Ι. Αντιπαράθεση που κρύβει την ουσία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ασκεί κριτική στην κυβέρνηση ότι «δεν θέλει και δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ποινικά τη Χρυσή Αυγή». Της καταλογίζει ανεπάρκειες, καθυστερήσεις και κενά στον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε τις ποινικές υποθέσεις που αφορούν σε μέλη της, επειδή η Χρυσή Αυγή είναι «σάρκα από τη σάρκα» της ΝΔ, όπως γράφει η χτεσινή «Αυγή». Αποδίδει πρόθεση στην κυβέρνηση για το γεγονός ότι ακόμα δεν έχουν αποκαλυφθεί οι χρηματοδότες της ναζιστικής οργάνωσης, επειδή είναι «φίλοι του πρωθυπουργού». Και καθώς ισχυρίζεται ότι η κυβέρνηση δεν έχει την πολιτική βούληση, ζητάει να γίνει ο ίδιος κυβέρνηση για να «εκδημοκρατίσει» τους θεσμούς του αστικού κράτους και να αντιμετωπίσει τη Χρυσή Αυγή...
Βοηθάει η αντιπαράθεση με τέτοιο περιεχόμενο το λαό να βγάλει σωστά συμπεράσματα για τον πραγματικό χαρακτήρα και το ρόλο της Χρυσής Αυγής; Για το πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά, να ξεριζωθεί οριστικά; Η απάντηση είναι πως όχι. Η Χρυσή Αυγή δεν είναι μια οποιαδήποτε εγκληματική συμμορία. Είναι ένα φασιστικό - ναζιστικό μόρφωμα, που υπηρετεί το σύστημα και την αστική τάξη με εγκληματική δράση απέναντι στους εργαζόμενους και το λαό. Γι' αυτό στρατολογεί στελέχη από τον υπόκοσμο, ο οποίος δεν έχει τίποτα κοινό με τις αξίες της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Από αυτή τη σκοπιά, ο περιορισμός στην αναγκαία μεν ποινική αντιμετώπιση της εγκληματικής δράσης της Χρυσής Αυγής, δρα αποπροσανατολιστικά για το λαό και το κίνημα. Επιλέγεται όμως συνειδητά από το ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση σαν πεδίο αντιπαράθεσης για το ποιος μπορεί καλύτερα να διαχειριστεί το αστικό σύστημα.
Οι δυσκολίες και αντιφάσεις που εκδηλώνονται στην προσπάθεια περιορισμού - ελέγχου της δράσης της Χρυσής Αυγής από το αστικό κράτος είναι αντικειμενικές. Προκύπτουν από το γεγονός ότι η ΧΑ έχει διασυνδέσεις με το κράτος και τους μηχανισμούς του. Χρηματοδοτείται από καπιταλιστές για να εμπεδώνει τα δικά τους συμφέροντα στην πλάτη και τη συνείδηση των εργαζομένων, της νεολαίας από τα λαϊκά στρώματα. Διαπλέκεται με το οργανωμένο έγκλημα η δράση του οποίου αποτελεί υποπροϊόν (ναρκωτικά, λαθρεμπόριο, μαστροπεία κλπ.) της καπιταλιστικής δραστηριότητας. Είναι γέννημα - θρέμμα του καπιταλισμού και επομένως η εξάλειψή της προϋποθέτει το γκρέμισμά του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι σαν κυβέρνηση θα «καθαρίσει» την Αστυνομία και το Στρατό από τους χρυσαυγίτες, πράγμα που δεν κάνει η κυβέρνηση, επειδή μέσα εκεί έχει εκλογικό ακροατήριο. Και σε παλιότερες όμως εποχές έγινε «εκσυγχρονισμός» των θεσμών του κράτους, «εκδημοκρατισμός» που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και παλιότερα υπήρξαν καταδίκες για ποινικά αδικήματα φασιστικών ομάδων. Όπως και σε άλλες χώρες. Ο φασισμός όμως δεν εξαλείφθηκε, επειδή η αιτία που τον γεννά και τον τρέφει, ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής και το αστικό κράτος παραμένουν ασάλευτα. Κάθε κυβέρνηση στο έδαφος αυτών των συνθηκών, ακόμα και αν το θέλει, δε θα μπορεί να αντιμετωπίσει τις φασιστικές ομάδες. Ο ΣΥΡΙΖΑ στην πραγματικότητα αξιοποιεί τις εξελίξεις με τη Χρυσή Αυγή για να εγκλωβίσει εργατικά λαϊκά στρώματα, με αφορμή και αυτό το ζήτημα, στη γραμμή της λεγόμενης «κυβέρνησης της αριστεράς».
