Προλογίζοντας την εκδήλωση η κα Ξένια Καϊμάρα είπε τα εξής:
Σήμερα σας παρουσιάζουμε την πρώτη κοινή προσπάθεια του ΩΔΕΙΟ ΦΛΩΡΙΝΑΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ και του Φ.Σ.Φ. «Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ».
Συνεργαστήκαμε αρμονικά και σε λίγο θα απολαύσετε το αποτέλεσμα. Προσβλέπουμε και σε νέα συνεργασία.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Αντιπεριφερειάρχη κο Δημήτριο Ηλιάδη, για την αμέριστη ηθική και υλική υποστήριξη, όπως επίσης και τους συνεργάτες και τους συμβούλους.
Επίσης, το Δήμαρχο Φλώρινας κο Γιάννη Βοσκόπουλο που στέκεται πάντα αρωγός όλων των προσπαθειών του συλλόγου μας και ιδιαιτέρως τον αντιδήμαρχο κο Καραγκιοζίδη που στήριξε τη δημιουργία του θεατρικού μας εργαστηρίου. Παράλειψη θα ήταν να μην αναφερθώ στο Νομικό Πρόσωπο του Δήμου και τον μέχρι πρότινος προϊστάμενο του κο Τέλη Γεωργιάδη, που με την προσωπική του εργασία και παρέμβαση συνέβαλε στον εξοπλισμό του εργαστηρίου μας.
Ευχαριστούμε, εσάς, τους γονείς που μας εμπιστεύεστε τα παιδιά σας και ασφαλώς τα ίδια τα παιδιά.
Στους δυόμιση μήνες λειτουργίας της Παιδικής Θεατρικής Σκηνής καταφέραμε πολλά. Η δυναμική συμμετοχή και το μεράκι των παιδιών σας έδωσαν έναν άλλον παλμό στην πόλη μας. Ήδη, παρουσιάσαμε δύο θεατρικά δρώμενα. Το πρώτο «Από το ΟΧΙ στην Αντίσταση» στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων για την 28η Οκτωβρίου, υπό την αιγίδα της Περιφερειακής Ενότητας Φλώρινας και το δεύτερο «Καλά, αυτός τέτοιος είναι… ΕΣΥ, τι κάνεις;» στο πλαίσιο της ημερίδας για την εξάλειψη της βίας, υπό την αιγίδα του Δήμου Φλώρινας και της Δημοτικής Επιτροπής Ισότητας.
Νιώθουμε, επίσης, περήφανοι, που συμμετείχαμε στην προσπάθεια της Δημοτικής Κοινότητας Φλώρινας να ανακουφίσει συμπολίτες μας με τη δράση ΔΩΡΙΖΩ, ΧΑΡΙΖΩ, ΓΙΟΡΤΑΖΩ. Τα παιδιά μας χάρισαν ένα παιχνίδι τους, ένα αγαπημένο τους παιχνίδι, δεν δώρισαν απλά ένα παιχνίδι, ένα καινούργιο σε παιδιά που το έχουν ανάγκη. Η κίνηση ήταν περισσότερο συμβολική. Όλοι γνωρίζουμε τη δυσκολία που αντιμετωπίζουμε μικροί και μεγάλοι να στερηθούμε κάτι δικό μας, έστω και παλιό. Μας φαίνεται ευκολότερο να αγοράσουμε και να προσφέρουμε κάτι καινούργιο, κάτι με το οποίο δεν έχουμε συνδεθεί συναισθηματικά. Αυτό ήταν το ζητούμενο. Να αποδεσμευθούμε από τα υλικά, να τα απαρνηθούμε για χάρη της ψυχής μας.
Γιατί στο θεατρικό μας εργαστήρι εκεί στοχεύουμε. Να διαπλάσουμε χαρακτήρες. Να μάθουμε να μοιραζόμαστε, να συνεργαζόμαστε, να είμαστε υπομονετικοί, να περιμένουμε τη σειρά μας, να είμαστε υπεύθυνοι, να βοηθάμε ο ένας τον άλλον.
Το ζητούμενο για μας δεν είναι οι θεατρικές παραστάσεις. Αυτό είναι το αποτέλεσμα. Το ζητούμενο για μας είναι η καλλιέργεια του πνεύματος.
Δε θα σας κουράσω άλλο.
Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να ευχαριστήσω από καρδιάς, τον κ. Κίτσο, διευθυντή του Ωδείου Φλώρινας, καθώς και τις δασκάλες κα Γάκη και Διδασκάλου.
