Την Τετάρτη 15/6/2016, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της Ολομέλειας της Βουλής, ο βουλευτής Φλώρινας του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Σέλτσας έθιξε σε ομιλία του κυρίως τα παρακάτω θέματα:
1. Η άτολμη στόχευση των προηγούμενων αναπτυξιακών νόμων και πως πρέπει να γίνει πιο σαφής η αναπτυξιακή στρατηγική συγκεκριμένων κλάδων μέσα από τον νέο νόμο
2. Η ανάγκη για μεγαλύτερη διασπορά κονδυλίων και η συνακόλουθη δημιουργία θέσεων εργασίας.
3. Η αποκέντρωση και η περιφερειακή σύγκλιση ως απαραίτητες προϋποθέσεις ενός νέου βιώσιμου και κοινωνικά ορθού μοντέλου ανάπτυξης.
4. Το παράδειγμα της δημοτικής επιχείρησης Ξινό Νερό Φλώρινας και η θετική αντιμετώπιση της περίπτωσης αυτής από το Υπουργείο.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Το σημερινό νομοσχέδιο , όπως όλοι γνωρίζουμε, έρχεται σε μια δύσκολη οικονομικά συγκυρία.
Είναι όμως μια καλή αφορμή για να ασχοληθούμε με το πραγματικό αντικείμενο της πολιτικής που είναι η χάραξη μιας στρατηγικής για την ανάπτυξη με κοινωνικά χαρακτηριστικά.
Ο δημόσιος διάλογος κατακλύζεται από τις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης και την εκατέρωθεν εύκολη κριτική σε αυτές και δε μένει χώρος για αληθινή ζύμωση απόψεων σχετικά με το μοντέλο ανάπτυξης που προτείνει ο κάθε πολιτικός φορέας.
Ίσως αυτό να συμβαίνει γιατί οι παρατάξεις που είχαν εδώ και χρόνια την ευθύνη της χάραξης αυτού του μοντέλου ανάπτυξης τόσα χρόνια δεν αντέχουν τη σύγκριση που θα καταδείξει την ανεπάρκεια και τις ευθύνες τους για τις χαμένες ευκαιρίες τόσων χρόνων.
Η εποχή μας ζητά επιτακτικά ανάσες ρευστότητας και απασχόλησης στο τώρα ,αλλά και μια διαφορετική, βιώσιμη προοπτική ανάπτυξης για το μέλλον.
Και στις δύο αυτές ανάγκες απαντά ο αναπτυξιακός νόμος.
Πρώτον, αναφορικά με το θέμα της απασχόλησης:
Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου ο μέσος αριθμός νέων θέσεων εργασίας ανά επένδυση έπεσε το 2011 σε 4,8 με κόστος 322χιλ. Ευρώ ανά θέση εργασίας.
Ο νέος νόμος θέτει πλαφόν στο ύψος της ενίσχυσης ώστε να ωφεληθούν περισσότερες επιχειρήσεις και συνεπακόλουθα να δημιουργηθούν περισσότερες νέες θέσεις εργασίας.
Ακόμη αναβαθμίζεται στα κριτήρια επιλεξιμότητας η ύπαρξη εξειδικευμένου προσωπικού. Έμπρακτα λοιπόν πριμοδοτούνται όσοι επενδύσουν στην μεγαλύτερη περιουσία αυτής της χώρας, που είναι το ικανό ανθρώπινο δυναμικό της. Πολλοί το ομολογούσαν αυτό αλλά λίγοι έκαναν πρακτικά κάτι για αυτό.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το 95% των επενδύσεων ήταν χαμηλής και σχετικά χαμηλής τεχνολογίας πράγμα που άφηνε ανενεργό το πλεονέκτημα της χώρας σε επιστημονικό δυναμικό.
Αυτό μας φέρνει και στη δεύτερη διαφορά του νέου νόμου σε σχέση με τους προηγούμενους.
Ο νέος νόμος προσπαθεί να κάνει σαφή στόχευση σε κλάδους και σε τεχνολογίες αντί να ενισχύει απλά τις καθιερωμένες και εδραιωμένες επιχειρήσεις όπως οι προηγούμενοι. Συγκεκριμένα, και με βάση στοιχεία του υπουργείου, το 72% των ενισχύσεων πήγαν στους τομείς της ενέργειας και του τουρισμού.
Δύο κλάδοι που ο πρώτος αποτελείται από κεφαλαιούχους με μεγάλη δυνατότητα ιδίας ρευστότητας και ο δεύτερος είναι ένας καθιερωμένος κλάδος της ελληνικής οικονομίας.
