Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2015

Ύστατος χαιρετισμός

Ανήκα κι εγώ ίσως - μικρή μικρή καθώς ήμουν - στην κατηγορία εκείνων των παιδιών που όταν πρωτοπήγαν στην παιδική χορωδία «Δημήτριος Λιώτσης», γεμάτα περιέργεια ψιθύριζαν πριν αρχίσει η διδασκαλία της μουσικής για τα μάτια του κ. Δ. Λιώτση.
Λένε πως τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής, γι’ αυτό μετά από την εικόνα του Δασκάλου μου άρχισα να κοιτώ τόσο επίμονα τα μάτια των ανθρώπων τριγύρω μου. Διαφόρων λογής μάτια σε γνωστούς κι αγνώστους, άλλα λαμπερά, άλλα αινιγματικά, άλλα βλοσυρά, άλλα παραπονεμένα..
Μα κάποια μάτια δοξασμένα, ποτέ δεν τα ξεχνάς…
Έπειτα έμαθα την ιστορία του δασκάλου μου, την πορεία που τον οδήγησε στην τωρινή εικόνα που εμένα μου προκαλούσε τόσα ερωτηματικά μα και δέος, κι έτσι κατάλαβα.
Μάτια ψυχής αντρειωμένα!
Μάτια και Ματιά μιάς σπουδαίας ιστορίας!

Ευχαριστούμε Δάσκαλε για όλα όσα μας δίδαξες, μα πιότερο σε ευχαριστούμε για την ανεκτίμητη κληρονομιά που άφησες πίσω σου και θα σε κρατά ζωντανό στο πέρασμα των χρόνων.

Καλή Ανάπαυση.

Βαμβακούση Μαρία - Στυλιανή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.