IΙ. Απαράδεκτη ταύτιση.
Με κάθε ευκαιρία ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της αστικής τάξης επαναφέρει θέμα σχετικά με τα όρια της αμφισβήτησης της αστικής εξουσίας και άρα τα όρια της ίδιας της μαζικής πολιτικής δράσης. Πήρε αμπάριζα από την υπόθεση της Χρυσής Αυγής για να φουντώσει αρχικά τη θεωρία των δύο άκρων, μέσα από την οποία επιχειρούσε να σβήσει το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή είναι σπλάχνο από τα σπλάχνα του αστικού συστήματος, να την ετεροπροσδιορίσει ως αντίποδα της επαναστατικής πάλης. Γρήγορα πέρασε στην ουσία: Δεν υπάρχουν δύο άκρα, υπάρχει ακραία δραστηριότητα, μη σύννομη, είναι η νέα θέση. Εδώ πια η ταύτιση της λαϊκής πάλης με τη δράση των νεοναζί μπορεί να γίνει απόλυτη. Οι οργανωμένοι στα σωματεία τους εργάτες που περιφρουρούν την απεργία τους στην πύλη του εργοστασίου ταυτίζονται με τον τραμπούκο που ανοίγει κεφάλια. Η επιτροπή ανέργων ή απολυμένων, που μπαίνει στο γραφείο του υπουργού αξιώνοντας να καταβληθούν τα δεδουλευμένα ή έκτακτο επίδομα ταυτίζεται με τον τραμπούκο που μαχαιρώνει.
Όλα παρουσιάζονται σαν μία ακραία συμπεριφορά. Το πρόβλημα προκύπτει όταν φύγουμε από το χώρο των απόψεων ή όταν κάποιος επιδιώκει να επιβάλει τις απόψεις του πέρα από την έννομη τάξη και (συνήθως) μέσα από την άσκηση βίας, γράφουν. Φαντάζονται προφανώς την πολιτική ζωή κάτι σαν τα παγκάκια του Ζαππείου. Καθένας μπορεί να πάει να βγάλει το λόγο του, να ταΐσει τα περιστέρια και να γυρίσει ήσυχος στο σπίτι του, αν στο μεταξύ δεν τον έχουν συλλάβει αφού παρανόμησε λερώνοντας το χώρο πετώντας σπόρια στα περιστέρια!