Η επιστημονική καινοτομία και ο αγροδιατροφικός τομέας αποτελούν την εκπεφρασμένη στόχευση του υπουργείου για το προσεχές διάστημα. Αξιοποιώντας τα προφανή συγκριτικά πλεονεκτήματα αυτής της χώρας, η κυβέρνηση οφείλει να τολμήσει να θέσει συγκεκριμένους στόχους και ορθώς το κάνει.
Μία τρίτη αδυναμία της στρατηγικής ανάπτυξης στη χώρα αποτελεί εδώ και χρόνια η υστέρηση της περιφερειακής ανάπτυξης έναντι των μεγάλων αστικών κέντρων και δη της Αθήνας.
Και πάλι θα επικαλεστώ στοιχεία του υπουργείου σύμφωνα με τα οποία οι επενδύσεις συνεχίζουν να προσελκύονται από τις περιοχές της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και της Βοιωτίας εν αντιθέσει με περιοχές ακριτικές και μειονεκτικές.
Ο νέος νόμος προσπαθεί να θεραπεύσει αυτή την αδυναμία με δύο τρόπους. Πρώτον μέσω του ποσοστού των ενισχύσεων και δεύτερον μέσω της πριμοδότησης συνεργειών και δικτυώσεων. Στη δικτύωση είναι που πάσχει η επαρχία και εκεί ακριβώς στοχεύει ο νέος νόμος. Από εδώ και πέρα οι επιχειρήσεις καλούνται να ακολουθήσουν έναν νέο συνεργατικό δρόμο που θα τις βοηθήσει στη βιωσιμότητά τους εν γένει αλλά και θα επιβραβευθεί από την πολιτική του υπουργείου.
Το ζήτημα της περιφερειακής σύγκλισης και της αποκέντρωσης με αφορά και προσωπικά καθώς έχω την τιμή να είμαι από τους λίγους βουλευτές που διαμένουν σε χωριό.
Όμως δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος που πιστεύω στη σημασία της αποκεντρωμένης ανάπτυξης. Η ίδια η πράξη αποδεικνύει τη σημασία της.
Η πρωτογενής και βιομηχανική παραγωγή που χρειάζεται για να δώσει ανεξαρτησία και διαπραγματευτική δύναμη στη χώρα ευνοείται στην επαρχία για δύο λόγους:
1. Δεν υπάρχουν οι πολεοδομικοί και περιβαλλοντικοί περιορισμοί των μεγάλων αστικών κέντρων. Η αστική υπερανάπτυξη πόλεων όπως η Αθήνα τις οδηγεί μαθηματικά στο εμπόριο και την παροχή υπηρεσιών ενώ η επαρχία μπορεί να στηρίξει με βιώσιμο τρόπο τη βιομηχανική ανάπτυξη.
2. Η εγγύτητα των πηγών φυσικού πλούτου στην επαρχία αποτελεί κρίσιμο στοιχείο για την ανάπτυξη των αντίστοιχων βιομηχανιών.
Πάνω σε αυτό θα ήθελα να αναφέρω το παράδειγμα μιας επιχείρησης του τόπου μου, το Ξινό Νερό Φλωρίνης. Οι πηγές μεταλλικού νερού που υπήρχαν από τα αρχαία χρόνια την περιοχή μας ήταν και αυτές που έδωσαν την ονομασία στην κοινότητά μας.
Από το 1992 που λειτουργεί ως κοινοτική επιχείρηση αποτελεί πρότυπο ανάπτυξης και απόκτησης υπεραξίας από ένα προϊόν φυσικού πλούτου όπως είναι το ανθρακούχο φυσικό μεταλλικό νερό. Είναι μια υγιής επιχείρηση με αναγνωρισμένο πλέον εμπορικό σήμα και σταθερό δίκτυο πωλήσεων. Δημιουργεί θέσεις εργασίας και κρατά στον τόπο μας νέους επιστήμονες και εργαζόμενους εν γένει. Τέτοιες δημοτικές επιχειρήσεις οι οποίες δεν εξαρτώνται από την κρατική ενίσχυση αλλά στέκονται στην αγορά και δημιουργούν υπεραξία οφείλουν να στηριχτούν από τον αναπτυξιακό νόμο και είναι πολύ θετικό ότι το υπουργείο επέδειξε σωστά αντανακλαστικά και τις συμπεριέλαβε στη νομοθεσία
Σας ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
1. Η άτολμη στόχευση των προηγούμενων αναπτυξιακών νόμων και πως πρέπει να γίνει πιο σαφής η αναπτυξιακή στρατηγική συγκεκριμένων κλάδων μέσα από τον νέο νόμο
2. Η ανάγκη για μεγαλύτερη διασπορά κονδυλίων και η συνακόλουθη δημιουργία θέσεων εργασίας.
