Οι εργαζόμενοι βομβαρδίζονται καθημερινά από την κυρίαρχη προπαγάνδα για τις μορφές διαχείρισης του χρέους, που θα σώσουν δήθεν τη χώρα από τη χρεοκοπία, θα δώσουν ανάσα στην οικονομία και ώθηση για την ανάκαμψή της. Όλες οι προτεινόμενες παραλλαγές των μορφών διαχείρισης παραπέμπουν στην ελεγχόμενη χρεοκοπία (για τη οποία το ΚΚΕ είχε μιλήσει εδώ και πολλούς μήνες). Δηλαδή, στην καταστροφή μέρους του κεφαλαίου, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κρίση σε όφελός του. Αυτή η προπαγάνδα αποσπά την προσοχή του λαού από το πραγματικό πρόβλημα, που είναι η ίδια η καπιταλιστική κρίση και, βεβαίως, από τη διέξοδο προς όφελός του. Στο όνομα της μη χρεοκοπίας εφαρμόζουν μέτρα που τσακίζουν τη ζωή του, καταστρέφουν τους εργαζόμενους ως το πρωταρχικό μέτρο αντιμετώπισης της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου.
Το χρέος δεν είναι η ασθένεια, είναι σύμπτωμα, είναι ο πυρετός, – ασθένεια είναι η ίδια η κρίση. Το δημόσιο χρέος, που είναι σύμφυτο του συστήματος, δυσκολεύει στην αντιμετώπιση της κρίσης, αφού δυσκολεύονται να επιδοτήσουν με τζάμπα κρατικό χρήμα τους επιχειρηματικούς ομίλους για να κάνουν επενδύσεις. Αλλά τα βάρβαρα μέτρα δεν λαμβάνονται για την αντιμετώπισή του. Ήρθαν για να μείνουν και να διαμορφώσουν, για την μετά την κρίση περίοδο, συνθήκες ακόμα μεγαλύτερης ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας για το κεφάλαιο.
Είναι γνωστό ότι με τα μέτρα αυτά δεν μειώνεται ούτε στο ελάχιστο το χρέος, όπως, επίσης, είναι γνωστό ότι, σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ εφαρμόζεται σήμερα πολιτική «Μνημονίου Διαρκείας», που οδηγεί τους λαούς σε εξαθλίωση, διασφαλίζει φτηνότερη εργατική δύναμη, επιταχύνει τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου.
Για τη διόγκωση του χρέους ο τελευταίος που φταίει (ή, μάλλον, που δεν φταίει καθόλου) είναι ο λαός. Ούτε δεκάρα των δανείων, που σύναψε το αστικό κράτος για χάρη της πλουτοκρατίας, δεν κατέληξε στην τσέπη του. Τα καρπώθηκε η άρχουσα τάξη, άμεσα ή έμμεσα, απολαμβάνοντας φοροαπαλλαγές, φορο-ελαφρύνσεις και κάθε είδους ενισχύσεις προς όφελος της κερδοφορίας της. Κατευθύνθηκαν, επίσης, σε κολοσσιαία εξοπλιστικά προγράμματα για τη συμμετοχή της Ελλάδας στους πολεμοκάπηλους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Άρα δεν είναι ευθύνη του λαού η αποπληρωμή του. Ευθύνη του λαού είναι να επιλέξει έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, – δίχως κρίσεις, χρέη και ελλείμματα, – που στο κέντρο της θα έχει την ικανοποίηση των δικών του αναγκών. Απαιτείται σήμερα να συνειδητοποιήσει ότι καμία παραλλαγή αστικής διαχείρισης δεν μπορεί να ματαιώσει την εκδήλωση της κρίσης, ούτε να διαμορφώσει φιλολαϊκή διέξοδο από αυτήν. Όσο εξουσιάζει το κεφάλαιο και τα χρέη θα γιγαντώνονται και οι κρίσεις θα διαδέχονται η μια την άλλη, βυθίζοντάς τον πιο βαθιά στην εξαθλίωση.
Ο λαός πρέπει να απορρίψει το δρόμο της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Η λύση για τα συμφέροντά του βρίσκεται στη μεριά της Λαϊκής Εξουσίας. Σήμερα, τώρα, για να αποκρούσει τα χειρότερα που έρχονται, πρέπει να οργανώσει την αντεπίθεσή του. Να απαιτήσει να πληρώσει άμεσα το μεγάλο κεφάλαιο και όχι η λαϊκή οικογένεια και τα ασφαλιστικά ταμεία. Να κάνει δική του υπόθεση την αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων παντού και να συμπορευτεί με το ΚΚΕ. Αυτή είναι η μόνη επιλογή ικανή να φοβίσει τους αντιπάλους του, να διαμορφώσει προϋποθέσεις για φιλολαϊκές εξελίξεις, να φέρει κοντύτερα τη λαϊκή οικονομία, που μπορεί να ικανοποιήσει όλες τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, αξιοποιώντας τις τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες που έχει η Ελλάδα, διαγράφοντας το χρέος και συνάπτοντας αμοιβαία επωφελείς διεθνείς συμφωνίες με την αποδέσμευση από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Υπάρχει λύση:
Αποδέσμευση από την ΕΕ και διαγραφή του χρέους με Λαϊκή Εξουσία.