Οι κανόνες που η ίδια η «δημοκρατία» έχει ορίσει για να λύνονται οι διαφορές, είναι οι κανόνες της αστικής τάξης ή, για την ακρίβεια, οι κανόνες που ο σημερινός συσχετισμός δύναμης της επιτρέπει να έχει. Η αστική προπαγάνδα προσπαθεί να σβήσει το γεγονός ότι η ταξική πάλη είναι παρούσα καθημερινά. Σ' αυτή τη μάχη η βία είναι παρούσα από την πλευρά της αστικής εξουσίας με πολλές μορφές και εκφράζεται ακραία ακριβώς με τη δράση της Χρυσής Αυγής, καθώς ο τραμπουκισμός είναι συστατικό και σκοπός της ύπαρξής της για να στηρίξει τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Απέναντί της η εργατική τάξη έχει να αντιπαραβάλει την όσο το δυνατόν καλύτερη οργάνωση της πάλης της με διακηρυγμένο στόχο να ανατρέψει την εξουσία των καπιταλιστών. Η αστική τάξη μπορεί να δημοσιογραφεί όσο θέλει ως μη μου άπτου κυρία κρυβόμενη πίσω από τη νομιμότητα της, είναι υποχρεωμένη όμως να δεχτεί και τη θέληση της εργατικής τάξης να μη σκύβει το κεφάλι, να πολεμά και λεκτικά και στην πράξη. Στο κάτω - κάτω η κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής θα είναι πράγματι μια πράξη, εξόδου από τα πλαίσια της σημερινής νομιμότητας, που θα πραγματοποιήσει ο λαός όταν το αποφασίσει, αφού διαμορφώνει νέες οικονομικές σχέσεις και προϋποθέτει την ανατροπή της εξουσίας που περιφρουρούσε τις παλιές. Είναι η ίδια η εξέλιξη της ταξικής πάλης που διαμορφώνει το νέο δίκαιο, όπως η αστική τάξη διαμόρφωσε νέο δίκαιο ανατρέποντας τη φεουδαρχία. Το σύνθημα «εργάτη πολέμα σου πίνουνε το αίμα» πράγματι συνιστά «λεκτική βία» για το κεφάλαιο, αλλά είναι μία νομιμότατη για τα λαϊκά συμφέροντα αντιπαράθεση.
ΙΙΙ. Οι εξελίξεις επιβάλλουν λαϊκή ετοιμότητα κι επαγρύπνηση.
Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών επιβάλλουν λαϊκή ετοιμότητα και επαγρύπνηση. Καμία ανοχή στη συστηματική προσπάθεια του συστήματος να καλλιεργήσει τη θεωρία των δύο άκρων, τσουβαλιάζοντας την εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής με την πάλη του εργατικού - λαϊκού κινήματος και το δικαίωμα του λαού, όταν το αποφασίσει, να επιλέξει ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο κοινωνικής εξέλιξης. Κανένας αποπροσανατολισμός από το δικομματικό καβγά που έχει τα μάτια στραμμένα στις κάλπες και βρίσκεται μακριά από τις αιτίες που γεννούν και εκτρέφουν τα ναζιστικά μορφώματα. Ο ίδιος ο λαός πρέπει τολμηρά και αποφασιστικά να πάρει επάνω του την υπόθεση της απομόνωσης της Χρυσής Αυγής. Να απαιτήσει τη διαλεύκανση όλων των εγκληματικών ενεργειών. Να δυναμώσει την πάλη του ενάντια στο σύστημα που γεννά τους ναζιστές εγκληματίες και τη σάπια ιδεολογία τους.
Βοηθάει η αντιπαράθεση με τέτοιο περιεχόμενο το λαό να βγάλει σωστά συμπεράσματα για τον πραγματικό χαρακτήρα και το ρόλο της Χρυσής Αυγής; Για το πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά, να ξεριζωθεί οριστικά; Η απάντηση είναι πως όχι. Η Χρυσή Αυγή δεν είναι μια οποιαδήποτε εγκληματική συμμορία. Είναι ένα φασιστικό - ναζιστικό μόρφωμα, που υπηρετεί το σύστημα και την αστική τάξη με εγκληματική δράση απέναντι στους εργαζόμενους και το λαό. Γι' αυτό στρατολογεί στελέχη από τον υπόκοσμο, ο οποίος δεν έχει τίποτα κοινό με τις αξίες της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Από αυτή τη σκοπιά, ο περιορισμός στην αναγκαία μεν ποινική αντιμετώπιση της εγκληματικής δράσης της Χρυσής Αυγής, δρα αποπροσανατολιστικά για το λαό και το κίνημα. Επιλέγεται όμως συνειδητά από το ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση σαν πεδίο αντιπαράθεσης για το ποιος μπορεί καλύτερα να διαχειριστεί το αστικό σύστημα.