Επίσης, ευχαριστώ θερμά τους συνεργάτες της Παιδικής Θεατρικής Σκηνής Γιώργο Ψωμαδάκη, Άννα Κέρλοβα, Μαίρη Αγγελοπούλου, Βάσια Κοκκολιού, Έλενα Αναγνώστου, Ιωάννα Τσολοπάνη, Αγγελική Μαραγκάκη και Βάσω Μπατζιάκα, που με την ορμή της νιότης τους και την αγάπη για τη Φλώρινα -κανείς τους δεν είναι Φλωρινιώτης- ενώ ολοκλήρωσαν τους σπουδές τους στο Τμήμα Νηπιαγωγών παρέμειναν εδώ, χαρίζοντας ώρες χαλάρωσης, χαράς και διασκέδασης στα παιδιά μας. Ένα μεγάλο ευχαριστώ και στην κα Κατερίνη Σακίτη για τις κατασκευές και τα κοστούμια.
Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου μας, που πίστεψε σε μας και ιδιαιτέρως τον Τμηματάρχη μας κο Παπαχαρίση που με αγάπη συμβάλλει στην εύρυθμη λειτουργία του τμήματος.
Οι φωτογραφίες είναι του Πάνου Κεφαλά.
Μια λακωνική καταγραφή γεγονότων :
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ γιορτή αυτή ήταν ενταγμένη στον Πολιτιστικό χειμώνα του Δήμου Φλώρινας. Χρηματοδοτήθηκε από το Δήμο Φλώρινας.
Επίσης χρηματοδοτήθηκε εν μέρει από τα δίδακτρα που καταβάλλουμε εμείς οι γονείς.
Επίσης ο ΦΣΦ Αριστοτέλης χρηματοδοτείται από το Δήμο Φλώρινας.
Στις 18:30 μμ που πήγαμε τα παιδιά μας για την τελική πρόβα ή αίθουσα ήταν πραγματικό ψυγείο.
Η αίθουσα ήταν παγωμένη σε όλη τη διάρκεια της παράστασης από τις 20:00 μμ ως το τέλος (λίγο πιο ζεστή από τη διάρκεια τις πρόβας ίσως και εξαιτίας του πλήθους που συγκεντρώθηκε για να παρακολουθήσει την εκδήλωση).
Στο κοινό που παρακολούθησε την εκδήλωση βρίσκονταν αρκετά παιδιά προσχολικής ηλικίας καθώς και ηλικιωμένοι για να θαυμάσουν τα εγγόνια τους.
Τα παιδιά που παίξανε στην εκδήλωση ήταν από 6 ως 12 ετών και πολλά από αυτά βρίσκονταν στη σκηνή για πάνω από 2 ώρες ακίνητα.
Η σκηνή ήταν το ίδιο παγωμένη όπως και το σύνολο της αίθουσας. Συγκεκριμένα μου έμεινε η εικόνα ενός κοριτσιού της χορωδίας του ωδείο καθισμένη, με το μπουφάν κουμπωμένο, κουλουριασμένη κα με τα χέρια στις τσέπες σε όλη τη διάρκεια της παράστασης.
Πολλά παιδιά στο τέλος της παράστασης κλαψούριζαν ότι κρύωναν. Το παιδί μου διαμαρτυρήθηκε ότι τρέμει και τα πόδια της έχουν κοκαλώσει.
Παρόλα αυτά υπήρχε ένα σημείο στην αίθουσα (το μοναδικό ) από το οποίο έβγαινε ζεστός αέρας από τις περσίδες. Αυτό ήταν (τυχαίο ;) μπροστά από την πρώτη σειρά των επισήμων.
Τα παραπάνω τα εξιστορώ γιατί θεωρώ ότι για τους συγκεκριμένους που κάθονταν στην πρώτη σειρά των θεατών δεν θα έπεσε στην αντίληψη τους η κατάσταση στην υπόλοιπη αίθουσα.
Ίσως και να μην ακούσανε τίποτα από την γκρίνια, τη διαμαρτυρία και την οργή του κόσμου κατά την αποχώρηση τους.
Ο περισσότερος κόσμος πιστεύω ότι δεν τόλμησε να διαμαρτυρηθεί κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης μιας και υπερίσχυσε η αγάπη για τα παιδιά μας, εξαιτίας της οποίας δεν μας έπαιρνε να δημιουργήσουμε φασαρία και να καταστρέψουμε τη γιορτή.
Με τέτοια τριτοκοσμική αντιμετώπιση θα πρέπει να σκεφτούμε πολύ σοβαρά αν θα εξακολουθήσουμε να στέλνουμε τα παιδιά μας στον εν λόγω σύλλογο της διοργάνωσης για να χρησιμοποιούνται μόνο ως βιτρίνα των εκδηλώσεων των υπευθύνων.
Μόνο ένα έχω πω : Ντροπή σας και αίσχος
ΥΣ : Οι υπεύθυνοι δάσκαλοι των τμημάτων δεν έχουν καμία ευθύνη για την όλη ιστορία και θέλω να τους συγχαρώ για την προσπάθεια που καταβάλουν.
