Διάλεξη της Συραγώς Τσιάρα, Διευθύντριας του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης - Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Θεσσαλονίκη)
Τετάρτη 29 Απριλίου 2015, ώρα 14.00, Αίθουσα Μεγαλέξαντρος ΤΕΕΤ - Φλώρινα
Η δημόσια τέχνη συναρτάται άμεσα με τις κοινωνικές εξελίξεις, το πολιτικό και ιστορικό πλαίσιο, τις αντιλήψεις για τη χρήση και τη διεκδίκηση του δημόσιου χώρου. Από τη μνημειακή γλυπτική των έφιππων ανδριάντων, μέχρι τις σημερινές, εφήμερες παρεμβάσεις των καλλιτεχνών στο αστικό τοπίο, πολλά έχουν αλλάξει στη δημόσια τέχνη. Αυτές τις αλλαγές θα επιχειρήσουμε να διερευνήσουμε με βασικούς σταθμούς τη γλυπτική των αυταρχικών καθεστώτων, την έξωση των μνημείων σε επαναστατικές περιόδους, την περιβαλλοντική τέχνη αστικής ανάπλασης, την αντι-ηρωική γλυπτική μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τα συλλογικά εγχειρήματα που παρεμβαίνουν στη μνήμη και το κοινωνικό βίωμα, καθώς και τη συνομιλία της σύγχρονης τέχνης με την πολιτισμική κληρονομιά.
Σύντομο βιογραφικό σημείωμα
Η Συραγώ Τσιάρα γεννήθηκε στη Λάρισα. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη.
Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και έκανε το μεταπτυχιακό της στην Κοινωνική Ιστορία της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο του Leeds, στην Αγγλία. Ολοκλήρωσε το διδακτορικό της το 2000 στο Α.Π.Θ. με θέμα τη δημόσια γλυπτική και τη διαμόρφωση της εθνικής μνήμης στη Βόρεια Ελλάδα.
Από το 2000 εργάζεται ως επιμελήτρια στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης – Συλλογή Κωστάκη, στη Θεσσαλονίκη, ενώ το 2007 ανέλαβε τη διεύθυνση του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης. Επιμελήθηκε, μεταξύ άλλων εκθέσεων, τη 2η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, «Πράξις. Τέχνη σε Αβέβαιους Καιρούς» και το Ελληνικό περίπτερο στην 55η Μπιενάλε της Βενετίας το 2013.
Δίδαξε Θεωρία της Τέχνης του 20ού αιώνα, Ευρωπαϊκές Πρωτοπορίες, Μοντερνισμό και Τέχνη στο Δημόσιο Χώρο στο Τμήμα Ιστορίας – Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας από το 2004 μέχρι το 2007. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα στρέφονται κυρίως στα ζητήματα της μνήμης και του φύλου στη σύγχρονη τέχνη, στην τέχνη στο δημόσιο χώρο καθώς και στη ρωσική πρωτοπορία.
Η δημόσια τέχνη συναρτάται άμεσα με τις κοινωνικές εξελίξεις, το πολιτικό και ιστορικό πλαίσιο, τις αντιλήψεις για τη χρήση και τη διεκδίκηση του δημόσιου χώρου. Από τη μνημειακή γλυπτική των έφιππων ανδριάντων, μέχρι τις σημερινές, εφήμερες παρεμβάσεις των καλλιτεχνών στο αστικό τοπίο, πολλά έχουν αλλάξει στη δημόσια τέχνη. Αυτές τις αλλαγές θα επιχειρήσουμε να διερευνήσουμε με βασικούς σταθμούς τη γλυπτική των αυταρχικών καθεστώτων, την έξωση των μνημείων σε επαναστατικές περιόδους, την περιβαλλοντική τέχνη αστικής ανάπλασης, την αντι-ηρωική γλυπτική μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τα συλλογικά εγχειρήματα που παρεμβαίνουν στη μνήμη και το κοινωνικό βίωμα, καθώς και τη συνομιλία της σύγχρονης τέχνης με την πολιτισμική κληρονομιά.
Σύντομο βιογραφικό σημείωμα
Η Συραγώ Τσιάρα γεννήθηκε στη Λάρισα. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη.
Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και έκανε το μεταπτυχιακό της στην Κοινωνική Ιστορία της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο του Leeds, στην Αγγλία. Ολοκλήρωσε το διδακτορικό της το 2000 στο Α.Π.Θ. με θέμα τη δημόσια γλυπτική και τη διαμόρφωση της εθνικής μνήμης στη Βόρεια Ελλάδα.
Από το 2000 εργάζεται ως επιμελήτρια στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης – Συλλογή Κωστάκη, στη Θεσσαλονίκη, ενώ το 2007 ανέλαβε τη διεύθυνση του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης. Επιμελήθηκε, μεταξύ άλλων εκθέσεων, τη 2η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, «Πράξις. Τέχνη σε Αβέβαιους Καιρούς» και το Ελληνικό περίπτερο στην 55η Μπιενάλε της Βενετίας το 2013.
Δίδαξε Θεωρία της Τέχνης του 20ού αιώνα, Ευρωπαϊκές Πρωτοπορίες, Μοντερνισμό και Τέχνη στο Δημόσιο Χώρο στο Τμήμα Ιστορίας – Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας από το 2004 μέχρι το 2007. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα στρέφονται κυρίως στα ζητήματα της μνήμης και του φύλου στη σύγχρονη τέχνη, στην τέχνη στο δημόσιο χώρο καθώς και στη ρωσική πρωτοπορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.