Οι δυσκολίες και αντιφάσεις που εκδηλώνονται στην προσπάθεια περιορισμού - ελέγχου της δράσης της Χρυσής Αυγής από το αστικό κράτος είναι αντικειμενικές. Προκύπτουν από το γεγονός ότι η ΧΑ έχει διασυνδέσεις με το κράτος και τους μηχανισμούς του. Χρηματοδοτείται από καπιταλιστές για να εμπεδώνει τα δικά τους συμφέροντα στην πλάτη και τη συνείδηση των εργαζομένων, της νεολαίας από τα λαϊκά στρώματα. Διαπλέκεται με το οργανωμένο έγκλημα η δράση του οποίου αποτελεί υποπροϊόν (ναρκωτικά, λαθρεμπόριο, μαστροπεία κλπ.) της καπιταλιστικής δραστηριότητας. Είναι γέννημα - θρέμμα του καπιταλισμού και επομένως η εξάλειψή της προϋποθέτει το γκρέμισμά του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι σαν κυβέρνηση θα «καθαρίσει» την Αστυνομία και το Στρατό από τους χρυσαυγίτες, πράγμα που δεν κάνει η κυβέρνηση, επειδή μέσα εκεί έχει εκλογικό ακροατήριο. Και σε παλιότερες όμως εποχές έγινε «εκσυγχρονισμός» των θεσμών του κράτους, «εκδημοκρατισμός» που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και παλιότερα υπήρξαν καταδίκες για ποινικά αδικήματα φασιστικών ομάδων. Όπως και σε άλλες χώρες. Ο φασισμός όμως δεν εξαλείφθηκε, επειδή η αιτία που τον γεννά και τον τρέφει, ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής και το αστικό κράτος παραμένουν ασάλευτα. Κάθε κυβέρνηση στο έδαφος αυτών των συνθηκών, ακόμα και αν το θέλει, δε θα μπορεί να αντιμετωπίσει τις φασιστικές ομάδες. Ο ΣΥΡΙΖΑ στην πραγματικότητα αξιοποιεί τις εξελίξεις με τη Χρυσή Αυγή για να εγκλωβίσει εργατικά λαϊκά στρώματα, με αφορμή και αυτό το ζήτημα, στη γραμμή της λεγόμενης «κυβέρνησης της αριστεράς».
IΙ. Απαράδεκτη ταύτιση.
Με κάθε ευκαιρία ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της αστικής τάξης επαναφέρει θέμα σχετικά με τα όρια της αμφισβήτησης της αστικής εξουσίας και άρα τα όρια της ίδιας της μαζικής πολιτικής δράσης. Πήρε αμπάριζα από την υπόθεση της Χρυσής Αυγής για να φουντώσει αρχικά τη θεωρία των δύο άκρων, μέσα από την οποία επιχειρούσε να σβήσει το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή είναι σπλάχνο από τα σπλάχνα του αστικού συστήματος, να την ετεροπροσδιορίσει ως αντίποδα της επαναστατικής πάλης. Γρήγορα πέρασε στην ουσία: Δεν υπάρχουν δύο άκρα, υπάρχει ακραία δραστηριότητα, μη σύννομη, είναι η νέα θέση. Εδώ πια η ταύτιση της λαϊκής πάλης με τη δράση των νεοναζί μπορεί να γίνει απόλυτη. Οι οργανωμένοι στα σωματεία τους εργάτες που περιφρουρούν την απεργία τους στην πύλη του εργοστασίου ταυτίζονται με τον τραμπούκο που ανοίγει κεφάλια. Η επιτροπή ανέργων ή απολυμένων, που μπαίνει στο γραφείο του υπουργού αξιώνοντας να καταβληθούν τα δεδουλευμένα ή έκτακτο επίδομα ταυτίζεται με τον τραμπούκο που μαχαιρώνει.
Όλα παρουσιάζονται σαν μία ακραία συμπεριφορά. Το πρόβλημα προκύπτει όταν φύγουμε από το χώρο των απόψεων ή όταν κάποιος επιδιώκει να επιβάλει τις απόψεις του πέρα από την έννομη τάξη και (συνήθως) μέσα από την άσκηση βίας, γράφουν. Φαντάζονται προφανώς την πολιτική ζωή κάτι σαν τα παγκάκια του Ζαππείου. Καθένας μπορεί να πάει να βγάλει το λόγο του, να ταΐσει τα περιστέρια και να γυρίσει ήσυχος στο σπίτι του, αν στο μεταξύ δεν τον έχουν συλλάβει αφού παρανόμησε λερώνοντας το χώρο πετώντας σπόρια στα περιστέρια!
