Το διήμερο 19 - 20 Οκτώβρη ολοκληρώθηκε στη Βουλή η ψήφιση του αντιδραστικού πολυνομοσχεδίου, με το οποίο στέλνονται στην καρμανιόλα στοιχειώδη εργασιακά και λαϊκά δικαιώματα. Η υπερψήφισή του από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ συνοδεύτηκε από έναν πρωτοφανή εκβιασμό σε βάρος του λαού, τον οποίο σιγοντάρισαν τα άλλα αστικά κόμματα, που καταψήφισαν για ψηφοθηρικούς λόγους το πολυνομοσχέδιο, χωρίς, όπως έχουν αποδείξει, να διαφωνούν ως προς την κατεύθυνσή του.
Έξω από τη Βουλή, την ανεπιτυχή αποστολή να φοβίσουν το λαό ανέλαβαν οι γνωστοί προβοκάτορες σε διατεταγμένη υπηρεσία. Την ώρα που οι εργάτες, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι νέοι, οι γυναίκες διαδήλωναν την οργή, την αντίθεσή τους στην κυρίαρχη πολιτική, εξαπέλυσαν δολοφονική επίθεση εναντίον τους. Ο πόλεμος κατά του λαού, – που το ΚΚΕ έγκαιρα είχε προβλέψει και είχε προειδοποιήσει, – κλιμακώνεται και το αστικό πολιτικό σύστημα ρίχνει στη μάχη όλα τα όπλα του.
Η λαϊκή ανάταση που δημιούργησε η 48ωρη απεργία μπορεί να γίνει δύναμη στην ανασύνταξη του κινήματος, στην πλατιά ταξική ενότητα δράσης, στην πρόοδο της λαϊκής συμμαχίας σε συνθήκες που αντικειμενικά η ταξική πάλη οξύνεται. Ο λαός μπορεί να κερδίσει, να βαδίσει ακόμα πιο αποφασιστικά, οργανωμένα, στο δικό του δρόμο.
Δύο είναι τα βασικά δεδομένα που αυτήν την περίοδο καθορίζουν τις εξελίξεις στην ΕΕ και στην Ελλάδα: Πρώτο: Η καπιταλιστική κρίση που βαθαίνει. Δεύτερο: Οι οξύτατοι ανταγωνισμοί, στο φόντο της κρίσης, για τον επιμερισμό της ζημιάς που συνεπάγεται η ελεγχόμενη καταστροφή κεφαλαίου. Το σύστημα δεν μπορεί να βρει λύση στη διαχείριση της κρίσης που να ικανοποιεί όλες τις μερίδες του κεφαλαίου. Έχει αδιέξοδα.
Τώρα, περισσότερο από ποτέ, αναδεικνύεται επιτακτικά η ανάγκη να βρει πλατιά ανταπόκριση το κάλεσμα που το ΚΚΕ απευθύνει στο λαό, για αγωνιστική και πολιτική συμπόρευση, για να εμποδίσουμε και να ανατρέψουμε την πολιτική που οδηγεί εμάς και τα παιδιά μας στην πιο μαύρη δυστυχία των μισθών πείνας, της ανεργίας, της ανασφάλειας, χωρίς τα στοιχειώδη δικαιώματα, προκειμένου να προστατευτούν τα κέρδη και τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων από τη δική τους κρίση και από την αναγκαστική γι' αυτούς κρατική χρεοκοπία.
Η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, στους τόπους δουλειάς, στους δρόμους με τα μικρομάγαζα, στις λαϊκές γειτονιές, στα χωριά να κλιμακώσουν τον αγώνα ενάντια στην πολιτική των μονοπωλίων, με ενιαίο μέτωπο, για να μπει τέλος στις θυσίες για την κρίση και την κερδοφορία της πλουτοκρατίας. Να διεκδικήσουν σύγχρονα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Να ανήκει στην εργατική τάξη και στο λαό ο πλούτος που παράγουν, με λαϊκή εξουσία, αποδέσμευση από την ΕΕ και διαγραφή του χρέους.
Έξω από τη Βουλή, την ανεπιτυχή αποστολή να φοβίσουν το λαό ανέλαβαν οι γνωστοί προβοκάτορες σε διατεταγμένη υπηρεσία. Την ώρα που οι εργάτες, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι νέοι, οι γυναίκες διαδήλωναν την οργή, την αντίθεσή τους στην κυρίαρχη πολιτική, εξαπέλυσαν δολοφονική επίθεση εναντίον τους. Ο πόλεμος κατά του λαού, – που το ΚΚΕ έγκαιρα είχε προβλέψει και είχε προειδοποιήσει, – κλιμακώνεται και το αστικό πολιτικό σύστημα ρίχνει στη μάχη όλα τα όπλα του.
Η λαϊκή ανάταση που δημιούργησε η 48ωρη απεργία μπορεί να γίνει δύναμη στην ανασύνταξη του κινήματος, στην πλατιά ταξική ενότητα δράσης, στην πρόοδο της λαϊκής συμμαχίας σε συνθήκες που αντικειμενικά η ταξική πάλη οξύνεται. Ο λαός μπορεί να κερδίσει, να βαδίσει ακόμα πιο αποφασιστικά, οργανωμένα, στο δικό του δρόμο.
Δύο είναι τα βασικά δεδομένα που αυτήν την περίοδο καθορίζουν τις εξελίξεις στην ΕΕ και στην Ελλάδα: Πρώτο: Η καπιταλιστική κρίση που βαθαίνει. Δεύτερο: Οι οξύτατοι ανταγωνισμοί, στο φόντο της κρίσης, για τον επιμερισμό της ζημιάς που συνεπάγεται η ελεγχόμενη καταστροφή κεφαλαίου. Το σύστημα δεν μπορεί να βρει λύση στη διαχείριση της κρίσης που να ικανοποιεί όλες τις μερίδες του κεφαλαίου. Έχει αδιέξοδα.
Τώρα, περισσότερο από ποτέ, αναδεικνύεται επιτακτικά η ανάγκη να βρει πλατιά ανταπόκριση το κάλεσμα που το ΚΚΕ απευθύνει στο λαό, για αγωνιστική και πολιτική συμπόρευση, για να εμποδίσουμε και να ανατρέψουμε την πολιτική που οδηγεί εμάς και τα παιδιά μας στην πιο μαύρη δυστυχία των μισθών πείνας, της ανεργίας, της ανασφάλειας, χωρίς τα στοιχειώδη δικαιώματα, προκειμένου να προστατευτούν τα κέρδη και τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων από τη δική τους κρίση και από την αναγκαστική γι' αυτούς κρατική χρεοκοπία.
Η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, στους τόπους δουλειάς, στους δρόμους με τα μικρομάγαζα, στις λαϊκές γειτονιές, στα χωριά να κλιμακώσουν τον αγώνα ενάντια στην πολιτική των μονοπωλίων, με ενιαίο μέτωπο, για να μπει τέλος στις θυσίες για την κρίση και την κερδοφορία της πλουτοκρατίας. Να διεκδικήσουν σύγχρονα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Να ανήκει στην εργατική τάξη και στο λαό ο πλούτος που παράγουν, με λαϊκή εξουσία, αποδέσμευση από την ΕΕ και διαγραφή του χρέους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.