Το χρέος δεν είναι η ασθένεια, είναι σύμπτωμα, είναι ο πυρετός, – ασθένεια είναι η ίδια η κρίση. Το δημόσιο χρέος, που είναι σύμφυτο του συστήματος, δυσκολεύει στην αντιμετώπιση της κρίσης, αφού δυσκολεύονται να επιδοτήσουν με τζάμπα κρατικό χρήμα τους επιχειρηματικούς ομίλους για να κάνουν επενδύσεις. Αλλά τα βάρβαρα μέτρα δεν λαμβάνονται για την αντιμετώπισή του. Ήρθαν για να μείνουν και να διαμορφώσουν, για την μετά την κρίση περίοδο, συνθήκες ακόμα μεγαλύτερης ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας για το κεφάλαιο.
Είναι γνωστό ότι με τα μέτρα αυτά δεν μειώνεται ούτε στο ελάχιστο το χρέος, όπως, επίσης, είναι γνωστό ότι, σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ εφαρμόζεται σήμερα πολιτική «Μνημονίου Διαρκείας», που οδηγεί τους λαούς σε εξαθλίωση, διασφαλίζει φτηνότερη εργατική δύναμη, επιταχύνει τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου.
Για τη διόγκωση του χρέους ο τελευταίος που φταίει (ή, μάλλον, που δεν φταίει καθόλου) είναι ο λαός. Ούτε δεκάρα των δανείων, που σύναψε το αστικό κράτος για χάρη της πλουτοκρατίας, δεν κατέληξε στην τσέπη του. Τα καρπώθηκε η άρχουσα τάξη, άμεσα ή έμμεσα, απολαμβάνοντας φοροαπαλλαγές, φορο-ελαφρύνσεις και κάθε είδους ενισχύσεις προς όφελος της κερδοφορίας της. Κατευθύνθηκαν, επίσης, σε κολοσσιαία εξοπλιστικά προγράμματα για τη συμμετοχή της Ελλάδας στους πολεμοκάπηλους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Άρα δεν είναι ευθύνη του λαού η αποπληρωμή του. Ευθύνη του λαού είναι να επιλέξει έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, – δίχως κρίσεις, χρέη και ελλείμματα, – που στο κέντρο της θα έχει την ικανοποίηση των δικών του αναγκών. Απαιτείται σήμερα να συνειδητοποιήσει ότι καμία παραλλαγή αστικής διαχείρισης δεν μπορεί να ματαιώσει την εκδήλωση της κρίσης, ούτε να διαμορφώσει φιλολαϊκή διέξοδο από αυτήν. Όσο εξουσιάζει το κεφάλαιο και τα χρέη θα γιγαντώνονται και οι κρίσεις θα διαδέχονται η μια την άλλη, βυθίζοντάς τον πιο βαθιά στην εξαθλίωση.
Ο λαός πρέπει να απορρίψει το δρόμο της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Η λύση για τα συμφέροντά του βρίσκεται στη μεριά της Λαϊκής Εξουσίας. Σήμερα, τώρα, για να αποκρούσει τα χειρότερα που έρχονται, πρέπει να οργανώσει την αντεπίθεσή του. Να απαιτήσει να πληρώσει άμεσα το μεγάλο κεφάλαιο και όχι η λαϊκή οικογένεια και τα ασφαλιστικά ταμεία. Να κάνει δική του υπόθεση την αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων παντού και να συμπορευτεί με το ΚΚΕ. Αυτή είναι η μόνη επιλογή ικανή να φοβίσει τους αντιπάλους του, να διαμορφώσει προϋποθέσεις για φιλολαϊκές εξελίξεις, να φέρει κοντύτερα τη λαϊκή οικονομία, που μπορεί να ικανοποιήσει όλες τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, αξιοποιώντας τις τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες που έχει η Ελλάδα, διαγράφοντας το χρέος και συνάπτοντας αμοιβαία επωφελείς διεθνείς συμφωνίες με την αποδέσμευση από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Υπάρχει λύση:
Αποδέσμευση από την ΕΕ και διαγραφή του χρέους με Λαϊκή Εξουσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.