Οι κανόνες που η ίδια η «δημοκρατία» έχει ορίσει για να λύνονται οι διαφορές, είναι οι κανόνες της αστικής τάξης ή, για την ακρίβεια, οι κανόνες που ο σημερινός συσχετισμός δύναμης της επιτρέπει να έχει. Η αστική προπαγάνδα προσπαθεί να σβήσει το γεγονός ότι η ταξική πάλη είναι παρούσα καθημερινά. Σ' αυτή τη μάχη η βία είναι παρούσα από την πλευρά της αστικής εξουσίας με πολλές μορφές και εκφράζεται ακραία ακριβώς με τη δράση της Χρυσής Αυγής, καθώς ο τραμπουκισμός είναι συστατικό και σκοπός της ύπαρξής της για να στηρίξει τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Απέναντί της η εργατική τάξη έχει να αντιπαραβάλει την όσο το δυνατόν καλύτερη οργάνωση της πάλης της με διακηρυγμένο στόχο να ανατρέψει την εξουσία των καπιταλιστών. Η αστική τάξη μπορεί να δημοσιογραφεί όσο θέλει ως μη μου άπτου κυρία κρυβόμενη πίσω από τη νομιμότητα της, είναι υποχρεωμένη όμως να δεχτεί και τη θέληση της εργατικής τάξης να μη σκύβει το κεφάλι, να πολεμά και λεκτικά και στην πράξη. Στο κάτω - κάτω η κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής θα είναι πράγματι μια πράξη, εξόδου από τα πλαίσια της σημερινής νομιμότητας, που θα πραγματοποιήσει ο λαός όταν το αποφασίσει, αφού διαμορφώνει νέες οικονομικές σχέσεις και προϋποθέτει την ανατροπή της εξουσίας που περιφρουρούσε τις παλιές. Είναι η ίδια η εξέλιξη της ταξικής πάλης που διαμορφώνει το νέο δίκαιο, όπως η αστική τάξη διαμόρφωσε νέο δίκαιο ανατρέποντας τη φεουδαρχία. Το σύνθημα «εργάτη πολέμα σου πίνουνε το αίμα» πράγματι συνιστά «λεκτική βία» για το κεφάλαιο, αλλά είναι μία νομιμότατη για τα λαϊκά συμφέροντα αντιπαράθεση.
ΙΙΙ. Οι εξελίξεις επιβάλλουν λαϊκή ετοιμότητα κι επαγρύπνηση.
Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών επιβάλλουν λαϊκή ετοιμότητα και επαγρύπνηση. Καμία ανοχή στη συστηματική προσπάθεια του συστήματος να καλλιεργήσει τη θεωρία των δύο άκρων, τσουβαλιάζοντας την εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής με την πάλη του εργατικού - λαϊκού κινήματος και το δικαίωμα του λαού, όταν το αποφασίσει, να επιλέξει ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο κοινωνικής εξέλιξης. Κανένας αποπροσανατολισμός από το δικομματικό καβγά που έχει τα μάτια στραμμένα στις κάλπες και βρίσκεται μακριά από τις αιτίες που γεννούν και εκτρέφουν τα ναζιστικά μορφώματα. Ο ίδιος ο λαός πρέπει τολμηρά και αποφασιστικά να πάρει επάνω του την υπόθεση της απομόνωσης της Χρυσής Αυγής. Να απαιτήσει τη διαλεύκανση όλων των εγκληματικών ενεργειών. Να δυναμώσει την πάλη του ενάντια στο σύστημα που γεννά τους ναζιστές εγκληματίες και τη σάπια ιδεολογία τους.