3. Η αποκέντρωση και η περιφερειακή σύγκλιση ως απαραίτητες προϋποθέσεις ενός νέου βιώσιμου και κοινωνικά ορθού μοντέλου ανάπτυξης.
4. Το παράδειγμα της δημοτικής επιχείρησης Ξινό Νερό Φλώρινας και η θετική αντιμετώπιση της περίπτωσης αυτής από το Υπουργείο.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Το σημερινό νομοσχέδιο , όπως όλοι γνωρίζουμε, έρχεται σε μια δύσκολη οικονομικά συγκυρία.
Είναι όμως μια καλή αφορμή για να ασχοληθούμε με το πραγματικό αντικείμενο της πολιτικής που είναι η χάραξη μιας στρατηγικής για την ανάπτυξη με κοινωνικά χαρακτηριστικά.
Ο δημόσιος διάλογος κατακλύζεται από τις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης και την εκατέρωθεν εύκολη κριτική σε αυτές και δε μένει χώρος για αληθινή ζύμωση απόψεων σχετικά με το μοντέλο ανάπτυξης που προτείνει ο κάθε πολιτικός φορέας.
Ίσως αυτό να συμβαίνει γιατί οι παρατάξεις που είχαν εδώ και χρόνια την ευθύνη της χάραξης αυτού του μοντέλου ανάπτυξης τόσα χρόνια δεν αντέχουν τη σύγκριση που θα καταδείξει την ανεπάρκεια και τις ευθύνες τους για τις χαμένες ευκαιρίες τόσων χρόνων.
Η εποχή μας ζητά επιτακτικά ανάσες ρευστότητας και απασχόλησης στο τώρα ,αλλά και μια διαφορετική, βιώσιμη προοπτική ανάπτυξης για το μέλλον.
Και στις δύο αυτές ανάγκες απαντά ο αναπτυξιακός νόμος.
Πρώτον, αναφορικά με το θέμα της απασχόλησης:
Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου ο μέσος αριθμός νέων θέσεων εργασίας ανά επένδυση έπεσε το 2011 σε 4,8 με κόστος 322χιλ. Ευρώ ανά θέση εργασίας.
Ο νέος νόμος θέτει πλαφόν στο ύψος της ενίσχυσης ώστε να ωφεληθούν περισσότερες επιχειρήσεις και συνεπακόλουθα να δημιουργηθούν περισσότερες νέες θέσεις εργασίας.
Ακόμη αναβαθμίζεται στα κριτήρια επιλεξιμότητας η ύπαρξη εξειδικευμένου προσωπικού. Έμπρακτα λοιπόν πριμοδοτούνται όσοι επενδύσουν στην μεγαλύτερη περιουσία αυτής της χώρας, που είναι το ικανό ανθρώπινο δυναμικό της. Πολλοί το ομολογούσαν αυτό αλλά λίγοι έκαναν πρακτικά κάτι για αυτό.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το 95% των επενδύσεων ήταν χαμηλής και σχετικά χαμηλής τεχνολογίας πράγμα που άφηνε ανενεργό το πλεονέκτημα της χώρας σε επιστημονικό δυναμικό.
Αυτό μας φέρνει και στη δεύτερη διαφορά του νέου νόμου σε σχέση με τους προηγούμενους.
Ο νέος νόμος προσπαθεί να κάνει σαφή στόχευση σε κλάδους και σε τεχνολογίες αντί να ενισχύει απλά τις καθιερωμένες και εδραιωμένες επιχειρήσεις όπως οι προηγούμενοι. Συγκεκριμένα, και με βάση στοιχεία του υπουργείου, το 72% των ενισχύσεων πήγαν στους τομείς της ενέργειας και του τουρισμού.
Δύο κλάδοι που ο πρώτος αποτελείται από κεφαλαιούχους με μεγάλη δυνατότητα ιδίας ρευστότητας και ο δεύτερος είναι ένας καθιερωμένος κλάδος της ελληνικής οικονομίας.
Η επιστημονική καινοτομία και ο αγροδιατροφικός τομέας αποτελούν την εκπεφρασμένη στόχευση του υπουργείου για το προσεχές διάστημα. Αξιοποιώντας τα προφανή συγκριτικά πλεονεκτήματα αυτής της χώρας, η κυβέρνηση οφείλει να τολμήσει να θέσει συγκεκριμένους στόχους και ορθώς το κάνει.