Ένας παγωμένος (σωματικά αλλά και ψυχικά) γονιός
Ντροπή στους υπεύθυνους που δεν είχαν το θάρρος να αναβάλλουν την εκδήλωση μια και η αίθουσα ήταν ψυγείο- όλοι είμαστε άρρωστοι σήμερα στο σπίτι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ απόλυτα με τους προηγούμενους σχολιαστές σχετικά με τις τριτοκοσμικές συνθήκες που επικρατούσαν στην αίθουσα του Αριστοτέλη. Εάν δεν είναι σε θέση ο σύλλογος να υποστηρίζει τέτοιου είδους εκδηλώσεις ας μην τις κάνει, επιτέλους η ίδια κατάσταση με αυτήν την αίθουσα εδώ και χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι φυσικά και θα το σκεφτώ πολύ εάν θα στείλω τα παιδιά μου άλλη φορά να συμμετέχουν σε εκδηλώσεις υπό αυτές τις συνθήκες.
Εγώ επίσης ήθελα να σταθώ και στην θεατρική παράσταση την οποία «υποχρεωθήκαμε» να δούμε εμείς και τα παιδιά μας. Θα την χαρακτήριζα επιεικώς απαράδεκτη. Τα παιδιά δεν ακουγόντουσαν, άλλα καθόντουσαν για μεγάλο διάστημα σε μια παγωμένη σκηνή για να πουν μόνο μια φράση την οποία δεν την ακούσαμε , αλλά βαρέθηκαν τόσο πολύ που άρχισαν να πλακωθούν στο τέλος. Ε λοιπόν έχουμε κατεβάζει παρά πολύ τον πήχη και αυτή η μετριοπάθεια είναι επικίνδυνη κυρίως για τα παιδιά μας.
Αγαπητέ φίλε 10:57, καλά θα κάνεις να πάρεις το παιδί σου και να κάτσεις στο σπίτι σου. Δεν είσαι εσύ για τέτοια. Δεν το λέει η ψυχή σου. Κάτσε σπίτι σου και να κοιτάς τα λευκά ντουβάρια, ίσως εκεί βρεις τη πραγματική θαλπωρή που αναζητάς, γιατί έξω ο κόσμος είναι σκληρός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πως κρατιέται ο Αριστοτέλης τόσα χρόνια στις αλλαγές των καιρών, και μένει εκεί που βρίσκεται, έστω και με αυτές τις παραλήψεις που αναφέρεις, είναι ένα Θαύμα. Οι άνθρωποί του συλλόγου είναι ξεροκέφαλοι. Το ξέρω πολύ καλά. Αυτά που κάνουν είναι πέρα κάθε λογικής καθώς ακροβατούν σε κάθε τους βήμα, αλλά ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ. Τους ρώτησες όμως γιατί;
Κάποιοι νομίζουν ότι το δικαίωμα ή το προνόμιο για την πάλη, για την αντίσταση, για τον Αγώνα, για το πολιτισμό, για την τέχνη, για τον άνθρωπο, για το καλύτερο αύριο, το έχουν μόνο όσοι φοράνε κόκκινα Φουτεράκια και Κανένας Άλλος.
Φυσικά δεν πρέπει να κάνεις μόνο Αντίσταση στον εχθρό, αλλά πρέπει και κοιτάς και τους διπλανούς μη σου καρφώσουν κανα βόλι στην πλάτη. Αλλά όταν είσαι μπροστάρης στην μάχη, δεν κοιτάς τέτοια πράγματα, το ποιος σε κτυπάει και από ποια κατεύθυνση έρχεται το βόλι. Κοιτάς να βγεις νικητής με τις λιγότερες απώλειες.
Ξέρεις γιατί στο λέω αυτό. Γιατί η έννοια της Αντίσταση εδώ στη Φλώρινα γεννήθηκε εκεί μέσα στα κρύα χαμηλά ντουβάρια, όχι δεν σου μιλώ για την ένοπλη ούτε την άναρχη…….. ξέρεις υπάρχει και η Πολιτιστική Αντίσταση, κάτι για την οποία δεν γνωρίζεις, όπως δεν τη γνωρίζουν ή κάνουν πως δεν τη γνωρίζουν, όλοι όσοι κατά καιρούς έχουν ποτισθεί με το δηλητήριο και συχνά πυκνά ρίχνουν τα βέλη πισώπλατα, στο δέντρο που τους γέννησε.