ΟΚ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΑΛΛΑ Η ΧΕΙΜΑΡΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ Χ.Α ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΜΕ ΤΗ "ΛΑΚΟΥΒΑ" Κ ΟΧΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΟ ΟΠΟΥ ΜΑΣ ΣΠΡΩΧΝΟΥΝ, ΔΗΛΑΔΗ ΚΑΙ Η Χ.Α ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΕΙ ΩΣ ΚΟΜΜΑ, ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΛΥΣΕΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ, ΑΛΛΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητοί κύριοι και κυρίες του ΚΚΕ ή κατά μια διαφορετική προσφώνηση Σύντροφοι και Συντρόφισσες, νιώθω ότι θα εκφραστώ περισσότερο ως παραπονεμένος αριστερός και λιγότερο ως κομματικό στέλεχος καθότι δεν είμαι κάπου ενταγμένος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρατηρώ λοιπόν κάποια λάθη που γίνονται ιδιαίτερα από την παράταξη του ΚΚΕ, με τακτικές όπου αντί ως «στόχος βολής» να είναι το σύστημα, φαίνεται να είναι μια άλλη ανταγωνιστική παράταξη του αριστερού χώρου, στην προκειμένη ο Σύριζα.
Αντί λοιπόν να ασχολείστε με το ίδιο το σύστημα που θα πρέπει συμπληρωματικά με τις υπόλοιπες αριστερές δυνάμεις να το «βομβαρδίζετε» μέρα νύχτα αναλώνεστε περισσότερο με τα τρωτά και τις αδυναμίες των άλλων.
Ο απλός ο κόσμος εκτός λοιπόν από την απουσία μιας ενωμένης φωνής στην αριστερά, διακρίνει και έμμεσα ένα κομπλεξισμό του ΚΚΕ που με κάθε τρόπο προσπαθεί να αποδομήσει πρώτα το ΣΥΡΙΖΑ λες και αυτός είναι ο πολιτικός του αντίπαλος.
Σημειωτέον ότι αυτή την τακτική δεν την παρατηρώ στις άλλες αριστερές παρατάξεις και φυσικά ούτε στον Σύριζα.
Λυπάμαι που το λέω αυτό αγαπητοί σύντροφοι του ΚΚΕ αλλά με δημοσίευμα σαν το σημερινό όπου ξεκινάτε με το ΣΥΡΙΖΑ (κεφαλαία) και τον αναφέρετε άλλες 5 φορές μέσα στο κείμενο, ασκείτε μεγαλύτερη κριτική σε αυτόν, από ότι στην κυβέρνηση.
Αυτό που βλέπω είναι ότι στο τέλος δεν θα ανεβάσετε τα ποσοστά σας, επιδιώκοντας πρώτα να μειώσετε τη δύναμη του Σύριζα.
Έχετε την δική σας γραμμή, του μακριά από όλους,όπου μόνοι σας συμμετέχετε σε κινηματικές δράσεις και διαμαρτυρίες με το δικό σας «ξεχωριστό» παρόν και το ΠΑΜΕ να είναι μονίμως μόνο του στην απέναντι γωνία(κυριολεκτικά και μεταφορικά).
Παρά το γεγονός ότι η αριστεροί ψηφοφόροι ή έστω αυτοί που δεν έχουν αστική κουλτούρα και αντίληψη είναι η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος, δυστυχώς στην Ελλάδα καταφέρνει πάντα να κυβερνά η δεξιά ερήμην της ασυνεννοησίας που υπάρχει στην αριστερά.
Σε αυτό έχετε ιδιαίτερη ευθύνη γιατί επιλέξατε το δρόμο της μη συνεργασίας, την οποία θα θέλατε μόνο με προϋποθέσεις που εσείς ορίζετε.
Φαίνεται για εσάς είναι προτιμότερο να ασκείτε κριτική στο Σύριζα παρά να συνεργαστείτε μαζί του, γιατί τα θέλετε όλα ή τίποτε, αλλά δυστυχώς στο τέλος μένουμε ΟΛΟΙ ΜΑΣ με το τίποτε.
Ισσοροπιστής