Μία τρίτη αδυναμία της στρατηγικής ανάπτυξης στη χώρα αποτελεί εδώ και χρόνια η υστέρηση της περιφερειακής ανάπτυξης έναντι των μεγάλων αστικών κέντρων και δη της Αθήνας.
Και πάλι θα επικαλεστώ στοιχεία του υπουργείου σύμφωνα με τα οποία οι επενδύσεις συνεχίζουν να προσελκύονται από τις περιοχές της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και της Βοιωτίας εν αντιθέσει με περιοχές ακριτικές και μειονεκτικές.
Ο νέος νόμος προσπαθεί να θεραπεύσει αυτή την αδυναμία με δύο τρόπους. Πρώτον μέσω του ποσοστού των ενισχύσεων και δεύτερον μέσω της πριμοδότησης συνεργειών και δικτυώσεων. Στη δικτύωση είναι που πάσχει η επαρχία και εκεί ακριβώς στοχεύει ο νέος νόμος. Από εδώ και πέρα οι επιχειρήσεις καλούνται να ακολουθήσουν έναν νέο συνεργατικό δρόμο που θα τις βοηθήσει στη βιωσιμότητά τους εν γένει αλλά και θα επιβραβευθεί από την πολιτική του υπουργείου.
Το ζήτημα της περιφερειακής σύγκλισης και της αποκέντρωσης με αφορά και προσωπικά καθώς έχω την τιμή να είμαι από τους λίγους βουλευτές που διαμένουν σε χωριό.
Όμως δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος που πιστεύω στη σημασία της αποκεντρωμένης ανάπτυξης. Η ίδια η πράξη αποδεικνύει τη σημασία της.
Η πρωτογενής και βιομηχανική παραγωγή που χρειάζεται για να δώσει ανεξαρτησία και διαπραγματευτική δύναμη στη χώρα ευνοείται στην επαρχία για δύο λόγους:
1. Δεν υπάρχουν οι πολεοδομικοί και περιβαλλοντικοί περιορισμοί των μεγάλων αστικών κέντρων. Η αστική υπερανάπτυξη πόλεων όπως η Αθήνα τις οδηγεί μαθηματικά στο εμπόριο και την παροχή υπηρεσιών ενώ η επαρχία μπορεί να στηρίξει με βιώσιμο τρόπο τη βιομηχανική ανάπτυξη.
2. Η εγγύτητα των πηγών φυσικού πλούτου στην επαρχία αποτελεί κρίσιμο στοιχείο για την ανάπτυξη των αντίστοιχων βιομηχανιών.
Πάνω σε αυτό θα ήθελα να αναφέρω το παράδειγμα μιας επιχείρησης του τόπου μου, το Ξινό Νερό Φλωρίνης. Οι πηγές μεταλλικού νερού που υπήρχαν από τα αρχαία χρόνια την περιοχή μας ήταν και αυτές που έδωσαν την ονομασία στην κοινότητά μας.
Από το 1992 που λειτουργεί ως κοινοτική επιχείρηση αποτελεί πρότυπο ανάπτυξης και απόκτησης υπεραξίας από ένα προϊόν φυσικού πλούτου όπως είναι το ανθρακούχο φυσικό μεταλλικό νερό. Είναι μια υγιής επιχείρηση με αναγνωρισμένο πλέον εμπορικό σήμα και σταθερό δίκτυο πωλήσεων. Δημιουργεί θέσεις εργασίας και κρατά στον τόπο μας νέους επιστήμονες και εργαζόμενους εν γένει. Τέτοιες δημοτικές επιχειρήσεις οι οποίες δεν εξαρτώνται από την κρατική ενίσχυση αλλά στέκονται στην αγορά και δημιουργούν υπεραξία οφείλουν να στηριχτούν από τον αναπτυξιακό νόμο και είναι πολύ θετικό ότι το υπουργείο επέδειξε σωστά αντανακλαστικά και τις συμπεριέλαβε στη νομοθεσία
Σας ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Αφού μας ρημάξατε στραγγίζοντας μας οτι ειχε απομείνει στις τσέπες μας, αφου ξεπουλήσατε τα πάντα, αφου κλείσατε ολες τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τα μαγαζιά, τολμάς να μιλάς για ανάπτυξη που θαρθει απο τα αποκαϊδια θλιβερό υποχείριο της Μέρκελ και Σόϊμπλερ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαυρο στο Συριζα
ΑπάντησηΔιαγραφή