Γιατί σου μιλώ για αυτά τα άγνωστα και ασήμαντα, και δεν σου μιλάω για την κρύα αίθουσα του θεάτρου, είναι για να καταλάβεις ότι εσύ δεν είσαι φτιαγμένος για να αντέχεις σε αυτές τις καταστάσεις. Πάντα θα είσαι κρυμμένος στην ανωνυμία, του κόσμου που σε περιβάλει, περιμένοντας να γυρίσει την πλάτη ο δικός εχθρός σου για να τον κτυπήσεις ή να παρατήσεις τη μάχη.
Όσο αφορά την εκδήλωση δύο λόγια ,- Δεν έπρεπε να γίνει παρέλαση τμημάτων. Έπρεπε να γίνει επιλογή των βασικών χαρακτήρων και όχι επίδειξη. Δεν είναι καιρός για υπερπαραγωγές. Το κτήριο είναι τεράστιο, η αίθουσα του Θεάτρου προσφέρεται, και τα λεφτά που πέφτουνε για θέρμανση είναι χαμένα. Προτείνω να αξιοποιηθούν για την επένδυση για να χαμηλώσει η οροφή στο ύψος του Διαζώματος. Ο επάνω χώρος είναι περιττός για το κοινό. Το κοινό πρέπει να περιορισθεί στην νέα διαμορφωμένη αίθουσα. ΤΕΛΟΣ.
Ελπίζω ο κύριος να κρατήσει την υπόσχεσή του, γιατί υπάρχουν παιδιά που περιμένουν πίσω, όχι για να δώσουν παραστάσεις για τους επίσημους, αλλά για να βιώσουν το μεγαλείο της Τέχνης και την καλλιέργεια του πνεύματος, όπως αναφέρει στο εισαγωγικό κομμάτι η υπεύθυνος των τμημάτων.
Εμείς οι υπόλοιποι γονείς, την άλλη φορά θα ενώσουμε τα χνώτα μας, τις ανάσες μας, και την ζεστή αγκαλιά, και θα εμπιστευτούμε αυτούς που Αντιστέκονται στο ΕΧΘΡΟ που μας βάλει από παντού, ώστε να μπορέσουμε από την δικιά μας πλευρά, να προσφέρουμε τα μέγιστα σε αυτούς που βαστάνε, και δίνουν το δικαίωμα και στα παιδιά μας να αναπτύξουν τις δεξιότητες και τις ικανότητες των ταλέντων που έχουν. Άλλωστε η σπίθα που άναψε, από τα ίδια τα παιδιά δεν πρόκριτε να τη σβήσει κανένα κρύο, όσο κρύο και αν είναι.
Η ζωή θέλει θάρρος, και μερικές φορές την αυταπάρνηση, όχι την άρνηση για την άρνηση.
Σιγά ρε μεγάλε μη βαράς....
ΔιαγραφήΜόνος ένας εθνικιστής θα έβλεπε εχθρούς σε ένα απλό και συγκεκριμένο περιστατικό.
Ποιόν εχθρό, ποία αντίσταση σε ποία μάχη αναφέρεστε κύριε. Μάλλον ζείτε σε άλλη εποχή. Περάστε μια βόλτα από τα σχολεία να δείτε τι δουλειά κάνουν οι δάσκαλοι και υπό ποίες συνθήκες και μετά έρχεστε να τοποθετείται επί του ζητήματος και όχι με επιλεγμένα παιδιά που υποτίθεται ότι πρέπει να έχουν κάποιο ταλέντο στην υποκριτική ή εκτός εάν όλο αυτό γίνεται για να βγάζουν φωτογραφίες οι γονείς και να χαίρονται οι παππούδες,. Τα μισά παιδιά ήταν δέντρα και σκουπίδια δηλαδή γλάστρες τι να πω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα περάσει ο κύριος/α 10:57 να κάνει τη βόλτα του στα σχολεία, και να δει υπο ποιες συνθήκες δουλεύουν οι δάσκαλοι και να τοποθετηθεί, άμα του βαστάει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκεί όμως δεν τον παίρνει να κάνει σαματά. Δεν του φταίει κανένας και τίποτα στη ζωή του, ο κύριος/α είναι βολεμένος/νη. Τον/την ενοχλεί μόνο η πολυκοσμία και οι γενικά οι συγκεντρώσεις που διοργανώνονται απο συλλόγους αναμφιβόλου πολιτιστικής αξίας.
Κάτι ήθελε να πεί, αλλά το είπε αλλιώς.
Εγώ τον καταλαβαίνω.
Φίλε/η 10:57 όπου και να πας το κρύο είναι το ΙΔΙΟ, εσύ που νιώθεις καλύτερα.
Τελικά έκανε κρύο ή δεν έκανε.Πρέπει να διορθωθεί το συγκεκριμένο λάθος ή όχι,εκεί είναι η ουσία.Αφήστε λοιπόν ορισμένοι τους εγωισμούς και δείτε τι καλύτερο μπορεί να γίνει απο δω και πέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφή