμή της Φλώρινας σφυρίζει αδιάφορα και αναστέλει τη γραμμή.
Και στέλνει και τις "πληρωμένες πέννες" να στηρίξουνε και να "κοινωνοικοποιήσουνε" τις αποφάσεις της.
ΡΕ ΜΆΚΗ ΚΆΝΕ ΚΑΜΙΆ ΆΛΛΗ ΔΟΥΛΕΙΆ..
ΑπάντησηΔιαγραφή